Φασίστες μεταφερόμενοι από ολόκληρο το νομό και όχι λίγοι «αγανακτισμένοι κάτοικοι», υπό την καθοδήγηση ενός ιδιοκτήτη εταιρείας σεκιούριτι, διαμαρτύρονται με δυναμικές ενέργειες ενάντια στην «παραβατικότητα των Ρομά».
Αν κανείς αντέξει να παρακολουθήσει το βίντεο από τη συνέλευσή τους, ωστόσο, καταλαβαίνει κάπως καλύτερα τις προθέσεις τους. Τι ζητάει αυτό το φοβερό κίνημα;
Να μιλήσει η δημοκρατία, λέει ο ένας, να κάνουμε δημοψήφισμα – για να αποφασίσουμε δημοκρατικά να τους διώξουμε. Η πρόταση δεν πτοεί τους συγκεντρωμένους, ούτε το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος τυγχάνει από τα ηγετικά στελέχη της χρυσής αυγής του νομού.
Η αστυνομία έχει δεμένα χέρια και δε μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτήν, λέει ο άλλος.
Και τι είναι αυτό που δένει τα χέρια της αστυνομίας; Μα φυσικά τα ανθρώπινα δικαιώματα, απαντάει ένας τρίτος, που ως γνωστόν απολαμβάνουν μόνο οι Ρομά και όχι «εμείς».
Να βγάλει ο εμπορικός σύλλογος Κίου απόφαση να μην τους πουλάει τίποτα, ώστε να μην έρχονται στο χωριό.
Να μη δέχονται τα τσιγγανάκια στο σχολείο.
Η ιδεολογία που ηγεμονεύει στον εσμό αυτόν καθίσταται σαφής στα σημεία που χειροκροτούν με ενθουσιασμό προτάσεις που καλούν σε αυτοδικίες, την ίδια στιγμή που γιουχάρουν και τραμπουκίζουν τις λίγες φωνές που προσπαθούν να τοποθετηθούν με μια σχετική σύνεση. Εξυπακούεται πως γνωστοί χρυσαβγίτες της ευρύτερης περιοχής γίνονται μια χαρά αποδεκτοί από το πλήθος.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο ίδιος ο διαβόητος δήμαρχος Άργους, Καμπόσος, τοποθετείται στα αριστερά του κινήματος αυτού. Σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου που έδωσε, δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής αυτονόητα και μετριοπαθή: πως η παραβατικότητα δεν εντοπίζεται μόνο στους Ρομά, και πως δε μπορούμε να κατηγορήσουμε συλλήβδην όλους τούς Ρομά.
Το κίνημα αυτό επιδιώκει συνειδητά την εγκαθίδρυση ενός άπαρτχάιντ. Οι άνθρωποι που το απαρτίζουν έχουν αντιληφθεί ότι στην κρίση δε χωράμε όλοι. Το να τα βάλουν με τους από πάνω, που θησαυρίζουν σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν τους έχει περάσει ποτέ από το μυαλό. Το σχέδιό τους λοιπόν είναι να πατήσουν πάνω στους πιο κάτω. Να πάρουν αυτοί τα επιδόματα που παίρνουν οι Ρομά, μαζί με τις επιδοτήσεις που πήραν μόνο οι Ρομά για τις καταστροφές που προξένησε ο Ζορμπάς - τη στιγμή που οι γνήσιοι Έλληνες δεν ήξεραν τίποτα για αυτές (τι μας κρύβουν συνέλληνες;; ). Και ποιος ξέρει, μπορεί να πάρει κανένας και καμιά εργολαβία για σεκιούριτι…
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα βγουν στα κάγκελα αν μεταφερθούν τελικά οι πρόσφυγες στο στρατόπεδο Ναυπλίου. Και θα βγουν στα κάγκελα όχι επειδή ξεσπιτωμένοι άνθρωποι που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα θα βρίσκονται επί της ουσίας φυλακισμένοι, ούτε επειδή το βομβαρδιστικό που έριξε τη μπόμπα που τους ξεσπίτωσε ξεκίνησε από βάση που βρίσκεται στη δική μας χώρα. Όχι. Θα βγουν στα κάγκελα επειδή τους αναπνέουν τον αέρα τους, επειδή «καλοτρώνε τη στιγμή που οι Έλληνες πεινάνε», επειδή «θα μας αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας» και άλλα τέτοια.
