Η επικοινωνία έγινε μέσω του ιερέως της Κοινότητας, πατρός Βασιλείου Γιαλοπσού, όταν τα μέλη της Κοινότητας είχαν συγκεντρωθεί στον Ορθόδοξο Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, για την Πρωτοχρονιάτικη Λειτουργία. Η επικοινωνία έγινε στις 9.30 π.μ. ώρα Ελλάδας λόγω της διαφοράς της ώρας με την περιοχή της Αλάσκας.
Τις ευχές τους για χρόνια πολλά και καλή χρονιά, στέλνουν ο πάτερ Βασίλειος και μέλη της ελληνικής κοινότητας στην μακρινή και παγωμένη Αλάσκα.
Οι Έλληνες της Αλάσκας
Περίπου 100 ελληνορθόδοξες οικογένειες ανήκουν στην κοινότητα της Μεταμορφώσεως, η οποία ιδρύθηκε το 1953 και ο πρώτος ναός χτίστηκε το 1958. Η σημερινή εκκλησία και το κοινοτικό κέντρο άρχισαν να χτίζονται το 2010 και ολοκληρώθηκαν το 2014. Η κοινότητα έχει πανορθόδοξο χαρακτήρα κι η λειτουργία γίνεται κυρίως στην αγγλική με ορισμένα ελληνικά. Ωστόσο η Κυριακή Προσευχή λέγεται και σε άλλες γλώσσες, όπως αραβικά, αρμενικά, ουκρανικά, ρουμανικά και γαλλικά. Οι πρώτοι Έλληνες ήρθαν στην Αλάσκα τον 18ο αιώνα μαζί με τους Ρώσους ιεραποστόλους.
Στις αρχές του 20ου αιώνα άρχισε ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης προς την Αλάσκα λόγω της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου, με αποτέλεσμα να κατοικηθεί αυτή η περιοχή.
Ετσι πολλοί Ελληνες βρέθηκαν εκεί και κάποιοι παρέμειναν και μετά την ολοκλήρωση του σιδηροδρομικού δικτύου. Από τότε και για πολλά χρόνια ο μοναδικός Ορθόδοξος ναός ήταν μια ρωσική εκκλησιά, η οποία όμως βρισκόταν 60 χιλιόμετρα μακριά σε μια δύσβατη περιοχή. Το 1953 άρχισε να λειτουργεί στο Ανκορατζ μια Ορθόδοξη εκκλησία στο υπόγειο ενός σπιτιού. Ολοι οι Ορθόδοξοι μαζεύονταν σε αυτή για να προσευχηθούν, καλώντας Ρώσους ιερείς για να λειτουργήσουν. Ετσι διατήρησαν τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα από την Ελλάδα.
Πάντα όμως το μεγάλο τους όνειρο ήταν να αποκτήσουν μια κανονική εκκλησία. Με εθελοντική δουλειά το 1958 άρχισε το κτίσιμο της πρώτης Ορθόδοξης εκκλησίας σε ένα οικόπεδο που παραχώρησε η ελληνική κοινότητα και με την συνεισφορά όλων. Αρχικά ο ναός ονομάστηκε του Σωτήρος. Η μικρή εκκλησία έγινε το κέντρο των δραστηριοτήτων της ελληνικής κοινότητας αλλά και των άλλων Ορθόδοξων στην Αλάσκα. Το 1959 η Αρχιεπισκοπή Αμερικής στέλνει τον πρώτο Ελληνα ιερέα, ενώ το 1977 επισκέφθηκε την κοινότητα για πρώτη φορά ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος ο οποίος και ευλόγησε τη μικρή ενορία.
Μετά από πολλά χρόνια το 2009 αποκτήθηκε οικόπεδο και άρχισαν οι εργασίες ανέγερσης του νέου ναού, ο οποίος αφιερώθηκε στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Κατά τη διάρκεια των εργασιών η κοινότητα, μέσω της δραστήριας προέδρου της, Μαρίας Μπάσκους, απηύθυνε έκκληση για βοήθεια, κυρίως προς όσους μπορούσαν να βοηθήσουν στην αγιογράφηση.
