Πολύ δύσκολη η σημερινή μέρα. Στις 6 το απόγευμα , στο Ανυφί, θα αποχαιρετήσω ένα αγαπημένο συνάδελφο, ένα φίλο επί 40 ολόκληρα χρόνια, ένα δάσκαλο στις εφημερίδες.
Ο Γιάννης Πιτσάκης από χθες το απόγευμα δεν είναι πια μαζί μας , τον πρόδωσε η καρδιά του, και είναι κάτι που αδυνατώ να συνειδητοποιήσω και να αποδεχτώ.
Με το Γιάννη είχαμε γνωριστεί το 1977 κι είχαμε κοινούς δρόμους και αγώνες στο τοπικό Τύπο.
Μαζί με τον Γιάννη ξεκινήσαμε το τοπικό πρόγραμμα της ΕΡΑ Τρίπολης , Οκτώβρη του 1984 , και ταράξαμε τα. .λιμνασμένα νερά της κρατικής ραδιοφωνίας στην Τρίπολη.
Ζήσαμε μαζί τις αγωνίες , τις δυσκολίες του τοπικού τύπου, την έκδοση εφημερίδας, τις οικονομικές δυσκολίες, τις ..μηνύσεις για δημοσιεύματα, τις χαρές και τις λύπες.
Τίποτα όμως δεν σταμάταγε τον Γιάννη Το ..μικρόβιο της δημοσιογραφίας ήταν ..αθεράπευτο. Ο Γιάννης μοναδικός ΄΄εφημεριδάς΄΄ με την ξεχωριστή πέννα και το ιδιαίτερο χιούμορ στα παραπολιτικά και το.. παρασκήνιο.
Από την ΄Αναγέννηση΄΄ του αείμνηστου Γιάννη
Ρηγόπουλου, το ΄΄Θάρρος΄΄ των αδελφών Παπαδόπουλου, στον ΄΄Αγώνα΄΄ , στο περιοδικό ΄΄Καιροί΄΄ , στην 15θημερη
΄΄Ελευθερία΄΄ , στις ΄΄Ειδήσεις ΄΄του Κυριάκου Καλκάνη αλλά και στις ανταποκρίσεις στον Αθηναϊκό Τύπο.
Μαζί με τον Γιάννη ξεκινήσαμε το τοπικό πρόγραμμα της ΕΡΑ Τρίπολης , Οκτώβρη του 1984 , και ταράξαμε τα. .λιμνασμένα νερά της κρατικής ραδιοφωνίας στην Τρίπολη.
Ζήσαμε μαζί τις αγωνίες , τις δυσκολίες του τοπικού τύπου, την έκδοση εφημερίδας, τις οικονομικές δυσκολίες, τις ..μηνύσεις για δημοσιεύματα, τις χαρές και τις λύπες.
Τίποτα όμως δεν σταμάταγε τον Γιάννη Το ..μικρόβιο της δημοσιογραφίας ήταν ..αθεράπευτο. Ο Γιάννης μοναδικός ΄΄εφημεριδάς΄΄ με την ξεχωριστή πέννα και το ιδιαίτερο χιούμορ στα παραπολιτικά και το.. παρασκήνιο.
Ομολογώ ότι επηρεάστηκα πολύ από τον τρόπο γραφής του, αλλά και γενικά από την αντίληψη του για την τοπική δημοσιογραφία. Όσα ζήσαμε ίσως δεν φτάνει ένα ..βιβλίο για να χωρέσουν. Σοβαρά, ευχάριστα , ευτράπελα και , κυρίως πολύ ..γέλιο, γιατί έτσι αντιμετωπίζαμε τα πάντα.
Αλλά και στην υπόλοιπη καθημερινότητα , για πολλά χρόνια αχώριστοι, σε ταβέρνες, σε γήπεδα, στα πανηγύρια της Πουλλακίδας , στους αγώνες της ομάδας του της Δόξας ( Πουλλακίδας) όταν ακόμη έπαιζε μπάλα( μεγάλη ..τρέλα με τον Ολυμπιακό..)
Αλλά και στην υπόλοιπη καθημερινότητα , για πολλά χρόνια αχώριστοι, σε ταβέρνες, σε γήπεδα, στα πανηγύρια της Πουλλακίδας , στους αγώνες της ομάδας του της Δόξας ( Πουλλακίδας) όταν ακόμη έπαιζε μπάλα( μεγάλη ..τρέλα με τον Ολυμπιακό..)
