Περιδιάβηκαν την πόλη που τους έχει ανάγκη… συναντώντας τούς διαβάτες και τους δασκάλους. Ένα ποίημα για το χρέος…
ποιητής
ο δάσκαλος είνε ποιητής
ποιεί ψυχές και συνειδήσεις
οργώνει το χτες
παλεύει το αύριο
ορθώνει τους γονυπετείς
άλλα γράμματα δε γνώρισε
σκοπεύει με λέξεις
άσπιλους νόες
κι αν αιμορραγεί
είνε το δικό του αίμα
που χύνεται
στις φλέβες που δομεί
με την ευθύνη
της ανελισσόμενης έλικας
και του στέρεου σκαλοπατιού
Θ. Σ. Σπαντιδέας
Οκτώβριος 2007
