Η λατινική επιστημονική ονομασία του γένους, Garrulus, προέρχεται από το ρήμα garrio «ομιλώ ακατάπαυστα, φλυαρώ», αλλά με ρίζα την πανάρχαια, ομηρική λέξη γήρυς ή γάρυς «φωνή, λόγος, κραυγή».
Οι κάτοικοι των χωριών σε όλη την ελλάδα βλέπουν πολλές φορές τα δέντρα και τα μποστάνια τους να λεηλατούνται από αυτά τα παμφάγα πουλιά. Με σκιάχτρα, …κανονάκια κρότου και πρόχειρα σκέπαστρα προσπαθούν να αποκρούσουν τους εναέριους επιδρομείς που σε κάποιες περιπτώσεις προκαλούν ολική καταστροφή.
Βέβαια δεν είναι μόνο οι κίσσες που προκαλούν ζημιές αλλά και οι πρωτοξαδέλφες της οι καρακάξες οι οποίες όμως, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο, είναι μια μικρή μειοψηφία στον τοπικό πληθυσμό των κορακοειδών μια και όπως είναι γνωστό αυτές προσελκύονται κυρίως από το αστικό περιβάλλον.
Αντίθετα τα δάση και οι δενδρώνες με έλατα, πλατάνια, καρυδιές, κερασιές, μηλιές κ.λ.π ευνοεί τις κίσσες που ναι μεν αποφεύγουν τους οικισμούς όμως δεν διστάζουν να κάνουν γρήγορες …αρπαχτές στους λαχανόκηπους και τα καρποφόρα δέντρα που βρίσκονται γύρω από χωριά ή σε μεμονωμένες αγροικίες.
