«Είναι μια παρέα που ξεκίνησε να δημιουργήσει κάτι πολύ σοβαρό και δεν απογοητεύτηκε μέχρι να φτάσει στη Β’ Εθνική». Παράλληλα τόνισε την πολύ καλή επιλογή χαρακτήρων της ομάδας και τη σημαντικότητα παικτών, όπως ο Μιχάλης Πελεκάνος, ο Φάνης Κουμπούρας και ο αρχηγός Δημήτρης Παπαντωνίου όπου χαρακτηριστικά είπε: «στα μεγάλα παιχνίδια η ομάδα παρουσιάστηκε πάρα πολύ έτοιμη και λόγω των προσωπικοτήτων των αποδυτηρίων». Ο head coach του Ναυπλίου έχοντας 15 χρόνια εμπειρία στην προπονητική μίλησε στο sport-fm.gr για αυτή τη σπουδαία επιτυχία, την άριστη σχέση με τη διοίκηση, τους προσωπικούς του στόχους, το πέρασμα από το Λίβανο, αλλά φυσικά και την κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ.
«Κρυφός στόχος των περισσότερων στην ομάδα ήταν η άνοδος. Η διοίκηση είναι μια παρέα που χτίζει κάτι πολύ σοβαρό».
Είχατε στόχο μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα. Μετά από ποια παιχνίδια πιστέψατε πως μπορείτε να καταφέρετε την άνοδο;
Ο σχεδιασμός έγινε για να έχουμε μια καλή πορεία, αλλά η κρυφή επιθυμία και ο κρυφός στόχος των περισσότερων στην ομάδα ήταν η άνοδος. Εμείς ξέραμε πώς δουλεύουμε και τι δυνατότητες έχουμε. Απλά είναι δύσκολο μια νεοφώτιστη ομάδα στη κατηγορία να πει πρέπει οπωσδήποτε να ανέβω. Θέλαμε να βάλουμε βάσεις για να μπορέσουμε να πούμε πως έχουμε τη δυνατότητα να το καταφέρουμε. Από εκεί και πέρα κομβικό παιχνίδι για εμένα και αυτό που μου έδωσε μεγάλη αισιοδοξία ήταν αυτό στη Βούλα με τον Πρωτέα, όπου κάναμε μια καταπληκτική εμφάνιση, κερδίσαμε με 20 πόντους και είδα τον τρόπο που αγωνιστήκαμε σε έναν εκτός έδρας αγώνα. Απέναντι σε μια ομάδα που ήταν από τις καλές της κατηγορίας, μέχρι τότε είχε και καλή πορεία, πίστευαν όλοι ότι θα πρωταγωνιστήσει και τερμάτισε στην 6η θέση. Το κυριότερο όμως που είχαμε πει και από την αρχή της χρονιάς ήταν πως μια ομάδα για να κρατηθεί ψηλά, θα πρέπει όσο το δυνατόν να μην ηττηθεί στην έδρα της και τελικά αυτό συνέβη στον απόλυτο βαθμό. Επιπλέον, ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ομάδας, ήταν κοντά μας, ζεστάθηκε με τις εντός έδρας νίκες και μας έδωσε μεγάλη δύναμη για να τα καταφέρουμε.
Τι πιστεύετε ότι έκανε τον κόσμο να αγκαλιάσει την ομάδα και πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει αυτή η στήριξη σε όλα τα παιχνίδια;
Δεν ξέρω ακριβώς τι γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αυτό που είδα ήταν ότι υπήρχε μια θετική εικόνα για την ομάδα στον κόσμο από την αρχή που ανέλαβα και ήρθα σε επαφή με τους κατοίκους της πόλης. Μας βοήθησαν πάρα πολύ και πιστεύω ότι είδαν ότι γίνεται κάτι σοβαρό και υπάρχει προοπτική για κάτι πάρα πολύ σπουδαίο. Ίσως ακόμα να μην έχει συνειδητοποιήσει ο κόσμος, τι έχει καταφέρει ο Οίακας, αλλά το να είσαι στην Α2 είναι κάτι τεράστιο, το οποίο συνέβη στην πρώτη σου συμμετοχή στην Β΄ Εθνική, ύστερα από 22 χρόνια. Οπότε πιστεύω, ο κόσμος το αφουγκράστηκε και ήρθε κοντά γιατί ένιωθε τη θετική αύρα της ομάδας την οποία και γύριζε πίσω. Και έτσι προχωράμε μπροστά στον αθλητισμό.
