Δεν ήταν εύκολα όλα αυτά
Ζωή μοιρασμένη ανάμεσα στην ανεργία και την μισοεργασια, ζωή με αιματηρές θυσίες για να βγει πέρα ο μήνας, για να πληρώσουν το ρεύμα το πετρέλαιο, ζωή που πρέπει να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις ανάγκες των παιδιών.
Δεν διανοούνταν ότι σήμερα η αναπληρώτρια, ωρομίσθια εκπαιδευτικός σαν τον περιπλανώμενο «Ιουδαίο» μπορει να περιφέρεται και για 20 χρόνια με μια βαλίτσα στο χέρι από τόπο σε τόπο κάθε χρόνο, πολλές φορές μαζί με τα παιδιά της. Οτι η νέα κοπέλα αφού ξεπεράσει εμπόδια και ολοκληρώσει τις σπουδές είναι αναγκασμένη δια «βίου» να κυνηγά τ’ όνειρο να βρει δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασε. Υπάρχει βέβαια και η «ελεύθερη»επιλογή της μετανάστριας στο εξωτερικό.
Ότι η γυναίκα που διατηρεί ένα μαγαζί με χίλιους κόπους έχει βάλει συνέταιρο……την εφορία.
Ότι η αγρότισσα μαραζώνει μαζί με το χωριό από την αδιαφορία και την εγκατάλειψη.
Η βαρβαρότητα δεν έχει τέλος για 250.000.000 παιδιά που δουλεύουν πολλά σε ορυχεία, φυτείες, σκλάβοι και οικιακοί βοηθοί.
Ακόμη 1.000.000 παιδιά εξαναγκάζονται στην πορνεία και την σεξουαλική εκμετάλλευση.
Πάνω από 100.000.000 παιδιά στερούνται παιδείας, κυριως κορίτσια.
Αυτό συμβαίνει και στην «ανεπτυγμένη» Ευρώπη.
Η ΦΑΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΥΡΙ …
Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι κυβερνήσεις διαφόρων αποχρώσεων σέρνουν το χορό μαζί με Δημάρχους, Περιφερειάρχες κλπ. Τραγουδώντας το ποίημα «Συμφιλίωση επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων». Προοδευτικό ακούγεται. Αυτή ακριβώς είναι και η καλοστημένη παγίδα. Δεν τους έπιασε ο πόνος για την ανακούφιση στη ζωή των γυναικών. Για όλα όσα κουβαλάνε στις πλάτες τους τη στιγμή που οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι υποβαθμισμένες, ανύπαρκτες η στη λογική του εμπορίου.
Στόχος είναι οι γυναίκες,κυρίως οι νέες κοπέλες, ότι όταν τα αφεντικά για να τις προσλάβουν απαιτούν ότι δεν θα μείνουν έγκυες για όσο χρειαστεί, να αποδεχτούν ότι είναι και φυσιολογικό!!!!!
Επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως η Face book και η Apple προτείνουν να επιδοτείται η κρυοσυντήρηση των ωαρίων των εργαζομένων γυναικών ώστε να αναβάλλουν την τεκνοποίηση γιατί το κόστος είναι μεγάλο .
Οι γυναίκες «πρωταθλήτριες» στην ανεργία και στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις πρέπει να αποδέχονται τη μισή ζωη, μιση δουλια, μισή σύνταξη να είναι δηλαδή το φτηνό ευέλικτο ανθρώπινο δυναμικό που και θα δουλεύει αλλά και θα φροντίζει ηλικιωμένους, νοικοκυριό, και ότι άλλο προκύψει στη οικογένεια με μισθούς πείνας και χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Υπάρχει ο «κίνδυνος» οι γυναίκες να διεκδικήσουν μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς που δεν θα λειτουργούν σαν παιδοφυλακτηρια αλλά θα συμβάλλουν στην πλήρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού με ειδικευμένο προσωπικό. Υπάρχει ο «κίνδυνος» οι γυναίκες να διεκδικούν το δικαίωμα τους σε ελεύθερο χρόνο για πολιτιστικές , αθλητικές δραστηριότητες πράγμα απαραίτητο για την ανάπτυξη και της δικής τους προσωπικότητας χωρίς να πληρώνουν παντού.
Η οικογενειακή και επαγγελματική ζωή δεν χρειάζονται συμφιλίωση γιατι δεν έρχονται σε αντιπαράθεση. Το αναγκαίο είναι μια κοινωνία όπου η εργασία θα είναι πηγή δημιουργίας και η μητρότητα και η οικογένεια σαν κοινωνικό δικαίωμα θα προστατεύονται πλήρως από το κράτος
Η διέξοδος βρίσκεται στη συλλογική δραση,στην αγωνιστική στάση ζωης και στη διεκδίκηση με το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα.
Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε
Την παγκόσμια μέρα της γυναίκας !!!
