Στο σημερινό μας άρθρο και με την ευκαιρία της νέας χρονιάς θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο να κοιτάξουμε προς το μέλλον και να ασχοληθούμε με αυτό που αποτελεί τη μεγάλη ΕΛΠΙΔΑ για όλους μας, δηλαδή τα ΠΑΙΔΙΑ και την ενασχόλησή τους με τον ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ και ειδικότερα με το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ.
Να δούμε τους δρόμους και τους τρόπους που πρέπει να ακολουθούν, έτσι ώστε να πραγματοποιούν καλύτερα τους στόχους, τις προσδοκίες, τις ελπίδες, τα όνειρά τους. Επίσης να δούμε ΠΩΣ θα ξεπεραστούν κατά το δυνατόν πιο αποτελεσματικά οι τεράστιες δυσκολίες και τα πολλά εμπόδια, όπως και οι ενδεχόμενες αποτυχίες, ατυχίες, αδικίες και απογοητεύσεις που θα συναντήσουν πιθανώς κατά τη διάρκεια της αθλητικής τους ζωής. Να τους πούμε, δηλαδή, ευθύς εξ αρχής και ξεκάθαρα ότι η ΕΠΙΤΥΧΙΑ δεν έρχεται εύκολα και προπάντων δεν χαρίζεται σε κανέναν. Κατά συνέπεια εκτιμώ ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε, όσο πιο απλά μπορούμε, τι μπορεί και τι πρέπει να περιμένει ένα ΠΑΙΔΙ που ασχολείται με το ποδόσφαιρο, αλλά και το ΠΩΣ μπορεί να κάνει πράξη τις όποιες φιλοδοξίες του.
[Ας μου επιτραπεί ο προσωπικός και συμβουλευτικός τόνος έχοντας, θέλω να πιστεύω, τη γνώση αλλά και την εμπειρία πολλών χρόνων στις αυλές των σχολείων και στους αγωνιστικούς χώρους αλλά και την επίγνωση ότι στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό, όπως άλλωστε και στη ζωή και στην επιστήμη, ό,τι σήμερα υποστηρίζεται ως δεδομένο αύριο ενδέχεται να θεωρείται ξεπερασμένο].
Ιδού λοιπόν ορισμένες «συμβουλές» που θεωρώ ότι θα κάνουν πιο ουσιαστική, πιο χρήσιμη αλλά και πιο ευχάριστη τη σχέση και τη δραστηριότητα του κάθε παιδιού με το ποδόσφαιρο και γενικότερα με τον αθλητισμό:
· ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ. (Γιάννης Διακογιάννης)
· ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Η οικογένειά σου, που θα είναι πάντα εκεί στα δύσκολα, κοντά και δίπλα σου, για να σε βοηθήσει με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια, έτσι ώστε να ξεπερνάς τα εμπόδια στα πρώτα κρίσιμα και καθοριστικά βήματά σου στο μεγάλο ταξίδι της ζωής. Αμέσως μετά το σχολείο, που θα σε εξοπλίσει με εκείνα τα εφόδια που θα σου επιτρέψουν να κάνεις ακριβώς τα βήματα αυτά με σιγουριά, αποτελεσματικότητα και αξιοπρέπεια.
· Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΗΤΤΑ, ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ. (Κική Δημουλά).
Σημασία δεν έχει τόσο να πέφτεις, όσο το να βρίσκεις τη δύναμη να ξανασηκωθείς και μάλιστα να σταθείς ορθός, πιο δυνατός από πριν. Ωστόσο, για να το πετύχεις αυτό, δεν πρέπει μπροστά στην αναποδιά να ψάχνεις για δικαιολογίες και εξιλαστήρια θύματα. Το πιο χρήσιμο είναι η ΗΡΕΜΙΑ και η ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ενώ το πιο έξυπνο είναι να κάνεις ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και να μη σου φταίνε …οι άλλοι. Αλλά το πιο σημαντικό μπροστά στην αποτυχία, την «στραβή», είναι να μην κάνεις πίσω, να μην τα ΠΑΡΑΤΑΣ ΠΟΤΕ. Μην ξεχνάς ότι οι δικαιολογίες κρύβουν τις αδυναμίες και φέρνουν ήττες και αποτυχίες. Η δυνατότητα να αποδέχεσαι την ήττα, να αξιολογείς την αποτυχία και να την ξεπερνάς, είναι η προϋπόθεση για να φτάσεις εν τέλει στην επιτυχία, στην καθιέρωση. Γι΄ αυτό να βλέπεις τα λάθη σου, να δέχεσαι την κριτική. Να τα αξιολογείς και να τα διορθώνεις με πολύ σκληρή δουλειά μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι μόνον έτσι θα τα περιορίσεις και, ενδεχομένως, να τα εξαλείψεις εντελώς.
