Συντρόφισσες και σύντροφοι, όταν ο Αϊνστάιν κάποτε εκφωνούσε σε μαθητές του τις ασκήσεις άρχισε να ακούει ένα βουητό από κάτω. Γύρισε απευθυνόμενος σε αυτούς και τους ρώτησε: “Τι έγινε;”. Του απάντησαν τότε οι μαθητές του: “Δάσκαλε, μας έβαλες τα ίδια προβλήματα, τα ίδια θέματα, με πέρσι”. Και τους απάντησε αυτός: “Τα προβλήματα είναι τα ίδια αλλά οι απαντήσεις και οι λύσεις έχουν αλλάξει ριζικά”.
Έτσι ακριβώς όπως έχει αλλάξει η ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Έτσι ακριβώς όπως έχει αλλάξει η πορεία των πραγμάτων τα τελευταία χρόνια. Μας βάλανε παλιά προβλήματα τα οποία θέλουν καινούργιες λύσεις. Και είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα αυτό το οποίο σήμερα καλείται να ξεπεράσει και το Κίνημά μας. Ένα κίνημα το οποίο δομήθηκε για να δίνει λύση πάντοτε στα μεγάλα προβλήματα των συμπολιτών μας. Σε παγκόσμιο, πανευρωπαϊκό αλλά και εθνικό επίπεδο είναι οι τεκτονικές πλάκες οι οποίες κινούνται. Υπάρχουν ρήγματα τα οποία σε διαφορετικά πλάτη και μήκη σήμερα επηρεάζουν τις εξελίξεις. Και οι εξελίξεις αυτές έρχονται ως σεισμικές δονήσεις και επηρεάζουν τη ζωή του καθενός και της καθεμιάς μας. Έχει έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να πορευτούμε απέναντι σε αυτή. Και αυτή την ώρα της αλήθειας οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε προς ποια κατεύθυνση θέλουμε να πορευτούμε. Ποια είναι η αλήθεια που θέλουμε να υπηρετήσουμε, με ποιους θέλουμε να πάμε και ποιους θέλουμε να αφήσουμε.
Διότι, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τη χαζοχαρούμενη αριστεροσύνη όσων σήμερα κυβερνούν. Δεν έχουμε καμία σχέση με τη χαζοχαρούμενη αριστεροσύνη καιροσκόπων οι οποίοι πρώτα και πάνω από όλα βάζουν την καρέκλα και την εξουσία. Είμαστε απέναντι και σε αυτούς όπως και στην δεξιά αντίληψη, αυτή η οποία πάντοτε εκφράστηκε μονοσήμαντα και ήταν καθηλωμένη σε εμμονές λαϊκίστικες και νεοφιλελεύθερες. Σήμερα αυτό το οποίο απαιτείται είναι μία μεγάλη γνωστική και προγραμματική πυκνότητα. Είναι αυτό που έχουμε ανάγκη ως γενιά και ως αντίληψη να αλλάξουμε. Είναι ένας κόσμος ο οποίος είναι έξω και περιμένει από εμάς να ασχοληθούμε με τα δικά του προβλήματα. Και όχι με αυτά τα οποία συζητούνται πολλές φορές στο δημόσιο διάλογο. Είναι όλοι αυτοί που αντιλαμβάνονται ότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε μπροστά. Αλλά μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις πρέπει και εμείς, ο καθένας και η καθεμιά από όσους αποτελούμε αυτό το συνέδριο, να κινηθούμε προς την ίδια κατεύθυνση. Δεν μπορεί άλλο, ο ένας να πατάει γκάζι, ο άλλος να έχει νεκρά και ο τρίτος να επιχειρεί να πατήσει φρένο. Ο δρόμος μας είναι ένας δρόμος ευθύνης γιατί τώρα είναι η ευθύνη μπροστά μας. Δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία, η προσπάθεια που παράχθηκε όλα τα τελευταία χρόνια είναι μία προσπάθεια που μας βάζει μπροστά στις εκλογές του Μαΐου.
Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Απέναντι στον καθένα και στην καθεμία από εμάς, κυρίως όμως απέναντι σε όλους αυτούς που είναι έξω και περιμένουν από εμάς. Τους εκατομμύρια συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας τους. Τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και που σήμερα χρειάζονται τη μετάγγιση της δύναμης, της φρεσκάδας και της ορμής. Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι τα γκολ τα βάζουν οι μεγάλοι παίκτες και όχι οι προπονητές. Έχουμε λοιπόν τους μεγάλους παίκτες; Αν τους έχουμε πρέπει όλοι να μπουν στο γήπεδο και να σκοράρουν. Αν δεν τους έχουμε να κρεμάσουν τα παπούτσια τους και η ιστορία θα γράψει για αυτούς. Εδώ μπροστά σε αυτή την κρίσιμη στιγμή κανένας δεν μπορεί να επιλέγει εύκολες λύσεις και εύκολες απαντήσεις.
