Με κάθε λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εόρτασε η πόλη του Ναυπλίου την εορτή των Αγίων Αναργύρων, στον ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται στο λόφο της Ακροναυπλίας και κάτω από το μαγευτικό φρούριο της πόλης, το Παλαμήδι .
Τον πανηγυρικό εσπερινό τέλεσε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μητροσύλης.
Μετά το πέρας του εσπερινού ακολούθησε η λιτάνευση της ιερής εικόνας των Αγίων μέσα στα σοκάκια της Ακροναυπλίας.
Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, που η Εκκλησία μας γιορτάζει την 1η Ιουλίου γεννήθηκαν στη Ρώμη, όταν την βασίλευαν τα αδέλφια Καρίνος και Νουμεριανός, το έτος 284 μ.Χ. Δεν έχουμε όμως πολλά στοιχεία για τη ζωή τους.
Εκείνο που γνωρίζουμε είναι, ότι και οι δυο τους ήταν γιατροί στο επάγγελμα και το ασκούσαν με απόλυτη επιτυχία. Η όποια υπηρεσία τους προς τους ασθενείς ήταν χωρίς αργύρια ( χωρίς χρήματα) και γι’ αυτό ονομάστηκαν Ανάργυροι.
Πλήθος ασθενών συγκεντρώνονταν καθημερινά για να γιατρευτούν από τις αρρώστιες, που για πολλά χρόνια έπασχαν. Το μόνο αντάλλαγμα που ζητούσαν από τους ασθενείς ήταν να γίνουν χριστιανοί και να πιστέψουν στο Χριστό.
Αυτή τους τη συμπεριφορά δε μπορούσε να ανεχθεί ο διάβολος, που από την πρώτη στιγμή τους εποφθαλμιούσε και προσπαθούσε να βρει τρόπους να τους ξεπαστρέψει. Καταστρώνει λοιπόν το εξοντωτικό σχέδιό του που δεν ήταν άλλο από τη διαβολή. Επιστρατεύει τους δικούς του διαβολικούς ανθρώπους και κατηγορούν τους Αγίους στο βασιλιά Καρίνο ότι δήθεν χρησιμοποιούν μαγικά τεχνάσματα στους ασθενείς και τους θεραπεύουν.
Η αντίδραση του αυτοκράτορα ήταν άμεση. Διέταξε γρήγορα να συλληφθούν και να οδηγηθούν μπροστά του για να αντικρούσουν αν μπορούσαν τις βαρύτατες κατηγορίες, που τους απέδιδαν. Έτσι ξεκινά η ανάκριση, η οποία δεν είχε μακρά διάρκεια. Στην προσπάθειά του ο βασιλιάς Καρίνος να πείσει τους Αγίους να αλλάξουν πίστη, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του, πίσω στην πλάτη του. Οι Άγιοι με τις προσευχές τους τον θεράπευσαν με αποτέλεσμα να αφήσει την ειδωλολατρία και να γίνει Χριστιανός και μαζί του, όλοι οι παρευρισκόμενοι βαπτίστηκαν Χριστιανοί
Η φήμη τους εξακολουθούσε να διαδίδεται και μαζί της η Ιατρική ικανότητα που διέθεταν στους ασθενείς, τους οποίους θεράπευαν από κάθε ασθένεια. Αυτό όμως δεν μπορούσε να το ανεχθεί άλλο, ούτε και εκείνος που τους δίδαξε την Ιατρική Επιστήμη, ο διδάσκαλός τους. Κάποια μέρα τους παρακίνησε να πάνε στο βουνό να μαζέψουν δήθεν ιατρικά βότανα και εκεί με ύπουλο τρόπο τους χτύπησε με πέτρα και τους σκότωσε.
