Σύμφωνα με τα διαθέσιμα προγνωστικά στοιχεία τη Δευτέρα θα επηρεαστεί το σύνολο της χώρας και την Τρίτη κυρίως τα ανατολικά και νότια τμήματα, ενώ συνολικά θα πέσουν σημαντικές ποσότητες βροχής ικανές να δημιουργήσουν κατά τόπους προβλήματα.
Περισσότερα στοιχεία και λεπτομέρειες θα δοθούν με νεότερες ανακοινώσεις. Στο χάρτη που ακολουθεί απεικονίζεται το βαρομετρικό χαμηλό που θα προξενήσει την κακοκαιρία "Γηρυόνης" καθώς θα προσεγγίζει τη χώρα μας από την Κυριακή.
«Γηρυόνης»: Στην ελληνική μυθολογία ο Γηρυόνης (από το ρήμα γηρύω = φωνάζω, σκούζω) ήταν ένας τρισώματος ή τρικέφαλος γίγαντας, γιος του Χρυσάωρα ή του θεού Ποσειδώνα και της Καλλιρρόης, κόρης του Ωκεανού. Και στις δύο εκδοχές, είναι εγγονός της Μέδουσας Γοργώς. Είναι επίσης γνωστός με τα ονόματα Γηρυονέας, Γηρυονεύς και Γηρυών.
«Γηρυόνης»: Στην ελληνική μυθολογία ο Γηρυόνης (από το ρήμα γηρύω = φωνάζω, σκούζω) ήταν ένας τρισώματος ή τρικέφαλος γίγαντας, γιος του Χρυσάωρα ή του θεού Ποσειδώνα και της Καλλιρρόης, κόρης του Ωκεανού. Και στις δύο εκδοχές, είναι εγγονός της Μέδουσας Γοργώς. Είναι επίσης γνωστός με τα ονόματα Γηρυονέας, Γηρυονεύς και Γηρυών.
ΓΗΡΥΟΝΗΣ ή ΓΗΡΥΟΝΕΥΣ ή ΓΗΡΥΩΝ (τρισώματος Γίγαντας)
Ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή για δέκατο άθλο να του φέρει τα βόδια του Γηρυόνη από το νησί Ερύθεια, κοντά στον κήπο των Εσπερίδων, που αργότερα μετονομάστηκε σε Γάδειρα. Αυτό βρισκόταν πέρα από τον Ωκεανό (Απολλόδ. 2.106) δυτικά των στηλών του Ηρακλή, επομένως στον Ατλαντικό Ωκεανό (Ηρ. 4.8), κάτι που υποδηλώνεται και από την ονομασία του νησιού —Ερύθεια, η κόκκινη χώρα, η χώρα του δύοντος ήλιου.
Εκεί κατοικούσε ο Γηρυόνης, γιος του Χρυσάορα, από τη Γοργώ και τον Ποσειδώνα, και της Ωκεανίδας Καλλιρρόης. Το σώμα του αποτελούνταν από τρία ανδρικά κορμιά, που συνέκλιναν στην περιοχή της κοιλιάς και διαχωρίζονταν πάλι στους λαγόνες και τους μηρούς.
Είχε στην κατοχή του κάτι κοκκινότριχα βόδια, που τα έβοσκε ο Ευρυτίωνας και τα φυλούσε ο Όρθρος ή Όρθος, σκυλί με δυο κεφάλια, γιος της Έχιδνας και του Τυφώνα, αδελφός της Χίμαιρας, του Κέρβερου και της Λερναίας Ύδρας, κοντά στο μέρος που ο Μενοίτης έβοσκε τα βόδια του Άδη.
Στην πορεία του προς το νησί διά μέσου της Ευρώπης, ο Ηρακλής, αφού σκότωσε πολλά θηρία, έφτασε στη Λιβύη, δηλαδή στην Αφρική, και στην Ταρτησσό, δηλαδή στην Ιβηρία, και έστησε αντικριστά πάνω στα όρη της Ευρώπης και της Αφρικής, στους βράχους του Γιβραλτάρ και της Χέουτα, ή Θέουτα, αντίστοιχα, δύο μεγάλες κολόνες ως σημάδια της πορείας του —είναι οι στήλες που αργότερα ονομάστηκαν Ηράκλειες και καθόριζαν τα δυτικά όρια του κόσμου και, μεταφορικά, τα όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων που δεν μπορεί κανείς να ξεπεράσει (Πίνδ., Ολ. 3.43-45· Νεμ. 3. 19-23· Ίσθ. 4. 30-31).
