Το καθιερωμένο μνημόσυνο που τελούμε για τους αγαπημένους μας νεκρούς συνταξιούχους είναι ένας φόρος τιμής, σεβασμού και αγάπης στους ανθρώπους αυτούς, που δούλεψαν σκληρά, κάτω από αντίξοες συνθήκες πολλές φορές, για την οικογένειά τους και την πατρίδα μας.
Βίωσαν τη φτώχεια, τη δυστυχία, τα βάσανα, τις κακουχίες, πους πολέμους και άλλα πολλά για να ορθοποδήσει η Χώρα, να καλυτερεύσει η κοινωνία, για να ζήσουμε μια καλύτερη εποχή μέσα σε μια ορθή ευημερία.
Γι’ αυτό οι άνθρωποι αυτοί αναμφίβολα είναι άξιοι αυτής της τιμής.
Όταν έφυγαν από την ενεργό υπηρεσία, δεν έγιναν απόμαχοι της ζωής αλλά συνέχισαν ασταμάτητα, με όποιες δυνάμεις διέθεταν, να προσφέρουν στην οικογένεια και την κοινωνία γενικώτερα, μέχρι που έφυγαν από το μάταιο τούτο κόσμο.
Νομίζω πως έχουμε όλοι μας ιερή υποχρέωση να ακολουθούμε το παράδειγμά τους και μια φορά το χρόνο τουλάχιστον να ανάβουμε ένα κεράκι στη μνήμη τους.
Το καλύτερο όμως θυμίαμα γι’ αυτούς θα είναι να μην αφήσουμε ποτέ τη μνήμη μας να φύγει από κοντά τους, μέχρις ότου έλθει και για μας το πλήρωμα του χρόνου και τους ανταμώσουμε στην αιωνιότητα της άλλης ζωής.
Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ναυπλίου
Σωκράτης Διδασκάλου