Όταν ηττηθήκατε από τον Παπάγο την τελευταία αγωνιστική πιστέψατε ότι χάθηκε ο τίτλος, καθώς η δεύτερη Δάφνη με μόλις 1 βαθμό διαφορά από εσάς, δεν είχε ολοκληρώσει τον αγώνα της στην Κόρινθο;
Αρχικά επειδή κάνουμε διάφορα σενάρια, ο συνεργάτης μου, ο Γιώργος ο Μπούκουρας, μού είχε πει ότι σήμερα θα χάσουμε, αλλά θα χάσει και η Δάφνη στην Κόρινθο, οπότε μην αγχώνεσαι θα το πάρουμε σίγουρα τα πρωτάθλημα (γέλια). Για εμάς ήταν μια «φυσιολογική εξέλιξη», το άδειασμα που δείξαμε στο τελευταίο παιχνίδι, γιατί ο στόχος είχε επιτευχθεί μια εβδομάδα πριν και το είχαμε πανηγυρίσει πολύ έντονα. Είχε φύγει η μεγάλη πίεση και ήρθε ένα αρνητικό αποτέλεσμα στην τελευταία αγωνιστική. Βέβαια όταν τελειώσαμε το παιχνίδι μείναμε έξω από το γήπεδο, περιμέναμε να ολοκληρωθεί και αυτό της Δάφνης και το πανηγυρίσαμε σα να είχαμε κερδίσει.
Πού αποδίδετε την επιτυχία;
Νομίζω ότι όλα ξεκινούν από ψηλά, δηλαδή η διοίκηση είναι αυτή που σου δίνει τα πλαίσια και σου προσφέρει το περιβάλλον για να μπορείς να δουλέψεις σωστά. Η συγκεκριμένη είναι μια παρέα που ξεκίνησε να δημιουργήσει κάτι πολύ σοβαρό στην ομάδα μπάσκετ του Οίακα, έβαλε καλές βάσεις και δεν απογοητεύτηκε στην πορεία των χρόνων μέχρι να φτάσει στη Β΄ Εθνική. Κατάφερε βήμα βήμα να την ανεβάσει στις κατηγορίες και να διατηρήσει αυτή την ατμόσφαιρα της παρέας, της συλλογικότητας και της ηρεμίας που αποπνέει, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για έναν προπονητή και τους αθλητές. Βέβαια αυτό πιστώνεται και σε όλους όσοι έχουν εργαστεί και έχουν μοχθήσει τα προηγούμενα χρόνια.
Επίσης, η διοίκηση δεν επηρεαζόταν από μια νίκη ή από μια ήττα. Στον αθλητισμό για να καταφέρεις να πετύχεις ένα στόχο πρέπει να περάσεις από τις καλές στιγμές και να μην πετάξει το μυαλό σου στα σύννεφα, αλλά και από τις κακές περιόδους να μην χαλάσεις ό,τι έχτιζες και να συνεχίσεις μέχρι το τέλος. Αυτό στην ομάδα του Οίακα το συνάντησα σε μεγάλο βαθμό. Χαρακτηριστικά στον παιχνίδι με τον Τρίτωνα στην Αθήνα που η ομάδα δεν είχε καλή εικόνα και η διαφορά είχε φτάσει σε μεγάλα επίπεδα, οι άνθρωποι της διοίκησης ήταν πάρα πολύ ήρεμοι και μάλιστα μου είπαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα. Μετά ήρθαν άλλα δύο αρνητικά αποτελέσματα, όπου μαζευτήκαμε πάλι, μείναμε ενωμένοι, είπαμε ό,τι μας ενοχλούσε για να προχωρήσουμε μπροστά για το καλό της ομάδας. Όλοι οι παίκτες έδωσαν το 100% βάζοντας τον εαυτό τους κάτω από την ομάδα. Πραγματικά είμαι πολύ ευχαριστημένος και περήφανος για τους παίκτες και το επιτελείο μου.
«Στο Ναύπλιο βρήκα ένα περιβάλλον που είναι ιδανικό για να χτίσεις πράγματα».