Η αποτυχία του Μάικλ Τζόρνταν να συμπεριληφθεί στην ομάδα του σχολείου του το 1978 είναι τόσο χαρακτηριστική ή μάλλον καλύτερα τόσο επική που τα σαΐνια της NIKE την έκαναν αργότερα μια από τις πιο επιτυχημένες διαφημίσεις στην ιστορία. «Έχω χάσει περισσότερα από 9000 σουτ στην καριέρα μου. Έχω ηττηθεί σε σχεδόν 300 παιχνίδια. 26 φορές μου εμπιστεύθηκαν το νικητήριο σουτ και αστόχησα. Έχω αποτύχει ξανά και ξανά στη ζωή μου. Και αυτός είναι ο λόγος που πέτυχα» γράφει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του. Ο ίδιος αναφέρει ακόμη ότι, κάθε φορά που οι αντοχές του στην προπόνηση τον εγκατέλειπαν, εκείνος φανταζόταν ότι έβλεπε πάλι τη λίστα με τους παίκτες της σχολικής ομάδας χωρίς το όνομά του. Από τότε χιλιάδες παιδιά τοιχοκόλλησαν αυτή τη διαφήμιση στο δωμάτιό τους. Μπορεί να μην πέτυχαν στο μπάσκετ, πέτυχαν όμως σε κάτι άλλο που τους άρεσε, τους πάθιασε ή, αν μη τι άλλο, τους ενδιέφερε.
Ένας επίσης σπουδαίος άνθρωπος και προπονητής, ο Ζ. Ομπράντοβιτς, έχει γράψει ότι «η ήττα, η αποτυχία είναι σαν το λίπασμα. Στην αρχή βρωμάει αλλά τελικά κάνει καλό. Οι ήττες πάντοτε πονάνε αλλά σ΄ αυτές πρέπει να στεκόμαστε, γιατί τα λάθη του χθες μπορεί να γίνουν η γνώση του αύριο».
Έτσι, λοιπόν, επειδή προφανώς η αποτυχία, η απόρριψη, όποια μορφή και αν έχει αυτή, είναι «ζόρικη» υπόθεση γι΄ αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σου και στα «αμπάρια» της ψυχής σου θα πρέπει να υπάρχουν ατέλειωτα αποθέματα θέλησης, επιμονής, υπομονής και ΠΙΣΤΗΣ, για να ξεπερνάς κάθε φορά τον σκόπελο και μάλιστα σε μια ηλικία που η άρνηση και η απογοήτευση μπορεί να επηρεάσει την καριέρα, τη ζωή σου, τα ΠΑΝΤΑ. Με μια κουβέντα, αγαπητέ φίλε, τη ζωή πρέπει να τη βιώνεις ατενίζοντας προς τα εμπρός, αλλά να την κατανοείς κοιτάζοντας προς τα πίσω.
· ΣΤΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΑΛΛΑ Ο,ΤΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣ ΜΕ ΠΑΘΟΣ (Ιωάννης Μελισσανίδης)
Πρόσεξε, τα πράγματα είναι απλά. Αν θέλεις να προοδεύσεις και να πετύχεις κάτι σημαντικό στο ποδόσφαιρο, στον αθλητισμό, στη ζωή, δεν αρκεί μόνο το ΤΑΛΕΝΤΟ, αλλά χρειάζεται -ή μάλλον απαιτείται- συνεχής προσπάθεια και αφοσίωση. Θα πρέπει να δουλέψεις πολύ. Να δουλέψεις με κέφι και καλή διάθεση, γιατί το θέλεις εσύ και όχι γιατί στο επιβάλλουν. «Το μυστικό δεν είναι να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, αλλά να δούμε (βρούμε) την ευχαρίστηση σ΄ αυτό που κατά κάποιον τρόπο πρέπει να κάνουμε» σημειώνει πολύ εύστοχα ο μεγάλος Άλεξ Φέργκιουσον. Επομένως, δουλειά και πάλι δουλειά, σκληρή και διαρκή, με πάθος και αφοσίωση, γιατί ο δρόμος προς την επιτυχία είναι ανηφορικός και, επειδή το ποδόσφαιρο δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα ή μόνο με το μυαλό αλλά είναι συνδυασμός και των δύο, γι΄ αυτό να θυμάσαι πάντα τη συνταγή της επιτυχίας: ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΣΚΛΗΡΑ, ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΟΣ (Κράτησε τη ματιά σου στα αστέρια και τα πόδια σου στη γη!).
Το ποδόσφαιρο και ο Αθλητισμός από πολύ νωρίς σου δείχνει αυτό τον δύσκολο αλλά μοναδικό δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσεις και στη ζωή, για να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα και αυτό ίσως είναι το πιο σπουδαίο μάθημα που μπορεί να πάρεις από την αθλητική (ποδοσφαιρική) ενασχόληση. Μάλιστα δε ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι ένα τέτοιο μάθημα, δηλαδή της σκληρής δουλειάς, της συνεχούς προσπάθειας, της διαχείρισης της αποτυχίας, της φιλοπρωτίας και αριστείας, του «ευ αγωνίζεσθαι» και άλλα δε θα τα μάθεις σε κανένα σχολείο, σε κανένα πανεπιστήμιο. Η εκπαίδευση πολύ λίγο, πολλές φορές σχεδόν καθόλου, δεν θα ασχοληθεί για το σύστημα ΑΞΙΩΝ και πεποιθήσεων, για τα κίνητρα, το ήθος και το πάθος, για όλα αυτά που εν τέλει θα συνθέσουν την εσωτερική σου ταυτότητα και θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά σου. Δεν θα ενδιαφερθεί, δηλαδή, για το χάρτη πάνω στον οποίο θα κινηθείς στη ζωή σου, για την ειδοποιό διαφορά που θα καθορίσει αν θα γίνεις μαχητής ή παραιτημένος. Και δυστυχώς σήμερα ελάχιστα παιδιά μαθαίνουν να είναι μαχητές, να έχουν την νοοτροπία του νικητή. Ήδη από την πρωτοβάθμια αλλά κατά κύριο λόγο βέβαια στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση το παιδί παίρνει, βομβαρδίζεται καλύτερα, από στοχευμένες και εξειδικευμένες «γνώσεις που θα το βοηθήσουν να φτάσει στο Πανεπιστήμιο, όπου όμως θα μάθει μόνο ό,τι έξω υπηρετεί την αγορά. Ωστόσο έτσι τα ανώτερα πνευματικά ιδρύματα δημιουργούν πριν και πάνω απ΄ όλα ειδικότητες και όχι προσωπικότητες. Με άλλα λόγια η λειτουργία του σχολείου στο εκπαιδευτικό μας σύστημα εν τέλει είναι καθαρά γνωσιοκεντρική, έχοντας υποβαθμίσει εντελώς τα μαθήματα που στοχεύουν στον δεύτερο μετά την γνώση πυλώνα μιας ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας, που είναι η ΑΓΩΓΗ. Μαθήματα όπως είναι η Φυσική Αγωγή, η Μουσική, τα Καλλιτεχνικά, τα Θρησκευτικά, η Κοινωνιολογία και άλλα μαθήματα που ασχολούνται με αυτό που οι αμερικάνοι ονομάζουν mindset, έχουν μπει στο περιθώριο, για να μην πούμε ότι έχουν απαξιωθεί από τους στόχους και τις προτεραιότητες του σχολείου. Ο σπουδαίος λόγιος και δάσκαλος κ. Γεωργουσόπουλος έχει πολύ εύστοχα επισημάνει σχετικά «στα σχολεία σήμερα αντί να σμιλεύουν ψυχές μεταδίδουν γνώσεις. Μπορούν και τα κομπιούτερ…» Εξάλλου όλοι οι επιστήμονες που ασχολούνται με την Παιδαγωγική φωνάζουν σχεδόν πως «όσο πιέζουμε τα παιδιά για τη γνώση, τόσο περισσότερο τα σπρώχνουμε στην απόγνωση…». Προφανώς με όλα αυτά, σε καμιά περίπτωση και επ΄ουδενί δεν πρέπει να πιστέψεις ότι δε «πειράζει και τόσο» να παραμελήσεις, να απαξιώσεις και πολύ χειρότερα να ακυρώσεις την πρωταρχική, καθοριστική σημασία και ΑΞΙΑ που έχει για σένα και το μέλλον σου ο ρόλος και η σημασία της συστηματικής και αξιόπιστης συμμετοχής σου και η ανταπόκρισή σου στις απαιτήσεις του σχολείου. Γι΄ αυτό άλλωστε από την αρχή ξεκαθαρίσαμε ότι, πριν και πάνω από όλα, πρέπει να είναι για σένα η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και το ΣΧΟΛΕΙΟ.
