Η παρουσία τους κρίθηκε απαραίτητη ύστερα από διαβήματα των κατοίκων και το ενδιαφέρον του Πατριάρχη Ιωακείμ Γ. Ένας από αυτούς ήταν και ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης –Αινιάν , αξιωματικός του ελληνικού στρατού από το Ναύπλιο.
Γεννήθηκε το 1869 στο Ναύπλιο. Γονείς του ήταν η Αγανίκη Αινιάνος και ο Ιωάννης Μαζαράκης. Ο πατέρας του υπηρέτησε ως Γενικός Αρχίατρος του Στρατού ενώ η μητέρα του υπήρξε ποιήτρια και από τις πρώτες Αρσακειάδες. Αδέλφια του ήταν ο Γεώργιος Μαζαράκης, ο στρατηγός Αλέξανδρος Μαζαράκης-Αινιάν, ο βουλευτής Περικλής Μαζαράκης και η Αδριανή Μαζαράκη. Ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Ιωνίδειο Σχολή του Πειραιά. Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, όπου και αποφοίτησε το 1890 και ορκίστηκε ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Υπηρέτησε διαδοχικά στο Σύνταγμα Πυροβολικούστην Αθήνα, στο Οπλοστάσιο του Ναυπλίου, και στη νεοσύστατη Χαρτογραφική Υπηρεσία. Στο Ναύπλιο γνωρίστηκε και συνδέθηκε στενά με τον Παύλο Μελά.
Από τα πρώτα και δραστήρια μέλη της Εθνικής Εταιρείας, ο Μαζαράκης συνειδητοποίησε από νωρίς τους κινδύνους που διέτρεχε ο Μακεδονικός Ελληνισμός από τη δραστηριότητα των Βουλγάρων και φρόντισε για την οργάνωση και αποστολή αντάρτικων σωμάτων στη Μακεδονία (1895-97). Το 1903 με τον Παύλο Μελά και τον Τσόντο Βάρδα έστειλαν στον Καραβαγγέλη, Μητροπολίτη Καστοριάς, τους 10 πρώτους Κρητικούς μακεδονομάχους. Όταν ο Λάμπρος Κορομηλάς τοποθετήθηκε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη, κάλεσε επίλεκτους αξιωματικούς να πλαισιώσουν το προξενείο. Ανάμεσά τους και τον Κωνσταντίνο Μαζαράκη, που εργάζεται ως υπάλληλος με το ψευδώνυμο Δήμος Στεργιάκης, αναλαμβάνοντας την οργάνωση δικτύου πληροφοριών και τη συγκρότηση μικρών ένοπλων ομάδων, στην Κεντρική Μακεδονία
Ο Μαζαράκης λαβε μέρος σε πολλούς πολέμους της Ελλάδος και αναδείχτηκε στο στον υψηλό βαθμό του Αντιστράτηγου. «Μετά την ήττα του 1897 γνωρίστηκε με τον ήρωα του Μακεδονικού Αγώνα Παύλο Μελά. Όταν έμαθε για τον κίνδυνο τον οποίο διέτρεχε η Μακεδονία έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα με το ψευδώνυμο Καπετάν «Ακρίτας». ως επικεφαλής ανταρτικής ομάδας στις περιοχές Βερμίου και Καρατζόβας.(Αριδαία)».
Το 1903 με τον Παύλο Μελά και τον Τσόντο Βάρδααπό την Αθήνα έστειλαν στον Καραβαγγέλη, Μητροπολίτη Καστοριάς, τους 10 πρώτους Κρητικούς μακεδονομάχους. Όταν ο Λάμπρος Κορομηλάς τοποθετήθηκε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη, κάλεσε επίλεκτους αξιωματικούς να πλαισιώσουν Προξενείο. Ανάμεσά τους και τον Κωνσταντίνο Μαζαράκη, που εργάστηκε ως υπάλληλος με το ψευδώνυμο Δήμος Στεργιάκης, αναλαμβάνοντας την οργάνωση δικτύου πληροφοριών και τη συγκρότηση μικρών ένοπλων ομάδων, στην Κεντρική Μακεδονία.3
Το 1905, συγκρότησε σώμα μακεδονομάχων και ως αρχηγός του ανταρτικού σώματος, με το όνομα «Καπετάν Ακρίτας», έδρασε κατά στις μάχες κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων με επιτυχία, στην περιοχή του Βερμίου, και επέκτεινε τη δράση του στην Καρατζόβα. Εγκαταστάθηκε στην περιοχή Βερμίου Νάουσας, με πεδίο δράσης τα χωριά της λίμνης των Γιαννιτσών και το Ρουμουλούκι, καθώς και την Έδεσσα και την Άρνισσα. Κι άλλοι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού, εκτός του Κων/νου Μαζαράκη, όπως ο Παύλος Μελάς, ο Τέλλος Άγρας, καθώς και οπλαρχηγοί από πολλές άλλες περιοχές, όπως ο Γεώργιος Τσόντος από την Κρήτη, ο Παναγιώτης Παπατζανετέας από τη Μάνη και άλλοι, έφτασαν στη μακεδονική γη και από κοινού με ντόπιους Έλληνες, σχημάτισαν αντάρτικες ομάδες
Έτσι προς το τέλος του 1905 οι Τουρκικές αρχές επικήρυξαν τον Ακρίτα και οι Ναουσαίοι και ο Κορομηλάς φοβούνταν την αποκάλυψη της ιδιότητάς του ως αξιωματικού. Αναγκάστηκε να αποσυρθεί στη Νάουσα και όταν εγκαταστάθηκε στη θέση του από τον Κατεχάκη επανήλθε στην Αθήνα από την οποία ασκούσε το συντονισμό της ανταρτικής κίνησης στις ευρείες διοικητικές περιοχές του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης. Η σφραγίδα και το όνομα του «Ακρίτα» θα εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται στην περιοχή.
