Ο ήλιος μας χαμογέλασε λίγο για να ακολουθήσουμε το δρόμο του χαμού της στρατιάς του Δράμαλη και της στρατιωτικής μεγαλοφυΐας του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά. Δερβενάκια, Κλεισούρα, Αγιονόρι.
Στο μέρος όπου στέκει παντοτινά νικητής ο Γέρος του Μοριά, ο ναΐσκος του Αγ. Σώζωντος γεμάτος αφιερωμένες εικόνες από εργατικά σωματεία.
Στην έξοδο από τα Δερβενάκια απομεινάρια πολέμου: ένα γερμανικό μπούνκερ και ο όμορφος σταθμός Δερβενακίων παρατημένος μετά τα εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για τον... εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου!
Στο τέλος της Κλεισούρας, μια πανέμορφη εικόνα του φράγκου βιγλάτορα της περιοχής. Στο Αγιονόρι ένα από τα ομορφότερα κάστρα (1377) προστατεύει τα περάσματα της Κλεισούρας και βλέπει από τη μια την Ακροκόρινθο και από την άλλη το κάστρο του Άργους.
Τοπίο πέτρας... να το οργανώνουν οι πεζούλες του και τα λιθόστρωτα. Άγριο αλλά όχι αφιλόξενο.
