Η θαυμάσια αυτή εκδρομή τους αποζημίωσε, πνευματικά και ψυχικά, για τον κόπο μιας ολόκληρης χρονιάς… Κι όσοι δεν μπορέσανε να τους ακολουθήσουν παρατηρούν τις γοητευτικές πορείες τους ανάμεσα στους πορτοκαλεώνες του Ναυπλίου και απολαμβάνουν τις φωτογραφίες τους…. Κατεύθυνση, λοιπόν, προς το Ναύπλιο, στάσεις και εκπαιδευτικές επισκέψεις στα Μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους της Νεμέας, της Αρχαίας Κορίνθου, του Ναυπλίου, αφίξεις και αναχωρήσεις, περιηγήσεις στα ιστορικά κέντρα των αρχαιότατων, παλαιότατων αυτών πόλεων: Ναύπλιο, άφιξη στον Ισθμό, περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Ακροκορίνθου και της Αρχαίας Κορίνθου και επίσκεψη στα πλούσια σε ευρήματα Μουσεία τους.
Η αναχώρηση για Ναύπλιο ακολουθήθηκε από επίσκεψη-περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας και σε οινοποιείο της περιοχής που φημίζεται για τα ποιοτικά κρασιά της. Ο περίπατος στο ιστορικό κέντρο της πόλης του Ναυπλίου και τον Αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, η εκπαιδευτική επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη του Ναυπλίου, η περιήγηση στο ιστορικό κέντρο με την πρώτη Βουλή των Ελλήνων, το Μπούρτζι, το πολεμικό μουσείο, η περιπατητική διαδρομή γύρω από το λιμάνι και μέχρι την ακτή της Ακροναυπλίας και τη γύρα της Αρβανιτιάς, η επιστροφή από τον Ισθμό της Κορίνθου και το Λουτράκι με τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης… γέμισαν με αξέχαστες μορφωτικές και ψυχαγωγικές εμπειρίες και εικόνες τις τρεις ημέρες της εκπαιδευτικής εκδρομής μας μέχρι την άφιξή μας στα Τρίκαλα.
Στην Εθνική Πινακοθήκη-Παράρτημα Ναυπλίου εντυπωσιαστήκαμε από την μόνιμη συλλογή του 19ου αιώνα με ζωγραφικά έργα εμπνευσμένα από την Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 και από την περιοδική έκθεση με τις «Ποιητικές εικόνες της Ελλάδας», που δημιουργούσαν οι ακουαρέλες του σημαντικού ζωγράφου Πάρι Πρέκα. Οι τριάντα οκτώ διάφανες ακουαρέλες του Πάρι Πρέκα, που παρουσιάζονται στην έκθεση, μας αποκάλυψαν εαρινές εικόνες της ελληνικής φύσης απαράμιλλης ομορφιάς. Τα έργα αυτά ανήκουν στους αθέατους θησαυρούς της Εθνικής Πινακοθήκης και οφείλονται στη γενναιόδωρη προσφορά της εικαστικού Μερόπης Πρέκα, συζύγου του καλλιτέχνη. Οι «ταξιδιωτικές» αυτές, ζωγραφικές μαρτυρίες συνθέτουν ένα οδοιπορικό σε μια Ελλάδα, που ο καλλιτέχνης βιαζόταν να «διασώσει» από την απειλή της άναρχης ανάπτυξης: «Στα διαλείμματα της άλλης μου δουλειάς, του εργαστηρίου, παίρνω τις ακουαρέλες μου και γυρίζω την Ελλάδα αναζητώντας την ψυχή της, πριν πεθάνει και την χάσω, γιατί τη βλέπω να γερνά».