Στην πορεία του προς το νησί διά μέσου της Ευρώπης, ο Ηρακλής, αφού σκότωσε πολλά θηρία, έφτασε στη Λιβύη, δηλαδή στην Αφρική, και στην Ταρτησσό, δηλαδή στην Ιβηρία, και έστησε αντικριστά πάνω στα όρη της Ευρώπης και της Αφρικής, στους βράχους του Γιβραλτάρ και της Χέουτα, ή Θέουτα, αντίστοιχα, δύο μεγάλες κολόνες ως σημάδια της πορείας του —είναι οι στήλες που αργότερα ονομάστηκαν Ηράκλειες και καθόριζαν τα δυτικά όρια του κόσμου και, μεταφορικά, τα όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων που δεν μπορεί κανείς να ξεπεράσει (Πίνδ., Ολ. 3.43-45· Νεμ. 3. 19-23· Ίσθ. 4. 30-31).
Στη διάρκεια της πορείας του, και επειδή ο Ήλιος τον έκαιγε, ο ήρωας σήκωσε το τόξο του εναντίον του θεού· και αυτός, αντί να θυμώσει, θαύμασε την παλικαριά του ήρωα και του έδωσε ένα χρυσό κύπελλο, μέσα στο οποίο, σαν να ήταν βάρκα, πέρασε τον Ωκεανό.
Όταν έφτασε στην Ερύθεια, ανέβηκε στο όρος Άβαντα. Μόλις τον αντιλήφθηκε ο Όρθρος, όρμησε κατά πάνω του, αλλά ο Ηρακλής τον χτύπησε με το ρόπαλό του και σκότωσε τον βοσκό Ευρυτίωνα που έτρεξε να προσφέρει βοήθεια στον σκύλο. Ο Μενοίτης, που έβοσκε εκεί τα βόδια του Άδη, πρόφτασε τα καθέκαστα στον Γηρυόνη, αυτός πρόλαβε τον Ηρακλή στον ποταμό Ανθεμούντα και έστησε μάχη μαζί του.
Ο τρισώματος γίγαντας πέθανε τρυπημένος από ένα βέλος του ήρωα, απ’ αυτά που ήταν βουτηγμένα στο αίμα της Λερναίας Ύδρας και ήταν δηλητηριώδη. Στο μέρος όπου τάφηκε, έβγαινε αίμα και εκεί φύτρωσε ένα δέντρο με κόκκινους καρπούς σαν κεράσια αλλά χωρίς κουκούτσια. Όσο για τον Ηρακλή, έφερε τα κοπάδια στην παραλία, τα φόρτωσε στο κύπελλο του Ήλιου, και ξαναγύρισε στην Ταρτησσό, για να το επιστρέψει στον θεό που του το εμπιστεύτηκε.
Αυτός ήταν ο δέκατος άθλος του Ηρακλή, τα στοιχεία του οποίου —μετάβαση στην «κόκκινη χώρα» του δύοντος ήλιου, στο έσχατο σημείο του κόσμου, τα κοκκινότριχα βόδια, ο βοσκός του Άδη Μενοίτης, το δικέφαλο σκυλί— συνθέτουν την εικόνα της μετάβασης στον Κάτω Κόσμο. Άλλωστε ο Εκαταίος (FgrHist 1 F 26) τοποθετεί το επεισόδιο στην Αμβρακία, κοντά στην Αχερουσία λίμνη, όπου και νεκρομαντείο και είσοδος στον Κάτω Κόσμο.
Αυτός ήταν ο δέκατος άθλος του Ηρακλή, τα στοιχεία του οποίου —μετάβαση στην «κόκκινη χώρα» του δύοντος ήλιου, στο έσχατο σημείο του κόσμου, τα κοκκινότριχα βόδια, ο βοσκός του Άδη Μενοίτης, το δικέφαλο σκυλί— συνθέτουν την εικόνα της μετάβασης στον Κάτω Κόσμο. Άλλωστε ο Εκαταίος (FgrHist 1 F 26) τοποθετεί το επεισόδιο στην Αμβρακία, κοντά στην Αχερουσία λίμνη, όπου και νεκρομαντείο και είσοδος στον Κάτω Κόσμο.
Από την άλλη πλευρά, ο Διόδωρος κάνει μια πιο ορθολογιστική / ιστορική αφήγηση του μύθου. ότι, δηλαδή, απάλλαξε το νησί και τη Λιβύη από τα άγρια ζώα και άλλες χώρες από βασιλείς που κυβερνούσαν αλαζονικά και χωρίς νόμο:
παρέδωσε τη χώρα [τη Λιβύη] στην καλλιέργεια, ώστε να γεμίσει από γεωργικές καλλιέργειες και δενδροφυτείες που δίνουν καρπούς και μεγάλο μέρος να είναι φυτεμένο με αμπέλια και άλλο με ελιές. Και γενικά τη Λιβύη, που πριν ήταν ακατοίκητη από το πλήθος των άγριων θηρίων, την εξημέρωσε [ο Ηρακλής] και την έκανε να μην υστερεί στον πλούτο από καμιά χώρα. Επίσης, ανθρώπους που παραβίαζαν τον νόμο και αλαζονικούς βασιλείς τους τιμωρούσε με θάνατο και έκανε τις πόλεις ευτυχισμένες. Και οι μύθοι αναφέρουν ότι μίσησε όλα τα είδη των άγριων θηρίων και τους παραβάτες των νόμων και τους καταπολέμησε για τον εξής λόγο: γιατί όταν ήταν μωρό παιδί τα φίδια αποπειράθηκαν να τον εξοντώσουν και όταν αντρώθηκε έπεσε στην εξουσία ενός υπερφίαλου και άδικου μονάρχη που του επέβαλε αυτούς τους άθλους.
