«Συζητάμε σήμερα ένα νομοσχέδιο το οποίο, για μια ακόμη φορά, αντιμετωπίζει αποσπασματικά και εμβαλωματικά κάποια επιμέρους ζητήματα, χωρίς να καταδεικνύει κάποια ευρύτερη ενιαία στρατηγική, αναγκαία για την αποτελεσματική αξιοποίηση του τεράστιου συγκριτικού πλεονεκτήματος που είναι ο πολιτισμός για την πατρίδα μας.
Αφενός είναι τα προβλήματα που υπογράμμισε η εισηγήτρια της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ τόσο η εξυγίανση του Ταμείου Αλληλοβοηθείας, όσο και η ενσωμάτωση του παιδικού σταθμού των υπαλλήλων στο Υπουργείο, αλλά και η κατάργηση του Οργανισμού Ανέγερσης του Μουσείου της Ακρόπολης είναι ζητήματα που προφανώς έπρεπε να διευθετηθούν, η χρονική στιγμή της ψήφισης του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, μετά από τεσσεράμισι χρόνια στη διακυβέρνηση και μετά από τέσσερις υπουργούς, δημιουργεί ερωτηματικά ως προς τις πραγματικές προθέσεις αυτών των ρυθμίσεων.
Σε ό,τι αφορά το Ταμείο Αλληλοβοήθειας, είναι χαρακτηριστικό ότι ο διαχειριστικός έλεγχος ανακοινώθηκε ήδη από τον Αύγουστο του 2015. Έκτοτε η διαδικασία είχε τελματώσει για να επανέλθει σήμερα, ουσιαστικά προεκλογικά το θέμα. Και μάλιστα, ενώ από τη μία το 2017 η κυβέρνηση μιλούσε για κατάργηση του Ταμείου, χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα ως αμαρτωλό, την ίδια στιγμή η τότε Υπουργός Πολιτισμού ζητούσε από το ΤΑΠΑ τη χρηματοδότησή του με 350.000 ευρώ.
Χαρακτηριστικό δε της προχειρότητας με την οποία χειρίστηκε η κυβέρνηση το θέμα είναι ότι δεν φρόντισε καν να άρει εγκαίρως την εμπιστευτικότητα του πορίσματος πάνω στο οποίο όπως δηλώνει βασίζει τις ενέργειές της και να ενημερωθούν οι βουλευτές και τα μέλη της επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων.
Σε ό,τι αφορά τον παιδικό σταθμό, ήδη με το οργανόγραμμα του 2014 προβλεπόταν η ενσωμάτωσή του στο Υπουργείο. Η σημερινή κυβέρνηση, με τις διαδοχικές ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού επέλεξε να μην ενεργοποιήσει το οργανόγραμμα διαιωνίζοντας έτσι το πρόβλημα. Και σήμερα, η δήθεν λύση που προάγετε, υπάγει τον παιδικό σταθμό στον άμεσο έλεγχο του εκάστοτε Υπουργού, ο οποίος ή η οποία θα μπορεί κατά την ευχέρειά του να καθορίζει τα κριτήρια επιλεξιμότητας. Δεν επιλύσατε εγκαίρως λοιπόν ένα υπαρκτό ζήτημα, αξιοποιώντας την σχετική προεργασία.
Ως προς τον Οργανισμό Ανέγερσης του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η κατάργηση του και η μετατροπή του σε Οργανισμό Αποπεράτωσης με έργο την ανάδειξη της ανασκαφής του υπόγειου χώρου του μουσείου, τη δημιουργία υπαίθριου μουσείου, τη λειτουργία και τη συντήρηση, προβλεπόταν στο νομοσχέδιο που καταθέσαμε τον Νοέμβριο του 2014, όπως προβλεπόταν και η διάλυσή του μετά το πέρας του αντικειμένου του, βεβαίως με τη στελέχωση των οργανικών θέσεων του Μουσείου της Ακρόπολης από τους υπαλλήλους που υπηρετούσαν στον ως άνω οργανισμό.
Το ίδιο, η ίδια καθυστέρηση ισχύει βεβαίως με την καταβολή επιδόματος στους αρχαιοφύλακες της Δήλου, ζήτημα που ξανά είχατε το περιθώριο να επιλύσετε εδώ και τεσσεράμισι χρόνια, εντάσσοντάς το μάλιστα σε ένα ευρύτερο ρυθμιστικό πλαίσιο, ώστε να καλύψει και άλλες περιπτώσεις ανά την επικράτεια.
Επειδή λοιπόν η προχειρότητα και η αποσπασματικότητα χαρακτηρίζει σταθερά τη σημερινή κυβέρνηση, θέλω να επιστήσω για μια ακόμη φορά την προσοχή στα επιτακτικά ζητήματα ιδιαίτερα στον χώρο του πολιτισμού που σας έθεσα και κατά τη συνεδρίαση της επιτροπής των περιφερειών – και ιδίως να προχωρήσουν χωρίς καθυστέρηση οι προσλήψεις για τους αρχαιοφύλακες, τους υπαλλήλους καθαριότητας και τους υπαλλήλους στα πωλητήρια των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων, ώστε να λειτουργούν με την έναρξη της τουριστικής περιόδου καθώς και η προμήθεια των πωλητηρίων με προϊόντα.
Θα είναι εντελώς απαράδεκτο να ξαναδούμε, να επαναληφθεί η περσινή εικόνα χάους και ντροπής, ενώ η τουριστική περίοδος ξεκινά ουσιαστικά στη χώρα μας από τον Μάρτιο, να υπογραφούν οι συμβάσεις στα μέσα του Ιουλίου.
Επιτέλους, πρέπει να δούμε τον πολιτισμό τόσο ως ένα ηθικό και εθνικό χρέος, όσο και ως το τεράστιο αναπτυξιακό εργαλείο που είναι για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την τόνωση της εθνικής οικονομίας, αλλά και των τοπικών οικονομιών.
Είναι πραγματικά κρίμα να μην έχει προχωρήσει ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός του ΤΑΠΑ, για τον οποίο είχατε δεσμευτεί, αλλά και να παρουσιάζονται εικόνες ντροπής με κλειστά και άδεια πωλητήρια και αναψυκτήρια στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, με ελλείψεις εκτός από το προσωπικό και σε προϊόντα, αλλά και προβλήματα στην καθαριότητα σε αρχαιολογικούς χώρους ιδιαίτερης σημασίας όπως οι Μυκήνες και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Ο πολιτισμός μας χρειάζεται και αξίζει μια διαφορετική προσέγγιση, μια ολοκληρωμένη, σοβαρή και υπεύθυνη στρατηγική που πρέπει όλοι μαζί να υπηρετήσουμε».