Το Αντιφασιστικό Αντιρατσιστικό Μέτωπο Αργολίδας δεν απευθύνεται στον εσμό της ανθρώπινης σκόνης προσπαθώντας να τον πείσει με λογικά επιχειρήματα. Ο καιρός για αυτό έχει παρέλθει. Απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στον κόσμο του ταξικού μας στρατοπέδου – τον κόσμο δηλαδή που συνειδητά επιλέγει να στέκεται ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση. Στους ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται να πατήσουν πάνω στο διπλανό τους. Που αναγνωρίζουν τον εχθρό όχι στους πιο αδύναμους και σε όσους δεν ταιριάζουν με το πρότυπο του «υγιούς μέλους του έθνους», αλλά στην αστική τάξη –ντόπια και ξένη– και την αυλή της. Στους ανθρώπους που κινητοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα και την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών. Που έδωσαν χρόνο και χρήμα από το υστέρημά τους για να στηριχθούν πρόσφυγες, μετανάστες και φτωχοί. Που γεμίζουν από αγανάκτηση και πονούν με τον πόνο των απανταχού καταπιεσμένων, που θεωρούν τα βάσανα των απανταχού κολασμένων και δικά τους βάσανα.
Και στους ανθρώπους αυτούς λέμε: είναι ώρα να σημάνει συναγερμός! Έχει σηκωθεί μες στα μούτρα μας ένα -όχι άμαζο- ρατσιστικό κίνημα, και δεν έχει βγει μία ανακοίνωση από αριστερό κόμμα ή συλλογικότητα! Δεν τους απασχολεί άραγε αυτή η κατάσταση;
Να είμαστε ξεκάθαροι: η παρουσία αυτού του ρατσιστικού κινήματος στο δρόμο αποτελεί απειλή όχι μόνο για τους Ρομά, αλλά και για κάθε αριστερό άνθρωπο, για κάθε εργάτη που ζητάει το δίκιο του, για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Είναι ένα πράγμα το να κάθονται εκατό κανίβαλοι ο καθένας σπίτι του και να βρίζει από τον καναπέ του τούς «ξένους» ή τους «γύφτους» ή τους «Εβραίους». Είναι τελείως διαφορετικό να οργανώνονται σε σώμα και να βγαίνουν στο δρόμο. Είναι τελείως διαφορετικό να κλείνουν δρόμους, και να συζητάνε δημόσια για το αν και πώς θα πάρουν τα όπλα και θα δείρουν και θα λυντσάρουν ανθρώπους. (Παρεμπιπτόντως, κύριοι εισαγγελείς, δεν αποτελούν αυτά αξιόποινες πράξεις; Ή δεν προλαβαίνετε να ασχοληθείτε με το θέμα γιατί είστε υπερβολικά απασχολημένοι να παρακολουθείτε το φέισμπουκ του Ρουβίκωνα και να στέλνετε την αστυνομία να μαζεύει 15χρονα από κινηματογράφους; )
Η εναντίωση στις ρατσιστικές κινητοποιήσεις (και βεβαίως την αντιπροσφυγική και αντιμεταναστευτική υστερία, που δεν είναι μακριά μας καθώς πληθαίνουν οι αναφορές για εγκατάσταση προσφύγων στην περιοχή) δεν αφορά μόνο την Κίο. Είναι μια κεντρική πολιτική μάχη ενάντια στην αντιδραστική κυβέρνηση της ΝΔ, το Κράτος Εξαίρεσης, και τα απόνερα των πολιτικών αυτών. Είναι μια μάχη για να μην ξανασηκώσει κεφάλι η χρυσή αυγή ή όποια άλλη διάδοχη κατάσταση. Δεν είναι απλά ένας αγώνας αλληλεγγύης στους Ρομά ή τους μετανάστες. Είναι υπόθεση του ταξικού κινήματος: ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό και την ντε φάκτο εγκαθίδρυση στον ελληνικό χώρο ενός ρατσιστικού κράτους εξαίρεσης με την συναίνεση μάλιστα ενός σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για μάχη ζωής ή θανάτου για το δικό μας ιδεολογικό και ταξικό στρατόπεδο.