Γοητευτική η μετάβαση και περιπλάνησή μας στον ανοιξιάτικο, λουλουδιασμένο αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Ξεναγηθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο και στην συνέχεια θαυμάσαμε το αρχαιολογικό μουσείο, τα χιλιάδες ευρήματα που έφερε στο φως η σκαπάνη του Ερρίκου Σλήμαν το 1876, όταν αποκάλυψε μέσα στην Ακρόπολη θαυμαστά έργα ενός από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της Ελληνικής Προϊστορίας. .. επιστροφή στην πόλη του Ναυπλίου, επίσκεψη- περιήγηση στα αξιοθέατα. Έπειτα είχαμε χρόνο ελεύθερο για να απολαύσουμε τη θέα στην προκυμαία με το Μπούρτζι κατά τους ατέλειωτους, μοσχομυριστούς περιπάτους μας…
Με ενδιάμεσες στάσεις στον Ισθμό, όπου ο Πήγασος μας ενέπνευσε και γι’ άλλα ταξίδια, η επιβλητική θέα της Ακροκορίνθου και της Αρχαίας Κορίνθου μας ενθουσίασε με το θεαματικό της κάστρο που κατέχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία και στην μυθολογία της Κορινθίας. Αντικρίζοντας ένα φυσικό θαύμα, μια θέα που κόβει την ανάσα, θυμηθήκαμε πως ο χώρος αυτός λέγεται ότι ήταν ο αγαπημένος του θεού Ήλιου, αφού αυτός δεχόταν κάθε πρωί τις χρυσές του ακτίνες. Αρχαία ερείπια, σκαλοπάτια, πλακόστρωτα, μεσαιωνικά καλντερίμια, φωνές αρχαίου θεάτρου, ανεξίτηλα, ζωντανά χρώματα στα λουλούδια και στην ανοιξιάτικη, φρέσκια χλόη, ψίθυροι απ’ το παρελθόν…. Οι μαθητές και οι μαθήτριες χαίρονται τον υπέροχο ήλιο. Αυτό τον ήλιο που δεν μάθαμε να εκτιμάμε, που μας καίει, μας επιβαρύνει και μας υπενθυμίζει την θνητή και, ταυτόχρονα, αθάνατη φύση μας, σαν τον ήλιο του θανάτου του Παντελή Πρεβελάκη που κάποτε αντίκρυσε ο άρχοντας Λέων Σγουρός απ’ τα ψηλά τειχιά του Ακροκορίνθου…… και έξω από την πόλη της Λαμίας μια μικρή ακόμα στάση ώσπου… η άφιξή μας στα Τρίκαλα και στο χώρο του σχολείου που συνοδευόταν από τις καλύτερες, εντονότερες εντυπώσεις…
Φτάσαμε στο Ναύπλιο. Την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας… στην αρχαία Κόρινθο, σημαντική αρχαία πόλη-κράτος : μένουν πολλά στη μνήμη. Παράλληλα με τις αρχαίες και βυζαντινές μνήμες, ένα δροσερό αεράκι , η αιώνια θάλασσα και ώρες ανεμελιάς, ώρες που η ελευθερία φαντάζει πολύτιμη και θες να την εκμεταλλευτείς. Μακριά από το σχολείο. Με το σχολείο. Με όλους εκείνους που δεν θα είναι για πάντα εκεί, αλλά στην εκδρομή ήταν εκεί για να σε κάνουν να γελάς, να μιλάς, να μην αναπνέεις μόνος. Δεν είναι φιλοσοφία. Είναι ο τρόπος που το σχολείο μας έμαθε να ζούμε: όλοι μαζί… για να νιώθουμε βαθιά μέσα μας τις ωραίες στιγμές και να μας γυρίζουν πίσω… σε όσα ζήσαμε κάποτε… Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Η αναχώρηση για Ναύπλιο ακολουθήθηκε από επίσκεψη-περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας και σε οινοποιείο της περιοχής που φημίζεται για τα ποιοτικά κρασιά της. Ο περίπατος στο ιστορικό κέντρο της πόλης του Ναυπλίου και τον Αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, η εκπαιδευτική επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη του Ναυπλίου, η περιήγηση στο ιστορικό κέντρο με την πρώτη Βουλή των Ελλήνων, το Μπούρτζι, το πολεμικό μουσείο, η περιπατητική διαδρομή γύρω από το λιμάνι και μέχρι την ακτή της Ακροναυπλίας και τη γύρα της Αρβανιτιάς, η επιστροφή από τον Ισθμό της Κορίνθου και το Λουτράκι με τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης… γέμισαν με αξέχαστες μορφωτικές και ψυχαγωγικές εμπειρίες και εικόνες τις τρεις ημέρες της εκπαιδευτικής εκδρομής μας μέχρι την άφιξή μας στα Τρίκαλα.