«Η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα διακόπηκε το 1908 και ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης, μετά το Κίνημα των Νεότουρκων στάλθηκε στη Γαλλία για την παραλαβή των πρώτων λυόμενων ορειβατικών πυροβόλων».
Η δραστηριότητα του συνεχίστηκε με η συμμετοχή του στους Βαλκανικούς πολέμους ως επιτελάρχη με το βαθμό του συνταγματάρχη, Έλαβε μέρος στον Α’ Π.Π. (1916) και ως υποστράτηγος στις μάχες του 1920 στην κατάληψη της Α. Θράκης. Συμμετείχε μετά το Μικρασιατικό Πόλεμο και στη Διάσκεψη της Λοζάνης, το 1923.Το 1924 προάχθηκε σε αντιστράτηγο και ανέλαβε την αρχηγία του ΓΕΣ. Τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του με ανώτατα Ελληνικά και Ξένα παράσημα.
Βιβλιογραφία.1.Ι.Κ. Μαζαράκης –Αινιάν. «Ο Μακεδονικός Αγώνας»Εκδ. ΔΩΔΩΝΗ σελ. 58-59,2. Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα( τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)-.Ι.Κ. Μαζαράκης –Αινιάν,ό.π. σελ.723.Εγκ. ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ.τ.39σελ.428 4. «H Ελλάδα στον 20ο αιώνα» Κεφ1( τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)-M.Paillares. «Η Μακεδονική θύελλα» σελ.248-249 Εκδ. Τροχαλία. 5. .Ι.Κ. Μαζαράκης –Αινιάν. Ό.π. σελ876H Ελλάδα στον 20ο αιώνα Κεφ1ό.π.
Γεννήθηκε το 1869 στο Ναύπλιο. Γονείς του ήταν η Αγανίκη Αινιάνος και ο Ιωάννης Μαζαράκης. Ο πατέρας του υπηρέτησε ως Γενικός Αρχίατρος του Στρατού ενώ η μητέρα του υπήρξε ποιήτρια και από τις πρώτες Αρσακειάδες. Αδέλφια του ήταν ο Γεώργιος Μαζαράκης, ο στρατηγός Αλέξανδρος Μαζαράκης-Αινιάν, ο βουλευτής Περικλής Μαζαράκης και η Αδριανή Μαζαράκη. Ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Ιωνίδειο Σχολή του Πειραιά. Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, όπου και αποφοίτησε το 1890 και ορκίστηκε ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Υπηρέτησε διαδοχικά στο Σύνταγμα Πυροβολικούστην Αθήνα, στο Οπλοστάσιο του Ναυπλίου, και στη νεοσύστατη Χαρτογραφική Υπηρεσία. Στο Ναύπλιο γνωρίστηκε και συνδέθηκε στενά με τον Παύλο Μελά.
Από τα πρώτα και δραστήρια μέλη της Εθνικής Εταιρείας, ο Μαζαράκης συνειδητοποίησε από νωρίς τους κινδύνους που διέτρεχε ο Μακεδονικός Ελληνισμός από τη δραστηριότητα των Βουλγάρων και φρόντισε για την οργάνωση και αποστολή αντάρτικων σωμάτων στη Μακεδονία (1895-97). Το 1903 με τον Παύλο Μελά και τον Τσόντο Βάρδα έστειλαν στον Καραβαγγέλη, Μητροπολίτη Καστοριάς, τους 10 πρώτους Κρητικούς μακεδονομάχους. Όταν ο Λάμπρος Κορομηλάς τοποθετήθηκε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη, κάλεσε επίλεκτους αξιωματικούς να πλαισιώσουν το προξενείο. Ανάμεσά τους και τον Κωνσταντίνο Μαζαράκη, που εργάζεται ως υπάλληλος με το ψευδώνυμο Δήμος Στεργιάκης, αναλαμβάνοντας την οργάνωση δικτύου πληροφοριών και τη συγκρότηση μικρών ένοπλων ομάδων, στην Κεντρική Μακεδονία
Ο Μαζαράκης λαβε μέρος σε πολλούς πολέμους της Ελλάδος και αναδείχτηκε στο στον υψηλό βαθμό του Αντιστράτηγου. «Μετά την ήττα του 1897 γνωρίστηκε με τον ήρωα του Μακεδονικού Αγώνα Παύλο Μελά. Όταν έμαθε για τον κίνδυνο τον οποίο διέτρεχε η Μακεδονία έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα με το ψευδώνυμο Καπετάν «Ακρίτας». ως επικεφαλής ανταρτικής ομάδας στις περιοχές Βερμίου και Καρατζόβας.(Αριδαία)».
