Το Βιβλίο αναφέρεται σε φλέγοντα ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης που ο Δημήτρης Κρίγγος έχει αναπτύξει κατά καιρούς. Σας παραθέτουμε αποσπάσματα από την Εισαγωγή του βιβλίου:
«…Ο αείμνηστος Τζων Φιτζέραλντ Κέννεντυ, ο αδικοχαμένος οραματιστής πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, συνήθιζε να διανθίζει συχνά τις ομιλίες του με μια προσφιλή του έκφραση. Έλεγε συγκεκριμένα, ότι στην κινεζική γλώσσα η λέξη κρίση και η λέξη ευκαιρία, γράφονται με το ίδιο ιδεόγραμμα. Ήθελε, προφανώς, μέσα από την επισήμανσή του αυτή να καταδείξει, ότι κάθε κρίση μπορεί ταυτόχρονα να αποτελέσει και μια ευκαιρία. Αρκεί, φυσικά, αυτοί που την υφίστανται, αντί να σταυρώνουν μοιρολατρικά τα χέρια τους περιμένοντας τις «αναπόφευκτες» συνέπειές της, να αποφασίσουν να την αντιμετωπίσουν….»
«…Σ’ αυτό το αναγκαίο νέο ξεκίνημα, για να κερδίσουμε ως κοινωνία το στοίχημα του Αύριο, πεποίθησή μου είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί και οφείλει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αποτελώντας το εγγύτερο προς τον πολίτη επίπεδο εξουσίας, συνιστώντας αυθεντική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και διαθέτοντας το πλεονέκτημα της διασφάλισης της αδιαμεσολάβητης συμμετοχής του πολίτη στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων που τον αφορούν, η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να αναδειχθεί στο βασικό θεσμικό πυλώνα του επανεκδημοκρατισμού του πολιτικού μας συστήματος, της αναπτυξιακής απογείωσης της εθνικής μας οικονομίας και της έμπρακτης εμπέδωσης της συνοχής και της αλληλεγγύης της κοινωνίας μας.
Ωστόσο, για πολλές δεκαετίες στη χώρα μας η Τοπική Αυτοδιοίκηση υπήρξε θεσμικά, πολιτικά και λειτουργικά, ο «φτωχός συγγενής» του κεντρικού συγκεντρωτικού κράτους. Χωρίς δικούς της πόρους, με «ψαλιδισμένες» αρμοδιότητες, με ελλιπή από άποψη συγκρότησης και τεχνογνωσίας στελέχωση και ανεπαρκείς υλικοτεχνικές υποδομές, στην πραγματικότητα είχε καταδικαστεί σε μια ιδιότυπη «παραρτηματοποίηση» προορισμένη να υπηρετεί τις επιλογές και να διεκπεραιώνει τις εντολές του παντοδύναμου «κέντρου». Στερούμενη πολιτικής αυτονομίας, οικονομικής αυτοτέλειας και ισχυρών θεσμικών ερεισμάτων, περιοριζόταν να αποτελεί το «μακρύ χέρι» της υπερτροφικής κρατικής γραφειοκρατίας και να συνιστά το προνομιακό πεδίο ασκήσεως πολιτικής επιρροής και προώθησης μικροκομματικών βλέψεων του κεντρικού πλέγματος εξουσίας, που αναπαρήγαγαν και επιβεβαίωναν τελετουργικά το κυρίαρχο στην πατρίδα μας πελατειακό σύστημα…»
«…Τις προτάσεις μου γι’ αυτήν τη νέα πρωταγωνιστική παρουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη νέα Ελλάδα, που οφείλουμε να δημιουργήσουμε μετά την κρίση, όπως αυτές διατυπώθηκαν σε άρθρα που δημοσιεύθηκαν σε τοπικές εφημερίδες και διαδικτυακά portals των Αθηνών και της περιοχής μας, έκρινα σκόπιμο να παρουσιάσω σε αυτήν την έκδοση. Κατ’ αρχήν, γιατί πιστεύω ότι συγκεντρωμένες όλες μαζί αποτελούν ένα συνεκτικό corpus θέσεων, το οποίο μπορεί κατά τρόπο περιεκτικό να αποτυπώσει τους κύριους άξονες της άποψής μου ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει και μπορεί να αποτελέσει βασικό πυλώνα ενός ολοκληρωμένου σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης. Κατά δεύτερον, γιατί πεποίθησή μου είναι ότι στη φάση καμπής στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, η διεξαγωγή ενός ανοιχτού και ειλικρινούς διαλόγου για κρίσιμα ζητήματα της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής είναι απαραίτητο προαπαιτούμενο πριν προχωρήσουμε στη λήψη των αποφάσεων εκείνων που θα προσδιορίσουν τη μελλοντική μας πορεία. Και από την άποψη αυτή, οι προτάσεις που καταθέτω ευελπιστώ ότι συνιστούν τη δική μου συνεισφορά σε αυτόν τον αναγκαίο δημόσιο διάλογο που πρέπει να διεξαχθεί.