Στην Εθνική Πινακοθήκη-Παράρτημα Ναυπλίου εντυπωσιαστήκαμε από την μόνιμη συλλογή του 19ου αιώνα με ζωγραφικά έργα εμπνευσμένα από την Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 και από την περιοδική έκθεση με τις «Ποιητικές εικόνες της Ελλάδας», που δημιουργούσαν οι ακουαρέλες του σημαντικού ζωγράφου Πάρι Πρέκα. Οι τριάντα οκτώ διάφανες ακουαρέλες του Πάρι Πρέκα, που παρουσιάζονται στην έκθεση, μας αποκάλυψαν εαρινές εικόνες της ελληνικής φύσης απαράμιλλης ομορφιάς. Τα έργα αυτά ανήκουν στους αθέατους θησαυρούς της Εθνικής Πινακοθήκης και οφείλονται στη γενναιόδωρη προσφορά της εικαστικού Μερόπης Πρέκα, συζύγου του καλλιτέχνη. Οι «ταξιδιωτικές» αυτές, ζωγραφικές μαρτυρίες συνθέτουν ένα οδοιπορικό σε μια Ελλάδα, που ο καλλιτέχνης βιαζόταν να «διασώσει» από την απειλή της άναρχης ανάπτυξης: «Στα διαλείμματα της άλλης μου δουλειάς, του εργαστηρίου, παίρνω τις ακουαρέλες μου και γυρίζω την Ελλάδα αναζητώντας την ψυχή της, πριν πεθάνει και την χάσω, γιατί τη βλέπω να γερνά».
Γοητευτική η μετάβαση και περιπλάνησή μας στον ανοιξιάτικο, λουλουδιασμένο αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Ξεναγηθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο και στην συνέχεια θαυμάσαμε το αρχαιολογικό μουσείο, τα χιλιάδες ευρήματα που έφερε στο φως η σκαπάνη του Ερρίκου Σλήμαν το 1876, όταν αποκάλυψε μέσα στην Ακρόπολη θαυμαστά έργα ενός από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της Ελληνικής Προϊστορίας. .. επιστροφή στην πόλη του Ναυπλίου, επίσκεψη- περιήγηση στα αξιοθέατα. Έπειτα είχαμε χρόνο ελεύθερο για να απολαύσουμε τη θέα στην προκυμαία με το Μπούρτζι κατά τους ατέλειωτους, μοσχομυριστούς περιπάτους μας…
Με ενδιάμεσες στάσεις στον Ισθμό, όπου ο Πήγασος μας ενέπνευσε και γι’ άλλα ταξίδια, η επιβλητική θέα της Ακροκορίνθου και της Αρχαίας Κορίνθου μας ενθουσίασε με το θεαματικό της κάστρο που κατέχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία και στην μυθολογία της Κορινθίας. Αντικρίζοντας ένα φυσικό θαύμα, μια θέα που κόβει την ανάσα, θυμηθήκαμε πως ο χώρος αυτός λέγεται ότι ήταν ο αγαπημένος του θεού Ήλιου, αφού αυτός δεχόταν κάθε πρωί τις χρυσές του ακτίνες. Αρχαία ερείπια, σκαλοπάτια, πλακόστρωτα, μεσαιωνικά καλντερίμια, φωνές αρχαίου θεάτρου, ανεξίτηλα, ζωντανά χρώματα στα λουλούδια και στην ανοιξιάτικη, φρέσκια χλόη, ψίθυροι απ’ το παρελθόν…. Οι μαθητές και οι μαθήτριες χαίρονται τον υπέροχο ήλιο. Αυτό τον ήλιο που δεν μάθαμε να εκτιμάμε, που μας καίει, μας επιβαρύνει και μας υπενθυμίζει την θνητή και, ταυτόχρονα, αθάνατη φύση μας, σαν τον ήλιο του θανάτου του Παντελή Πρεβελάκη που κάποτε αντίκρυσε ο άρχοντας Λέων Σγουρός απ’ τα ψηλά τειχιά του Ακροκορίνθου…… και έξω από την πόλη της Λαμίας μια μικρή ακόμα στάση ώσπου… η άφιξή μας στα Τρίκαλα και στο χώρο του σχολείου που συνοδευόταν από τις καλύτερες, εντονότερες εντυπώσεις…
Φτάσαμε στο Ναύπλιο. Την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας… στην αρχαία Κόρινθο, σημαντική αρχαία πόλη-κράτος : μένουν πολλά στη μνήμη. Παράλληλα με τις αρχαίες και βυζαντινές μνήμες, ένα δροσερό αεράκι , η αιώνια θάλασσα και ώρες ανεμελιάς, ώρες που η ελευθερία φαντάζει πολύτιμη και θες να την εκμεταλλευτείς. Μακριά από το σχολείο. Με το σχολείο. Με όλους εκείνους που δεν θα είναι για πάντα εκεί, αλλά στην εκδρομή ήταν εκεί για να σε κάνουν να γελάς, να μιλάς, να μην αναπνέεις μόνος. Δεν είναι φιλοσοφία. Είναι ο τρόπος που το σχολείο μας έμαθε να ζούμε: όλοι μαζί… για να νιώθουμε βαθιά μέσα μας τις ωραίες στιγμές και να μας γυρίζουν πίσω… σε όσα ζήσαμε κάποτε… Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το Ναύπλιο, η αρχαία Κόρινθος, οι Μυκήνες, η Νεμέα είναι εκεί και εμείς πάλι εδώ. Παρ’ όλα αυτά όταν είσαι με τους συμμαθητές σου καθετί μοιάζει διαφορετικό. Ξεναγήσεις στα μνημεία, πληροφόρηση από τους καθηγητές σχετικά με την ιστορία των μνημείων αυτών, αναμνηστικές φωτογραφίες μας συνόδευαν σε τούτο τον περίπατο..Η απαθανάτιση αυτών των στιγμών δεν έλειπε… Τα παιδιά γέμιζαν την πλατεία Συντάγματος που θυμίζει ιταλική »πιάτσα» …Λίγο αργότερα ξεχυθήκαμε στα γραφικά μαγαζάκια του Ναυπλίου αγοράζοντας αναμνηστικά και δώρα, ώστε να έχουμε κάτι να μας θυμίζει την εκδρομή …και …back to reality. Έχουμε ήδη πάρει τον δρόμο της επιστροφής και μια γλυκόπικρη γεύση μας κατακλύζει… αυτό, γιατί περάσαμε τρεις πολύ ξεχωριστές μέρες όλοι μαζί και ταυτόχρονα έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε καινούριες, δύσκολες προκλήσεις και προσκλήσεις ζωής. Και όμως, μπορεί κάτι να τελείωσε αλλά παράλληλα κάτι άλλο, όμορφο, αρχίζει: πάντα οι αναμνήσεις είναι που θα μας κρατούν συντροφιά σε στιγμές νοσταλγίας για τα εφηβικά μας χρόνια…. πάντα το ταξίδι θα ανανεώνει την επιθυμία της φυγής και της επιστροφής.
Της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλόλογου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων
