Η Περιφέρεια Πελοποννήσου "επέστρεψε" στο ΑΕΠ του 2003, καθώς εσχάτως παρήγαγε προϊόντα και υπηρεσίες αξίας 17,6 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ το 2008 το περιφερειακό ΑΕΠ είχε αγγίξει τα 24,1 δισεκατομμύρια.
Η Αργολίδα δεν αποτελεί, δυστυχώς, εξαίρεση. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ επέστρεψε επίσης στα επίπεδα του 2003, δηλαδή στα 14.882 ευρώ έναντι 19.787 ευρώ το 2008. Όσον αφορά τη συμβολή των νομών στο ΑΕΠ της Πελοποννήσου, η Μεσσηνία εμφανίζεται να παράγει το 25,3% των περιφερειακών προϊόντων και υπηρεσιών, η Κορινθία το 25,5% και η Αργολίδα το 18,4%. Μεταξύ 2000-2008 η Αργολίδα είχε ανάπτυξη με μέση ετήσια μεταβολή στο ΑΕΠ 8,3%, που ήταν πάνω από το 7,9% της χώρας, πάνω από το 6,7% της περιφέρειας Πελοποννήσου και πάνω από το ποσοστό όλων των νομών της περιφέρειας. Μετά ακολούθησε η βαθιά κατάρρευση. Η Αργολίδα καταγράφει μέση ετήσια μείωση στο ΑΕΠ 6,4%, όταν το συνολικό ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 5,4% και αυτό της περιφέρειας Πελοποννήσου κατά 5%.
Πέρα από τα νούμερα, μια βόλτα στο νομό αρκεί να γίνει εμφανής η εγκατάλειψη της υπαίθρου, η απογοήτευση και ο μαρασμός. Μια συζήτηση με έναν γεωργό ή κτηνοτρόφο είναι αρκετή για να αποκαλύψει την γύμνια των μεγάλων οραματισμών.
Η πορεία αυτή επιβάλλεται να αντιστραφεί. Η κρίση σίγουρα είναι μια αιτία, αλλά όχι η μόνη. Η ευθύνη επιμερίζεται τόσο στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην παράταξη Τατούλη.
Η ανάπτυξη στην Αργολίδα και όλη την Πελοπόννησο θα έλθει με την υιοθέτηση νέων πολιτικών. Όσοι αρνούνται να παραδεχθούν την πραγματικότητα και περιμένουν μαγικές λύσεις ή κρατική παρέμβαση θυμίζουν εκείνον που δεν ανησυχεί επειδή δεν έχει πόδια, πιστεύοντας ότι στην κρίσιμη στιγμή θα του φυτρώσουν φτερά και θα πετάξει.
Η οικονομία της Αργολίδας, για να κάνει το άλμα σε όλα τα επίπεδα (τουρισμό, βιομηχανία, υπηρεσίες), χρειάζεται ισχυρό πρωτογενή τομέα. Σε όσους αντιπροτείνουν ως συνταγή ανάπτυξης την «οικονομία του καφέ», υπενθυμίζω ότι ο πρωτογενής τομέας είναι το θεμέλιο της απασχόλησης και της οικονομίας του νομού, αφού απασχολείται σε αυτόν πάνω από το 30% του συνόλου των απασχολούμενων στο νομό.
Πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι το νερό. Το υδατικό πρόβλημα της Αργολίδας είναι μεγάλο και παραμένει άλυτο. Τον Απρίλιο του 2013, εγκρίθηκε το Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών Υδατικού Διαμερίσματος Ανατολικής Πελοποννήσου. Το τι έχει γίνει έως τώρα, έξι (6) χρόνια μετά, καταλληλότεροι να το αποτιμήσουν είναι οι ίδιοι οι γεωργοί. Σε επίπεδο παρεμβάσεων που παρήγαγαν απτά αποτελέσματα, δυστυχώς δεν έγινε τίποτα. Η επίλυση του προβλήματος είναι πρώτη μας προτεραιότητα.
