Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο ηλικιωμένος είχε πεθάνει μέρες πριν τον βρουν.
Πρόκειται για τον Σ.Κ γνωστή φυσιογνωμία στη πόλη του Ναυπλίου, ο οποίος κυκλοφορούσε με ένα τρίκυκλο μηχανάκι κάνοντας οικοδομικές εργασίες…»
* * *
ΟΣΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ είχε κάμει το παλιοτρίκυκλό του τόσες αμαρτίες είχε καμωμένες ο κυρ -Σωκράτης. Όσα ανομήματα έχει κάνει η πέτρα που κείτεται στην ακρογιαλιά τόσα και τα εγκλήματά του .
Ταπεινός, αφανής ,απαρατήρητος, αθόρυβος, απλούς, απείραχτος, περιφρονημένος από την ζυγιά των ανθρώπων και μοναχικός σαν τους ασκητάδες των καρουλίων στο Άγιονόρος έζησε σε τούτο τον πλάνο κόσμο ο Σωκράτης που δεν είχε τίποτα πολύτιμον εξόν από το αγαπημένο του τρίκυκλο που το’χε παρέα,όπως ο Χριστός το πουλαράκι της Βηθανίας ,σε όσα μεροκάματα τον καλνούσαν.
Ήσυχα όπως έζησε,’ετσι σιγανά και ήρεμα έφυγε στο φτωχικό γιατάκι του δίχως να χαλάσει διόλου κανενός την βόλεψή του.
Τονε ‘θωρώ σαν να’ναι τώρα δα στο κριτήριο του Αδεκάστου Κριτού στην Δευτέρα του παρουσία όπως την ζωγραφίζουνε οι παλιοί Αγιογράφοι,
Δίπλα του και από τις δύο μεριές ο ανακάθονται οι δώδεκα Απόστολοι .Από το υποπόδιο του Κυρίου εξέρχεται ο πύρινος ποταμός…και ο βύθιος δράκων με χαιρεκακία παραμονεύει…
Οι αρχάγγελοι κράζουνε με τις σάλπιγγες κάμνοντας κοσμοχαλασιά και οι αιώνες σαλεύουν τρομαγμένοι.
Η κόλαση αναβράζει θυμωμένη καταβροχθίζοντας κεφάλια ,πόδια χέρια. Οι δαιμόνοι τρίζουνε τα δόντια τους, οι ψυχές τρέμουνε σαν τα ξερά φύλα του χινοπώρου, ο ήλιος μαύρισε και καρβούνιασε …το φεγγάρι έσβησε…
Μα μονάχα ένας άνθρωπος δεν ταράζεται.
Ένα γεροντάκι ταπεινό κι ήσυχο αργοπερπατά γαλήνιο με το τρίκυκλό του σιμά του μέσα στην κοσμοχαλασιά και πορεύεται θαρρετά προς τον θρόνο του Δεσπότου Χριστού.Είναι ο «ελάχιστος» , ο πιο τιποτένιος,ο πιο καταφρονεμένος σε τούτον τον κόσμο.
Τούτος ο «ελάχιστος» είναι ο πράος ο κυρ-Σωκράτης που ανοίξανε οι πόρτες του ουρανού αγαλλόμενες για να εισέλθει μέσα εις την Παράδεισο.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
