Είναι ο μεγαλύτερος γλάρος της Ελλάδας κι αυτός που μονοπωλεί τη δημοσιότητα ως ο τυπικός γλάρος του αρχιπελάγους που απεικονίζεται στις κάρτες και τις τουριστικές εικόνες. Αυτό γιατί ο πληθυσμός του Ασημόγλαρου έχει αυξηθεί κατακόρυφα καθώς το είδος προσαρμόζεται κι εκμεταλεύεται πηγές τροφής που προσφέρουν οι άνθρωποι.
Είναι λευκός με γκρίζες φτερούγες και πλάτη, κίτρινα πόδια και ράμφος. Όπως σε όλους τους γλάρους τα νεαρά είναι καφετιά με μαύρο ράμφος και ροζ πόδια. Σταδιακά αλλάζουν πτέρωμα μέχρι να γίνουν σαν τα ενήλικα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Είναι ένα από τα πιο προσαρμοστικά πουλιά. Αν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του φωλιάζει στις νησίδες στη θάλασσα, υπάρχουν σημαντικές αποικίες και σε υγροτόπους. Πρόσφατα μάλιστα άρχισαν να φωλιάζουν και στις ταράτσες των πολυκατοικιών στη Βόρεια Ελλάδα (Καβάλα και ίσως και αλλού) κάτι που είναι δείγμα επέκτασης του πληθυσμού. Μετά την εποχή της αναπαραγωγής διασκορπίζεται σε όλη την Ελλάδα ακόμη και μακριά από τη θάλασσα.
Ο Ασημόγλαρος φτιάχνει μια απλή φωλιά που στρώνει με χορταράκια στο έδαφος σε μέρη που είναι ασφαλή από θηρευτές. Στα τέλη Μαρτίου αρχίζει να γεννά τρία καλά καμουφλαρισμένα αυγά. Οι νεοσσοί εκκολάπτονται τέλη Απριλίου και τα μικρά αρχίζουν να πετούν νωρίς τον Ιούνιο. Μπορεί να φωλιάσει και μοναχικά, σε μικρές αποικίες αλλά και σε τεράστιες συγκεντρώσεις χιλιάδων ζευγαριών όπως στο Σαρωνικό. Φωλιάζει παντού στην Ελλάδα, σε όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα και κοντά στις ηπειρωτικές ακτές.
Το χειμώνα μας επισκέπτονται και άλλα πουλιά από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Οι ντόπιοι Ασημόγλαροι κάνουν μετακινήσεις κυρίως από τα νησιά προς τις ηπειρωτικές ακτές. Για παράδειγμα ένα άτομο που είχε σημαδευτεί το χειμώνα με έγχρωμο δακτυλίδι στον σκουπιδότοπο της Αλεξανδρούπολης, βρέθηκε να φωλιάζει σε μια νησίδα έξω από το λιμάνι της Μύρινας στη Λήμνο.
Δεν υπάρχουν συστηματικές μετρήσεις του Ασημόγλαρου. Είναι όμως απόλυτα σίγουρο ότι ο πληθυσμός του έχει γνωρίσει εκρηκτική αύξηση όπως έχει συμβεί παντού στη Μεσόγειο αλλά και στην Ευρώπη με τα συγγενικά του είδη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις Βρετανών ορνιθολόγων ο Βόρειος Ασημόγλαρος αυξήθηκε σε πολλές περιοχές από λίγες δεκάδες ζευγάρια σε δεκάδες χιλιάδες ζευγάρια μέσα στα τελευταία 150 χρόνια.
Αιτία αυτής της αύξησης είναι η προσαρμοστικότητα του είδους και οι παμφάγες συνήθειές του καθώς από τη φύση του τρώει τα πάντα - ψάρια, έντομα, φυτική τροφή μεταναστευτικά πουλιά κλπ. Σήμερα οι δύο σημαντικότερες πηγές τροφής για τον Ασημόγλαρο είναι τα μη εμπορεύσιμα ψάρια που πετιούνται από τα αλιευτικά σκάφη και τα σκουπίδια που βρίσκονται εκτεθειμένα στις χωματερές. Υπολογίζεται παραδείγματος χάριν ότι οι σκουπιδότοποι της πρωτεύουσας συντηρούν περισσότερα από 20.000 ζευγάρια Ασημόγλαρου.
Η αύξηση του Ασημόγλαρου είναι απειλή για άλλα είδη. Ο Ασημόγλαρος όχι μόνο ανταγωνίζεται σπανιότερα θαλασσοπούλια αλλά έχει εξελιχθεί και σε σοβαρό θηρευτή φωλιών, νεοσσών αλλά και ενήλικων όπως του Μύχου και του Υδροβάτη. Άλλα είδη που κινδυνεύουν από τον Ασημόγλαρο στην Ελλάδα είναι τα μεταναστευτικά μικροπούλια. Υπάρχουν μάλιστα αποικίες Ασημόγλαρων, όπως αυτές της Γαυδοπούλας και των Αντίπαξων που τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με μεταναστευτικά πουλιά.
