Και αυτό που θα συμβεί στις πολλές Περιφέρειες και στους περισσότερους Δήμους είναι ότι θα πάψει να υφίσταται η παντοκρατορία του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου και κυρίως του συνδυασμού του. Η τουλάχιστον είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί σε όλους τους δήμους και τις περιφέρειες στους οποίους ο Περιφερειάρχης ή ο δήμαρχος εκλέχτηκε στον δεύτερο γύρο.
Για να κατανοήσετε πιο εύκολα τι θα συμβεί και πως θα διοικούνται πλέον οι οργανισμοί αυτοδιοίκησης, ας εξετάσουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Στις εκλογές του 2014 ο νικητής των εκλογών Γιάννης Μπουτάρης είχε πάρει στον α’ γύρο 36,04% και 9 έδρες. Ο Σταύρος Καλαφάτης 26,16 % και 6 έδρες. Άλλοι έξι συνδυασμοί έβγαλαν συνολικά στον πρώτο γύρο 10 έδρες. Ο Γιάννης Μπουτάρης στην επαναληπτική αναμέτρηση επικράτησε με 58,11% και αυτή η νίκη του έδωσε βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου άλλες 20 έδρες ενώ και ο αντίπαλός του Σταύρος Καλαφάτης πήρε 4 έδρες ακόμη.
Σύμφωνα με αυτά η παράταξη του κ. Μπουτάρη είχε στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης 29 έδρες + ο Δήμαρχος 30, ενώ όλοι οι δημοτικού σύμβουλοι των αντιπολιτευόμενων συνδυασμών είχαν 20 δημοτικούς συμβούλους.
Με αυτό τον συσχετισμό ο κ. Μπουτάρης, όρισε όπως ήταν φυσικό στις θέσεις των αντιδημάρχων και του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου στελέχη της παράταξής του τους οποίους άλλαζε όταν το επέλεγε. Και φυσικά οι αποφάσεις στο Δημοτικό συμβούλιο δεν ήταν δύσκολο να ληφθούν αφού οι συσχετισμοί δεν δημιουργούσαν πρόβλημα, κι έτσι δεν υπήρχε λόγος να αναζητηθούν συναινέσεις, ούτε οι δημοτικοί σύμβουλοι των αντίπαλων συνδυασμών είχαν λόγο και δυνατότητα να νιώσουν κάτι παραπάνω από …αντιπολίτευση.
Στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης τα πάντα θα είναι εντελώς διαφορετικά αφού άλλαξαν ριζικά οι συσχετισμοί και κανείς δεν έχει, ούτε μπορεί να έχει την πλειοψηφία.
Η απλή αναλογική που ίσχυσε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση φρόντισε για αυτό.
Οι συσχετισμοί στο Δημοτικό Συμβούλιο (όπως σε όλους του Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας) καθορίστηκαν από το αποτέλεσμα του α΄γύρου και παρότι ο Κ. Ζέρβας στον β΄γύρο επικράτησε του Ν. Ταχιάου συγκεντρώνοντας υπερδιπλάσιο ποσοστό, αυτό δεν του προσφέρει τίποτα περισσότερο απ’ ότι και αν κέρδιζε με διαφορά μιας ψήφου.
Έτσι στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης θα εκπροσωπηθούν 16 συνδυασμοί.
Ο συνδυασμός του Ν. Ταχιάου παρότι έχασε στον δεύτερο γύρο θα διαθέτει 11 δημοτικούς συμβούλους, ενώ ο συνδυασμός του Κ. Ζέρβα αν και κέρδισε πανηγυρικά θα έχει μόνο 7 δημοτικούς συμβούλους + τον Δήμαρχο.
Ο συνδυασμός του Γ. Ορφανού 7, της Κ. Νοτοπούλου 7, του Σ. Βούγια 3, του Π. Ψωμιάδη 3, του Σ. Ζαριανόπουλου 2, και από έναν οι Λεκάκης Πέτρος, Κυριζίδης Μάκης, Αηδονόπουλος Χάρης, Τρεμόπουλος Μιχάλης, Γαζάκης Αντώνιος, Ρακκάς Γεώργιος, Κουριαννίδης Ιωάννης, Νασιούλας Ιωάννης, Μωυσίδης Βασίλειος.
‘Όταν λοιπόν αναλάβει τα καθήκοντα του Δημάρχου ο κ. Ζέρβας θα έχει έναν μόνο τρόπο για να διοικήσει αποτελεσματικά. Να διοικήσει μέσω συμμαχιών και συναινέσεων.
Είναι αναγκασμένοι όλοι να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να δουν που συμφωνούν και που διαφωνούν για τον τρόπο άσκησης της διοίκησης αλλά και για την επίλυση των προβλημάτων της Θεσσαλονίκης και να συνδιαμορφώσουν ένα πρόγραμμα για την πόλη συναινετικό και κοινά αποδεκτό. ΄Η τουλάχιστον πλειοψηφικά αποδεκτό. Και βέβαια για να επιτευχθεί πλειοψηφία σταθερή ή κατά περίπτωση θα πρέπει να συμφωνούν δημοτικοί σύμβουλοι προερχόμενοι από τουλάχιστον 4 συνδυασμούς.
Αυτό σημαίνει ότι θα δούμε να αναλαμβάνουν θέση διοίκησης και εξουσίας στο Δήμο στελέχη συνδυασμών που ηττήθηκαν. Πιθανόν δηλαδή να δούμε σε θέση αντιδημάρχου δημοτικό σύμβουλο του οποίου η παράταξη πήρε μόλις 1%.
Και το σημαντικότερο είναι ότι κανείς δεν θα νιώθει σε θέση μόνιμης αντιπολίτευσης αφού σε πολλά θέματα ενδέχεται να διαμορφώνονται διαφορετικές και κατά περίπτωση πλειοψηφίες.
Ο νέος τρόπος άσκησης διοίκησης σε δήμους και Περιφέρειες ή τουλάχιστον σε όσους υπάρχουν τέτοιοι συσχετισμοί, προφανώς θα προκαλέσει και προβλήματα αφού στη χώρα μας δεν είμαστε συνηθισμένοι στη διερεύνηση συναινέσεων και στη συνδιοίκηση χωρίς διάθεση στείρας αντιπαλότητας.
Ίσως όμως ανοίξει τον δρόμο για να μάθουμε να συζητάμε, να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα από κοινού και να συνδιοικούμε χωρίς να φοράμε χρωματιστά γυαλιά πολιτικού οπαδισμού.
Πηγή: eklogika.gr
