Του Τόλη Κοϊνη
Ο Λαμπρυνίδης στην Ναυπλία τον αναφέρει ως «ιερέα Θεοδόσιο Μπούσκο, από το Τζαφέρ Αγά» και ο Φωτάκος στους «Βίους Πελοποννησίων Ανδρών» ως «παπα Θοδόση». Ήταν πριν από την Επανάσταση παπάς στην Ασίνη (Τζαφέρ Αγά), μόλις ξεκίνησε η επανάσταση και η πολιορκία του Ναυπλίου ανέλαβε την «εφορία Ναυπλίας», δηλαδή τον συντονισμό της οικονομικής διαχείρισης του στρατοπέδου.
Στις περισσότερες πολιορκίες των Πελοποννησιακών φρουρίων αυτό τον ρόλο τον είχαν οι ίδιοι οι δεσποτάδες των περιοχών, σε εμάς ο Μητροπολίτης Ναυπλίας και Άργους είχε πάει αυτοβούλως όμηρος στην Τρίπολη για να μην υποψιασθούν οι Τούρκοι την προετοιμαζόμενη εξέγερση.
Όταν ήρθε ο Δημήτριος Υψηλάντης (Ιούνιο 1821) η πρώτη πολιτική σύγκρουση ήταν ποιοι θα αναλάβουν τις τοπικές εφορίες: οι δημοκρατικοί, αλλά συγκεντρωτικοί, γύρω από την Φιλική Εταιρία ή οι «ολιγαρχικοί», αλλά αποκεντρωμένοι και παραδοσιακοί γύρω από την Πελοποννησιακή Γερουσία (στην φιλοξενούμενη φωτό ο πρόεδρος της Γερουσίας επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος).
Για τον παπαΘοδώση δεν υπήρξε αντίρρηση και Φιλικός ήταν (μαζί με τον ξάδερφό του πρώτο πρόεδρο της Δημογεροντίας του Ναυπλίου παπα Γιώργη Βελίνη) και την αποδοχή του Θεοδώρητου είχε.
Η πολιορκία του Ναυπλίου κράτησε 21 μήνες. Τα στρατεύματα (της στεριάς) κυμαίνονταν από 1500 ως 4000 κατά εποχές. Για τον ανεφοδιασμό τους σε τρόφιμα και διανομή πολεμοφοδίων είχε μετατραπεί σε …Π.Α.Υ.Π (προκεχωρημένη αποθήκη υλικού πολέμου) το Μοναστήρι του Καρακαλά, με τη διεύθυνση του παπα Θοδώση και του ηγούμενου της Μονής.
Η πρώτη δημογεροντία του ελεύθερου Ναυπλίου διορίσθηκε με συμφωνία Κολοκοτρώνη με Θεοδώρητο Βρεσθένης και επικεφαλής προτιμήθηκε ο παπα Γιώργης Βελίνης. Δεν παρέμεινε έφορος ο παπαΘοδόσης… μετά από την Εθνοσυνέλευση του Άστρους, διώχθηκαν οι παπάδες από όλα τα όργανα διοίκησης.
Η πολιορκία του Ναυπλίου κράτησε 21 μήνες. Τα στρατεύματα (της στεριάς) κυμαίνονταν από 1500 ως 4000 κατά εποχές. Για τον ανεφοδιασμό τους σε τρόφιμα και διανομή πολεμοφοδίων είχε μετατραπεί σε …Π.Α.Υ.Π (προκεχωρημένη αποθήκη υλικού πολέμου) το Μοναστήρι του Καρακαλά, με τη διεύθυνση του παπα Θοδώση και του ηγούμενου της Μονής.
Κάθε μέρος είχε αναλάβει να εφοδιάζει τους δικούς του, τα τρόφιμα από την δική μας επαρχία τα συγκέντρωνε ο παπά Θοδόσης. Υπήρχαν και δυο εξαιρέσεις: οι πρόσφυγες από το Αϊβαλί, που ήρθαν τον Μάϊο του 1821 και οι Μανιάτες που ο τόπος τους δεν είχε την δυνατότητα να τους τροφοδοτήσει.
Η περίθαλψή τους ήταν στην εποπτεία της εφορίας Ναυπλίας. Μετά την Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου το Εκτελεστικό θέλησε να βάλει δικούς του ανθρώπους στην οικονομική διαχείριση… όμως επικράτησε η (ανέλπιστη) συμμαχία του Κολοκοτρώνη με την Πελοποννησιακή Γερουσία.
Ιδιαίτερα μετά την μάχη στα Δερβενάκια κανένας δεν υπολόγιζε το Εκτελεστικό. Έτσι ο παπα Θοδόσης συνέχισε το έργο του μέχρι το πάρσιμο του Παλαμηδιού και την απελευθέρωση της πόλης μας.
Η πρώτη δημογεροντία του ελεύθερου Ναυπλίου διορίσθηκε με συμφωνία Κολοκοτρώνη με Θεοδώρητο Βρεσθένης και επικεφαλής προτιμήθηκε ο παπα Γιώργης Βελίνης. Δεν παρέμεινε έφορος ο παπαΘοδόσης… μετά από την Εθνοσυνέλευση του Άστρους, διώχθηκαν οι παπάδες από όλα τα όργανα διοίκησης.