Το 1903 με τον Παύλο Μελά και τον Τσόντο Βάρδααπό την Αθήνα έστειλαν στον Καραβαγγέλη, Μητροπολίτη Καστοριάς, τους 10 πρώτους Κρητικούς μακεδονομάχους. Όταν ο Λάμπρος Κορομηλάς τοποθετήθηκε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη, κάλεσε επίλεκτους αξιωματικούς να πλαισιώσουν Προξενείο. Ανάμεσά τους και τον Κωνσταντίνο Μαζαράκη, που εργάστηκε ως υπάλληλος με το ψευδώνυμο Δήμος Στεργιάκης, αναλαμβάνοντας την οργάνωση δικτύου πληροφοριών και τη συγκρότηση μικρών ένοπλων ομάδων, στην Κεντρική Μακεδονία.3
Το 1905, συγκρότησε σώμα μακεδονομάχων και ως αρχηγός του ανταρτικού σώματος, με το όνομα «Καπετάν Ακρίτας», έδρασε κατά στις μάχες κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων με επιτυχία, στην περιοχή του Βερμίου, και επέκτεινε τη δράση του στην Καρατζόβα. Εγκαταστάθηκε στην περιοχή Βερμίου Νάουσας, με πεδίο δράσης τα χωριά της λίμνης των Γιαννιτσών και το Ρουμουλούκι, καθώς και την Έδεσσα και την Άρνισσα. Κι άλλοι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού, εκτός του Κων/νου Μαζαράκη, όπως ο Παύλος Μελάς, ο Τέλλος Άγρας, καθώς και οπλαρχηγοί από πολλές άλλες περιοχές, όπως ο Γεώργιος Τσόντος από την Κρήτη, ο Παναγιώτης Παπατζανετέας από τη Μάνη και άλλοι, έφτασαν στη μακεδονική γη και από κοινού με ντόπιους Έλληνες, σχημάτισαν αντάρτικες ομάδες
Έτσι προς το τέλος του 1905 οι Τουρκικές αρχές επικήρυξαν τον Ακρίτα και οι Ναουσαίοι και ο Κορομηλάς φοβούνταν την αποκάλυψη της ιδιότητάς του ως αξιωματικού. Αναγκάστηκε να αποσυρθεί στη Νάουσα και όταν εγκαταστάθηκε στη θέση του από τον Κατεχάκη επανήλθε στην Αθήνα από την οποία ασκούσε το συντονισμό της ανταρτικής κίνησης στις ευρείες διοικητικές περιοχές του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης. Η σφραγίδα και το όνομα του «Ακρίτα» θα εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται στην περιοχή.
«Η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα διακόπηκε το 1908 και ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης, μετά το Κίνημα των Νεότουρκων στάλθηκε στη Γαλλία για την παραλαβή των πρώτων λυόμενων ορειβατικών πυροβόλων».
Η δραστηριότητα του συνεχίστηκε με η συμμετοχή του στους Βαλκανικούς πολέμους ως επιτελάρχη με το βαθμό του συνταγματάρχη, Έλαβε μέρος στον Α’ Π.Π. (1916) και ως υποστράτηγος στις μάχες του 1920 στην κατάληψη της Α. Θράκης. Συμμετείχε μετά το Μικρασιατικό Πόλεμο και στη Διάσκεψη της Λοζάνης, το 1923.Το 1924 προάχθηκε σε αντιστράτηγο και ανέλαβε την αρχηγία του ΓΕΣ. Τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του με ανώτατα Ελληνικά και Ξένα παράσημα.
Βιβλιογραφία.1.Ι.Κ. Μαζαράκης –Αινιάν. «Ο Μακεδονικός Αγώνας»Εκδ. ΔΩΔΩΝΗ σελ. 58-59,2. Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα( τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)-.Ι.Κ. Μαζαράκης –Αινιάν,ό.π. σελ.723.Εγκ. ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ.τ.39σελ.428 4. «H Ελλάδα στον 20ο αιώνα» Κεφ1( τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)-M.Paillares. «Η Μακεδονική θύελλα» σελ.248-249 Εκδ. Τροχαλία. 5. .Ι.Κ. Μαζαράκης –Αινιάν. Ό.π. σελ876H Ελλάδα στον 20ο αιώνα Κεφ1ό.π.
Πηγή: laosnews.gr