Στην έκκληση αυτή ανταποκρίθηκε ο Λαρισαίος αγιογράφος, Κώστας Θεοδώρου ο οποίος πήγε εκεί με δικά του έξοδα και αγιογράφησε την «Πλατυτέρα των ουρανών» και άλλες μορφές αγίων, καθώς και ο Αλέξης Ζουρνατζής από την Πάτρα, ο οποίος έφτιαξε τα ψηφιδωτά. Να σημειωθεί πως ο συγκεκριμένος ναός εξυπηρετεί τις λατρευτικές ανάγκες Ορθοδόξων άλλων εθνοτήτων και έτσι οι λειτουργίες τελούνται εκτός από τα Ελληνικά, στα Αραβικά, στα Αρμένικα, στα Γαλλικά, στα Σέρβικα, στα Ρουμανικά, στα Σλάβικα και στα Ισπανικά.
Οι εργασίες κατασκευής του ναού κράτησαν δύο χρόνια ενώ στο ισόγειο διαμορφώθηκε μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και ένας χώρος αναψυχής. Ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος είναι η βορειότερη εκκλησία της ελληνικής ομογένειας στον κόσμο.
Με καταγωγή από το Καστόρι Λακωνίας η κ. Μπάσκους σπούδασε Παιδαγωγική στη Βοστώνη και η ίδια διδάσκει στο ελληνικό σχολείο της κοινότητας στο οποίο φοιτούν περίπου 30 παιδιά. «Θεωρούμε χρέος μας να διατηρήσουμε το ελληνικό στοιχείο στην Αλάσκα, σε αυτήν την άκρη του κόσμου που βρεθήκαμε και να το μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας, ώστε να διατηρήσουν με τη σειρά τους τον πλούσιο, ελληνικό πολιτισμό», έχει δηλώσει η κ. Μπάσκους στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ είχε πει τα εξής: «Ο Ελληνισμός είναι ιδεολογία, δεν έχει σύνορα, δεν έχει αποστάσεις... Ζούμε διάσπαρτοι ανά τον κόσμο κι αυτή την ομορφιά μοιραζόμαστε με όλους τους άλλους, όπου κι αν βρεθούμε». Και συνέχισε: «Είμαστε υπερήφανοι για την πλούσια παράδοση και τον πολιτισμό μας, που προσπαθούμε πρώτα απ' όλα να τον μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας».
Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας αποτελεί προτεραιότητα για τους Ελληνες της Αλάσκας, μία υπόθεση όχι και τόσο εύκολη. Η κ. Μπάσκους με μία άλλη Ελληνίδα, την Ελένη Αντριους, δασκάλα σε Δημοτικό του Ανκορατζ, δημιούργησαν το 1982 το πρώτο ελληνικό απογευματινό σχολείο για τα παιδιά τους, το οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα. «Συνεχίζω να διδάσκω κι εγώ, έχοντας για βοηθούς δύο νέες μητέρες, που έχουν αναλάβει την πρώτη τάξη. Εχουμε και ειδικό τμήμα για ενηλίκους, καθώς πάντα υπάρχει ενδιαφέρον από ομογενείς δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι οποίοι επιθυμούν να βελτιώσουν τα ελληνικά τους ή από άτομα που έχουν κάνει μεικτό γάμο ή ακόμα και αλλοεθνείς, Αμερικανούς, που για δικούς τους λόγους θέλουν να έρθουν πιο κοντά στον ελληνικό πολιτισμό» εξηγεί η κα Μπάσκους.
Ο αγιογράφος Κώστας Θεοδώρου
Οι Έλληνες της Αλάσκας
Περίπου 100 ελληνορθόδοξες οικογένειες ανήκουν στην κοινότητα της Μεταμορφώσεως, η οποία ιδρύθηκε το 1953 και ο πρώτος ναός χτίστηκε το 1958. Η σημερινή εκκλησία και το κοινοτικό κέντρο άρχισαν να χτίζονται το 2010 και ολοκληρώθηκαν το 2014. Η κοινότητα έχει πανορθόδοξο χαρακτήρα κι η λειτουργία γίνεται κυρίως στην αγγλική με ορισμένα ελληνικά. Ωστόσο η Κυριακή Προσευχή λέγεται και σε άλλες γλώσσες, όπως αραβικά, αρμενικά, ουκρανικά, ρουμανικά και γαλλικά. Οι πρώτοι Έλληνες ήρθαν στην Αλάσκα τον 18ο αιώνα μαζί με τους Ρώσους ιεραποστόλους.