· «ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ, ΠΩΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΠΑΣ» (Μάνος Ελευθερίου»
Αγαπητέ φίλε, σου ξαναλέμε ότι στην επιτυχία δεν φτάνεις εύκολα και ούτε θα σου χαριστεί τίποτε και από κανέναν. Γι΄ αυτό αναφέραμε ήδη τρόπους, δρόμους και μεθόδους που μπορούν να σε βοηθήσουν μαζί με το ταλέντο σου να φτάσεις στην κορυφή. Ωστόσο η πιο σημαντική, η πιο ουσιαστική, η πιο αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για να οδηγηθείς στην καθιέρωση, στην επιτυχία, στον πρωταθλητισμό, δηλαδή με άλλα λόγια στον αθλητικο-ποδοσφαιρικό σου παράδεισο, είναι ακριβώς το να αγαπήσεις με πάθος, να ΕΡΩΤΕΥΘΕΙΣ παράφορα κατά κάποιον τρόπο το ποδόσφαιρο, το άθλημα. Μόνο μέσα από την υπερβολική αγάπη για την μπάλα θα βρεις το ψυχικό σθένος –το πιο βασικό στοιχείο για κάθε ταλαντούχο αθλητή- που θα σε βοηθήσει στην προσπάθειά σου να εισχωρήσεις στον απαιτητικό κόσμο του πρωταθλητισμού. Μόνον έτσι θα μάθεις να αντέχεις την ήττα, την αποτυχία. Μόνον έτσι θα μάθεις χωρίς διαμαρτυρίες και δικαιολογίες να δουλεύεις όχι απλά σκληρά αλλά πολύ πολύ σκληρά, να στερείσαι πράγματα, να κάνεις προσωπικές θυσίες. Μόνον έτσι θα μάθεις να ΘΕΛΕΙΣ να αξιοποιείς τον ελεύθερο χρόνο σου στην κατεύθυνση της ΑΤΟΜΙΚΗΣ αθλητικής βελτίωσης. (ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ). Μόνον έτσι θα μάθεις να νοιώθεις χαρά και ευχαρίστηση με αυτό που κάνεις. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε ίσως το ποδόσφαιρο να μην σου ταιριάζει. Η ενασχόλησή σου με το άθλημα πρέπει να φέρει ευφορία και όχι άγχος και αρνητικές σκέψεις. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι στην σχετική βιβλιογραφία για το παιδικό ποδόσφαιρο, ως καλός προπονητής αναφέρεται εκείνος που διδάσκει τις τεχνικές και τους κώδικες αρχών και ηθικής του αθλήματος, αλλά ως ξεχωριστός προπονητής αξιολογείται αυτός που θα πείσει, θα εμπνεύσει το παιδί να κοιμάται αγκαλιά με μία μπάλα…
Τελικά να θυμάσαι ότι λίγοι αθλητές συνάντησαν τις δυσκολίες του Λ. Μέσι ή του Γιάννη Αντετοκούμπο. Η υπερβολική όμως αγάπη για το άθλημα μαζί με το αναμφισβήτητο ταλέντο τους και η δίψα για ένα καλύτερο αύριο ήταν ο φάρος που τους πήγε, αλλά και τους κρατάει στην κορυφή, δηλαδή τους οδήγησε στον αθλητικό τους ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ…
Και πριν κλείσουμε μία συμβουλή:
- ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ έρχεται από θεό, να είσαι ΤΑΠΕΙΝΟΣ.
