Κάποια από αυτά ήταν η ισότιμη συμμετοχή γυναικών στα όργανα του δήμου, η δημιουργία ανοικτής τηλεφωνικής γραμμής όπου θα απευθύνονται οι γυναίκες για θέματα οικογενειακής ή άλλης μορφής βίας, η οργάνωση κοινωνικού ιατρείου με κινητές μονάδες στα χωριά, με προγράμματα πρόληψης ,ώστε να έχουν πρόληψη όλες οι γυναίκες, για περισσότερα προγράμματα άθλησης, ψυχολογικής υποστήριξης ηλικιωμένων γυναικών νέων μητέρων κλπ., όπως επίσης και η τόνωση της γυναικείας επιχειρηματικότητας με προγράμματα της ΕΕ.
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι γυναίκες σήμερα;
Οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου δεινοπαθούν μεταξύ ανεργίας και ευέλικτης εργασίας χωρίς δικαιώματα. Υφίστανται την εργοδοτική τρομοκρατία, έρχονται αντιμέτωπες με την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας και δίνουν τη μάχη να τα βγάλουν πέρα με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας καθώς και τη φορολεηλασία.
Είναι οι συνέπειες της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης που την υλοποιούν και οι Περιφέρειες και οι Δήμοι. Βασικός πυρήνας αυτής της πολιτικής είναι η «συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής». Στόχος της είναι η αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων και συνολικά της ευρωπαϊκής οικονομίας μέσω της αύξησης της εκμετάλλευσης του γυναικείου εργατικού δυναμικού στην παραγωγή.
Ταυτόχρονα, το κράτος απαλλάσσεται από την ευθύνη της κοινωνικής πολιτικής, καθώς ρίχνει το κύριο βάρος της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑΜΕΑ, του νοικοκυριού στις πλάτες των γυναικών.
Πρώτοι οι Δήμοι εφάρμοσαν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που κατακερματίζουν τη ζωή της γυναίκας και τις ανάγκες της. Οι ελαστικές όμως μορφές και τα ωράρια εργασίας, η εργοδοτική τρομοκρατία, επιβαρύνουν την ψυχική και σωματική υγεία των γυναικών και εξαφανίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Πως λοιπόν μπορούν οι γυναίκες μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όταν είναι άνεργες, απολυμένες, να βρουν χρόνο για τον εαυτό τους για άθληση κ.α.;
Κι έρχονται οι Δήμοι και οι Περιφέρειες και προτείνουν σε τέτοιες γυναίκες, να γίνουν επιχειρηματίες και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο μέσα από τις λεγόμενες [ΚΟΙΝΣΕΠ] Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, που έχουν ημερομηνία λήξης, είτε γιατί δεν θ’ αντέξουν τον ανταγωνισμό με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και θα κλείσουν ή θα συγχωνευθούν μ’ αυτούς.
Η δε ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα όργανα του Δήμου σε τίποτα απολύτως δεν θα καλυτερέψει τη ζοφερή καθημερινότητα τους. Γυναίκες όπως η Θάτσερ, η Λαγκαρντ, η Μέρκελ που ήταν και στην ηγεσία στήριξαν αποφάσεις σε βάρος των γυναικών όπως την κατάργηση της μόνιμης εργασίας, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
Επομένως αυτά που τάζουν προεκλογικά οι κύριοι υποψήφιοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, στις γυναίκες, είναι κούφια λόγια.
Η ισοτιμία και η χειραφέτηση των γυναικών εξαρτάται από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Σήμερα η οικονομία βρίσκεται στα χέρια των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων που ανταγωνίζονται για τα κέρδη τους ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τις γυναίκες. Κάνοντας τα πάντα εμπόρευμα, ακόμα και την μητρότητα, ασφαλώς και δεν γίνεται να καλυτερέψει η θέση της γυναίκας.
Σε μια κοινωνία που όλος ο πλούτος που παράγεται απ’ όλους τους εργαζόμενους και τις γυναίκες επιστρέφει στους ίδιους, εκεί θα μπορέσει η γυναίκα να καταχτήσει την ισότιμη θέση με την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών της.
Καλούμε τις γυναίκες να πορευτούμε μαζί με συλλογική και οργανωμένη δράση διαμορφώνοντας τις διεκδικήσεις μας σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες ενάντια στη στρατηγική της ΕΕ, των κυβερνήσεων που την υλοποιούν μαζί και οι περιφέρεις με τους δήμους.
ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΡΓΟΥΣ (Μέλος ΟΓΕ)
Φλεβάρης 2019
