Του Τόλη Κοϊνη
Αν και προσωπικά έχω σταματήσει 15 χρόνια το κάπνισμα, ο περιορισμός των καπνιζόντων σε έναν ιδιαίτερο χώρο που ίσχυε είκοσι χρόνια τώρα δεν δημιουργούσε κανένα πρόβλημα, ούτε στην υγεία των παιδιών ούτε στην ομαλή λειτουργία του σχολείου.
Μια από τις πρώτες φορές που πάρθηκαν μέτρα κατά του καπνίσματος στην Ελλάδα ήταν και η «Εθνοσυνέλευση της Πρόνοιας», το καλοκαίρι του 1832. Στην Πρόνοια, τη προσφυγική συνοικία που είχε φτιάξει ο Καποδίστριας στο Ναύπλιο, συνήλθε η Εθνοσυνέλευση μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη, τον εμφύλιο πόλεμο και την παραίτηση του αδελφού του. Διάλεξαν την Πρόνοια γιατί βρήκαν μια μεγάλη άπλα με μια μισογκρεμισμένη παλιά εκκλησία. Γκρέμισαν την εκκλησία και σήκωσαν μια μεγάλη ξύλινη παράγκα με πάγκους, τραπέζια και προεδρείο. Εκεί θα συνεδρίαζαν. Βόλευε γιατί ήταν ακριβώς στην μέση των δύο στρατοπέδων. Στην Άρεια είχαν στρατοπεδεύσει οι Ρουμελιώτες μισθοφόροι οπαδοί των Αντικαποδιστριακών ενώ στην πόλη του Ναυπλίου υπερτερούσαν οι πιστοί στον Κυβερνήτη.
Θέμα της Συνέλευσης ήταν να δώσουν ένα Σύνταγμα, βάσει του οποίου θα Κυβερνούσε ο μελλοντικός Βασιλιάς, ο Βασιλιάς που θα διάλεγαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Πριν όμως από αυτό υπήρχε ένα σοβαρό διαδικαστικό θέμα. Το κάπνισμα. Τότε δεν υπήρχαν τσιγάρα. Υπήρχαν μακριά τσιμπούκια, ναργιλέδες και πρέζα (ρούφηγμα σκόνης καπνού από την μύτη). Το ψήφισαν και αμέσως βρήκαν τρόπο να το καταστρατηγήσουν: Άνοιξαν τρύπες στα ξύλινα τοιχώματα της παράγκας, έβαζαν τους υπηρέτες απέξω να ανάβουν το τσιμπούκι ή τον ναργιλέ και αυτοί είχαν από μέσα το μαρκούτσι και ρούφαγαν.
Η συνεδρίαση άρχισε και τον λόγο έλαβαν δυο τρεις Βουλευτές του Αγγλικού κόμματος. Τυχαία. Ο καθένας τους μίλησε από δυο τρεις ώρες. Τυχαία. Ήταν μορφωμένοι άνθρωποι και είχαν καλές σχέσεις με τον Ντώκινς, στον Άγγλο Πρέσβη. Τυχαία. Την ώρα που αυτοί ρητόρευαν βγήκε με το άλογό του βόλτα ο Ντώκινς στην «παραλία της Πρόνοιας» (τώρα η Πρόνοια δεν έχει παραλία, αλλά τότε η θάλασσα έφτανε μέχρι το Νοσοκομείο και τον Κύκνο). Εκεί εντελώς τυχαία πάλι, συνάντησε τους Ρουμελιώτες οπλοφόρους που τους είχαν ρίξει φέσι τους λουφέδες ο Κωλέτης και ο Μαυροκορδάτος. Αυτοί «έμπλεοι πατριωτισμού» ζήτησαν τα λεφτά τους από τον ξένο πρεσβευτή και εκείνος τους έδειξε την παράγκα.
Έτσι και έγινε. Όρμησαν στην συνεδριάζουσα Συνέλευση. Συνέλαβαν τους πιο πλούσιους Βουλευτές, τους έφεραν ομήρους στην Άρεια. Η Συνέλευση διαλύθηκε και ο Όθωνας ήρθε ως απόλυτος μονάρχης (κάτι που εντελώς τυχαία βόλευε την Αγγλική πολιτική).
Η απαγόρευση του καπνίσματος δεν έσωσε από τον διασυρμό το πολιτικό σύστημα.
