«Η έμπρακτη διασφάλιση του δικαιώματος κάθε παιδιού σε κάθε γωνιά της Ελλάδας σε ποιοτική παιδεία, είναι μια αυτονόητη υποχρέωση και προτεραιότητα της πολιτείας και έτσι πρέπει όλοι μας να τη βλέπουμε, πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για νησιωτικές και ορεινές απομακρυσμένες περιοχές, όπου συν τοις άλλοις, στόχος μας πρέπει να είναι το να προστατεύσουμε αυτές τις περιοχές από την ερήμωση και την εγκατάλειψη.
Το σχολείο δίνει ζωή σ’ αυτές τις περιοχές και έχουμε υποχρέωση σ’ αυτά τα συχνά λιγοστά παιδιά να προσφέρουμε ποιοτική εκπαίδευση, αλλιώς δεν υπάρχει η έννοια της δικαιοσύνης - γιατί και αυτά τα παιδιά δικαιούνται όλα αυτά που δικαιούνται τα παιδιά των μεγάλων αστικών κέντρων ή άλλων περιοχών που έχουν τα πλεονεκτήματα, που εκεί δυστυχώς δεν υπάρχουν.
Τα προβλήματα και οι προκλήσεις είναι γνωστά σε όλους μας και σ’ αυτά τα θέματα δεν χωρούν μικροπολιτικές λογικές ή άλλου είδους στοχεύσεις. Πρώτα απ’ όλα είναι αυτονόητο ότι κατ’ αρχήν πρέπει να υπάρχει ευελιξία για τον απαιτούμενο αριθμό μαθητών για τη λειτουργία των σχολείων, γιατί ειδικά σε ορεινές, σε νησιωτικές και σε παραμεθόριες περιοχές οι μαθητές είναι λίγοι, και υπάρχει συχνά και αδυναμία μετακίνησης αυτών των παιδιών, αλλά και επικινδυνότητα. Ειδικά, λοιπόν, σε νησιά και ορεινές περιοχές η επικινδυνότητα της μετακίνησης παιδιών, ειδικά όταν μιλάμε για νηπιαγωγείο ή δημοτικό, σε αυτές τις μικρές ηλικίες, είναι πολύ μεγάλη και λόγω των οδικών δικτύων που είναι σε κακή κατάσταση. Οφείλουμε λοιπόν να λύσουμε και α προβλήματα των κενών που υπάρχουν και να δώσουμε μια προτεραιότητα σε αυτά τα παιδιά, ώστε να μην ταλαιπωρούνται και να έχουν τις υπηρεσίες παιδείας και εκπαίδευσης που δικαιούνται.
Όλοι γνωρίζουμε για παράδειγμα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν φέτος σε πολλές περιοχές της χώρας με τις συμβάσεις μετακίνησης μαθητών που βεβαίως είναι βασική ευθύνη των Περιφερειών. Έχουμε παραδείγματα ακόμα και σε μη νησιωτικές ορεινές περιοχές που μέχρι την τελευταία στιγμή, ενώ τα μαθήματα είχαν ξεκινήσει πριν από δεκαπέντε μέρες ή ένα μήνα, δεν υπήρχαν συμβάσεις και οι γονείς αναγκάζονταν να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο με δικά τους μέσα.
Σημαντικό πρόβλημα είναι επίσης τα κενά σε εκπαιδευτικούς, οι ελλείψεις σε τεχνικές υποδομές και η καταλληλότητα των κτιριακών εγκαταστάσεων. Οφείλουμε, λοιπόν, να αξιοποιήσουμε κάθε διαθέσιμο μέσο για να αποδείξουμε έμπρακτα στα παιδιά αυτά και τις οικογένειές τους πως η Πολιτεία δεν τους έχει ξεχάσει, αλλά είναι δίπλα τους και τους στηρίζει.
Οφείλουμε, βεβαίως να δούμε με μεγαλύτερη έμφαση τις δυνατότητες τηλεμάθησης, καθώς και συνεργασίας μεταξύ μαθητών και σχολείων που δίνει η νέα τεχνολογία, ιδιαίτερα μάλιστα σε ό,τι αφορά την ενισχυτική διδασκαλία που είναι συχνά απρόσιτη σε τέτοιες περιοχές. Χρειάζεται όμως προσοχή ώστε η χρήση αυτών των εργαλείων να μην υποκαταστήσει τη διά ζώσης διδασκαλία και την κοινωνικοποίηση στο σχολείο, ούτε να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για την δικαιολόγηση κενών σε εκπαιδευτικούς.
