Η επιδότηση της Ενιαίας Ενίσχυσης των αγροτών εδώ και χρόνια αποτελεί ένα αποκούμπι στον δύσκολο αγώνα τους. Ειδικά η επιπλέων ενίσχυση για τις μειονεκτικές και ορεινές περιοχές λειτούργει τονωτικά κόντρα στο δυστυχώς χλομό τοπίο της παραγωγής των αγροκτηνοτρόφων.
Μιας και προέρχομαι από οικογένεια αγροκτηνοτρόφων που εδώ και αρκετές γενιές ασχολείται αποκλειστικά με την κτηνοτροφία και την γεωργία αλλά και ως ιδιοκτήτης μιας μικρής παραγωγικής φάρμας, θεωρώ πως γνωρίζω καλά τον κλάδο, γι’ αυτό και παραθέτω την παρακάτω σκέψη.
Δυστυχώς ο εγωισμός και ο διχασμός που γενικά χαρακτηρίζει την σύγχρονη κοινωνία μας διαφαίνεται και στον τομέα των αγροκτηνοτρόφων. Ειδικά στην περιοχή μας οι συλλογικότητες γύρω από την πρωτογενή παραγωγή εκλείπουν. Χρόνια τώρα μεμονωμένα χωρίς κοινό στόχο αλλά προσβλέποντας μόνο στο προσωπικό κέρδος παλεύουν οι αγροκτηνοτρόφοι χωρίς αίσθημα ομαδικότητας και συλλογικών διεκδικήσεων.
Η ιδέα του Συνεταιρισμού και η ομαδική δουλειά είναι στοιχειά ίσως και άγνωστα, διότι κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με κάτι τέτοιο. Αν και τα παραδείγματα των συνεταιρισμών και των ομαδικών παραγωγών είναι αξιέπαινα, όπου υπάρχουν ( και υπάρχουν δίπλα μας) εμείς ακόμα μένουμε μακριά από κάτι τέτοιο, φοβόμαστε το ρίσκο, προβάλουμε μόνο τις δυσκολίες και όχι τις επιτυχίες μαζί με τα θετικά αποτελέσματα της οργανωμένης συλλογικής παραγωγής.
Μιας και προέρχομαι από οικογένεια αγροκτηνοτρόφων που εδώ και αρκετές γενιές ασχολείται αποκλειστικά με την κτηνοτροφία και την γεωργία αλλά και ως ιδιοκτήτης μιας μικρής παραγωγικής φάρμας, θεωρώ πως γνωρίζω καλά τον κλάδο, γι’ αυτό και παραθέτω την παρακάτω σκέψη.
Δυστυχώς ο εγωισμός και ο διχασμός που γενικά χαρακτηρίζει την σύγχρονη κοινωνία μας διαφαίνεται και στον τομέα των αγροκτηνοτρόφων. Ειδικά στην περιοχή μας οι συλλογικότητες γύρω από την πρωτογενή παραγωγή εκλείπουν. Χρόνια τώρα μεμονωμένα χωρίς κοινό στόχο αλλά προσβλέποντας μόνο στο προσωπικό κέρδος παλεύουν οι αγροκτηνοτρόφοι χωρίς αίσθημα ομαδικότητας και συλλογικών διεκδικήσεων.
Η ιδέα του Συνεταιρισμού και η ομαδική δουλειά είναι στοιχειά ίσως και άγνωστα, διότι κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με κάτι τέτοιο. Αν και τα παραδείγματα των συνεταιρισμών και των ομαδικών παραγωγών είναι αξιέπαινα, όπου υπάρχουν ( και υπάρχουν δίπλα μας) εμείς ακόμα μένουμε μακριά από κάτι τέτοιο, φοβόμαστε το ρίσκο, προβάλουμε μόνο τις δυσκολίες και όχι τις επιτυχίες μαζί με τα θετικά αποτελέσματα της οργανωμένης συλλογικής παραγωγής.
Στις μέρες μας, σε αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία, σε όλη την Ελλάδα οι Συνεταιρισμοί αλλά και οι ομάδες παραγωγών, όπου υπάρχουν, δίνουν ελπίδα και δύναμη στους παραγωγούς μιας και πετυχαίνουν δυνατή παραγωγή με άριστη ποιότητα, εξασφαλίζοντας παράλληλα υψηλές τιμές στα παραγόμενα προϊόντα. Μας δείχνουν λοιπόν πως με ομαδική δουλειά και πνεύμα συνεργασίας υπάρχει ελπίδα και πρόοδος για τους αγροκτηνοτρόφους, διότι έτσι εξασφαλίζουν μια αποδοτική παραγωγή που καθιστά βιώσιμο το επάγγελμα τους, στηριζόμενη στην δική τους δύναμη χωρίς να περιμένουν κάθε καλοδεχούμενη κρατική ενίσχυση για να ανταποκριθούν άριστα στις υποχρεώσεις τους.
Ίσως λοιπόν πρέπει να δούμε πάνω από όλα ρεαλιστικά την παραπάνω ιδέα, να καλλιεργήσουμε την ομαδικότητα και το συλλογικό πνεύμα για να κάνει επιτέλους ο αγροκτηνοτροφικός κλάδος την δική του κίνηση Ματ εξασφαλίζοντας βιώσιμη πορεία και ανάπτυξη.
Αριστείδης Αναστ. Μπίμπας
Φούρνοι 2/12/2018
Φούρνοι 2/12/2018
