Στο Ναύπλιο λοιπόν,
μαθαίνω αλήθειες.
Τις πάντα, τις χτες, τις αιώνιες
και τώρα.
Μπορεί η Ιστορία να γιατρέψει
τους ίδιους αρχέγονους πόνους,
τις ίδιες εκπλήξεις αιώνων
κι ας είν’ κι από φίλων τα χείλη καλών;
Στο Ναύπλιο λοιπόν
γεράζει η ψυχή μου,
παλιώνει το πνεύμα
κι η κρίση θολή.
Το Ναύπλιο λοιπόν
διδάσκει αλήθειες
κι ας είν’ κι από φίλων τα χείλη καλών.
Στο Ναύπλιο λοιπόν
μαθαίνω ζωή.
Το Παλαμήδι ολόφωτο εκεί.
Κι η ψυχή μου αμήχανη θωρεί.