Εν κατακλείδι, χρειάζεται ευαισθησία, ενσυναίσθηση και αποτελεσματικότητα από την Πολιτεία, ώστε να αποφεύγονται προβλήματα και εμπλοκές τις οποίες γνωρίζουμε καλά και έχουμε συναντήσει πολλές φορές στο παρελθόν και να διασφαλίσουμε στα παιδιά τις ευκαιρίες που αξίζουν και δικαιούνται.
Κύριε Πρόεδρε, επειδή αναφερθήκατε και στα θέματα της μαθητείας, των μουσικών σχολείων και του Πανεπιστημίου Αιγαίου στο οποίο αναφέρθηκε και η κυρία Υπουργός, στόχος μας πρέπει να είναι η αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου και βεβαίως η στήριξη σε αυτό το πλαίσιο, όλων των ΑΕΙ και των δομών όπως τα μουσικά σχολεία.
Πράγματι στα μουσικά σχολεία γίνεται μια πολύ καλή δουλειά εδώ και χρόνια και πρέπει να τα προσέξουμε γιατί υπήρξαν και κάποιες αστοχίες από την πλευρά του Υπουργείου και θυμάστε τις αντιδράσεις που υπήρξαν από τους γονείς, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς των μουσικών σχολείων. Τελικά, νομίζω ότι αυτή η αγωνία και η διαμαρτυρία, εισακούστηκε. Νομίζω ότι προχωρήσατε σε αυτό που οφείλατε να πράξετε. Πρέπει να δείτε και άλλο ένα πρόβλημα που ανακύπτει με τα μουσικά σχολεία, όπου στη διαδικασία εισαγωγής αλλάζετε πράγματα στη μέση της χρονιάς. Αυτό δείτε το, γιατί είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Ήδη εισπράττω δυσαρέσκεια από εκπαιδευτικούς, από μαθητές και από γονείς των μουσικών σχολείων.
Ως προς το θέμα της μαθητείας: Είναι πράγματι ένα μεγάλο, ένα σημαντικό εργαλείο το οποίο πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά, γιατί αυτή η διαδικασία αφορά την εκπαίδευση των αποφοίτων των ΕΠΑΛ. Στην πράξη, εκείνο όμως που πρέπει να προσέχουμε είναι να μην δημιουργούμε προσδοκίες, να μην ανοίγουμε μόνο θέσεις εργασίας σε φορείς του δημόσιου που στην ουσία ποτέ δεν μπορούν να κάνουν αυτές τις προσλήψεις στην έκταση των μαθητών, δηλαδή του αριθμού των μαθητών που εκπαιδεύονται σε αυτό.
Πρέπει να δούμε πολύ σοβαρά και τη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και την συνεργασία με τα Επιμελητήρια, ώστε αυτοί οι μαθητές, όταν τελειώνουν και αυτή την εκπαιδευτική περίοδο, να είναι έτοιμοι για την αγορά εργασίας καθώς το ζητούμενο είναι να βρίσκουν δουλειές.
Επίσης, το Υπουργείο πρέπει να δει τα προβλήματα που υπάρχουν στα ΙΕΚ. Υπάρχουν τεράστια προβλήματα στα δημόσια ΙΕΚ. Αναφέρω ένα παράδειγμα. Είχαμε δημιουργήσει και λειτουργούσε και λειτουργεί το ΙΕΚ Επιδαύρου, με ειδικότητες, εκτός στο Ναύπλιο και στο Άργος. Κάναμε και αυτό, με βαρύτητα σε ειδικότητες, οι οποίες δεν υπήρχαν στα άλλα ΙΕΚ. Δηλαδή, μελισσοκομίας, τυροκομίας, λιθοξοΐας. Υπάρχουν τεράστια προβλήματα, διότι υπάρχουν 60 σπουδαστές με το παλαιό καθεστώς, οι οποίοι έχουν εγκλωβιστεί. Δεν μπορούν να πάρουν το πτυχίο τους, διότι στο ΙΕΚ υπήρξε μια αλλαγή που έγινε στην πορεία. Πρέπει να το δείτε και αυτό, διότι, ενώ μαθητές παρακολουθούσαν και παρακολουθούν ειδικότητες που πραγματικά χρειάζονται στην τοπική κοινωνία και για να την ενισχύσουν την τοπική οικονομία, δεν έχουν λυθεί προβλήματα, τα οποία δημιουργήθηκαν από τη διαδικασία μετατροπής του συγκεκριμένου ΙΕΚ.
Αυτό δεν αφορά, βέβαια, νησιωτική ή ορεινή περιοχή. Όμως, πράγματι, αυτό το κομμάτι εξυπηρετεί ένα ορεινό χωριό και μια ορεινή περιοχή, που έχει ιδιαίτερη ανάπτυξη, τελευταία, στην τυροκομία, την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία».