Για να μετασχηματίσουμε την κρίση σε ευκαιρία, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα αίτια που οδήγησαν σε αυτήν και να κατανοήσουμε τους παράγοντες που συνετέλεσαν στην αδυναμία της έγκαιρης αποτροπής της. Ο υπερσυγκεντρωτισμός του κεντρικού κράτους στη χώρα μας και η αποδυναμωμένη παρουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποτελούν δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που μπορούν να ερμηνεύσουν σε μεγάλο βαθμό το γιατί η Ελλάδα βυθίστηκε στην πρωτοφανή κρίση που βίωσε, αλλά και γιατί κατέστη αδύνατη η έγκαιρη αποτροπή της. Ο επανεκδημοκρατισμός του κράτους και η επαναθεμελίωσή του σε περισσότερο αποκεντρωτικές βάσεις, αλλά και η ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η ανάδειξή της σε καθοριστικό παράγοντα οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, ίσως να αποτελούν την αναγκαία ασφαλιστική δικλείδα όχι μόνο για να διασφαλίσουμε τη βιώσιμη πορεία της Ελληνικής κοινωνίας προς το Αύριο, αλλά και για να αποφύγουμε ενδεχόμενη επανεμφάνιση μιας παρόμοιας κρίσης στο μέλλον…»
Το βιβλίο του υποψηφίου δημοτικού συμβούλου Δημήτρη Κρίγγου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με τίτλο: «Η αυτοδιοίκηση ανάμεσα στο Χθες και το Αύριο» μπορείτε να το διαβάσετε και ηλεκτρονικά στην παρακάτω διεύθυνση:
https://issuu.com/dkrigos/docs/1?
«…Ο αείμνηστος Τζων Φιτζέραλντ Κέννεντυ, ο αδικοχαμένος οραματιστής πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, συνήθιζε να διανθίζει συχνά τις ομιλίες του με μια προσφιλή του έκφραση. Έλεγε συγκεκριμένα, ότι στην κινεζική γλώσσα η λέξη κρίση και η λέξη ευκαιρία, γράφονται με το ίδιο ιδεόγραμμα. Ήθελε, προφανώς, μέσα από την επισήμανσή του αυτή να καταδείξει, ότι κάθε κρίση μπορεί ταυτόχρονα να αποτελέσει και μια ευκαιρία. Αρκεί, φυσικά, αυτοί που την υφίστανται, αντί να σταυρώνουν μοιρολατρικά τα χέρια τους περιμένοντας τις «αναπόφευκτες» συνέπειές της, να αποφασίσουν να την αντιμετωπίσουν….»
«…Σ’ αυτό το αναγκαίο νέο ξεκίνημα, για να κερδίσουμε ως κοινωνία το στοίχημα του Αύριο, πεποίθησή μου είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί και οφείλει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αποτελώντας το εγγύτερο προς τον πολίτη επίπεδο εξουσίας, συνιστώντας αυθεντική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και διαθέτοντας το πλεονέκτημα της διασφάλισης της αδιαμεσολάβητης συμμετοχής του πολίτη στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων που τον αφορούν, η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να αναδειχθεί στο βασικό θεσμικό πυλώνα του επανεκδημοκρατισμού του πολιτικού μας συστήματος, της αναπτυξιακής απογείωσης της εθνικής μας οικονομίας και της έμπρακτης εμπέδωσης της συνοχής και της αλληλεγγύης της κοινωνίας μας.
Ωστόσο, για πολλές δεκαετίες στη χώρα μας η Τοπική Αυτοδιοίκηση υπήρξε θεσμικά, πολιτικά και λειτουργικά, ο «φτωχός συγγενής» του κεντρικού συγκεντρωτικού κράτους. Χωρίς δικούς της πόρους, με «ψαλιδισμένες» αρμοδιότητες, με ελλιπή από άποψη συγκρότησης και τεχνογνωσίας στελέχωση και ανεπαρκείς υλικοτεχνικές υποδομές, στην πραγματικότητα είχε καταδικαστεί σε μια ιδιότυπη «παραρτηματοποίηση» προορισμένη να υπηρετεί τις επιλογές και να διεκπεραιώνει τις εντολές του παντοδύναμου «κέντρου». Στερούμενη πολιτικής αυτονομίας, οικονομικής αυτοτέλειας και ισχυρών θεσμικών ερεισμάτων, περιοριζόταν να αποτελεί το «μακρύ χέρι» της υπερτροφικής κρατικής γραφειοκρατίας και να συνιστά το προνομιακό πεδίο ασκήσεως πολιτικής επιρροής και προώθησης μικροκομματικών βλέψεων του κεντρικού πλέγματος εξουσίας, που αναπαρήγαγαν και επιβεβαίωναν τελετουργικά το κυρίαρχο στην πατρίδα μας πελατειακό σύστημα…»
«…Τις προτάσεις μου γι’ αυτήν τη νέα πρωταγωνιστική παρουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη νέα Ελλάδα, που οφείλουμε να δημιουργήσουμε μετά την κρίση, όπως αυτές διατυπώθηκαν σε άρθρα που δημοσιεύθηκαν σε τοπικές εφημερίδες και διαδικτυακά portals των Αθηνών και της περιοχής μας, έκρινα σκόπιμο να παρουσιάσω σε αυτήν την έκδοση. Κατ’ αρχήν, γιατί πιστεύω ότι συγκεντρωμένες όλες μαζί αποτελούν ένα συνεκτικό corpus θέσεων, το οποίο μπορεί κατά τρόπο περιεκτικό να αποτυπώσει τους κύριους άξονες της άποψής μου ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει και μπορεί να αποτελέσει βασικό πυλώνα ενός ολοκληρωμένου σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης. Κατά δεύτερον, γιατί πεποίθησή μου είναι ότι στη φάση καμπής στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, η διεξαγωγή ενός ανοιχτού και ειλικρινούς διαλόγου για κρίσιμα ζητήματα της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής είναι απαραίτητο προαπαιτούμενο πριν προχωρήσουμε στη λήψη των αποφάσεων εκείνων που θα προσδιορίσουν τη μελλοντική μας πορεία. Και από την άποψη αυτή, οι προτάσεις που καταθέτω ευελπιστώ ότι συνιστούν τη δική μου συνεισφορά σε αυτόν τον αναγκαίο δημόσιο διάλογο που πρέπει να διεξαχθεί.
Για να μετασχηματίσουμε την κρίση σε ευκαιρία, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα αίτια που οδήγησαν σε αυτήν και να κατανοήσουμε τους παράγοντες που συνετέλεσαν στην αδυναμία της έγκαιρης αποτροπής της. Ο υπερσυγκεντρωτισμός του κεντρικού κράτους στη χώρα μας και η αποδυναμωμένη παρουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποτελούν δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που μπορούν να ερμηνεύσουν σε μεγάλο βαθμό το γιατί η Ελλάδα βυθίστηκε στην πρωτοφανή κρίση που βίωσε, αλλά και γιατί κατέστη αδύνατη η έγκαιρη αποτροπή της. Ο επανεκδημοκρατισμός του κράτους και η επαναθεμελίωσή του σε περισσότερο αποκεντρωτικές βάσεις, αλλά και η ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η ανάδειξή της σε καθοριστικό παράγοντα οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, ίσως να αποτελούν την αναγκαία ασφαλιστική δικλείδα όχι μόνο για να διασφαλίσουμε τη βιώσιμη πορεία της Ελληνικής κοινωνίας προς το Αύριο, αλλά και για να αποφύγουμε ενδεχόμενη επανεμφάνιση μιας παρόμοιας κρίσης στο μέλλον…»
Το βιβλίο του υποψηφίου δημοτικού συμβούλου Δημήτρη Κρίγγου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με τίτλο: «Η αυτοδιοίκηση ανάμεσα στο Χθες και το Αύριο» μπορείτε να το διαβάσετε και ηλεκτρονικά στην παρακάτω διεύθυνση:
https://issuu.com/dkrigos/docs/1?