ΥΓ Στην φωτό, της δεκαετίας του 50, η Πρόνοια και στη μέση της φωτογραφίας η πλατεία Εθνοσυνελεύσεως.
Μια από τις πρώτες φορές που πάρθηκαν μέτρα κατά του καπνίσματος στην Ελλάδα ήταν και η «Εθνοσυνέλευση της Πρόνοιας», το καλοκαίρι του 1832. Στην Πρόνοια, τη προσφυγική συνοικία που είχε φτιάξει ο Καποδίστριας στο Ναύπλιο, συνήλθε η Εθνοσυνέλευση μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη, τον εμφύλιο πόλεμο και την παραίτηση του αδελφού του. Διάλεξαν την Πρόνοια γιατί βρήκαν μια μεγάλη άπλα με μια μισογκρεμισμένη παλιά εκκλησία. Γκρέμισαν την εκκλησία και σήκωσαν μια μεγάλη ξύλινη παράγκα με πάγκους, τραπέζια και προεδρείο. Εκεί θα συνεδρίαζαν. Βόλευε γιατί ήταν ακριβώς στην μέση των δύο στρατοπέδων. Στην Άρεια είχαν στρατοπεδεύσει οι Ρουμελιώτες μισθοφόροι οπαδοί των Αντικαποδιστριακών ενώ στην πόλη του Ναυπλίου υπερτερούσαν οι πιστοί στον Κυβερνήτη.
Θέμα της Συνέλευσης ήταν να δώσουν ένα Σύνταγμα, βάσει του οποίου θα Κυβερνούσε ο μελλοντικός Βασιλιάς, ο Βασιλιάς που θα διάλεγαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Πριν όμως από αυτό υπήρχε ένα σοβαρό διαδικαστικό θέμα. Το κάπνισμα. Τότε δεν υπήρχαν τσιγάρα. Υπήρχαν μακριά τσιμπούκια, ναργιλέδες και πρέζα (ρούφηγμα σκόνης καπνού από την μύτη). Το ψήφισαν και αμέσως βρήκαν τρόπο να το καταστρατηγήσουν: Άνοιξαν τρύπες στα ξύλινα τοιχώματα της παράγκας, έβαζαν τους υπηρέτες απέξω να ανάβουν το τσιμπούκι ή τον ναργιλέ και αυτοί είχαν από μέσα το μαρκούτσι και ρούφαγαν.
Η συνεδρίαση άρχισε και τον λόγο έλαβαν δυο τρεις Βουλευτές του Αγγλικού κόμματος. Τυχαία. Ο καθένας τους μίλησε από δυο τρεις ώρες. Τυχαία. Ήταν μορφωμένοι άνθρωποι και είχαν καλές σχέσεις με τον Ντώκινς, στον Άγγλο Πρέσβη. Τυχαία. Την ώρα που αυτοί ρητόρευαν βγήκε με το άλογό του βόλτα ο Ντώκινς στην «παραλία της Πρόνοιας» (τώρα η Πρόνοια δεν έχει παραλία, αλλά τότε η θάλασσα έφτανε μέχρι το Νοσοκομείο και τον Κύκνο). Εκεί εντελώς τυχαία πάλι, συνάντησε τους Ρουμελιώτες οπλοφόρους που τους είχαν ρίξει φέσι τους λουφέδες ο Κωλέτης και ο Μαυροκορδάτος. Αυτοί «έμπλεοι πατριωτισμού» ζήτησαν τα λεφτά τους από τον ξένο πρεσβευτή και εκείνος τους έδειξε την παράγκα.
Έτσι και έγινε. Όρμησαν στην συνεδριάζουσα Συνέλευση. Συνέλαβαν τους πιο πλούσιους Βουλευτές, τους έφεραν ομήρους στην Άρεια. Η Συνέλευση διαλύθηκε και ο Όθωνας ήρθε ως απόλυτος μονάρχης (κάτι που εντελώς τυχαία βόλευε την Αγγλική πολιτική).
Η απαγόρευση του καπνίσματος δεν έσωσε από τον διασυρμό το πολιτικό σύστημα.
ΥΓ Στην φωτό, της δεκαετίας του 50, η Πρόνοια και στη μέση της φωτογραφίας η πλατεία Εθνοσυνελεύσεως.
