Όταν οι "Αλήθειες της Ζήνας" συνάντησαν την Μαρία Ιωαννίδου (βίντεο)

Η εκπομπή "Αλήθειες με την Ζήνα" συνάντησε τη Μαρία Ιωαννίδου. Η αξιοθαύμαστη διαδρομή της 30χρονης Μαρίας που γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση, αρίστευσε στο πανεπιστήμιο και εργάζεται ως ψυχοθεραπεύτρια. Δείτε την εκπομπή παρακάτω:

Λίγα λόγια για την Μαρία Ιωαννίδου από την ίδια

Γεννήθηκα λίγο πριν εκπνεύσει το 1985. Η γέννηση μου ήταν μια έκπληξη που δύσκολα μπορεί κανείς να την χαρακτηρίσει ευχάριστη ή δυσάρεστη. Γεννήθηκα όψιμα από γονείς προχωρημένης ηλικίας που δεν περίμεναν να τεκνοποιήσουν, όμως η γέννηση μου ήταν πρόωρη κι αυτό μου άφησε μόνιμη κινητική αναπηρία. Ίσως αυτός ο μοναδικός τρόπος που ήρθα στον κόσμο με έκανε από παιδί να πιστεύω πως πάντα υπάρχει μια σταγόνα μαύρο μέσα στο άσπρο και μια σταγόνα άσπρο μέσα στο μαύρο. Με έκανε επίσης να πιστεύω ότι πάντα μπορούμε να ομορφύνουμε τη ζωή που ζούμε, αλλά πολλές φορές χρειάζεται κόπος και πόνος για να το πετύχουμε. Τέλος, μου έμαθε να μην χάνω ποτέ την πίστη στη δυνατότητα της ζωής να μας εκπλήσσει.

Με αυτές τις πεποιθήσεις και εμπειρίες έμαθα να αγωνίζομαι μέχρι τελικής πτώσης για ό,τι ήθελα πολύ. Ένα από τα πράγματα που ήθελα περισσότερο ήταν να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, τον κόσμο και τους ανθρώπους, καθώς και να θαυμάσω την ομορφιά έτσι όπως ξεπηδάει πάντα εντυπωσιακή μέσα από το θρίαμβο και μέσα από τη συμφορά. Για να το πετύχω αυτό από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου άρχισα να ασχολούμαι με κάθε είδος τέχνης αλλά κυρίως με την τέχνη της γραφής. 

Στην εφηβεία μου, με τον ίδιο πάντα στόχο, γνώρισα συνειδητά την ψυχοθεραπεία. Αρχικά σαν μέσω για την προσωπική μου αυτογνωσία και αυτοβελτίωση και αργότερα ως επαγγελματική επιλογή και «αποστολή ζωής». Ο κορμός της εκπαίδευσής μου στην ψυχοθεραπεία και της δουλειάς ως θεραπεύτρια συνυφαίνεται από τη συστημική και την υπαρξιακή προσέγγιση. Οι δυό αυτές προσεγγίσεις μοιράζονται την αμφισβήτηση της διάκρισης μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού και την πίστη ότι αυτό που συχνά ονομάζεται «σύμπτωμα» είναι το καλύτερο που μπορεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος τη δεδομένη στιγμή. Μοιράζονται επίσης την πίστη στη δύναμη των σχέσεων και ιδίως της θεραπευτικής σχέσης. Θεωρούν ότι οι θεραπεία είναι ένας νέος δρόμος που ανοίγουν μαζί θεραπευτής και θεραπευόμενος, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν το μέλλον αλλά με πίστη ο ένας στον άλλον.

Προσωπικά επιλέγω σ’ αυτή τη διαδρομή να έχω αποσκευές που συνεχώς αυξάνουν. Οι αποσκευές μου είναι εμπειρίες και ιδέες από διάφορες άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις που πολύ συχνά αποδεικνύονται πολύτιμα εφόδια σε διάφορα σημεία της διαδρομής. Γι΄ αυτό συνεχίζω να εκπαιδεύομαι και να ενημερώνομαι για ό,τι συμβαίνει στο χώρο της ψυχοθεραπείας, εξελίσσοντας διαρκώς τον τρόπο που δουλεύω. Όσο μεγαλώνω πιστεύω λιγότερο σε δόγματα και είμαι έτοιμη να δοκιμάσω οτιδήποτε είναι πιθανόν να βοηθήσει κάποιο θεραπευόμενο αρκεί να είναι επιτρεπτό δεοντολογικά και αποδεκτό από τον ίδιο.