Από κει και πέρα, επιδιώκουμε την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας του πρωτογενούς τομέα. Για να το πετύχουμε αυτό επενδύουμε στην αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού και την ενίσχυση της αγροτικής και κτηνοτροφικής επιχειρηματικότητας. Το όραμά μας είναι να δούμε τη νεολαία της Αργολίδας να δημιουργεί δικές της επιχειρήσεις, στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Δεν οραματιζόμαστε τα παιδιά μας μετανάστες. Έχουν τα προσόντα και την υποδομή να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους και την τοπική οικονομία.
Επίσης, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, χρειάζεται να δοθεί βάρος στην προστασία του φυσικών πόρων και του φυτικού κεφαλαίου, αναθεωρώντας όσα κάναμε έως σήμερα. Με τον τρόπο αυτό αναβαθμίζεται η καλλιέργεια στο νόμο, μέτρο που ενισχύει και τον κοινωνικό ιστό.
Σε γενικές γραμμές, στοχεύουμε σε τέσσερεις βασικές δράσεις: καινοτοµία, ενίσχυση αγορών, βιωσιµότητα, ανταγωνιστικότητα ανθρώπινου κεφαλαίου. Η ενεργοποίηση των νέων αγροτών είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός υγιούς και παραγωγικού πρωτογενούς τομέα. Θέλουμε ένα νέο πρότυπο ανταγωνιστικής αγροτικής επιχειρηματικότητας. Χρειάζονται καινούριες, φρέσκιες ιδέες, και έργα.
Ο παραγωγός στην Αργολίδα θέλουμε να ζει ως δημιουργικός επιχειρηματίας. Επιδιώκουμε τη μετάβαση από το μοντέλο της οικογενειακής εκμετάλλευσης σε αυτό της αγροτικής επιχείρησης. Μιας επιχείρησης που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και καινοτομεί, ώστε να έχει βιωσιμότητα και μεγαλύτερη κερδοφορία.
ΙΩΑΝΝΗΣ Δ.ΜΑΛΤΕΖΟΣ
Δικηγόρος παρ’Αρείω Πάγω
υπ. Περφερειακός Σύμβουλος με Παναγιώτη Νίκα,
“Πρωτοβουλία για την Πελοπόννησο”
Η Αργολίδα δεν αποτελεί, δυστυχώς, εξαίρεση. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ επέστρεψε επίσης στα επίπεδα του 2003, δηλαδή στα 14.882 ευρώ έναντι 19.787 ευρώ το 2008. Όσον αφορά τη συμβολή των νομών στο ΑΕΠ της Πελοποννήσου, η Μεσσηνία εμφανίζεται να παράγει το 25,3% των περιφερειακών προϊόντων και υπηρεσιών, η Κορινθία το 25,5% και η Αργολίδα το 18,4%. Μεταξύ 2000-2008 η Αργολίδα είχε ανάπτυξη με μέση ετήσια μεταβολή στο ΑΕΠ 8,3%, που ήταν πάνω από το 7,9% της χώρας, πάνω από το 6,7% της περιφέρειας Πελοποννήσου και πάνω από το ποσοστό όλων των νομών της περιφέρειας. Μετά ακολούθησε η βαθιά κατάρρευση. Η Αργολίδα καταγράφει μέση ετήσια μείωση στο ΑΕΠ 6,4%, όταν το συνολικό ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 5,4% και αυτό της περιφέρειας Πελοποννήσου κατά 5%.
Πέρα από τα νούμερα, μια βόλτα στο νομό αρκεί να γίνει εμφανής η εγκατάλειψη της υπαίθρου, η απογοήτευση και ο μαρασμός. Μια συζήτηση με έναν γεωργό ή κτηνοτρόφο είναι αρκετή για να αποκαλύψει την γύμνια των μεγάλων οραματισμών.
Η πορεία αυτή επιβάλλεται να αντιστραφεί. Η κρίση σίγουρα είναι μια αιτία, αλλά όχι η μόνη. Η ευθύνη επιμερίζεται τόσο στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην παράταξη Τατούλη.