Πάνω σε τέτοια ζητήματα η δεξιά επιχειρεί να στήσει ή και να ολοκληρώσει έναν ταξικό συσχετισμό με την κινητοποίηση όχι μόνο των μηχανισμών του βαθέως κράτους αλλά και της μικροαστικής πλέμπας και κάθε πονηρού που νιώθει ότι μπορεί να αντλήσει προνόμια από την εμπλοκή του στην μάχη αυτή στο πλευρό του «υγιούς κομματιού του έθνους».
Το δηλώνουμε καθαρά προς κάθε κατεύθυνση: η εγκαθίδρυση καθεστώτος άπαρτχάιντ δεν πρόκειται να γίνει χωρίς σύγκρουση, ιδεολογική και φυσική. Δεν θα ανεχτούμε ένα τέτοιο καθεστώς ακόμα και αν σε μια πρώτη φάση δήθεν δεν θα μας αφορά, αλλά θα αφορά τους Ρομά (ή τους έγκλειστους πρόσφυγες και μετανάστες). Ό,τι συμβαίνει γύρω μας μάς αφορά, με τον ίδιο τρόπο που μας αφορά όταν βλέπουμε οποιοδήποτε να χτυπάει ένα παιδί ή μια γυναίκα, ή να ληστεύει ή να απειλεί να σκοτώσει έναν συνάνθρωπό μας. Δεν ανεχόμαστε να ζούμε σε μια ρατσιστική κοινωνία. Δεν θα γίνουμε συνένοχοι κανενός τέτοιου σχεδίου. Τελεία και παύλα.
Κάτω τα χέρια από τις κοινότητες των Ρομά!
Καμιά ανοχή σε ρατσιστικές κινητοποιήσεις!
Αν κανείς αντέξει να παρακολουθήσει το βίντεο από τη συνέλευσή τους, ωστόσο, καταλαβαίνει κάπως καλύτερα τις προθέσεις τους. Τι ζητάει αυτό το φοβερό κίνημα;
Να μιλήσει η δημοκρατία, λέει ο ένας, να κάνουμε δημοψήφισμα – για να αποφασίσουμε δημοκρατικά να τους διώξουμε. Η πρόταση δεν πτοεί τους συγκεντρωμένους, ούτε το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος τυγχάνει από τα ηγετικά στελέχη της χρυσής αυγής του νομού.
Η αστυνομία έχει δεμένα χέρια και δε μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτήν, λέει ο άλλος.
Και τι είναι αυτό που δένει τα χέρια της αστυνομίας; Μα φυσικά τα ανθρώπινα δικαιώματα, απαντάει ένας τρίτος, που ως γνωστόν απολαμβάνουν μόνο οι Ρομά και όχι «εμείς».
Να βγάλει ο εμπορικός σύλλογος Κίου απόφαση να μην τους πουλάει τίποτα, ώστε να μην έρχονται στο χωριό.
Να μη δέχονται τα τσιγγανάκια στο σχολείο.
Η ιδεολογία που ηγεμονεύει στον εσμό αυτόν καθίσταται σαφής στα σημεία που χειροκροτούν με ενθουσιασμό προτάσεις που καλούν σε αυτοδικίες, την ίδια στιγμή που γιουχάρουν και τραμπουκίζουν τις λίγες φωνές που προσπαθούν να τοποθετηθούν με μια σχετική σύνεση. Εξυπακούεται πως γνωστοί χρυσαβγίτες της ευρύτερης περιοχής γίνονται μια χαρά αποδεκτοί από το πλήθος.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο ίδιος ο διαβόητος δήμαρχος Άργους, Καμπόσος, τοποθετείται στα αριστερά του κινήματος αυτού. Σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου που έδωσε, δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής αυτονόητα και μετριοπαθή: πως η παραβατικότητα δεν εντοπίζεται μόνο στους Ρομά, και πως δε μπορούμε να κατηγορήσουμε συλλήβδην όλους τούς Ρομά.
Το κίνημα αυτό επιδιώκει συνειδητά την εγκαθίδρυση ενός άπαρτχάιντ. Οι άνθρωποι που το απαρτίζουν έχουν αντιληφθεί ότι στην κρίση δε χωράμε όλοι. Το να τα βάλουν με τους από πάνω, που θησαυρίζουν σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν τους έχει περάσει ποτέ από το μυαλό. Το σχέδιό τους λοιπόν είναι να πατήσουν πάνω στους πιο κάτω. Να πάρουν αυτοί τα επιδόματα που παίρνουν οι Ρομά, μαζί με τις επιδοτήσεις που πήραν μόνο οι Ρομά για τις καταστροφές που προξένησε ο Ζορμπάς - τη στιγμή που οι γνήσιοι Έλληνες δεν ήξεραν τίποτα για αυτές (τι μας κρύβουν συνέλληνες;; ). Και ποιος ξέρει, μπορεί να πάρει κανένας και καμιά εργολαβία για σεκιούριτι…
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα βγουν στα κάγκελα αν μεταφερθούν τελικά οι πρόσφυγες στο στρατόπεδο Ναυπλίου. Και θα βγουν στα κάγκελα όχι επειδή ξεσπιτωμένοι άνθρωποι που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα θα βρίσκονται επί της ουσίας φυλακισμένοι, ούτε επειδή το βομβαρδιστικό που έριξε τη μπόμπα που τους ξεσπίτωσε ξεκίνησε από βάση που βρίσκεται στη δική μας χώρα. Όχι. Θα βγουν στα κάγκελα επειδή τους αναπνέουν τον αέρα τους, επειδή «καλοτρώνε τη στιγμή που οι Έλληνες πεινάνε», επειδή «θα μας αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας» και άλλα τέτοια.
Το Αντιφασιστικό Αντιρατσιστικό Μέτωπο Αργολίδας δεν απευθύνεται στον εσμό της ανθρώπινης σκόνης προσπαθώντας να τον πείσει με λογικά επιχειρήματα. Ο καιρός για αυτό έχει παρέλθει. Απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στον κόσμο του ταξικού μας στρατοπέδου – τον κόσμο δηλαδή που συνειδητά επιλέγει να στέκεται ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση. Στους ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται να πατήσουν πάνω στο διπλανό τους. Που αναγνωρίζουν τον εχθρό όχι στους πιο αδύναμους και σε όσους δεν ταιριάζουν με το πρότυπο του «υγιούς μέλους του έθνους», αλλά στην αστική τάξη –ντόπια και ξένη– και την αυλή της. Στους ανθρώπους που κινητοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα και την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών. Που έδωσαν χρόνο και χρήμα από το υστέρημά τους για να στηριχθούν πρόσφυγες, μετανάστες και φτωχοί. Που γεμίζουν από αγανάκτηση και πονούν με τον πόνο των απανταχού καταπιεσμένων, που θεωρούν τα βάσανα των απανταχού κολασμένων και δικά τους βάσανα.
Και στους ανθρώπους αυτούς λέμε: είναι ώρα να σημάνει συναγερμός! Έχει σηκωθεί μες στα μούτρα μας ένα -όχι άμαζο- ρατσιστικό κίνημα, και δεν έχει βγει μία ανακοίνωση από αριστερό κόμμα ή συλλογικότητα! Δεν τους απασχολεί άραγε αυτή η κατάσταση;
Να είμαστε ξεκάθαροι: η παρουσία αυτού του ρατσιστικού κινήματος στο δρόμο αποτελεί απειλή όχι μόνο για τους Ρομά, αλλά και για κάθε αριστερό άνθρωπο, για κάθε εργάτη που ζητάει το δίκιο του, για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Είναι ένα πράγμα το να κάθονται εκατό κανίβαλοι ο καθένας σπίτι του και να βρίζει από τον καναπέ του τούς «ξένους» ή τους «γύφτους» ή τους «Εβραίους». Είναι τελείως διαφορετικό να οργανώνονται σε σώμα και να βγαίνουν στο δρόμο. Είναι τελείως διαφορετικό να κλείνουν δρόμους, και να συζητάνε δημόσια για το αν και πώς θα πάρουν τα όπλα και θα δείρουν και θα λυντσάρουν ανθρώπους. (Παρεμπιπτόντως, κύριοι εισαγγελείς, δεν αποτελούν αυτά αξιόποινες πράξεις; Ή δεν προλαβαίνετε να ασχοληθείτε με το θέμα γιατί είστε υπερβολικά απασχολημένοι να παρακολουθείτε το φέισμπουκ του Ρουβίκωνα και να στέλνετε την αστυνομία να μαζεύει 15χρονα από κινηματογράφους; )
Η εναντίωση στις ρατσιστικές κινητοποιήσεις (και βεβαίως την αντιπροσφυγική και αντιμεταναστευτική υστερία, που δεν είναι μακριά μας καθώς πληθαίνουν οι αναφορές για εγκατάσταση προσφύγων στην περιοχή) δεν αφορά μόνο την Κίο. Είναι μια κεντρική πολιτική μάχη ενάντια στην αντιδραστική κυβέρνηση της ΝΔ, το Κράτος Εξαίρεσης, και τα απόνερα των πολιτικών αυτών. Είναι μια μάχη για να μην ξανασηκώσει κεφάλι η χρυσή αυγή ή όποια άλλη διάδοχη κατάσταση. Δεν είναι απλά ένας αγώνας αλληλεγγύης στους Ρομά ή τους μετανάστες. Είναι υπόθεση του ταξικού κινήματος: ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό και την ντε φάκτο εγκαθίδρυση στον ελληνικό χώρο ενός ρατσιστικού κράτους εξαίρεσης με την συναίνεση μάλιστα ενός σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για μάχη ζωής ή θανάτου για το δικό μας ιδεολογικό και ταξικό στρατόπεδο.
Πάνω σε τέτοια ζητήματα η δεξιά επιχειρεί να στήσει ή και να ολοκληρώσει έναν ταξικό συσχετισμό με την κινητοποίηση όχι μόνο των μηχανισμών του βαθέως κράτους αλλά και της μικροαστικής πλέμπας και κάθε πονηρού που νιώθει ότι μπορεί να αντλήσει προνόμια από την εμπλοκή του στην μάχη αυτή στο πλευρό του «υγιούς κομματιού του έθνους».
Το δηλώνουμε καθαρά προς κάθε κατεύθυνση: η εγκαθίδρυση καθεστώτος άπαρτχάιντ δεν πρόκειται να γίνει χωρίς σύγκρουση, ιδεολογική και φυσική. Δεν θα ανεχτούμε ένα τέτοιο καθεστώς ακόμα και αν σε μια πρώτη φάση δήθεν δεν θα μας αφορά, αλλά θα αφορά τους Ρομά (ή τους έγκλειστους πρόσφυγες και μετανάστες). Ό,τι συμβαίνει γύρω μας μάς αφορά, με τον ίδιο τρόπο που μας αφορά όταν βλέπουμε οποιοδήποτε να χτυπάει ένα παιδί ή μια γυναίκα, ή να ληστεύει ή να απειλεί να σκοτώσει έναν συνάνθρωπό μας. Δεν ανεχόμαστε να ζούμε σε μια ρατσιστική κοινωνία. Δεν θα γίνουμε συνένοχοι κανενός τέτοιου σχεδίου. Τελεία και παύλα.
Κάτω τα χέρια από τις κοινότητες των Ρομά!
Καμιά ανοχή σε ρατσιστικές κινητοποιήσεις!
