Στις περιοχές που αποτελούσαν το ελληνικό κράτος πριν το 1828 δεν υπήρχαν άμαξες και γενικά οι μεταφορές γίνονταν μόνο με άλογα. Παρόλ΄ αυτά υπήρχαν κάποιες άμαξες σε Θεσσαλία και Μακεδονία ήδη πριν το 1821.
Όταν ο Καποδίστριας εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο όμως φτιάχτηκε για πρώτη φορά δρόμος για άμαξες που ένωνε το Ναύπλιο με το Άργος.
Όποιος ήθελε να μετακινηθεί αγόραζε εισιτήριο για να επιβιβαστεί σε μια άμαξα επτά θέσεων την οποία έσερναν δύο ή τρία άλογα.
Όταν όμως έβρεχε και οι δρόμοι γίνονταν αδιάβατοι για οποιαδήποτε μετακίνηση εντός πόλης εμφανίζονταν οι χαμάληδες οι οποίοι μετέφεραν στους ώμους τους την αριστοκρατία της εποχής για ένα πιάτο φαί. Αυτή την αγγαρεία δεν έκαναν οι Έλληνες αλλά Μαλτέζοι που είχαν βρει λιμάνι στην ελληνική πρωτεύουσας.
Οι Μαλτέζοι στο Ναύπλιο και τον Πειραιά
Η θαλάσσια συγκοινωνία με την Μάλτα άλλωστε είναι πυκνή την εποχή εκείνη μια και ο Πειραιάς για τα Αγγλικά κυρίως πλοία είναι ο επόμενος σταθμός τους μετά την Μάλτα. Η Μάλτα από το 1814 έγινε επίσημο μέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και Μαλτέζοι ναυτικοί επάνδρωναν ως πληρώματα τα αγγλικά πλοία.
Η παρουσία Μαλτέζων έχει καταγραφεί από την εποχή που το Ναύπλιο ήταν πρωτεύουσα της Ελλάδας. Οι ντόπιοι τους αποκαλούσαν “πεινασμένους Λαζαρόνους” γιατί ήταν πρόθυμοι να εκτελέσουν οποιαδήποτε εργασία που Έλληνας δεν έκανε. Αρκούσε να βγει κάποιος στο παράθυρο και να φωνάξει ΜΑΛΤΑ για εξεύρεση εργατών.
Οι Μαλτέζοι ήταν πολυάριθμοι την εποχή εκείνη στο Ναύπλιο. Όταν η πρωτεύουσα μεταφέρεται στην Αθήνα μεταναστεύουν κι αυτοί στον Πειραιά καθώς ήταν γνώστες ναυτικών εργασιών και δεν θα μπορούσαν να ζήσουν στην ηπειρωτική Αθήνα.
Οι Μαλτέζοι ήταν πολυάριθμοι την εποχή εκείνη στο Ναύπλιο. Όταν η πρωτεύουσα μεταφέρεται στην Αθήνα μεταναστεύουν κι αυτοί στον Πειραιά καθώς ήταν γνώστες ναυτικών εργασιών και δεν θα μπορούσαν να ζήσουν στην ηπειρωτική Αθήνα.
Σε πολλές περιγραφές περιηγητών για τον νεοσύστατο Πειραιά του 1835, υπάρχει περιγραφή Μαλτέζων να κουβαλάνε αποσκευές και φορτία κάνοντας τις φορτοεκφορτώσεις των πλοίων, ενώ υπάρχει και περιγραφή για μια Μαλτέζα που πούλαγε ξύδι και κρασί από την παράγκα της που βρίσκονταν εντός του λιμένα.
Η θαλάσσια συγκοινωνία με την Μάλτα άλλωστε είναι πυκνή την εποχή εκείνη μια και ο Πειραιάς για τα Αγγλικά κυρίως πλοία είναι ο επόμενος σταθμός τους μετά την Μάλτα. Η Μάλτα από το 1814 έγινε επίσημο μέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και Μαλτέζοι ναυτικοί επάνδρωναν ως πληρώματα τα αγγλικά πλοία.
Η Μάλτα αποτελούσε κομβικό σημείο για την τροφοδοσία της Ελλάδας καθώς τα πλοία που έρχονταν από δυτικά, υποχρεωτικά σταματούσαν σ΄αυτήν για ανεφοδιασμό. Μια αντίδραση των Άγγλων κάθε φορά για να ασκήσουν πίεση στην χώρα μας ήταν να διατάσσουν την απαγόρευση απόπλου πλοίων από την Μάλτα με προορισμό την Ελλάδα. Κάθε φορά που η διπλωματία Άγγλων και Ελλήνων διαταράσσονταν τα βλέμματα όλων στρέφονται προς την άφιξη πλοίων από Μάλτα για να δουν αν ο ανεφοδιασμός συνεχίζεται ή διακόπτεται.
Βλέποντας τη μελλοντική ανάπτυξη του λιμένα Πειραιά, οι Μαλτέζοι εγκαταστάθηκαν σε αυτόν και μάλιστα να απογράφονται στους επίσημους καταλόγους της χώρας.
Στην απογραφή του 1848 στην οποία καταγράφονταν οι αρχηγοί των νοικοκυριών (κατά τα έθιμα της εποχής) συναντούμε 15 οικογένειες από την Μάλτα που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των αλλοδαπών του Πειραιά κατά ποσοστό 50%.
Το 1891, οι Μαλτέζοι μετανάστες στην Ελλάδα αριθμούσαν 1.673 άτομα, εκ των οποίων οι 928 ζούσαν μόνιμα στην Κέρκυρα.
Πολλοί απόγονοι που παρέμειναν, αφομοιώθηκαν με τον ελληνικό πληθυσμό, η γλώσσα τους πολύ γρήγορα ξεχάστηκε, καθώς τα παιδιά τους σπούδασαν σε ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια, και το μόνο που έμεινε για να τους θυμίζει την καταγωγή τους, είναι κάποιο παρατσούκλι που τους δόθηκε αρχικά σε κάποιους από αυτούς, που στην συνέχεια μετατράπηκε σε επίθετο “Μαλτέζος”.
Πληροφορίες και από το pireorama.blogspot.gr
Βλέποντας τη μελλοντική ανάπτυξη του λιμένα Πειραιά, οι Μαλτέζοι εγκαταστάθηκαν σε αυτόν και μάλιστα να απογράφονται στους επίσημους καταλόγους της χώρας.
Στην απογραφή του 1848 στην οποία καταγράφονταν οι αρχηγοί των νοικοκυριών (κατά τα έθιμα της εποχής) συναντούμε 15 οικογένειες από την Μάλτα που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των αλλοδαπών του Πειραιά κατά ποσοστό 50%.
Το 1891, οι Μαλτέζοι μετανάστες στην Ελλάδα αριθμούσαν 1.673 άτομα, εκ των οποίων οι 928 ζούσαν μόνιμα στην Κέρκυρα.
Πολλοί απόγονοι που παρέμειναν, αφομοιώθηκαν με τον ελληνικό πληθυσμό, η γλώσσα τους πολύ γρήγορα ξεχάστηκε, καθώς τα παιδιά τους σπούδασαν σε ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια, και το μόνο που έμεινε για να τους θυμίζει την καταγωγή τους, είναι κάποιο παρατσούκλι που τους δόθηκε αρχικά σε κάποιους από αυτούς, που στην συνέχεια μετατράπηκε σε επίθετο “Μαλτέζος”.
Πληροφορίες και από το pireorama.blogspot.gr