- Η ΔΟΞΑ έρχεται από τους ανθρώπους, να είσαι ΕΥΓΝΩΜΩΝ.
- Η ΕΠΑΡΣΗ (αλαζονεία) έρχεται από τον εαυτό σου, να είσαι ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΙΑΤΣΙΓΚΟΣ
[Ας μου επιτραπεί ο προσωπικός και συμβουλευτικός τόνος έχοντας, θέλω να πιστεύω, τη γνώση αλλά και την εμπειρία πολλών χρόνων στις αυλές των σχολείων και στους αγωνιστικούς χώρους αλλά και την επίγνωση ότι στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό, όπως άλλωστε και στη ζωή και στην επιστήμη, ό,τι σήμερα υποστηρίζεται ως δεδομένο αύριο ενδέχεται να θεωρείται ξεπερασμένο].
Ιδού λοιπόν ορισμένες «συμβουλές» που θεωρώ ότι θα κάνουν πιο ουσιαστική, πιο χρήσιμη αλλά και πιο ευχάριστη τη σχέση και τη δραστηριότητα του κάθε παιδιού με το ποδόσφαιρο και γενικότερα με τον αθλητισμό:
· ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ. (Γιάννης Διακογιάννης)
· ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Η οικογένειά σου, που θα είναι πάντα εκεί στα δύσκολα, κοντά και δίπλα σου, για να σε βοηθήσει με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια, έτσι ώστε να ξεπερνάς τα εμπόδια στα πρώτα κρίσιμα και καθοριστικά βήματά σου στο μεγάλο ταξίδι της ζωής. Αμέσως μετά το σχολείο, που θα σε εξοπλίσει με εκείνα τα εφόδια που θα σου επιτρέψουν να κάνεις ακριβώς τα βήματα αυτά με σιγουριά, αποτελεσματικότητα και αξιοπρέπεια.
· Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΗΤΤΑ, ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ. (Κική Δημουλά).
Σημασία δεν έχει τόσο να πέφτεις, όσο το να βρίσκεις τη δύναμη να ξανασηκωθείς και μάλιστα να σταθείς ορθός, πιο δυνατός από πριν. Ωστόσο, για να το πετύχεις αυτό, δεν πρέπει μπροστά στην αναποδιά να ψάχνεις για δικαιολογίες και εξιλαστήρια θύματα. Το πιο χρήσιμο είναι η ΗΡΕΜΙΑ και η ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ενώ το πιο έξυπνο είναι να κάνεις ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και να μη σου φταίνε …οι άλλοι. Αλλά το πιο σημαντικό μπροστά στην αποτυχία, την «στραβή», είναι να μην κάνεις πίσω, να μην τα ΠΑΡΑΤΑΣ ΠΟΤΕ. Μην ξεχνάς ότι οι δικαιολογίες κρύβουν τις αδυναμίες και φέρνουν ήττες και αποτυχίες. Η δυνατότητα να αποδέχεσαι την ήττα, να αξιολογείς την αποτυχία και να την ξεπερνάς, είναι η προϋπόθεση για να φτάσεις εν τέλει στην επιτυχία, στην καθιέρωση. Γι΄ αυτό να βλέπεις τα λάθη σου, να δέχεσαι την κριτική. Να τα αξιολογείς και να τα διορθώνεις με πολύ σκληρή δουλειά μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι μόνον έτσι θα τα περιορίσεις και, ενδεχομένως, να τα εξαλείψεις εντελώς.
