Η σημερινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες, η Περιφέρεια Πελοποννήσου και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι επείγονται να στήσουν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας. Αδιαφορώντας για την ποιότητα ζωής των πολιτών και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Συντρίβοντας τα εργασιακά δικαιώματα και ισοπεδώνοντας κάθε έννοια δημόσιας κοινωφελούς λειτουργίας. Το εμφανιζόμενο αδιέξοδο στην αστικών στερεών αποβλήτων στην Πελοπόννησο πριν μερικά χρόνια στην Τρίπολη λίγο παλαιότερα στην Καλαμάτα και γενικά στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο, δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Είναι πρόβλημα κατ’ εξοχήν πολιτικό, με σαφή κοινωνική διάσταση. Συνδέεται στενά με βασικά αντιδραστικά χαρακτηριστικά και τον ενδογενή ανορθολογισμό του συστήματος. Η έντονη αστικοποίηση, η δημιουργία μεγαλουπόλεων-τεράτων, που λειτουργούν ως εστίες επιχειρηματικής αναπτυξιακής δραστηριότητας και αποθήκες εργαζομένων οδηγεί σε τεράστιες ποσότητες αστικών στερεών αποβλήτων ανά κάτοικο και τετραγωνικό μέτρο. Η προώθηση του άκρατου καταναλωτισμού, ταυτόχρονα με τον σχεδιασμό, την παραγωγή και την διάθεση προϊόντων-σκουπιδιών, αποτελούν βασική πλευρά της οικονομίας της αγοράς.
Η κυριαρχία του πλαστικού και άλλων παραγώγων του πετρελαίου και της χημικής βιομηχανίας, πάνω στα οποία στηρίζεται με νύχια και δόντια, αλλά και πολέμους ο σύγχρονος καπιταλισμός, επηρεάζει καθοριστικά την σύνθεση και τελικά την περιβαλλοντική επικινδυνότητα των παραγόμενων απορριμμάτων. Μεγάλο μέρος τους δεν είναι πλέον βιο-αποδομήσιμο. Η άποψη που επικεντρώνει το πρόβλημα στην καθυστέρηση συμμόρφωσης με σχετικές οδηγίες της ΕΕ είναι τουλάχιστον σαθρή και αντιεπιστημονική. Οι πολιτικές κατευθύνσεις που δίνονται από αυτές, ορίζουν το βασικό πλαίσιο επιχειρηματικής αξιοποίησης των απορριμμάτων και όχι επίλυσης του προβλήματος. Οι τεχνολογικές προσεγγίσεις που αναπτύσσονται στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, ενώ επιχειρούν να απαντήσουν στο επίπεδο της καλύτερης διευθέτησης, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν μόνιμα και ολόπλευρα το ζήτημα με γνώμονα τα καθολικά συμφέροντα της κοινωνίας και της οικολογικής ισορροπίας σε πλανητικό επίπεδο. Παραδειγματικά αναφέρουμε ότι τα επικίνδυνα απόβλητα συχνά παίρνουν τον δρόμο για την Αφρική, ενώ η προώθηση τεχνολογιών καύσης δημιουργεί άλλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και προβλήματα υγείας. Την ίδια στιγμή, οι ‘’λύσεις’’ αυτές προκαλούν ένα τεράστιο κόστος που μετακυλίεται στους πολίτες, με αποτέλεσμα η πληρωμή για τα σκουπίδια να αποτελεί μεγάλο μέρος της δαπάνης για τα ίδια τα προϊόντα που καταναλώθηκαν. Ως αποτέλεσμα των διαδοχικών πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των δημοτικών, περιφερειακών αρχών – διαχειριστών της λογικής αυτής, ολόκληρες πόλεις - περιοχές της Πελοποννήσου πνίγονται κατά καιρούς στα σκουπίδια και η περιφέρεια γενικότερα έχει γεμίσει με διάσπαρτους σκουπιδότοπους. Η σημερινή Περιφερειακή αρχή επιδιώκει να διαμορφώσει την ίδια μοίρα για την Καλλιρρόη την Παλαιόχουνη το Ξυλόκαστρο τη Σκάλα, την Ερμιόνη τη Ν. Κίο κλπ. Το κράτος- κεντρικό και τοπικό- υπηρέτης των επιχειρηματικών συμφερόντων, μέσω του λεγόμενου ΠΕΣΔΑ (Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Απορριμμάτων), συγκροτεί διαχρονικά μια πολιτική η οποία:
Επιχειρεί να εκμεταλλευτεί κινδυνολογικά τα προβλήματα που η ίδια η ανάπτυξη του συστήματος και οι κρατικές πολιτικές (και όχι η «αδιαφορία» των πολιτών) έχουν δημιουργήσει στην Πελοπόννησο.
