Σχετικά με το πρόβλημα η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι:
Τα τελευταία χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις προωθούν την «ευέλικτη» και με ημερομηνία λήξης εργασία μέσα από τα διάφορα προγράμματα για τη μείωση της ανεργίας που η ίδια η πολιτική τους δημιουργεί. Μία από αυτές τις μορφές αποτελεί η «κοινωφελής εργασία», στην οποία οι άνεργοι «παρκάρουν» για οκτώ μήνες αμειβόμενοι με ψίχουλα και καλούμενοι να καλύψουν τις ελλείψεις προσωπικού που υπάρχουν, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς τα απαραίτητα μέσα και εφόδια. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το παράδειγμα των εργαζομένων στις δασικές υπηρεσίες των αποκεντρωμένων διοικήσεων, στο πρόγραμμα της «κοινωφελούς εργασίας για την πυροπροστασία».
Οι εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, όπως άλλωστε και στα αντίστοιχα «κοινωφελή» προγράμματα, που τείνουν να γίνουν «κανονικότητα» στις νέες μορφές εργασίας στο Δημόσιο, αντιμετωπίζονται ως εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας, με ελάχιστα δικαιώματα. Γι' αυτό βαφτίζουν τη δουλειά τους «απασχόληση» και τους ίδιους «ωφελούμενους». Μάλιστα, καλούνται να προσφέρουν όντας κακοπληρωμένοι, με μισθούς πείνας και με ελλιπή και όχι πάντα κατάλληλα Μέσα Ατομικής Προστασίας (π.χ. ΜΑΠ για χειριστές αλυσοπρίονων), συχνά σε αντικείμενο διαφορετικό από αυτό για το οποίο προσλήφθηκαν.
Φάνηκε ξεκάθαρα η ανυπαρξία οργανωμένης πολιτικής αντιπυρικής προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων από πλευράς όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό γιατί ενώ τα δασαρχεία της χώρας μπορούν να προσφέρουν σημαντικά στον τομέα της πρόληψης, το προσωπικό που έχει προσληφθεί καλύπτει μόνο ένα μικρό μέρος της λειτουργίας των δασαρχείων και την ίδια ώρα η δασοπροστασία αντιμετωπίζεται αποσπασματικά. Με τις απολύσεις των 8μηνιτών σταματά η συνέχιση της εργασίας των δασεργατών μετά το πέρας του προγράμματος, η όποια εμπειρία έχει αποκτηθεί πάει χαμένη και μέχρι να προλάβουν οι καινούργιοι εργαζόμενοι να εκπαιδευτούν, τα δάση μένουν απροστάτευτα.
Είναι σαφές ότι οι εργαζόμενοι αυτοί καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες. Η σωτηρία του δασικού πλούτου και η προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού δεν μπορεί να αποτελούν "δημοσιονομικό κόστος". Δεν μπορεί τα αναγκαία έργα προστασίας του λαού αλλά και οι εργαζόμενοι που θα τα υλοποιήσουν να μπαίνουν στη ζυγαριά "κόστους - οφέλους"».
Το ΚΚΕ κατάθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, ζητώντας ταυτόχρονα να μετατραπούν αυτές οι άθλιες συμβάσεις «κοινωφελούς» εργασίας σε μόνιμης, με αξιοπρεπή μισθό και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Απάντηση στην πολιτική αυτή μπορεί να δοθεί μόνο από τον μαζικό ενωτικό αγώνα όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, ειδικότητα και εργοδότη.
Τέλος, η πρόταση του ΚΚΕ για την αναγκαιότητα προστασίας του περιβάλλοντος, του δασικού πλούτου της χώρας και της ζωής του λαού από καταστροφές προϋποθέτει διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που στο επίκεντρό της θα είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.
Σε αυτήν τη βάση καλούμε σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να οργανωθεί η διεκδίκηση, η πάλη, για να αλλάξει ο συσχετισμός σε όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας.
Ο Επικεφαλής
της Λαϊκής Συσπείρωσης
Νίκος Γόντικας
