Γράφει ο Πάνος Καλουδάς
...Μόνο εάν θα ζούσε κανείς, αυτό που έζησα εγώ, θα μπορούσε να νιώσει την πραγματική αξία της ζωής... Και το ασύλληπτο αγαθό της υγείας. Αυτής της υγείας που όσοι την έχουμε δεν είμαστε άξιοι να την εκτιμήσουμε. Και την κλείνουμε μέσα στα μικρά. Μέσα στη δολιότητα και στη μιζέρια..
...Συγνώμη γι'αυτό Σπυριδούλα.. Στο λέω τώρα..
Έκανα ώρα να συνέλθω. Έβλεπα αυτό το Θεόπνευστο πλάσμα
καθισμένο στο βωμό του μαρτυρίου του..Και έκλαιγα. Ήθελα τότε να ζητήσω από την Σπυριδούλα συγνώμη. Μα ούτε κι αυτή τη δύναμη είχα. Το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν το πόσο πολύ, μα πόσο πολύ, τη νιώθω.. Συγκλονίστηκα.
Μέσα τους ξέρω έκλαιγαν και οι φίλοι μου. Η Σταυρούλα και ο Μανώλης.
Έβλεπα μέσα στο βασανισμένο βλέμμα του πανέμορφου κοριτσιού τον ίδιο εκείνο αγώνα, τον ίδιο πόνο του Κυρίου.. Τον οποίο, η εσωτερική μου απόγνωση πρόσκαιρα με έκανε να τον αμφισβητήσω. Για να με επαναφέρει με τον τρόπο που ξέρει..Με την παιδεία και τον πολιτισμό που έχει, η Σπυριδούλα. Η μάνα- σύμβολο, όπως πάντα θα την λέω.
Αυτή η ηρωίδα, που πέντε χρόνια τώρα μοιράζεται με το παιδί της τον ίδιο ''σταυρό''. Ανεβαίνοντας τον Γολγοθά που η μοίρα τους είχε τάξει. Αυτή η ηρωίδα που ξέρει όσο κανείς άλλος,πως η ζωή είναι στιγμές. Και οι στιγμές αίμα ζωής, μέσα σ'αυτές τις ''φλέβες'' που κάποιος άνανδρος,ανέστειλε τη λειτουργικότητα τους. Αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο μαρτύριο. Τόσο άδικο
Και την αξιοπρεπή μεν, μα πονεμένη, φωνή της μάνας.
Αυτοί οι κλέφτες που ρήμαξαν τον τόπο..Οι άθλιοι, Και ο τότε Υγείας Κουρουμπλής που ούτε και στο τηλέφωνο δεν καταδέχονταν να βγει σ'αυτή την αγωνίστρια- μάνα. Που πια αποτελεί σύμβολο. Τ'ακούτε; Πηγαίνετε και ψηφίστε τον, στις 7 Ιουλίου. Το έπαιζε ντίβα ο κύριος, θωρακισμένος στην ισχύ του.Θα τον ξανά-ψηφίσετε.;
...Να θυμίσω..Η Άσπα, μέχρι τα 17 της χρόνια, ζούσε με τους γονείς της στο Άργος. Μια σειρά διενέξεων προφανώς, τους είχε φέρει σε μια διάσταση. Αυτή στάθηκε ικανή να οπλίσει με εκδικητική μανία το χέρι, του πατέρα. Έτσι ξεκίνησε το δράμα.
Είχε συναντήσει τον πατέρα της..Ο οποίος μέχρι τότε φυσικά, δεν έδειχνε τέτοιες προθέσεις..Πήγανε μια βόλτα.. Στην επιστροφή σταμάτησαν να πάρει το κοριτσάκι, κάτι από το περίπτερο. Μα εκεί ήταν και το τέλος του νεανικού χαμόγελου.
Γιατί το μίσος η στιγμιαία παράνοια, η αναζήτηση εκδίκησης είχαν οπλίσει το χέρι του πατέρα. Γυρίζοντας από το περίπτερο, της λέει <<Επειδή σε αγαπάω Ασπασία μου.>> και της ρίχνει την πρώτη σφαίρα.. Που την τρώει, πλάι από το χείλος της.
Το κοριτσάκι φωνάζει <<-Μανούλα βοήθεια.>> Και πέφτει.
Ο πα-τέρας που νόμιζε με την πρώτη πως την σκότωσε, ακούγοντας την κραυγή, γυρίζει για να την αποτελειώσει. Και πυροβολεί ξανά. Η σφαίρα βρίσκει το παιδί στο σβέρκο. Αυτή ήταν και η μοιραία. Για καλή τύχη εκείνη τη στιγμή περνούσε συμπτωματικά το ένα και μοναδικό ασθενοφόρο του Άργους.
Οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια. Σίγουροι πλέον για το μοιραίο. Μια γιατρός όμως επιμένει και λέει..<<Για τα 17 της χρόνια εγώ θα την διασωληνώσω>> Αυτή η απόφαση ήταν που άνοιξε ένα παράθυρο στην ελπίδα.
Έξι ώρες αργότερα ο πα-τέρας, δίνει τέλος στη ζωή του.
Αυτός ο Γολγοθάς κρατάει τώρα πέντε χρόνια. Η Άσπα είναι πλέον 22 χρονών.. Το κράτος κανονικά στο ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Με τους αρμόδιους υπουργούς στον ρόλο του Βαραβά
Χάρι στον αγώνα της Σπυριδούλας το κορίτσι έχει εμφανή σημάδια ανάκαμψης. Παίζει με τα μάτια στην άρνηση η στην κατάφαση. Στέκεται με υποστήριξη βέβαια όρθια. Τρώει και τοστάκι Ενώ μέχρι τώρα η τροφή ήταν πολτοποιημένη Ψέλλισε δε και ένα ''Ναι'' σε κάτι που την ρώτησαν. Η θεραπεία είναι τραγικά δαπανηρή. Τα φάρμακα το ίδιο. Η μάνα ''σκλάβα'' χωρίς ένα χέρι βοήθειας. Οι ανάγκες είναι τεράστιες. Και τα λεφτά γι αυτά όλα ανύπαρκτα. Κάποιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ από το υστέρημά τους που και πού παρεμβαίνουν. Όμως δεν αρκούν..
Ο ''Γολγοθάς'' είναι μακρύς και κακοτράχαλος. Και το κράτος πραγματικά ανύπαρκτο. Και οι ανάγκες οι ρημάδες ''χαστουκίζουν'' συνεχώς την αξιοπρέπεια..
Μα δεν τη Λυγάνε
...Ξέρω με το μακροσκελές μου κείμενο, σας κούρασα.
Θα επανέλθω.. Πολλές φορές με τα γραφτά μου θα στέλνω αγάπη στην Ασπασία. Θα κρίνω την πολιτική των αχρείων μέχρι να αλλάξουν τακτική. Και θα ευαισθητοποιώ, αυτούς που μπορούν να δίνουν και την δική τους αγάπη υλική και ηθική, σ' αυτό το αθώο 17χρονο τότε πλάσμα, που πλήρωσε την κατάντια μιας κοινωνίας, που της στέρησαν την παιδεία, την οικογενειακή γαλήνη, την κοινωνική ευπρέπεια.
Γιατί απλά κάποιος που τόσο αβίαστα οπλίζει το χέρι του και το στέφει απέναντι σε έναν άγγελο, είναι κι αυτός στερημένος από τις βασικές αρχές της ορθής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Εγώ θα στρέφω λοιπόν το δικό μου πνευματικό όπλο, απέναντι στους πολιτικούς αυτούς που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα αυτονόητα. Κι ας βρεθώ σε χαντάκι, όπως με είχε κάποτε απειλήσει ο ευτραφής Πάγκαλος. Γιατί κείμενό μου τον είχε θίξει ...Θα γράφω συχνά λοιπόν.. Ώσπου μαζί με σας, όλοι μαζί να μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι, γι'αυτό το παιδί.. Γιατί ναι. Η Άσπα είναι παιδί ΟΛΩΝ μας.
Εάν θέλετε, για οποιοδήποτε λόγο, για μια στήριξη, για μια συμπαράσταση, για μια ευχή για τον άγγελο αυτόν, , μπορείτε να απευθύνεστε στην μανούλα της Ασπούλας. Στο Facebook ''Σπυριδούλα Φατούρου'' Η να μου μιλήσετε εμένα. Κι αν το κρίνω να σας δίνω και το τηλέφωνο. Ανθρωπιά ρε παιδιά.. Ας θυμηθούμε και πάλι τον ΑΝΘΡΩΠΟ μέσα μας κι ας τον αναδείξουμε Τέλος δείτε τις φωτογραφίες που βγάλαμε εμείς με την Άσπα στο αναπηρικό καροτσάκι. Και τις φωτογραφίες της Άσπας με την μανούλα της πριν το δράμα. Ματώνει η ψυχή
...Θεέ μου τι έζησα... Χθες συνάντησα έναν λαβωμένο άγγελο. Ένα ουράνιο πλάσμα..Που μέσα στο πονεμένο του βλέμμα, μου σκιαγράφησε όλη εκείνη την δύναμη της ελπίδας. Και την δόλια καρτερικότητα.. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ.. Έκλαψα.
...Συγνώμη γι'αυτό Σπυριδούλα.. Στο λέω τώρα..
Έκανα ώρα να συνέλθω. Έβλεπα αυτό το Θεόπνευστο πλάσμα
καθισμένο στο βωμό του μαρτυρίου του..Και έκλαιγα. Ήθελα τότε να ζητήσω από την Σπυριδούλα συγνώμη. Μα ούτε κι αυτή τη δύναμη είχα. Το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν το πόσο πολύ, μα πόσο πολύ, τη νιώθω.. Συγκλονίστηκα.
Μέσα τους ξέρω έκλαιγαν και οι φίλοι μου. Η Σταυρούλα και ο Μανώλης.
Έβλεπα μέσα στο βασανισμένο βλέμμα του πανέμορφου κοριτσιού τον ίδιο εκείνο αγώνα, τον ίδιο πόνο του Κυρίου.. Τον οποίο, η εσωτερική μου απόγνωση πρόσκαιρα με έκανε να τον αμφισβητήσω. Για να με επαναφέρει με τον τρόπο που ξέρει..Με την παιδεία και τον πολιτισμό που έχει, η Σπυριδούλα. Η μάνα- σύμβολο, όπως πάντα θα την λέω.
Αυτή η ηρωίδα, που πέντε χρόνια τώρα μοιράζεται με το παιδί της τον ίδιο ''σταυρό''. Ανεβαίνοντας τον Γολγοθά που η μοίρα τους είχε τάξει. Αυτή η ηρωίδα που ξέρει όσο κανείς άλλος,πως η ζωή είναι στιγμές. Και οι στιγμές αίμα ζωής, μέσα σ'αυτές τις ''φλέβες'' που κάποιος άνανδρος,ανέστειλε τη λειτουργικότητα τους. Αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο μαρτύριο. Τόσο άδικο
...Θεέ μου τι έζησα.. Και το μοιράζομαι μαζί σας. Μα και με τον εαυτό μου. Επισκέφθηκα την Άσπα. Την Ασπασούλα. Που πια την γνωρίζει όλη η Ελλάδα. Ναι όλη.. Εκτός από τα κάποια επιφορτισμένα με το Κοινωνικό. Λειτούργημα πολιτικά καθάρματα. Τα οποία θα τα καταγγέλλω με όση δύναμη έχω. Μέχρι να καταλάβουν τις ανάγκες του παιδιού αυτού..
Και την αξιοπρεπή μεν, μα πονεμένη, φωνή της μάνας.
Αυτοί οι κλέφτες που ρήμαξαν τον τόπο..Οι άθλιοι, Και ο τότε Υγείας Κουρουμπλής που ούτε και στο τηλέφωνο δεν καταδέχονταν να βγει σ'αυτή την αγωνίστρια- μάνα. Που πια αποτελεί σύμβολο. Τ'ακούτε; Πηγαίνετε και ψηφίστε τον, στις 7 Ιουλίου. Το έπαιζε ντίβα ο κύριος, θωρακισμένος στην ισχύ του.Θα τον ξανά-ψηφίσετε.;
...Να θυμίσω..Η Άσπα, μέχρι τα 17 της χρόνια, ζούσε με τους γονείς της στο Άργος. Μια σειρά διενέξεων προφανώς, τους είχε φέρει σε μια διάσταση. Αυτή στάθηκε ικανή να οπλίσει με εκδικητική μανία το χέρι, του πατέρα. Έτσι ξεκίνησε το δράμα.
Είχε συναντήσει τον πατέρα της..Ο οποίος μέχρι τότε φυσικά, δεν έδειχνε τέτοιες προθέσεις..Πήγανε μια βόλτα.. Στην επιστροφή σταμάτησαν να πάρει το κοριτσάκι, κάτι από το περίπτερο. Μα εκεί ήταν και το τέλος του νεανικού χαμόγελου.
Γιατί το μίσος η στιγμιαία παράνοια, η αναζήτηση εκδίκησης είχαν οπλίσει το χέρι του πατέρα. Γυρίζοντας από το περίπτερο, της λέει <<Επειδή σε αγαπάω Ασπασία μου.>> και της ρίχνει την πρώτη σφαίρα.. Που την τρώει, πλάι από το χείλος της.
Το κοριτσάκι φωνάζει <<-Μανούλα βοήθεια.>> Και πέφτει.
Ο πα-τέρας που νόμιζε με την πρώτη πως την σκότωσε, ακούγοντας την κραυγή, γυρίζει για να την αποτελειώσει. Και πυροβολεί ξανά. Η σφαίρα βρίσκει το παιδί στο σβέρκο. Αυτή ήταν και η μοιραία. Για καλή τύχη εκείνη τη στιγμή περνούσε συμπτωματικά το ένα και μοναδικό ασθενοφόρο του Άργους.
Οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια. Σίγουροι πλέον για το μοιραίο. Μια γιατρός όμως επιμένει και λέει..<<Για τα 17 της χρόνια εγώ θα την διασωληνώσω>> Αυτή η απόφαση ήταν που άνοιξε ένα παράθυρο στην ελπίδα.
Έξι ώρες αργότερα ο πα-τέρας, δίνει τέλος στη ζωή του.
...Και αρχίζει πλέον ο Γολγοθάς, για τις δυο γυναίκες. Κυρίως φυσικά για το αγγελούδι. Τον άγγελο αυτόν, που με έκανε να κλάψω, περισσότερο κι από όταν έχασα τους γονείς μου..
Αυτός ο Γολγοθάς κρατάει τώρα πέντε χρόνια. Η Άσπα είναι πλέον 22 χρονών.. Το κράτος κανονικά στο ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Με τους αρμόδιους υπουργούς στον ρόλο του Βαραβά
Χάρι στον αγώνα της Σπυριδούλας το κορίτσι έχει εμφανή σημάδια ανάκαμψης. Παίζει με τα μάτια στην άρνηση η στην κατάφαση. Στέκεται με υποστήριξη βέβαια όρθια. Τρώει και τοστάκι Ενώ μέχρι τώρα η τροφή ήταν πολτοποιημένη Ψέλλισε δε και ένα ''Ναι'' σε κάτι που την ρώτησαν. Η θεραπεία είναι τραγικά δαπανηρή. Τα φάρμακα το ίδιο. Η μάνα ''σκλάβα'' χωρίς ένα χέρι βοήθειας. Οι ανάγκες είναι τεράστιες. Και τα λεφτά γι αυτά όλα ανύπαρκτα. Κάποιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ από το υστέρημά τους που και πού παρεμβαίνουν. Όμως δεν αρκούν..
Ο ''Γολγοθάς'' είναι μακρύς και κακοτράχαλος. Και το κράτος πραγματικά ανύπαρκτο. Και οι ανάγκες οι ρημάδες ''χαστουκίζουν'' συνεχώς την αξιοπρέπεια..
Μα δεν τη Λυγάνε
...Ξέρω με το μακροσκελές μου κείμενο, σας κούρασα.
Θα επανέλθω.. Πολλές φορές με τα γραφτά μου θα στέλνω αγάπη στην Ασπασία. Θα κρίνω την πολιτική των αχρείων μέχρι να αλλάξουν τακτική. Και θα ευαισθητοποιώ, αυτούς που μπορούν να δίνουν και την δική τους αγάπη υλική και ηθική, σ' αυτό το αθώο 17χρονο τότε πλάσμα, που πλήρωσε την κατάντια μιας κοινωνίας, που της στέρησαν την παιδεία, την οικογενειακή γαλήνη, την κοινωνική ευπρέπεια.
Γιατί απλά κάποιος που τόσο αβίαστα οπλίζει το χέρι του και το στέφει απέναντι σε έναν άγγελο, είναι κι αυτός στερημένος από τις βασικές αρχές της ορθής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Εγώ θα στρέφω λοιπόν το δικό μου πνευματικό όπλο, απέναντι στους πολιτικούς αυτούς που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα αυτονόητα. Κι ας βρεθώ σε χαντάκι, όπως με είχε κάποτε απειλήσει ο ευτραφής Πάγκαλος. Γιατί κείμενό μου τον είχε θίξει ...Θα γράφω συχνά λοιπόν.. Ώσπου μαζί με σας, όλοι μαζί να μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι, γι'αυτό το παιδί.. Γιατί ναι. Η Άσπα είναι παιδί ΟΛΩΝ μας.
Εάν θέλετε, για οποιοδήποτε λόγο, για μια στήριξη, για μια συμπαράσταση, για μια ευχή για τον άγγελο αυτόν, , μπορείτε να απευθύνεστε στην μανούλα της Ασπούλας. Στο Facebook ''Σπυριδούλα Φατούρου'' Η να μου μιλήσετε εμένα. Κι αν το κρίνω να σας δίνω και το τηλέφωνο. Ανθρωπιά ρε παιδιά.. Ας θυμηθούμε και πάλι τον ΑΝΘΡΩΠΟ μέσα μας κι ας τον αναδείξουμε Τέλος δείτε τις φωτογραφίες που βγάλαμε εμείς με την Άσπα στο αναπηρικό καροτσάκι. Και τις φωτογραφίες της Άσπας με την μανούλα της πριν το δράμα. Ματώνει η ψυχή