Υπήρχε το καλό κλίμα εξαρχής ή χτίστηκε μέρα με τη μέρα;
Υπήρχαν οι βάσεις για αυτό το κλίμα. Όταν η διοίκηση λειτουργεί έτσι, το μεταφέρει στους προπονητές, στους παίκτες και σε όλους όσοι συμμετέχουν. Το θέμα είναι πως πιστεύω ότι κάναμε πολύ καλή επιλογή στο κομμάτι των παικτών από άποψη χαρακτήρα, καθώς δεν είχαμε ουσιαστικά προβλήματα μέσα στη χρονιά. Τα παιδιά είχαν σχεδόν άριστες σχέσεις μέσα στο γήπεδο, στις αποστολές και γενικά είχαμε ένα ομοιογενές σύνολο που μας έβγαλε και το αποτέλεσμα.
Πόσο γρήγορα έδεσε αγωνιστικά η ομάδα;
Στην 7η αγωνιστική άρχισαν να βγαίνουν οι αυτοματισμοί, όμως μέχρι τον τελευταίο αγώνα δουλεύεις για γίνεις καλύτερος και να βελτιωθείς στα κομμάτια που θέλεις. Σίγουρα κάποια πράγματα φαίνονται νωρίτερα, αλλά δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος, πάντα θέλω να βελτιώνουμε πράγματα και αυτό δε σταματάει τη δουλειά. Πρέπει να είσαι μέσα στο γήπεδο και να προσπαθείς.
Τι βλέπετε σε αυτή την ομάδα και θέλετε να συνεχίσετε στο Ναύπλιο;
Έχω βρει ένα περιβάλλον που θεωρώ ότι είναι ιδανικό για να μπορέσεις να χτίσεις πράγματα. Για εμένα είναι το ξεκίνημα της προπονητικής μου καριέρας ως head coach. Μετά από αρκετά χρόνια, ως συνεργάτης προπονητής στην Α1, αποφάσισα να κάνω ένα βήμα πίσω σε κατηγορία και να ξεκινήσω ως πρώτος, αφού μου δόθηκε πέρσι η ευκαιρία στον Ιπποκράτη. Είμαι πολύ τυχερός που έχω καταφέρει σημαντικά πράγματα στις 2 πρώτες μου χρονιές.
Στον Οίακα αξίζει να δημιουργήσεις και να φτιάξεις σωστά μια ομάδα, καθώς έχει θεμέλια, έχει βάσεις σε σχέση πώς στηρίζει την προσπάθεια η διοίκηση, έχει αθλητές που μπορείς να στηριχτείς πάνω τους και μπορείς να βάλεις και άλλα παιδιά γύρω τους, ώστε να πάρουν από την εμπειρία τους και από τις ικανότητές τους. Δεν ξέρω πώς θα είναι την επόμενη χρονιά, αλλά με τα δεδομένα που έχουμε είναι σημαντικό για κάθε προπονητή να υπάρχει βάση. Και το περιβάλλον και η πόλη και ο κόσμος, όλα αυτά παίζουν το ρόλο τους.
Ο στόχος για την επόμενη σεζόν;
Πρώτα απ’ όλα δυστυχώς με όσα συμβαίνουν στο χώρο του μπάσκετ, δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς θα είναι η κατηγορία. Αν δεν υποβιβαστεί καμία ομάδα από την Α1, είναι πιθανό να έχουμε 18 ομάδες στην Α2. Οπότε πάμε για παραπάνω αγωνιστικές και πάρα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, όχι ότι τώρα δεν είναι. Το θέμα είναι πώς θα κινηθούμε εμείς, οι άλλες ομάδες και ποιες θα συμμετέχουν. Τότε βάζουμε τους στόχους. Προκειμένου να έχεις μια καλή πορεία χρειάζεσαι να έχεις μια όσο το δυνατόν καλύτερη ομάδα, γιατί άσχετα από τα άτομα που θα την απαρτίζουν είναι νεοφώτιστη στην κατηγορία, οπότε χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια, ταπεινότητα, υπομονή και πολλή δουλειά. Τώρα ευχή όλων είναι η ομάδα να αντιπροσωπεύσει το Ναύπλιο με τον καλύτερο τρόπο στην Α2 και στο μπασκετικό χώρο. Ο καθένας έχει τις προσωπικές του φιλοδοξίες, αν με ρωτάς σκέφτομαι το καλύτερο. Δεν είναι κακό να ονειρευόμαστε το καλύτερο. Και στην πορεία βλέπεις πού μπορείς να φτάσεις και το υποστηρίζεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα όνειρα υπάρχουν, οι φιλοδοξίες υπάρχουν και από εκεί και πέρα θα φανούν στην πορεία.