Η αποτυχία του Μάικλ Τζόρνταν να συμπεριληφθεί στην ομάδα του σχολείου του το 1978 είναι τόσο χαρακτηριστική ή μάλλον καλύτερα τόσο επική που τα σαΐνια της NIKE την έκαναν αργότερα μια από τις πιο επιτυχημένες διαφημίσεις στην ιστορία. «Έχω χάσει περισσότερα από 9000 σουτ στην καριέρα μου. Έχω ηττηθεί σε σχεδόν 300 παιχνίδια. 26 φορές μου εμπιστεύθηκαν το νικητήριο σουτ και αστόχησα. Έχω αποτύχει ξανά και ξανά στη ζωή μου. Και αυτός είναι ο λόγος που πέτυχα» γράφει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του. Ο ίδιος αναφέρει ακόμη ότι, κάθε φορά που οι αντοχές του στην προπόνηση τον εγκατέλειπαν, εκείνος φανταζόταν ότι έβλεπε πάλι τη λίστα με τους παίκτες της σχολικής ομάδας χωρίς το όνομά του. Από τότε χιλιάδες παιδιά τοιχοκόλλησαν αυτή τη διαφήμιση στο δωμάτιό τους. Μπορεί να μην πέτυχαν στο μπάσκετ, πέτυχαν όμως σε κάτι άλλο που τους άρεσε, τους πάθιασε ή, αν μη τι άλλο, τους ενδιέφερε.
Ένας επίσης σπουδαίος άνθρωπος και προπονητής, ο Ζ. Ομπράντοβιτς, έχει γράψει ότι «η ήττα, η αποτυχία είναι σαν το λίπασμα. Στην αρχή βρωμάει αλλά τελικά κάνει καλό. Οι ήττες πάντοτε πονάνε αλλά σ΄ αυτές πρέπει να στεκόμαστε, γιατί τα λάθη του χθες μπορεί να γίνουν η γνώση του αύριο».
Έτσι, λοιπόν, επειδή προφανώς η αποτυχία, η απόρριψη, όποια μορφή και αν έχει αυτή, είναι «ζόρικη» υπόθεση γι΄ αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σου και στα «αμπάρια» της ψυχής σου θα πρέπει να υπάρχουν ατέλειωτα αποθέματα θέλησης, επιμονής, υπομονής και ΠΙΣΤΗΣ, για να ξεπερνάς κάθε φορά τον σκόπελο και μάλιστα σε μια ηλικία που η άρνηση και η απογοήτευση μπορεί να επηρεάσει την καριέρα, τη ζωή σου, τα ΠΑΝΤΑ. Με μια κουβέντα, αγαπητέ φίλε, τη ζωή πρέπει να τη βιώνεις ατενίζοντας προς τα εμπρός, αλλά να την κατανοείς κοιτάζοντας προς τα πίσω.
· ΣΤΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΑΛΛΑ Ο,ΤΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣ ΜΕ ΠΑΘΟΣ (Ιωάννης Μελισσανίδης)
Πρόσεξε, τα πράγματα είναι απλά. Αν θέλεις να προοδεύσεις και να πετύχεις κάτι σημαντικό στο ποδόσφαιρο, στον αθλητισμό, στη ζωή, δεν αρκεί μόνο το ΤΑΛΕΝΤΟ, αλλά χρειάζεται -ή μάλλον απαιτείται- συνεχής προσπάθεια και αφοσίωση. Θα πρέπει να δουλέψεις πολύ. Να δουλέψεις με κέφι και καλή διάθεση, γιατί το θέλεις εσύ και όχι γιατί στο επιβάλλουν. «Το μυστικό δεν είναι να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, αλλά να δούμε (βρούμε) την ευχαρίστηση σ΄ αυτό που κατά κάποιον τρόπο πρέπει να κάνουμε» σημειώνει πολύ εύστοχα ο μεγάλος Άλεξ Φέργκιουσον. Επομένως, δουλειά και πάλι δουλειά, σκληρή και διαρκή, με πάθος και αφοσίωση, γιατί ο δρόμος προς την επιτυχία είναι ανηφορικός και, επειδή το ποδόσφαιρο δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα ή μόνο με το μυαλό αλλά είναι συνδυασμός και των δύο, γι΄ αυτό να θυμάσαι πάντα τη συνταγή της επιτυχίας: ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΣΚΛΗΡΑ, ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΟΣ (Κράτησε τη ματιά σου στα αστέρια και τα πόδια σου στη γη!).
