Άφησε βαθύ το αποτύπωμά του στα γράμματα, την εκπαίδευση, την πνευματική ζωή. Αγαπημένος με τα πολυάριθμα αδέλφια του, ένιωθε ως ευλογία τον τόπο του. Με τον αδελφό του Δημήτρη τελείωσαν την Παιδαγωγική Ακαδημία.
Πνεύματα ανήσυχα, δε βολεύτηκαν με μία συμβατική θητεία στην εκπαίδευση. Τόλμησαν το φαινομενικά ακατόρθωτο: Χωρίς δικά τους κεφάλαια, με δάνειο που πήραν από έναν καλό τους φίλο που πίστεψε στο όραμά τους, έφτιαξαν το πρώτο ιδιωτικό Σχολείο στο Άργος το 1960. Ένα Άργος που μέχρι τότε, βγαλμένο και από τα συντρίμμια της Κατοχής και του Εμφυλίου δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στα γράμματα.
Κατάφεραν ωστόσο με μεράκι, με αγάπη και προσήλωση σε αυτό που έκαναν, με υπερπροσπάθεια και πίστη να φτιάξουν ένα σχολείο που μεγαλούργησε και έγινε με διαφορά το καλύτερο. Ένα σχολείο που λειτουργεί και σήμερα, υπό τη διεύθυνση της αγαπημένης μου αδελφής, Δέσποινας. Η οποία μου έλεγε, δέκα ημέρες πριν, ότι αυτές τις ημέρες που ήταν στο Νοσοκομείο ο θείος μας, συνειδητοποίησε η ίδια πόσο πολύ απολάμβανε το μεσαίο διάλειμμα που πήγαινε καθημερινά ο θείος και έπινε το καφεδάκι του, που τη συμβούλευε και που απολάμβανε την ηρεμία και τη γλυκιά αισιοδοξία του σχολείου.
Για εμένα είναι προφανές ότι είναι τέλος εποχής. Μου είναι όμως γλυκιά η σκέψη ότι θα συναντηθεί πάλι με τον πολυαγαπημένο του αδελφό.
Κατάφεραν ωστόσο με μεράκι, με αγάπη και προσήλωση σε αυτό που έκαναν, με υπερπροσπάθεια και πίστη να φτιάξουν ένα σχολείο που μεγαλούργησε και έγινε με διαφορά το καλύτερο. Ένα σχολείο που λειτουργεί και σήμερα, υπό τη διεύθυνση της αγαπημένης μου αδελφής, Δέσποινας. Η οποία μου έλεγε, δέκα ημέρες πριν, ότι αυτές τις ημέρες που ήταν στο Νοσοκομείο ο θείος μας, συνειδητοποίησε η ίδια πόσο πολύ απολάμβανε το μεσαίο διάλειμμα που πήγαινε καθημερινά ο θείος και έπινε το καφεδάκι του, που τη συμβούλευε και που απολάμβανε την ηρεμία και τη γλυκιά αισιοδοξία του σχολείου.
Για εμένα είναι προφανές ότι είναι τέλος εποχής. Μου είναι όμως γλυκιά η σκέψη ότι θα συναντηθεί πάλι με τον πολυαγαπημένο του αδελφό.
Ιωάννης Μαλτέζος