Στην ερώτηση αν θεωρεί πως αυτή ήταν η πιο επιτυχημένη του σεζόν απάντησε πως ήταν. «Αν το δεις και καθαρά βαθμολογικά πέρσι τερματίσαμε 3οι και φέτος είμαστε πρωταθλητές. Και ως συνεργάτης προπονητής υπήρχαν πολλές επιτυχημένες χρονιές, αλλά σίγουρα είναι διαφορετικό να είσαι πρώτος προπονητής και να καταφέρεις να πάρεις ένα πρωτάθλημα». Ο κ. Κουλουριώτης συνέχισε λέγοντας: «Η αλήθεια είναι ότι με εξιτάρει περισσότερο το να είμαι μπροστά, έτσι μεγάλωσα κιόλας, γιατί ο πατέρας μου ήταν προπονητής και ήμουν συνέχεια με αυτόν. Δεν είχα μέσα μου τόσο το κομμάτι του αθλητή, εννοείται πως το αγαπούσα και ξεκίνησα και από μικρή ηλικία, αλλά μόλις μπήκα στη σχολή, στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. γύρισα όλη μου την προσοχή στην προπονητική. Μου έβαλε το μικρόβιο ο πατέρας μου. Περισσότερο δεν γινόταν».
Ποιος είναι προπονητικά ο στόχος σας ;
Θα ήθελα να είμαι στο υψηλότερο επίπεδο που υπάρχει, για εμένα αυτό είναι το ταβάνι. Δεν ξέρω αν οι ικανότητες μου θα με οδηγήσουν εκεί ή οι συγκυρίες. Παίζουν πάρα πολλά ρόλο και ούτε λέω ότι είμαι ένας προπονητής που πρέπει να είναι στην Α1. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με αυτό που έχω και με αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή. Πιστεύω ότι πατάω γερά στα πόδια μου. Είναι βέβαια και θέμα ικανοτήτων. Μπορεί ο καθένας να πιστεύει για τον εαυτό του κάτι, αλλά στην πράξη μπορεί να μην το φέρει εις πέρας. Θέλω να πάω βήμα βήμα και όπου φτάσω, να είμαι με τον εαυτό μου, με τη δουλειά μου, με την οικογένειά μου εντάξει και να μπορούμε να προχωράμε όλοι μαζί.
«Ο Λίβανος ήταν σωστή κίνηση, μου άλλαξε το επίπεδο».
Πώς πήρατε την απόφαση να προπονήσετε ομάδα στο Λίβανο;
Ήταν ξεκάθαρο κομμάτι του πρώτου προπονητή του Γιώργου Κετσελίδη. Δύσκολη απόφαση, γιατί πήγα χωρίς τη γυναίκα μου και ήταν και μέσα στη σεζόν. Υπήρχαν κάποια θέματα αντιπαραθέσεων με τα Αραβικά κράτη που ουσιαστικά δεν μας ενόχλησε. Πιστεύω ότι με βοήθησε αυτή η κίνηση γιατί «συστήθηκα» ως ένας προπονητής που μπορεί να πάει για τη δουλειά του, οπουδήποτε και ήταν μια σωστή κίνηση. Θεωρώ ότι ο Λίβανος μου «άλλαξε το επίπεδο» και το να προπονεί ένας Έλληνας στο εξωτερικό είναι μια τιμή από μόνο του. Μετά πήγα στο Ρέθυμνο, που ήταν ένας πολύ σημαντικός σταθμός για εμένα.
Ποια ήταν η εντύπωσή σας από εκείνο το μέρος;
Οι άνθρωποι είναι πολύ κοντά σε εμάς, μας αγαπάνε ως λαό. Εγώ θα το χαρακτήριζα ότι είναι οι πιο Ευρωπαίοι Άραβες και εμείς οι πιο Άραβες της Ευρώπης σε σχέση με τα χαρακτηριστικά μας, είμαστε πολύ κοντά. Αγαπάνε πάρα πολύ το μπάσκετ, είναι το Νο1 και το επόμενο άθλημα απέχει πολύ. Είχε κόσμο το γήπεδο και ήταν και πολύ ένθερμοι. Επειδή έχουν περάσει τις δυσκολίες σαν λαός και υπάρχει πάντα ένας φόβος εχθροπραξιών δεν θέλουν πίεση, θέλουν να κάνουν τα πράγματα λίγο πιο ήρεμα και πιο χαρούμενα. Το επίπεδο των ντόπιων παικτών δεν είναι κακό, απλά παίζουν πιο ελεύθερα από ότι έχουμε συνηθίσει εμείς. Δηλαδή οι καλές ομάδες τότε που ήμουν εγώ (2014) σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα που υπήρχε, θα βρίσκονταν στη μέση, από 6η-10η θέση. Την επόμενη χρονιά που είχε έρθει σε ένα τουρνουά του Ρεθύμνου και η πρωταθλήτρια ομάδα του Σούμποτιτς είχε παίξει στα ίσια και τον ΠΑΟΚ και το Ρέθυμνο.