(Διόδ. 4.17.4-5)
Και ο Παυσανίας (4.36.3) προτιμά μια ορθολογιστική προσέγγιση της ιστορίας και την εντάσσει στην προσπάθεια των ανθρώπων να αυξήσουν τα πλούτη τους κάνοντας μεγάλα τα κοπάδια τους των αλόγων και των βοδιών και με τις συνηθισμένες τακτικές της προίκας και της κλοπής —ο βοσκός που βοσκούσε τα κοπάδια ήταν και πολεμιστής που τα φυλούσε από τον οποιονδήποτε τα επιβουλευόταν. Έτσι, ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να αρπάξει την αγέλη του Γηρυόνη, ο Νηλέας επιθύμησε τις αγέλες του Ίφικλου στη Θεσσαλία κ.ο.κ. (πρβ. Παλαίφατος, Περί Γηρυόνου).
παρέδωσε τη χώρα [τη Λιβύη] στην καλλιέργεια, ώστε να γεμίσει από γεωργικές καλλιέργειες και δενδροφυτείες που δίνουν καρπούς και μεγάλο μέρος να είναι φυτεμένο με αμπέλια και άλλο με ελιές. Και γενικά τη Λιβύη, που πριν ήταν ακατοίκητη από το πλήθος των άγριων θηρίων, την εξημέρωσε [ο Ηρακλής] και την έκανε να μην υστερεί στον πλούτο από καμιά χώρα. Επίσης, ανθρώπους που παραβίαζαν τον νόμο και αλαζονικούς βασιλείς τους τιμωρούσε με θάνατο και έκανε τις πόλεις ευτυχισμένες. Και οι μύθοι αναφέρουν ότι μίσησε όλα τα είδη των άγριων θηρίων και τους παραβάτες των νόμων και τους καταπολέμησε για τον εξής λόγο: γιατί όταν ήταν μωρό παιδί τα φίδια αποπειράθηκαν να τον εξοντώσουν και όταν αντρώθηκε έπεσε στην εξουσία ενός υπερφίαλου και άδικου μονάρχη που του επέβαλε αυτούς τους άθλους.
(Διόδ. 4.17.4-5)
Και ο Παυσανίας (4.36.3) προτιμά μια ορθολογιστική προσέγγιση της ιστορίας και την εντάσσει στην προσπάθεια των ανθρώπων να αυξήσουν τα πλούτη τους κάνοντας μεγάλα τα κοπάδια τους των αλόγων και των βοδιών και με τις συνηθισμένες τακτικές της προίκας και της κλοπής —ο βοσκός που βοσκούσε τα κοπάδια ήταν και πολεμιστής που τα φυλούσε από τον οποιονδήποτε τα επιβουλευόταν. Έτσι, ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να αρπάξει την αγέλη του Γηρυόνη, ο Νηλέας επιθύμησε τις αγέλες του Ίφικλου στη Θεσσαλία κ.ο.κ. (πρβ. Παλαίφατος, Περί Γηρυόνου).
Τέλος, παραθέτει και μια ιστορία που λεγόταν στη Λυδία: ότι σε μια μικρή πόλη της χώρας, που ονομαζόταν Τημένου Θύραι, όταν κατέρρευσε ένας λόφος λόγω κακοκαιρίας, φανερώθηκαν οστά που το σχήμα τους φανέρωνε άνθρωπο αλλά λόγω του μεγέθους τους δεν θα μπορούσαν να είναι ανθρώπου. Οι Λυδοί εξηγητές τα απέδωσαν στον Γηρυόνη, τον γιο του Χρυσάορα, και ο θρόνος που βρέθηκε επεξεργασμένος σε βραχώδη περιοχή του βουνού θεωρήθηκε δικός του. Εκεί κοντά υπήρχε και χείμαρρος που τον έλεγαν Ωκεανό ποταμό, όπου οι άνθρωποι όργωναν με κέρατα βοδιών, γιατί επικρατούσε η φήμη ότι ο Γηρυόνης έθρεφε άριστες αγελάδες (Παυσ. 1.35.7). Όμως όταν κάποιος αποδείκνυε ότι ο Γηρυόνης ήταν στα Γάδειρα και ότι δεν υπήρχε τάφος του, τότε εκείνοι αποκάλυπταν την πραγματική παράδοση που προσπαθούσαν να κρύψουν πίσω από την ιστορία του Γηρυόνη.
