Συγκεκριμένα η πτέρυγα της Ιταλίας υπό τον Matteo Salvini αναμένεται να παρουσιάσει εντυπωσιακά αυξημένα ποσοστά σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου, ενώ οι Ευρωσκεπτικιστές στο σύνολό τους αναμένεται να κατέχουν περισσότερο από το ένα πέμπτο των εδρών στο επόμενο κοινοβούλιο, αυξάνοντας έτσι τη δύναμή τους. Στον αντίποδα οι κεντροαριστερές και κεντροδεξιές ομάδες, οι οποίες κυριαρχούσαν τα τελευταία συναπτά έτη, αναμένεται να χάσουν την απόλυτη υπεροχή τους.
Σύμφωνα με τις ίδιες προβλέψεις, οι ομάδες του Ευρωσκεπτικισμού αναμένεται να διατηρήσουν τις 153 έδρες, αν και ο συνολικός αριθμός των εδρών θα μειωθεί από 751 σε 705, λαμβάνοντας υπόψη την αναμενόμενη έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ.
Το Ευρωκοινοβούλιο δημοσίευσε μια πρώτη εικόνα για το πώς θα μοιάζει το επόμενο Κοινοβούλιο με βάση τα στοιχεία των εθνικών εκλογών που ελήφθησαν μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου 2019. Τα δεδομένα βασίζονται σε μια σειρά αξιόπιστων, όπως χαρακτηρίζουν, δημοσκοπήσεων που διεξάγονται από Εθνικά Ινστιτούτα δημοσκοπήσεων στα κράτη μέλη και συγκεντρώθηκαν για λογαριασμό του Κοινοβουλίου.
Καθώς υψώνει το ανάστημά του ο Σαλβίνι, συρρικνώνονται οι δυνάμεις των μέχρι χτες μεγαλύτερων κοινοβουλευτικών ομάδων οδηγώντας τους σοσιαλιστές και τους συντηρητικούς στο να κατέχουν κάτω από το 50% των εδρών, αφού το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (σσ στην Ελλάδα εντάσσεται η Ν.Δ) αναμένεται να μειώσει τις έδρες του από 217 σε 183, ενώ ο κεντροαριστερός Σοσιαλδημοκρατικός συνασπισμός αναμένεται να χάσει σχεδόν το ένα τρίτο των εδρών του, μειώνοντας από 186 σε 135.
Την ίδια στιγμή που ένας λαοφιλής και δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης όπως είναι ο Σαλβίνι, γνήσιος εκφραστής του Ευρωσκεπτικισμού, μιλά ξεκάθαρα για μια αναδιοργανωμένη Ευρώπη φαίνεται να καταρρέει το αφήγημα πως Ευρωσκεπτικισμός σημαίνει κλειστά σύνορα, ρατσισμός, ξενοφοβία και διάλυση της Ε.Ε. Μια Ευρώπη της οποίας όχι μόνο δε θέλει να διαλύσει τις δομές, αλλά να τις εξυγιάνει.
Τι συμβαίνει όμως στην Ελλάδα της κυριαρχίας των Τραπεζικών συμφερόντων και της λιτότητας που επιβάλλεται τα τελευταία χρόνια από το κυβερνείο της Δύσης, της Μέρκελ, του Σόιμπλε και των ομοϊδεατών τους;
Αλήθεια, αρκεί μια ακόμη συγγνώμη ή μια δήλωση αυτοκριτικής όπως αυτή που έγινε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σχετικά με τα λάθη του στο πρώτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ελλάδας ;
Ενώ λοιπόν η απάντηση είναι προφανής, γεννάται ένα επιπλέον και κρίσιμο ερώτημα. Εάν, δηλαδή, έχουν πλέον ωριμάσει αρκετά οι συνθήκες ώστε να αντιληφθούν οι Έλληνες ως Ευρωπαίοι πολίτες ότι στις επικείμενες Ευρωεκλογές έχουν μια μεγάλη δύναμη στα χέρια τους που λέγεται επιλογή και όχι αποχή.
Γράφει η Αθηνά Αντωνιάδου (Κοινωνιολόγος, blogger - Freelance writer)