«Η τωρινή κατάσταση μας θλίβει και πιστεύουμε ότι θα κάνει κακό-Δεν πιστεύω ότι η Α1 θα μείνει χωρίς τη μια από τις δύο ομάδες».
Βέβαια ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη δεν θα μπορούσαμε να μην σχολιάσουμε και τα τεκταινόμενα του ελληνικού μπάσκετ. «Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει σε κάθε οργανισμό, μιλάμε για μεγάλα μεγέθη. Σίγουρα στη χώρα μας υπάρχουν προβλήματα και οικονομικά και σε σχέση με τις δομές. Το έχουμε δει στην κοινωνία μας αυτό να βγαίνει και στο κομμάτι του αθλητισμού σε κάποιες εκδοχές του. Έχει αντίκτυπο στο πέρασμα των χρόνων. Τώρα τι ακριβώς γίνεται και για ποιο λόγο έχει συμβεί αυτό να τραβάνε δύο ομάδες, δύο οικογένειες στα άκρα στην κατάσταση είναι απορίας άξιο, μας θλίβει ιδιαίτερα και πιστεύουμε ότι θα κάνει κακό. Τώρα αν προκαλέσει κάποια αλλαγή γενικότερη, για να δομηθούν διαφορετικά τα πράγματα που πιστεύουν οι μεν ή οι δε και αυτό ευνοήσει στην πορεία των χρόνων, δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Βλέποντας το σήμερα σίγουρα δεν είναι όμορφο για εμάς που είμαστε μέσα στη χώρα να παρακολουθούμε τα σχόλια που γίνονται από το εξωτερικό. Είναι δυσφημιστικό και χαλάει την εικόνα, καθώς η Ελλάδα έχει κάνει επιτυχίες και το πρωτάθλημα που έχει-είχε ήταν πολύ ανταγωνιστικό».
Ακόμα στάθηκε και στο αρνητικό αντίκτυπο που έχει και στα νέα παιδιά. «Από το πιο απλό αν ξεκινήσουμε, αυτές οι ομάδες είναι πρότυπα για τα παιδιά. Οπότε σημαίνει ότι κάνοντας κάτι η ομάδα ή ο αθλητής που έχεις πρότυπο σε οδηγεί στις ίδιες σκέψεις και εσένα. Για παράδειγμα, μπορεί κάποια παιδιά παίζοντας ένα παιχνίδι να πουν ο διαιτητής δεν μας σφύριξε αυτό, ας φύγουμε στο ημίχρονο. Ο μιμητισμός των προτύπων είναι ένα φαινόμενο της κοινωνίας, είναι λογικό να χαίρονται και να λυπούνται με κάποια πράγματα. Απλώς το θέμα είναι ότι πρέπει να προσπαθούμε να το λύσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το μέλλον της κοινωνίας και των παιδιών που αθλούνται και που θα αθληθούν».
«Πιστεύω ότι λύση θα βρεθεί, αλλά δεν ξέρω αν θα είναι η ενδεδειγμένη για την πρόοδο του αθλήματος και αν θα συνεχίσουμε χωρίς να υπάρξουν πάλι τέτοια φαινόμενα. Δεν πιστεύω ότι θα μείνει το πρωτάθλημα χωρίς τη μία από τις δύο μεγάλες δυνάμεις των τελευταίων χρόνων και από τις πιο ιστορικές ομάδες της χώρας. Δηλαδή κάτι θα γίνει και θα είναι και ο Ολυμπιακός στην Basket League, αλλά από την άλλη ποτέ μη λες ποτέ στην Ελλάδα».
Επιμέλεια: Φωτεινή Κρεμαστιώτη
Πηγή: sport-fm.gr