Το ποδόσφαιρο και ο Αθλητισμός από πολύ νωρίς σου δείχνει αυτό τον δύσκολο αλλά μοναδικό δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσεις και στη ζωή, για να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα και αυτό ίσως είναι το πιο σπουδαίο μάθημα που μπορεί να πάρεις από την αθλητική (ποδοσφαιρική) ενασχόληση. Μάλιστα δε ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι ένα τέτοιο μάθημα, δηλαδή της σκληρής δουλειάς, της συνεχούς προσπάθειας, της διαχείρισης της αποτυχίας, της φιλοπρωτίας και αριστείας, του «ευ αγωνίζεσθαι» και άλλα δε θα τα μάθεις σε κανένα σχολείο, σε κανένα πανεπιστήμιο. Η εκπαίδευση πολύ λίγο, πολλές φορές σχεδόν καθόλου, δεν θα ασχοληθεί για το σύστημα ΑΞΙΩΝ και πεποιθήσεων, για τα κίνητρα, το ήθος και το πάθος, για όλα αυτά που εν τέλει θα συνθέσουν την εσωτερική σου ταυτότητα και θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά σου. Δεν θα ενδιαφερθεί, δηλαδή, για το χάρτη πάνω στον οποίο θα κινηθείς στη ζωή σου, για την ειδοποιό διαφορά που θα καθορίσει αν θα γίνεις μαχητής ή παραιτημένος. Και δυστυχώς σήμερα ελάχιστα παιδιά μαθαίνουν να είναι μαχητές, να έχουν την νοοτροπία του νικητή. Ήδη από την πρωτοβάθμια αλλά κατά κύριο λόγο βέβαια στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση το παιδί παίρνει, βομβαρδίζεται καλύτερα, από στοχευμένες και εξειδικευμένες «γνώσεις που θα το βοηθήσουν να φτάσει στο Πανεπιστήμιο, όπου όμως θα μάθει μόνο ό,τι έξω υπηρετεί την αγορά. Ωστόσο έτσι τα ανώτερα πνευματικά ιδρύματα δημιουργούν πριν και πάνω απ΄ όλα ειδικότητες και όχι προσωπικότητες. Με άλλα λόγια η λειτουργία του σχολείου στο εκπαιδευτικό μας σύστημα εν τέλει είναι καθαρά γνωσιοκεντρική, έχοντας υποβαθμίσει εντελώς τα μαθήματα που στοχεύουν στον δεύτερο μετά την γνώση πυλώνα μιας ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας, που είναι η ΑΓΩΓΗ. Μαθήματα όπως είναι η Φυσική Αγωγή, η Μουσική, τα Καλλιτεχνικά, τα Θρησκευτικά, η Κοινωνιολογία και άλλα μαθήματα που ασχολούνται με αυτό που οι αμερικάνοι ονομάζουν mindset, έχουν μπει στο περιθώριο, για να μην πούμε ότι έχουν απαξιωθεί από τους στόχους και τις προτεραιότητες του σχολείου. Ο σπουδαίος λόγιος και δάσκαλος κ. Γεωργουσόπουλος έχει πολύ εύστοχα επισημάνει σχετικά «στα σχολεία σήμερα αντί να σμιλεύουν ψυχές μεταδίδουν γνώσεις. Μπορούν και τα κομπιούτερ…» Εξάλλου όλοι οι επιστήμονες που ασχολούνται με την Παιδαγωγική φωνάζουν σχεδόν πως «όσο πιέζουμε τα παιδιά για τη γνώση, τόσο περισσότερο τα σπρώχνουμε στην απόγνωση…». Προφανώς με όλα αυτά, σε καμιά περίπτωση και επ΄ουδενί δεν πρέπει να πιστέψεις ότι δε «πειράζει και τόσο» να παραμελήσεις, να απαξιώσεις και πολύ χειρότερα να ακυρώσεις την πρωταρχική, καθοριστική σημασία και ΑΞΙΑ που έχει για σένα και το μέλλον σου ο ρόλος και η σημασία της συστηματικής και αξιόπιστης συμμετοχής σου και η ανταπόκρισή σου στις απαιτήσεις του σχολείου. Γι΄ αυτό άλλωστε από την αρχή ξεκαθαρίσαμε ότι, πριν και πάνω από όλα, πρέπει να είναι για σένα η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και το ΣΧΟΛΕΙΟ.
· «ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ, ΠΩΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΠΑΣ» (Μάνος Ελευθερίου»
Αγαπητέ φίλε, σου ξαναλέμε ότι στην επιτυχία δεν φτάνεις εύκολα και ούτε θα σου χαριστεί τίποτε και από κανέναν. Γι΄ αυτό αναφέραμε ήδη τρόπους, δρόμους και μεθόδους που μπορούν να σε βοηθήσουν μαζί με το ταλέντο σου να φτάσεις στην κορυφή. Ωστόσο η πιο σημαντική, η πιο ουσιαστική, η πιο αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για να οδηγηθείς στην καθιέρωση, στην επιτυχία, στον πρωταθλητισμό, δηλαδή με άλλα λόγια στον αθλητικο-ποδοσφαιρικό σου παράδεισο, είναι ακριβώς το να αγαπήσεις με πάθος, να ΕΡΩΤΕΥΘΕΙΣ παράφορα κατά κάποιον τρόπο το ποδόσφαιρο, το άθλημα. Μόνο μέσα από την υπερβολική αγάπη για την μπάλα θα βρεις το ψυχικό σθένος –το πιο βασικό στοιχείο για κάθε ταλαντούχο αθλητή- που θα σε βοηθήσει στην προσπάθειά σου να εισχωρήσεις στον απαιτητικό κόσμο του πρωταθλητισμού. Μόνον έτσι θα μάθεις να αντέχεις την ήττα, την αποτυχία. Μόνον έτσι θα μάθεις χωρίς διαμαρτυρίες και δικαιολογίες να δουλεύεις όχι απλά σκληρά αλλά πολύ πολύ σκληρά, να στερείσαι πράγματα, να κάνεις προσωπικές θυσίες. Μόνον έτσι θα μάθεις να ΘΕΛΕΙΣ να αξιοποιείς τον ελεύθερο χρόνο σου στην κατεύθυνση της ΑΤΟΜΙΚΗΣ αθλητικής βελτίωσης. (ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ). Μόνον έτσι θα μάθεις να νοιώθεις χαρά και ευχαρίστηση με αυτό που κάνεις. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε ίσως το ποδόσφαιρο να μην σου ταιριάζει. Η ενασχόλησή σου με το άθλημα πρέπει να φέρει ευφορία και όχι άγχος και αρνητικές σκέψεις. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι στην σχετική βιβλιογραφία για το παιδικό ποδόσφαιρο, ως καλός προπονητής αναφέρεται εκείνος που διδάσκει τις τεχνικές και τους κώδικες αρχών και ηθικής του αθλήματος, αλλά ως ξεχωριστός προπονητής αξιολογείται αυτός που θα πείσει, θα εμπνεύσει το παιδί να κοιμάται αγκαλιά με μία μπάλα…
Τελικά να θυμάσαι ότι λίγοι αθλητές συνάντησαν τις δυσκολίες του Λ. Μέσι ή του Γιάννη Αντετοκούμπο. Η υπερβολική όμως αγάπη για το άθλημα μαζί με το αναμφισβήτητο ταλέντο τους και η δίψα για ένα καλύτερο αύριο ήταν ο φάρος που τους πήγε, αλλά και τους κρατάει στην κορυφή, δηλαδή τους οδήγησε στον αθλητικό τους ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ…
Και πριν κλείσουμε μία συμβουλή:
- ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ έρχεται από θεό, να είσαι ΤΑΠΕΙΝΟΣ.
- Η ΔΟΞΑ έρχεται από τους ανθρώπους, να είσαι ΕΥΓΝΩΜΩΝ.
- Η ΕΠΑΡΣΗ (αλαζονεία) έρχεται από τον εαυτό σου, να είσαι ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΙΑΤΣΙΓΚΟΣ
