Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου πρόκειται να αναγορεύσει σε επίτιμο διδάκτορα τον Εουτζένιο Μπάρμπα (Eugenio Barba), σκηνοθέτη και θεωρητικό του θεάτρου με παγκόσμια αναγνώριση.
Ο Εουτζένιο Μπάρμπα, Δανός ιταλικής καταγωγής, σκηνοθέτης, θεωρητικός, ιδρυτής του Θεάτρου Όντιν και της Διεθνούς Σχολής Θεατρικής Ανθρωπολογίας (International School of Theatre Anthropology, ISTA), είναι ένα από τα μείζονα σημεία αναφοράς του σύγχρονου θεάτρου.
Το 1945, σε ηλικία 17 ετών, μετανάστευσε στη Νορβηγία. Το 1960 αφοσιώνεται στο θέατρο και σπουδάζει, με υποτροφία, στην Πολωνία στη θεατρική σχολή της Βαρσοβίας∙ οι θεατρικές σπουδές του συνεχίζονται κοντά στον Γκροτόφσκι. Το 1964 ιδρύει στο Όσλο το θέατρο «Οντίν». Κατόπιν η θεατρική ομάδα, μεταναστεύει στο Χόλστεμπρο της Δανίας, όπου ιδρύει το Δια-Σκανδιναβικό θεατρικό εργαστήρι. Έχοντας ξεκινήσει ως μια αυτοδίδακτη ομάδα, μέσα σε λίγα χρόνια αναγνωρίζεται, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και του ’70, ως μία από τις σπουδαιότερες θεατρικές ομάδες.
Ο Εουτζένιο Μπάρμπα, Δανός ιταλικής καταγωγής, σκηνοθέτης, θεωρητικός, ιδρυτής του Θεάτρου Όντιν και της Διεθνούς Σχολής Θεατρικής Ανθρωπολογίας (International School of Theatre Anthropology, ISTA), είναι ένα από τα μείζονα σημεία αναφοράς του σύγχρονου θεάτρου.
Το 1945, σε ηλικία 17 ετών, μετανάστευσε στη Νορβηγία. Το 1960 αφοσιώνεται στο θέατρο και σπουδάζει, με υποτροφία, στην Πολωνία στη θεατρική σχολή της Βαρσοβίας∙ οι θεατρικές σπουδές του συνεχίζονται κοντά στον Γκροτόφσκι. Το 1964 ιδρύει στο Όσλο το θέατρο «Οντίν». Κατόπιν η θεατρική ομάδα, μεταναστεύει στο Χόλστεμπρο της Δανίας, όπου ιδρύει το Δια-Σκανδιναβικό θεατρικό εργαστήρι. Έχοντας ξεκινήσει ως μια αυτοδίδακτη ομάδα, μέσα σε λίγα χρόνια αναγνωρίζεται, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και του ’70, ως μία από τις σπουδαιότερες θεατρικές ομάδες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μέσα από τα βιβλία και την εμπειρική του έρευνα, ο Μπάρμπα περιγράφει ένα νέο πεδίο σπουδών που το ονόμασε «Θεατρική Ανθρωπολογία» με αντικείμενο τη συγκριτική έρευνα της τεχνικής των ερμηνευτών και καλλιτεχνών στις διάφορες πολιτισμικές παραδόσεις. Είναι συγγραφέας συνολικά 24 βιβλίων και αμέτρητων δοκιμίων που δημοσιεύθηκαν σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία του («Το χάρτινο κανό» και «Τα πλωτά νησιά» από τις εκδόσεις «Δωδώνη», «Η μυστική τέχνη του ηθοποιού» από τις εκδόσεις «ΚΟΑΝ» και «Η γη της στάχτης και των διαμαντιών» από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδη»), έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά.
Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Sonning, το οποίο απονέμεται κάθε δύο χρόνια από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης σε προσωπικότητες που συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το βραβείο αυτό έχει δοθεί επίσης στους : Albert Schweitzer, Bertrand Russel, Laurence Olivier, Karl Popper, Hannah Arendt, Simone de Beauvoir και Ingmar Bergman. Ας σημειωθεί ότι ο μόνος προηγούμενος Δανός αποδέκτης του ίδιου βραβείου ήταν ο Niels Bohr.
Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Sonning, το οποίο απονέμεται κάθε δύο χρόνια από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης σε προσωπικότητες που συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το βραβείο αυτό έχει δοθεί επίσης στους : Albert Schweitzer, Bertrand Russel, Laurence Olivier, Karl Popper, Hannah Arendt, Simone de Beauvoir και Ingmar Bergman. Ας σημειωθεί ότι ο μόνος προηγούμενος Δανός αποδέκτης του ίδιου βραβείου ήταν ο Niels Bohr.