Σήμερα, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαστε μέσα στη δίνη μιας τέλειας θύελλας κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων. Και τι κάνουμε μπροστά σε αυτή τη θύελλα; Δύο είναι οι εναλλακτικές επιλογές τις οποίες έχει ο καπετάνιος στη φουρτούνα. Η μία είναι να ρίξει άγκυρα καταμεσής στο πέλαγος. Αφήνει τον καιρό να ξεθυμάνει, να κατακάτσει ο κουρνιαχτός, να ξελαμπικάρει το μυαλό του και το πλήρωμά του και στη συνέχεια, όταν ηρεμήσει ο καιρός, να χαράξει το δρόμο. Ή αποφασίζει σημάνει την καμπάνα. Να πιάσει δυνατά το τιμόνι, να ανάψει τα φώτα της πορείας, να τοποθετήσει το πλήρωμα στις σωστές θέσεις και να χαράξει την πορεία του κόντρα στον καιρό. Και φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτός είναι ο δικός μας δρόμος. Είναι ένας δρόμος ο οποίος είναι απέναντι στους καιρούς. Με όραμα την ελπίδα και την αισιοδοξία. Με στόχο νέα λιμάνια. Τώρα πια που η μοναδική επιλογή για όλους τους καπετάνιους του ΠΑΣΟΚ είναι προς την ίδια κατεύθυνση. Και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη. Δεν υπάρχουν σάλπιγγες οι οποίες θα ρίξουν τα τείχη της Ιεριχούς. Δεν υπάρχουν μαγικές κουβέντες οι οποίες θα δώσουν λύση στα προβλήματά μας. Δεν υπάρχει κανένας ο οποίος με μία μόνο προσπάθεια θα μπορέσει να αλλάξει το ρου των συσχετισμών. Είναι η δικιά μας στιγμή. Πρέπει εμείς να αναλογιστούμε τι θέλουμε να κάνουμε.
Κοιτάζω τόση ώρα την αίθουσα και βλέπω δεκάδες ανθρώπους Οι οποίοι έχουν δώσει τις μάχες, σε εκλογές αυτοδιοικητικές, εκλογές περιφερειακές, εκλογές στις φοιτητικές παρατάξεις, βουλευτικές εκλογές και ευρωεκλογές. Και ξέρω πολύ καλά ότι ο καθένας και η καθεμία από εσάς που δώσατε αυτές τις μάχες δεν είχε ποτέ ως στόχο να έρθει τρίτος στις εκλογές. Για κανέναν από εμάς δεν είναι στόχος και δεν μπορεί να είναι στόχος να είμαστε τρίτοι στις εκλογές. Ο δικός μας δρόμος είναι αυτός ο οποίος έχουμε από την πρώτη μέρα της ίδρυσής μας. Είναι ένας δρόμος στον οποίο είμαστε πρωταγωνιστές. Γιατί εμείς ιδρυθήκαμε για να υπηρετούμε το λαό και την πατρίδα. Και για να υπηρετήσουμε το λαό και την πατρίδα πρέπει να κερδίσουμε τα μεγάλα στοιχήματα και τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Τώρα είναι η ώρα για να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά. Τώρα είναι η ώρα να δείξουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι όλα αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Και με βάση αυτή την ενότητα την οποία κατακτήσαμε με αμοιβαιότητα τα τελευταία χρόνια, με παραχωρήσεις αλλά και με συγκεκριμένες συνθέσεις, να βγούμε και να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα των συμπολιτών μας.
Αναρωτήθηκα και πριν και αναρωτιέμαι διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Με ποιους είμαστε; Είμαστε με αυτούς που αποτελούν τις ελίτ των ολίγων και των εκλεκτών; Με αυτούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι τράπεζες και το πως θα παραμείνουν ζωντανές; Ή με τους πολίτες οι οποίοι κινδυνεύουν με το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ να χάσουν τα σπίτια τους; Ή με αυτούς που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα «κόκκινα» δάνεια; Ή με αυτούς που τα χρόνια της κρίσης πάλεψαν για να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα «πράσινα» δάνεια τους; Είμαστε με αυτούς οι οποίοι είναι βολεμένοι στις θέσεις τους που ήταν πάντοτε βολεμένοι ανάλογα με το ποιο κόμμα κυβερνούσε; Ή είμαστε με αυτούς, και βλέπω σήμερα πολλούς εδώ μέσα, οι οποίοι αμείβονται με 200 και 300 ευρώ; Που έχουν σύνταξη 400 και 500 ευρώ και δεν μπορούν να ζήσουν οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους; Επειδή συντρόφισσες και σύντροφοι το δικό μας Κίνημα ιδρύθηκε για να υπηρετεί αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε όλοι μας να έχουμε βαθιά τη συναίσθηση ότι έχει έρθει η ώρα να υπογράψουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Ένα κοινωνικό συμβόλαιο που αφορά τους πολλούς. Και η ώρα να το υπογράψουμε με τους συμπολίτες μας, με τους ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν ποτέ προνομιούχοι και οι οποίοι έζησαν την κοινωνική κινητικότητα τις εποχές του ΠΑΣΟΚ, είναι τώρα. Δεν έχουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο για χάσιμο, δεν έχουμε ούτε ένα άνθρωπο τον οποίο δεν πρέπει να ενεργοποιήσουμε. Τους θέλουμε όλους δίπλα μας, όλους μαζί μας, για να πετύχουμε τη μεγάλη νίκη την οποία απαιτεί η γενιά μας και η νέα αντίληψη την οποία πρεσβεύει τόσο η Φώφη Γεννηματά όσο και όλοι εμείς. Σας ευχαριστώ πολύ.