Προωθεί την μερική και περιορισμένη- ποσοτικά, ποιοτικά, χρονικά-διαχείριση του προβλήματος χωρίς καμία προοπτική λύσης
Υποστηρίζει την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης και άντλησης επειχηρηματικών κερδών, με ταχύρρυθμες διαδικασίες, παίζοντας με την υγεία των πολιτών, καταστρέφοντας το περιβάλλον, διαλύοντας τον δημόσιο ιστό καθώς και βασικά εργασιακά δικαιώματα.
Η προπαγάνδα που εμφανίζει το σημερινό αδιέξοδο ως αποτέλεσμα τοπικιστικών συγκρούσεων ή το περιορίζει σε μια τεχνοκρατική συζήτηση για την μία ή την άλλη λύση δεν αντέχει κριτικής.
Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι πρόβλημα πολιτικό και έντονα ταξικό. Τα πραγματικά ερωτήματα που τίθενται είναι: Με ποιόν γνώμονα αναζητείται λύση και σε ποια προοπτική; Ποιος ευθύνεται και ποιος επομένως πρέπει να πληρώσει το σχετικό κόστος; Η ουσιαστική λύση προοπτικής για τα αστικά στερεά απόβλητα, μπορεί να αναζητηθεί μόνο σε μια πορεία ανατροπής της σημερινής καπιταλιστικής συγκρότησης και των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Ως Αντρασία στο Μωριά Στηρίζουμε τις διεκδικήσεις του μαχόμενου λαϊκού κινήματος, και των τοπικών κοινωνιών με κινητοποιήσεις διαρκείας, μέσω επιτροπών και συνελεύσεων δράσης σε γειτονιές, δήμους και περιφέρεια, που θα στηρίζονται στην δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών.
Διεκδικούμε εδώ και τώρα:
Ανάληψη της ευθύνης και του κόστους από τις επιχειρήσεις για τα βιομηχανικά και εμπορικά απόβλητα. Πολιτικές πρόληψης και μείωσης απορριμμάτων. Διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση, με αύξηση των σχετικών ρευμάτων. Διπλασιασμός των εισφορών των βιομηχανιών για την συσκευασία και καταβολή τους σε δημόσιο φορέα. Προώθηση διαχωρισμού οργανικών και κομποστοποίησης σε οικιακό, συνοικιακό, δημοτικό και περιφερειακό επίπεδο. Συνδυαστική χρήση τεχνολογιών μηχανικής και βιολογικής επεξεργασίας των στερών αποβλήτων με γνώμονα το περιβάλλον, την υγεία των εργαζομένων και των περιοίκων και την συνολική αποτελεσματικότητα. Αποκεντρωμένοι, μικροί Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολείμματος (ΧΥΤΥ), με πρόβλεψη αυστηρών προδιαγραφών ασφαλούς υγειονομικής ταφής και ειδικής διαχείρισης των επικίνδυνων αποβλήτων. Να κλείσουν όλοι οι ΧΥΤΑ και οι ΧΑΔΑ στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Ανατροπή του υπάρχοντος ΠΕΣΔΑ και της προσπάθειας εκχώρησης της διαχείρισης των απορριμμάτων στην εργολαβική κερδοσκοπία μέσω ΣΔΙΤ με την ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Όχι στην αύξηση των δημοτικών τελών ή/και την επιβολή άλλης μορφής φορολογίας.
Για την Ανταρσία στο Μωριά
Ο Υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου
Κάτσαρης Παναγιώτης