Μαζί και σε πολιτικούς
αγώνες τη δεκαετία του 80 , χαρακτηριστική η φωτο στα επινίκεια του ΠΑΣΟΚ το 1981, στη
΄΄Γωνιά΄΄ , αν θυμάμαι καλά, με Σπήλιο Βασιλείου, Χρήστο Κατσίλα, και
τους αείμνηστους Γιώργο Δερνίκο, και Άλκη Προκοπίου.
( οι άλλες φωτο σε
ρεπορτάζ στις φυλακές Τίρυνθας, στην Ασφάλεια Άργους, εξόρμηση στο Κρανίδι,
αλλά και από τον , πολιτικό γάμο του με
τη Γιούλα όπου κι εκεί
ακόμη του έπαιρνα… συνέντευξη , δίπλα σους ΄΄μάρτυρες ‘΄΄ Γιάννη Καρώνη και Βασίλη
Ζάχο)
Με οικογενειακές πολύχρονες σχέσεις, με την αξέχαστη σύζυγο του Γιούλα Μπεσκάκη , την κόρη του Κατερίνα, αλλά και τα αδέλφια του Τάκη και Δημήτρη.
Ατέλειωτες οι ώρες στις τοπικές εφημερίδες αλλά και στα αθηναϊκά τυπογραφεία όπου τυπώναμε , στη Γερανίου 7 στον Παντελή και τον Γεράσιμο.
Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω….
Από χθες το απόγευμα νιώθω ότι έχασα ένα κομμάτι της ζωής μου, της νιότης μου , όταν σχεδιάζαμε τη ζωή μας και την πορεία μας στη δημοσιογραφία.
Και βλέπω ήδη πόσο θα λείψει ο φίλος μου σε όλη την Αργολική κοινωνία, με την πέννα του , το χιούμορ του , την καλή κουβέντα που είχε για όλους.
Ατέλειωτες οι ώρες στις τοπικές εφημερίδες αλλά και στα αθηναϊκά τυπογραφεία όπου τυπώναμε , στη Γερανίου 7 στον Παντελή και τον Γεράσιμο.
Αλλά και στην ΕΡΤ
όταν ο Γιάννης εργάστηκε εκεί για ένα διάστημα , κάλυψε μάλιστα με επιτυχία τη δίκη
για το σκάνδαλο Κοσκωτά , μαζί με τη Γιάννα Παπαδάκου.
Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω….
Από χθες το απόγευμα νιώθω ότι έχασα ένα κομμάτι της ζωής μου, της νιότης μου , όταν σχεδιάζαμε τη ζωή μας και την πορεία μας στη δημοσιογραφία.
Και βλέπω ήδη πόσο θα λείψει ο φίλος μου σε όλη την Αργολική κοινωνία, με την πέννα του , το χιούμορ του , την καλή κουβέντα που είχε για όλους.
Ίσως με τη φυγή
του κλείνει ένας μεγάλος κύκλος της τοπικής έντυπης δημοσιογραφίας ( τα τελευταία χρόνια αποχαιρετήσαμε Γιώργο Αντωνίου, Κυριάκο Καλκάνη , Κώστα Σεραφείμ, Γιάννη
Ρηγόπουλο, Γιώργο Χαρίτση..
Πρόσφατα τον ρωτούσα πότε θα ..αποφασίσει να κλείσει την εφημερίδα και να συνταξιοδοτηθεί, να ξεκουραστεί …Αλλά όλο το ανέβαλλε, μάλλον δεν συμβιβαζόταν με την ιδέα αυτή .Κα έτσι έφυγε
Αγαπημένε μου φίλε σε αποχαιρετώ. Τώρα πια θα σε συναντώ στα όνειρα μου . Για να ξαναζώ όσα ζήσαμε μαζί τόσα χρόνια φτιάχνοντας σελίδες βάζοντας τίτλους, πίνοντας τις μπύρες μας, κάνοντας πλάκα με όλους και όλα.
Καλό ΄΄ταξίδι ΄΄ Γιάννη . Θα είσαι πάντα κοντά μας.
Γιάννης Γαλανόπουλος
