Ιστορία στο ημίφως...

Του Τόλη Κοϊνη

Η πλατεία ήταν γεμάτη με ένα πλήθος βουβό. Ήταν Σάββατο και Μάης. Μάης του 1834 στο Ανάπλι. Η πλατεία του πλατάνου, από τη μια μεριά ένα παλιό Τούρκικο τζαμί, κι απέναντί του ένας Βενετσιάνικος στρατώνας, στην μια μεριά ένα Τούρκικο σαράϊ, που το συμπλήρωναν ένα σωρό σπιτάκια – βοηθητικοί χώροι κι από την άλλη είχαν αρχίσει να υψώνονται τα πρώτα νεοκλασικά.

Το πλήθος έμοιαζε στην ανομοιομορφία του με τα κτίσματα. Φουστανέλες Μοραΐτικες, Βράκες νησιώτικες, φράγκικα ρούχα και αρκετοί με τις στολές που είχε επιβάλλει η Αντιβασιλεία να φορούν οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Το πλήθος ήταν βουβό γιατί περίμενε την απόφαση του δικαστηρίου. Συνεδρίαζε το δικαστήριο σε ένα μεγαλοπρεπές μωαμεθανικό τέμενος, σε ένα στενάκι παραδίπλα. «Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας».

Το πλήθος παρέμεινε βουβό όταν είδε τον κύριο της λιθογραφίας, ντυμένο έτσι όπως τον βλέπετε, και προφυλαγμένο από καμιά δεκαριά χωροφύλακες να διασχίζει την πλατεία, με ύφος τσαντισμένου ανθρώπου, - προφανώς και δεν καταδέχτηκε να χαιρετίσει κανέναν-και να μπαίνει στο δικαστήριο με όλα τα παράσημα και τα λιλιά του και τους χωροφυλάκους του.

Το πλήθος εκείνη την ημέρα στο Ανάπλι έγινε ο σιωπηλός μάρτυρας της πρώτης επέμβασης της εκτελεστικής εξουσίας στην δικαιοσύνη στην Ελλάδα. (έλπιζαν ότι θα ήταν η τελευταία, αλλά διαψεύστηκαν).

Να, μια ακόμη πρωτιά για την πόλη μας. Ο κύριος αυτός ονομαζόταν Κωνσταντίνος Σχινάς. Φαναριώτης γέννημα θρέμμα. Όσο γινόταν ο πόλεμος στην Ελλάδα, αυτός σπούδαζε στας Ευρώπας. Το ότι δεν έχυσε το αίμα του για την λευτεριά της πατρίδας του θεωρήθηκε προσόν. Διορίστηκε από την Αντιβασιλεία Υπουργός!!!!! Στη δίκη κατηγορούμενοι ήταν δύο στρατηγοί, θείος και ανιψιός… το κατηγορητήριο αποδείχτηκε στη διάρκεια της δίκης ότι ήταν ψεύτικο… δυο δικαστές αρνήθηκαν να υπογράψουν την απόφαση, τότε ο μορφωμένος Υπουργός μπούκαρε στην αίθουσα για να επιβάλλει την απόφαση. (Σε παρόμοιες περιπτώσεις σήμερα, θα έπαιρνε ένα τηλέφωνο και θα έβαζε τα παπαγαλάκια να αρχίσουν τους εκβιασμούς, αλλά το μακρινό 1834 δεν είχαν εξελιχθεί τα πράγματα). Οι δυο δικαστές προτίμησαν να φάνε ξύλο από τους μπασκίνες παρά να υπογράψουν.
Κατά πλειοψηφία βγήκε η απόφαση. Καρατόμηση… σε απλά Ελληνικά να τους κόψουν το κεφάλι. Στον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα. (Εκτός όμως από το κεφάλι τους ζήτησαν να πληρώσουν και ένα χιλιάρικο δικαστικά έξοδα!!).

Επενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Δόθηκε χάρις. Ο Αντιβασιλιάς ο Μάουερ ανακλήθηκε στη Βαυαρία και ο μεγαλοπρεπής Υπουργός του παύτηκε. Μετά από τρία χρόνια όμως γίνεται ο πρώτος Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αθήνας… επιβράβευση για την μη συμμετοχή στον αγώνα και για την επέμβαση στα της δικαιοσύνης… και η μνήμη του έμεινε στους αιώνες των αιώνων … το αμφιθέατρο Σχινά στο κτίριο της Νομικής από αυτόν πήρε το όνομά του.