Του Κωνσταντινου Χολέβα
Πολιτικός Επιστήμων
Βρέθηκα προσφάτως στο Ναύπλιο. Είναι ένας τόπος που αξίζει να τον επισκέπτεσαι κάθε εποχή του έτους. Είναι ταυτοχρόνως ένα ανοιχτό Μουσείο της Νεώτερης Ιστορίας μας, μία ζωντανή μαρτυρία της ταυτότητας του Ελληνισμού. Περπατάς και αισθάνεσαι τη Ιστορία να απαντά στους αμφισβητίες.
Μοσχοβολά λιβάνι και αγιοκέρι η Ελληνική Ιστορία και αυτή την ευωδία αισθάνεται ο επισκέπτης του Ναυπλίου μαζί με την αλμύρα του Αργολικού Κόλπου.
Στην κεντρική πλατεία Συνταγματος βλέπουμε και προσκυνούμε το σημείο, στο οποίο οι Τούρκοι εφόνευσαν τον πολιούχο της πόλης Άγιο Αναστάσιο τον Νεομάρτυρα (τον 17ο αιώνα). Το πλήθος των Νεομαρτύρων, γνωστών και αγνώστων, μάς θυμίζει ότι πολυάριθμοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί επί Τουρκοκρατίας προτίμησαν να θανατωθούν παρά να αλλαξοπιστήσουν. Και έτσι σώθηκε το Γένος. Η θυσία τους έδινε θάρρος στους υπόλοιπους. Και όλοι καταλάβαιναν αυτό που σήμερα δυσκολεύονται να κατανοήσουν ορισμένοι νεόκοποι ιστορικοί. Ότι Ορθοδοξία και εθνική ταυτότητα ήσαν αλληλένδετα. Όποιος χανόταν για την Εκκλησία, χανόταν και για τον Ελληνισμό.
Προχωρούμε στα στενά του Ναυπλίου και βέπουμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος και τη σφαίρα που σκότωσε τον Ιωάννη Καποδίστρια στις 27.9.1831. Ποια ήταν η ώρα; Ήταν χαράματα, διότι ο ευλαβής Κυβερνήτης πήγαινε να εκκλησιασθεί από Όρθρου βαθέος. Και στα σχολεία ζήτησε να διδάσκονται ως βασικό μάθημα τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά μαζί με τα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων.
Η περιήγησή μας σταματά μπροστά στο πρώτο κτήριο, το οποίο χρησιμοποίησε η Σχολή Ευελπίδων, όταν ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια. Και θυμόμαστε ότι ο πρώτος Κυβερνήτης φρόντισε να ιδρύσει το Σώμα των Στρατιωτικών Ιερέων. Οι ιδρυτές του ελεύθερου εληνικού κράτους δεν ήσαν ουδετερόθρησκοι. Ούτε ήθελαν μία Ελλάδα θρησκευτικώς ουδέτερη. Ήθελαν να γίνεται σεβαστή η Ορθοδοξία ως θεμέλιο της εθνικής ταυτότητας, ενώ ταυτόχρονα δήλωναν στα επίσημα κείμενα ότι ουδείς θα εμποδίζει και τους αλλοθρήσκους ή ετεροδόξους να ασκούν ελευθέρως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Κοντά στο Ναύπλιο βρίσκουμε τους Μύλους της Λέρνης. Εκεί που ο Γάλλος Δεριγνύ ειρωνεύθηκε τον Μακρυγιάννη για τις χαμηλές και ευπρόσβλητες οχυρώσεις των Ελλήνων. Τότε ο Ρουμελιώτης μαχητής απήντησε στον Δεριγνύ ότι μπορεί οι θέσεις μας να είναι αδύναμες, αλλά ο Θεός μας είναι μεγάλος! Οι αγωνιστές του 1821 δεν ήσαν άθεοι ή θρησκευτικώς αδιάφοροι. Ήσαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί συνειδητοί. Δεν ήσαν αναμάρτητοι, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν αγωνίσθηκαν για ένα Σύνταγμα με ρήτρα θρησκευτικήςουδετερότητος.
Ο δρόμος από το Ναύπλιο μάς φέρνει στη Νέα Επίδαυρο, την ιστορική Πιάδα, όπου συνεκλήθη η Α΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων. Εκεί διακηρύχθηκε την 1.1.1822 η ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Τα ουδετερόθρησκα συνθήματα δεν βρίσκουν ερείσματα στην Ιστορία μας και στην ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας.
Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.2.2019