Η ανάπτυξη στην Αργολίδα και όλη την Πελοπόννησο θα έλθει με την υιοθέτηση νέων πολιτικών. Όσοι αρνούνται να παραδεχθούν την πραγματικότητα και περιμένουν μαγικές λύσεις ή κρατική παρέμβαση θυμίζουν εκείνον που δεν ανησυχεί επειδή δεν έχει πόδια, πιστεύοντας ότι στην κρίσιμη στιγμή θα του φυτρώσουν φτερά και θα πετάξει.
Η οικονομία της Αργολίδας, για να κάνει το άλμα σε όλα τα επίπεδα (τουρισμό, βιομηχανία, υπηρεσίες), χρειάζεται ισχυρό πρωτογενή τομέα. Σε όσους αντιπροτείνουν ως συνταγή ανάπτυξης την «οικονομία του καφέ», υπενθυμίζω ότι ο πρωτογενής τομέας είναι το θεμέλιο της απασχόλησης και της οικονομίας του νομού, αφού απασχολείται σε αυτόν πάνω από το 30% του συνόλου των απασχολούμενων στο νομό.
Πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι το νερό. Το υδατικό πρόβλημα της Αργολίδας είναι μεγάλο και παραμένει άλυτο. Τον Απρίλιο του 2013, εγκρίθηκε το Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών Υδατικού Διαμερίσματος Ανατολικής Πελοποννήσου. Το τι έχει γίνει έως τώρα, έξι (6) χρόνια μετά, καταλληλότεροι να το αποτιμήσουν είναι οι ίδιοι οι γεωργοί. Σε επίπεδο παρεμβάσεων που παρήγαγαν απτά αποτελέσματα, δυστυχώς δεν έγινε τίποτα. Η επίλυση του προβλήματος είναι πρώτη μας προτεραιότητα.
Από κει και πέρα, επιδιώκουμε την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας του πρωτογενούς τομέα. Για να το πετύχουμε αυτό επενδύουμε στην αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού και την ενίσχυση της αγροτικής και κτηνοτροφικής επιχειρηματικότητας. Το όραμά μας είναι να δούμε τη νεολαία της Αργολίδας να δημιουργεί δικές της επιχειρήσεις, στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Δεν οραματιζόμαστε τα παιδιά μας μετανάστες. Έχουν τα προσόντα και την υποδομή να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους και την τοπική οικονομία.
Επίσης, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, χρειάζεται να δοθεί βάρος στην προστασία του φυσικών πόρων και του φυτικού κεφαλαίου, αναθεωρώντας όσα κάναμε έως σήμερα. Με τον τρόπο αυτό αναβαθμίζεται η καλλιέργεια στο νόμο, μέτρο που ενισχύει και τον κοινωνικό ιστό.
Σε γενικές γραμμές, στοχεύουμε σε τέσσερεις βασικές δράσεις: καινοτοµία, ενίσχυση αγορών, βιωσιµότητα, ανταγωνιστικότητα ανθρώπινου κεφαλαίου. Η ενεργοποίηση των νέων αγροτών είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός υγιούς και παραγωγικού πρωτογενούς τομέα. Θέλουμε ένα νέο πρότυπο ανταγωνιστικής αγροτικής επιχειρηματικότητας. Χρειάζονται καινούριες, φρέσκιες ιδέες, και έργα.
Ο παραγωγός στην Αργολίδα θέλουμε να ζει ως δημιουργικός επιχειρηματίας. Επιδιώκουμε τη μετάβαση από το μοντέλο της οικογενειακής εκμετάλλευσης σε αυτό της αγροτικής επιχείρησης. Μιας επιχείρησης που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και καινοτομεί, ώστε να έχει βιωσιμότητα και μεγαλύτερη κερδοφορία.
ΙΩΑΝΝΗΣ Δ.ΜΑΛΤΕΖΟΣ
Δικηγόρος παρ’Αρείω Πάγω
υπ. Περφερειακός Σύμβουλος με Παναγιώτη Νίκα,
“Πρωτοβουλία για την Πελοπόννησο”