Διότι, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τη χαζοχαρούμενη αριστεροσύνη όσων σήμερα κυβερνούν. Δεν έχουμε καμία σχέση με τη χαζοχαρούμενη αριστεροσύνη καιροσκόπων οι οποίοι πρώτα και πάνω από όλα βάζουν την καρέκλα και την εξουσία. Είμαστε απέναντι και σε αυτούς όπως και στην δεξιά αντίληψη, αυτή η οποία πάντοτε εκφράστηκε μονοσήμαντα και ήταν καθηλωμένη σε εμμονές λαϊκίστικες και νεοφιλελεύθερες. Σήμερα αυτό το οποίο απαιτείται είναι μία μεγάλη γνωστική και προγραμματική πυκνότητα. Είναι αυτό που έχουμε ανάγκη ως γενιά και ως αντίληψη να αλλάξουμε. Είναι ένας κόσμος ο οποίος είναι έξω και περιμένει από εμάς να ασχοληθούμε με τα δικά του προβλήματα. Και όχι με αυτά τα οποία συζητούνται πολλές φορές στο δημόσιο διάλογο. Είναι όλοι αυτοί που αντιλαμβάνονται ότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε μπροστά. Αλλά μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις πρέπει και εμείς, ο καθένας και η καθεμιά από όσους αποτελούμε αυτό το συνέδριο, να κινηθούμε προς την ίδια κατεύθυνση. Δεν μπορεί άλλο, ο ένας να πατάει γκάζι, ο άλλος να έχει νεκρά και ο τρίτος να επιχειρεί να πατήσει φρένο. Ο δρόμος μας είναι ένας δρόμος ευθύνης γιατί τώρα είναι η ευθύνη μπροστά μας. Δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία, η προσπάθεια που παράχθηκε όλα τα τελευταία χρόνια είναι μία προσπάθεια που μας βάζει μπροστά στις εκλογές του Μαΐου.
Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Απέναντι στον καθένα και στην καθεμία από εμάς, κυρίως όμως απέναντι σε όλους αυτούς που είναι έξω και περιμένουν από εμάς. Τους εκατομμύρια συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας τους. Τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και που σήμερα χρειάζονται τη μετάγγιση της δύναμης, της φρεσκάδας και της ορμής. Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι τα γκολ τα βάζουν οι μεγάλοι παίκτες και όχι οι προπονητές. Έχουμε λοιπόν τους μεγάλους παίκτες; Αν τους έχουμε πρέπει όλοι να μπουν στο γήπεδο και να σκοράρουν. Αν δεν τους έχουμε να κρεμάσουν τα παπούτσια τους και η ιστορία θα γράψει για αυτούς. Εδώ μπροστά σε αυτή την κρίσιμη στιγμή κανένας δεν μπορεί να επιλέγει εύκολες λύσεις και εύκολες απαντήσεις.
