Αυτές τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες κάπου τις έχω δει ήταν η πρώτη, άμεση αντίδραση κοιτάζοντας τον κατάλογο της έκθεσης που συμμετέχει από κοινού η φίλη Ιωάννα Ράλλη μαζί με άλλες δύο φωτογράφους, την Κατερίνα Καλούδη και την Ιωάννα Νικολαρεΐζη.
Το κείμενο κάτω από τις φωτογραφίες θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως λεζάντα επανασύνδεσης με την κοινή μνήμη- αν και πρόκειται για μεγάλη λεζάντα είναι η αλήθεια…
Γράφει η Ιωάννα Ράλλη: « Όταν ο γιος μας ήταν μικρός, είχα την τύχη να περνώ πολύ χρόνο στη φύση, να παρατηρώ και να χαίρομαι την αμεσότητα και την ανεπιτήδευτη γοητεία της παιδικής ηλικίας, σε μια εποχή που ο άνθρωπος είναι ακόμα ελεύθερος, ένα με τον εαυτό του. Με την φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό, δημιουργήθηκαν αυτές οι μαυρόασπρες εικόνες, και αποτέλεσαν μέρος της ενότητας Φωτοζωή».
Οι φωτογραφίες δείχνουν τον πιτσιρικά να τρέχει και να παίζει ανέμελα γυμνός στην παραλία – και η μητέρα/φωτογράφος να «κλέβει» τις στιγμές φτιάχνοντας το δικό της οικογενειακό/προσωπικό «παραμύθι» για να την συντροφεύει στο μακρύ ταξίδι της ζωής.
Σε ανάρτηση του Αντώνη Ι. Κοντρογιάννη ( Αrt Director στο ΦΟΥΓΑΡΟ) διαβάζω για την έκθεση που φιλοξενείται στον πολυχώρο τέχνης και πολιτισμού που λειτουργεί με ιδιαίτερη φροντίδα στη πόλη του Ναυπλίου: «Η αρχική ιδέα της έκθεσης βασίζεται σε μια σχέση που πηγαίνει αρκετά πίσω στο χρόνο: οι τρεις φωτογράφοι συνδέονται από τα σχολικά τους χρόνια. Στη συνέχεια, καθε μία ακολούθησε το δικό της μονοπάτι και κατέγραψε με επιτυχία την προσωπική της πορεία στο χώρο της φωτογραφίας.
Η έκθεση αυτή είναι η πρώτη τους συνεργασία, για την οποία δούλεψαν από κοινού, επιλέγοντας στιγμές από μια διαδρομή ζωής. Στην διάρκεια αυτής της αναζήτησης, φάνηκε ότι ανάμεσα σε έργα εκ πρώτης όψεως διαφορετικά, υπάρχουν ισχυροί δεσμοί που τα συνδέουν.
Όπως σημειώνεται και στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση “Με τρόπο άκρως προσωπικό και υπογεγραμμένο, η Κατερίνα Καλούδη, η Ιωάννα Νικολαρεΐζη και η Ιωάννα Ράλλη σχοινοβάτησαν πάνω από πέντε βάραθρα: την αρχή, τη θηλυκότητα, την προέλευση, την παρατήρηση και τη βύθιση. Ακριβώς αυτή η αναμέτρηση είναι η κεντρομόλος που κρατά την ενότητα στην έκθεση και φέρνει τελικά την ισορροπία μέσα από κοινά χαρακτηριστικά, όπως το χιούμορ, η πνευματικότητα, το στιγμιαίο και το οικείο”».
Στην πολύτιμη δεξαμενή του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ) βρήκα και αναδημοσιεύω εδώ ένα βιογραφικό σημείωμα για την Ιωάννα και την δουλειά της: «Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Από το 1978 έως το 1980 σπούδασε στο College for the Distributive Trades του Λονδίνου, ενώ από το 1980 έως το 1986 πραγματοποίησε σπουδές στο Boston University και στο New England School of Art and Design. Αποφοίτησε με Bachelor στην Επικοινωνία και Master στις Γραφικές Τέχνες. Μετά την επιστροφή της από την Αμερική δούλεψε ως γραφίστας σε διάφορα περιοδικά, ενώ παράλληλα δίδαξε και στο Southeastern University και στο Campus College στην Αθήνα. Παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση φωτογραφίας στην Αθήνα το 1988, στην Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα. Ακόμη ασχολήθηκε με το τραγούδι, υπήρξε μαθήτρια της Ευγενίας Συριώτη και τραγούδησε σε αρκετές συναυλίες μαζί της.
Τα φωτογραφικά της έργα, έγχρωμα ή μαυρόασπρα, καταγράφουν με διεισδυτικό τρόπο μορφές, καταστάσεις και γεγονότα που συνδέονται με τις προσωπικές της εμπειρίες, μέσα από μια ιδιαίτερη σχέση με τον άνθρωπο και το κοινωνικό του περιβάλλον. Στο μεγαλύτερο μέρος της θεματολογίας της κυριαρχεί η ανθρώπινη μορφή σε διάφορες εκδοχές (πορτραίτα, γυμνά, σκηνές με παιδιά, πρόσωπα ηλικιωμένων, κ.ά.), με συχνές αναφορές στη γυναικεία φύση (Αρχέτυπα του θηλυκού, 2008). Υπάρχουν όμως και εικόνες ευρύτερων χώρων, καθώς και νεκρές φύσεις. Προσεγγίζει τα θέματά της με ευγένεια, τρυφερότητα και σεβασμό, αλλά και με μια κριτική διάθεση που ενισχύει την εκφραστική τους ένταση. Ο πραγματικός κόσμος αποδίδεται ποιητικά, άλλοτε με γλαφυρότητα και άλλοτε με μια αφαιρετική αισθητική που τονίζει τις εικαστικές τους ποιότητες, ενώ μερικές φορές, κυρίως στην ώριμη δουλειά της, φωτογραφίζει μορφές που κατασκευάζει η ίδια. Οι πιο πρόσφατες φωτογραφίες της (Όνειρα και Σύμβολα, 2016), εμπνευσμένες από τον ονειρικό και συμβολικό κόσμο του ασυνείδητου, απεικονίζουν δικές της κατασκευές από λεπτό χαρτί, σύρμα και αλουμινόχαρτο, σε φόντο ζωγραφισμένο από την ίδια.
Παρουσίασε το έργο της σε δέκα ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία».
Οι φωτογραφίες της Ιωάννας Ράλλη στην κοινή έκθεση των 3 γυναικών φωτογράφων στο ΦΟΥΓΑΡΟ είναι μια καλή αφορμή για μια βόλτα στο Ναύπλιο. Η έκθεση θα συνεχιστεί μέχρι και το τέλος Μαΐου.
Πηγή:protothema.gr
Στην πολύτιμη δεξαμενή του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ) βρήκα και αναδημοσιεύω εδώ ένα βιογραφικό σημείωμα για την Ιωάννα και την δουλειά της: «Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Από το 1978 έως το 1980 σπούδασε στο College for the Distributive Trades του Λονδίνου, ενώ από το 1980 έως το 1986 πραγματοποίησε σπουδές στο Boston University και στο New England School of Art and Design. Αποφοίτησε με Bachelor στην Επικοινωνία και Master στις Γραφικές Τέχνες. Μετά την επιστροφή της από την Αμερική δούλεψε ως γραφίστας σε διάφορα περιοδικά, ενώ παράλληλα δίδαξε και στο Southeastern University και στο Campus College στην Αθήνα. Παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση φωτογραφίας στην Αθήνα το 1988, στην Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα. Ακόμη ασχολήθηκε με το τραγούδι, υπήρξε μαθήτρια της Ευγενίας Συριώτη και τραγούδησε σε αρκετές συναυλίες μαζί της.
Τα φωτογραφικά της έργα, έγχρωμα ή μαυρόασπρα, καταγράφουν με διεισδυτικό τρόπο μορφές, καταστάσεις και γεγονότα που συνδέονται με τις προσωπικές της εμπειρίες, μέσα από μια ιδιαίτερη σχέση με τον άνθρωπο και το κοινωνικό του περιβάλλον. Στο μεγαλύτερο μέρος της θεματολογίας της κυριαρχεί η ανθρώπινη μορφή σε διάφορες εκδοχές (πορτραίτα, γυμνά, σκηνές με παιδιά, πρόσωπα ηλικιωμένων, κ.ά.), με συχνές αναφορές στη γυναικεία φύση (Αρχέτυπα του θηλυκού, 2008). Υπάρχουν όμως και εικόνες ευρύτερων χώρων, καθώς και νεκρές φύσεις. Προσεγγίζει τα θέματά της με ευγένεια, τρυφερότητα και σεβασμό, αλλά και με μια κριτική διάθεση που ενισχύει την εκφραστική τους ένταση. Ο πραγματικός κόσμος αποδίδεται ποιητικά, άλλοτε με γλαφυρότητα και άλλοτε με μια αφαιρετική αισθητική που τονίζει τις εικαστικές τους ποιότητες, ενώ μερικές φορές, κυρίως στην ώριμη δουλειά της, φωτογραφίζει μορφές που κατασκευάζει η ίδια. Οι πιο πρόσφατες φωτογραφίες της (Όνειρα και Σύμβολα, 2016), εμπνευσμένες από τον ονειρικό και συμβολικό κόσμο του ασυνείδητου, απεικονίζουν δικές της κατασκευές από λεπτό χαρτί, σύρμα και αλουμινόχαρτο, σε φόντο ζωγραφισμένο από την ίδια.
Παρουσίασε το έργο της σε δέκα ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία».
Οι φωτογραφίες της Ιωάννας Ράλλη στην κοινή έκθεση των 3 γυναικών φωτογράφων στο ΦΟΥΓΑΡΟ είναι μια καλή αφορμή για μια βόλτα στο Ναύπλιο. Η έκθεση θα συνεχιστεί μέχρι και το τέλος Μαΐου.
Πηγή:protothema.gr