Στις αρχές του 20ου αιώνα άρχισε ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης προς την Αλάσκα λόγω της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου, με αποτέλεσμα να κατοικηθεί αυτή η περιοχή.
Ετσι πολλοί Ελληνες βρέθηκαν εκεί και κάποιοι παρέμειναν και μετά την ολοκλήρωση του σιδηροδρομικού δικτύου. Από τότε και για πολλά χρόνια ο μοναδικός Ορθόδοξος ναός ήταν μια ρωσική εκκλησιά, η οποία όμως βρισκόταν 60 χιλιόμετρα μακριά σε μια δύσβατη περιοχή. Το 1953 άρχισε να λειτουργεί στο Ανκορατζ μια Ορθόδοξη εκκλησία στο υπόγειο ενός σπιτιού. Ολοι οι Ορθόδοξοι μαζεύονταν σε αυτή για να προσευχηθούν, καλώντας Ρώσους ιερείς για να λειτουργήσουν. Ετσι διατήρησαν τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα από την Ελλάδα.
Πάντα όμως το μεγάλο τους όνειρο ήταν να αποκτήσουν μια κανονική εκκλησία. Με εθελοντική δουλειά το 1958 άρχισε το κτίσιμο της πρώτης Ορθόδοξης εκκλησίας σε ένα οικόπεδο που παραχώρησε η ελληνική κοινότητα και με την συνεισφορά όλων. Αρχικά ο ναός ονομάστηκε του Σωτήρος. Η μικρή εκκλησία έγινε το κέντρο των δραστηριοτήτων της ελληνικής κοινότητας αλλά και των άλλων Ορθόδοξων στην Αλάσκα. Το 1959 η Αρχιεπισκοπή Αμερικής στέλνει τον πρώτο Ελληνα ιερέα, ενώ το 1977 επισκέφθηκε την κοινότητα για πρώτη φορά ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος ο οποίος και ευλόγησε τη μικρή ενορία.
Μετά από πολλά χρόνια το 2009 αποκτήθηκε οικόπεδο και άρχισαν οι εργασίες ανέγερσης του νέου ναού, ο οποίος αφιερώθηκε στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Κατά τη διάρκεια των εργασιών η κοινότητα, μέσω της δραστήριας προέδρου της, Μαρίας Μπάσκους, απηύθυνε έκκληση για βοήθεια, κυρίως προς όσους μπορούσαν να βοηθήσουν στην αγιογράφηση.
Στην έκκληση αυτή ανταποκρίθηκε ο Λαρισαίος αγιογράφος, Κώστας Θεοδώρου ο οποίος πήγε εκεί με δικά του έξοδα και αγιογράφησε την «Πλατυτέρα των ουρανών» και άλλες μορφές αγίων, καθώς και ο Αλέξης Ζουρνατζής από την Πάτρα, ο οποίος έφτιαξε τα ψηφιδωτά. Να σημειωθεί πως ο συγκεκριμένος ναός εξυπηρετεί τις λατρευτικές ανάγκες Ορθοδόξων άλλων εθνοτήτων και έτσι οι λειτουργίες τελούνται εκτός από τα Ελληνικά, στα Αραβικά, στα Αρμένικα, στα Γαλλικά, στα Σέρβικα, στα Ρουμανικά, στα Σλάβικα και στα Ισπανικά.
Οι εργασίες κατασκευής του ναού κράτησαν δύο χρόνια ενώ στο ισόγειο διαμορφώθηκε μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και ένας χώρος αναψυχής. Ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος είναι η βορειότερη εκκλησία της ελληνικής ομογένειας στον κόσμο.