Σήμερα, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαστε μέσα στη δίνη μιας τέλειας θύελλας κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων. Και τι κάνουμε μπροστά σε αυτή τη θύελλα; Δύο είναι οι εναλλακτικές επιλογές τις οποίες έχει ο καπετάνιος στη φουρτούνα. Η μία είναι να ρίξει άγκυρα καταμεσής στο πέλαγος. Αφήνει τον καιρό να ξεθυμάνει, να κατακάτσει ο κουρνιαχτός, να ξελαμπικάρει το μυαλό του και το πλήρωμά του και στη συνέχεια, όταν ηρεμήσει ο καιρός, να χαράξει το δρόμο. Ή αποφασίζει σημάνει την καμπάνα. Να πιάσει δυνατά το τιμόνι, να ανάψει τα φώτα της πορείας, να τοποθετήσει το πλήρωμα στις σωστές θέσεις και να χαράξει την πορεία του κόντρα στον καιρό. Και φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτός είναι ο δικός μας δρόμος. Είναι ένας δρόμος ο οποίος είναι απέναντι στους καιρούς. Με όραμα την ελπίδα και την αισιοδοξία. Με στόχο νέα λιμάνια. Τώρα πια που η μοναδική επιλογή για όλους τους καπετάνιους του ΠΑΣΟΚ είναι προς την ίδια κατεύθυνση. Και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη. Δεν υπάρχουν σάλπιγγες οι οποίες θα ρίξουν τα τείχη της Ιεριχούς. Δεν υπάρχουν μαγικές κουβέντες οι οποίες θα δώσουν λύση στα προβλήματά μας. Δεν υπάρχει κανένας ο οποίος με μία μόνο προσπάθεια θα μπορέσει να αλλάξει το ρου των συσχετισμών. Είναι η δικιά μας στιγμή. Πρέπει εμείς να αναλογιστούμε τι θέλουμε να κάνουμε.
Κοιτάζω τόση ώρα την αίθουσα και βλέπω δεκάδες ανθρώπους Οι οποίοι έχουν δώσει τις μάχες, σε εκλογές αυτοδιοικητικές, εκλογές περιφερειακές, εκλογές στις φοιτητικές παρατάξεις, βουλευτικές εκλογές και ευρωεκλογές. Και ξέρω πολύ καλά ότι ο καθένας και η καθεμία από εσάς που δώσατε αυτές τις μάχες δεν είχε ποτέ ως στόχο να έρθει τρίτος στις εκλογές. Για κανέναν από εμάς δεν είναι στόχος και δεν μπορεί να είναι στόχος να είμαστε τρίτοι στις εκλογές. Ο δικός μας δρόμος είναι αυτός ο οποίος έχουμε από την πρώτη μέρα της ίδρυσής μας. Είναι ένας δρόμος στον οποίο είμαστε πρωταγωνιστές. Γιατί εμείς ιδρυθήκαμε για να υπηρετούμε το λαό και την πατρίδα. Και για να υπηρετήσουμε το λαό και την πατρίδα πρέπει να κερδίσουμε τα μεγάλα στοιχήματα και τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Τώρα είναι η ώρα για να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά. Τώρα είναι η ώρα να δείξουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι όλα αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Και με βάση αυτή την ενότητα την οποία κατακτήσαμε με αμοιβαιότητα τα τελευταία χρόνια, με παραχωρήσεις αλλά και με συγκεκριμένες συνθέσεις, να βγούμε και να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα των συμπολιτών μας.
Αναρωτήθηκα και πριν και αναρωτιέμαι διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Με ποιους είμαστε; Είμαστε με αυτούς που αποτελούν τις ελίτ των ολίγων και των εκλεκτών; Με αυτούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι τράπεζες και το πως θα παραμείνουν ζωντανές; Ή με τους πολίτες οι οποίοι κινδυνεύουν με το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ να χάσουν τα σπίτια τους; Ή με αυτούς που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα «κόκκινα» δάνεια; Ή με αυτούς που τα χρόνια της κρίσης πάλεψαν για να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα «πράσινα» δάνεια τους; Είμαστε με αυτούς οι οποίοι είναι βολεμένοι στις θέσεις τους που ήταν πάντοτε βολεμένοι ανάλογα με το ποιο κόμμα κυβερνούσε; Ή είμαστε με αυτούς, και βλέπω σήμερα πολλούς εδώ μέσα, οι οποίοι αμείβονται με 200 και 300 ευρώ; Που έχουν σύνταξη 400 και 500 ευρώ και δεν μπορούν να ζήσουν οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους; Επειδή συντρόφισσες και σύντροφοι το δικό μας Κίνημα ιδρύθηκε για να υπηρετεί αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε όλοι μας να έχουμε βαθιά τη συναίσθηση ότι έχει έρθει η ώρα να υπογράψουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Ένα κοινωνικό συμβόλαιο που αφορά τους πολλούς. Και η ώρα να το υπογράψουμε με τους συμπολίτες μας, με τους ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν ποτέ προνομιούχοι και οι οποίοι έζησαν την κοινωνική κινητικότητα τις εποχές του ΠΑΣΟΚ, είναι τώρα. Δεν έχουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο για χάσιμο, δεν έχουμε ούτε ένα άνθρωπο τον οποίο δεν πρέπει να ενεργοποιήσουμε. Τους θέλουμε όλους δίπλα μας, όλους μαζί μας, για να πετύχουμε τη μεγάλη νίκη την οποία απαιτεί η γενιά μας και η νέα αντίληψη την οποία πρεσβεύει τόσο η Φώφη Γεννηματά όσο και όλοι εμείς. Σας ευχαριστώ πολύ.