Με καταγωγή από το Καστόρι Λακωνίας η κ. Μπάσκους σπούδασε Παιδαγωγική στη Βοστώνη και η ίδια διδάσκει στο ελληνικό σχολείο της κοινότητας στο οποίο φοιτούν περίπου 30 παιδιά. «Θεωρούμε χρέος μας να διατηρήσουμε το ελληνικό στοιχείο στην Αλάσκα, σε αυτήν την άκρη του κόσμου που βρεθήκαμε και να το μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας, ώστε να διατηρήσουν με τη σειρά τους τον πλούσιο, ελληνικό πολιτισμό», έχει δηλώσει η κ. Μπάσκους στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ είχε πει τα εξής: «Ο Ελληνισμός είναι ιδεολογία, δεν έχει σύνορα, δεν έχει αποστάσεις... Ζούμε διάσπαρτοι ανά τον κόσμο κι αυτή την ομορφιά μοιραζόμαστε με όλους τους άλλους, όπου κι αν βρεθούμε». Και συνέχισε: «Είμαστε υπερήφανοι για την πλούσια παράδοση και τον πολιτισμό μας, που προσπαθούμε πρώτα απ' όλα να τον μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας».
Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας αποτελεί προτεραιότητα για τους Ελληνες της Αλάσκας, μία υπόθεση όχι και τόσο εύκολη. Η κ. Μπάσκους με μία άλλη Ελληνίδα, την Ελένη Αντριους, δασκάλα σε Δημοτικό του Ανκορατζ, δημιούργησαν το 1982 το πρώτο ελληνικό απογευματινό σχολείο για τα παιδιά τους, το οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα. «Συνεχίζω να διδάσκω κι εγώ, έχοντας για βοηθούς δύο νέες μητέρες, που έχουν αναλάβει την πρώτη τάξη. Εχουμε και ειδικό τμήμα για ενηλίκους, καθώς πάντα υπάρχει ενδιαφέρον από ομογενείς δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι οποίοι επιθυμούν να βελτιώσουν τα ελληνικά τους ή από άτομα που έχουν κάνει μεικτό γάμο ή ακόμα και αλλοεθνείς, Αμερικανούς, που για δικούς τους λόγους θέλουν να έρθουν πιο κοντά στον ελληνικό πολιτισμό» εξηγεί η κα Μπάσκους.
Ο αγιογράφος Κώστας Θεοδώρου
Ο Λαρισαίος Κώστας Θεοδώρου είχε το προνόμιο να αγιογραφήσει την πρώτη ορθόδοξη εκκλησία στον Βόρειο Πόλο, αυτή της Ελληνικής Κοινότητας, στη μακρινή και παγωμένη Αλάσκα. Όμως δεν σταμάτησε εκεί. Με την αφοσίωση και το μεράκι που τον διακρίνει έκανε τις αγιογραφίες και στην εκκλησία της ρωσικής κοινότητας, αλλά και στην εκκλησία μιας ορθόδοξης φυλής Εσκιμώων!
Ο κ. Θεοδώρου μίλησε για το ξεχωριστό του ταξίδι και για τον ιδιαίτερο τόπο στον ραδιοφωνικό σταθμό “ Πρακτορείο 104,9 FM”. Πρώτη φορά πήγε στην Αλάσκα, πριν από τέσσερα χρόνια, ανταποκρινόμενος στην έκκληση που έκανε από τηλεοράσεως η δραστήρια Ελληνική Κοινότητα, η οποία, όπως είπε, αριθμεί περί τα 250 μέλη. “ Παντού υπάρχει ένας Έλληνας” ανέφερε χαρακτηριστικά. Πρόσθεσε, δε, ότι επέλεξε να πάει με δικά του έξοδα. “ Εγώ το είδα πατριωτικά και θρησκευτικά” τόνισε.
Η παρουσία του εκεί έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, όχι μόνο από τους Έλληνες, αλλά και από άλλες μικρότερες κοινότητες Ορθοδόξων, όπως οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, οι Παλαιστίνιοι, οι οποίες πλαισιώνουν την εκκλησία. Όπως είπε, όταν έκανε τις αγιογραφίες στην Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο Άνκορατζ της Αλάσκας, “ η εκκλησία δεν είχε δάπεδο ακόμη, ήταν τέτοιος μεγάλος ο ενθουσιασμός”. Η ελληνική ομογένεια λειτούργησε ως γέφυρα ένωσης με άλλες εθνότητες, οπότε ακολούθησαν η ρωσική εκκλησία του αγίου Τύχωνα και τον Ιούλιο, η εκκλησία της Γέννησης της Θεοτόκου, των Εσκιμώων, στο νησί Τσενέγκα.
Σε ερώτηση πώς κατορθώνει και δουλεύει στην ..ανεβασμένη για τα δεδομένα της Αλάσκα θερμοκρασία των -10 βαθμών Κελσίου και εάν παγώνει η μπογιά, επισήμανε ότι οι συνθήκες εργασίας δεν είναι και τόσο τραγικές. “ Σκεφτείτε ότι εμείς δουλεύουμε σε έναν κλειστό χώρο. Η θέρμανση είναι αρκετή. Κτίρια που μπορεί να λειτουργούν μια φορά την εβδομάδα, για μια ώρα- δύο φανταστείτε ότι όλη την υπόλοιπη εβδομάδα η θέρμανση δουλεύει ακατάπαυστα” είπε.
Στη φωτογραφία ο πάτερ Βασίλειος με μέλη της ελληνικής κοινότητας στο Άνκοραντζ της Αλάσκας
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ
Ο κ. Θεοδώρου μίλησε για το ξεχωριστό του ταξίδι και για τον ιδιαίτερο τόπο στον ραδιοφωνικό σταθμό “ Πρακτορείο 104,9 FM”. Πρώτη φορά πήγε στην Αλάσκα, πριν από τέσσερα χρόνια, ανταποκρινόμενος στην έκκληση που έκανε από τηλεοράσεως η δραστήρια Ελληνική Κοινότητα, η οποία, όπως είπε, αριθμεί περί τα 250 μέλη. “ Παντού υπάρχει ένας Έλληνας” ανέφερε χαρακτηριστικά. Πρόσθεσε, δε, ότι επέλεξε να πάει με δικά του έξοδα. “ Εγώ το είδα πατριωτικά και θρησκευτικά” τόνισε.
Η παρουσία του εκεί έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, όχι μόνο από τους Έλληνες, αλλά και από άλλες μικρότερες κοινότητες Ορθοδόξων, όπως οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, οι Παλαιστίνιοι, οι οποίες πλαισιώνουν την εκκλησία. Όπως είπε, όταν έκανε τις αγιογραφίες στην Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο Άνκορατζ της Αλάσκας, “ η εκκλησία δεν είχε δάπεδο ακόμη, ήταν τέτοιος μεγάλος ο ενθουσιασμός”. Η ελληνική ομογένεια λειτούργησε ως γέφυρα ένωσης με άλλες εθνότητες, οπότε ακολούθησαν η ρωσική εκκλησία του αγίου Τύχωνα και τον Ιούλιο, η εκκλησία της Γέννησης της Θεοτόκου, των Εσκιμώων, στο νησί Τσενέγκα.
Σε ερώτηση πώς κατορθώνει και δουλεύει στην ..ανεβασμένη για τα δεδομένα της Αλάσκα θερμοκρασία των -10 βαθμών Κελσίου και εάν παγώνει η μπογιά, επισήμανε ότι οι συνθήκες εργασίας δεν είναι και τόσο τραγικές. “ Σκεφτείτε ότι εμείς δουλεύουμε σε έναν κλειστό χώρο. Η θέρμανση είναι αρκετή. Κτίρια που μπορεί να λειτουργούν μια φορά την εβδομάδα, για μια ώρα- δύο φανταστείτε ότι όλη την υπόλοιπη εβδομάδα η θέρμανση δουλεύει ακατάπαυστα” είπε.
Στη φωτογραφία ο πάτερ Βασίλειος με μέλη της ελληνικής κοινότητας στο Άνκοραντζ της Αλάσκας
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ
