Ο Τσίφτης είναι είδος ικτίνου που απαντάται στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική του ονομασία είναι Milvus migrans και περιλαμβάνει 7 υποείδη .Ο Τσίφτης, γενικότερα ως είδος, απαντάται σε όλες τις ηπείρους πλην της Αμερικής και, υπό μία έννοια, αποτελεί το πλέον επιτυχημένο αρπακτικό πτηνό παγκοσμίως.
Οι Τσίφτες είναι ταξιδευτές των θερμικών ρευμάτων και, ως εκ τούτου, μετακινούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας και, σχεδόν πάντοτε, σε μεγάλες ομάδες. Οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί διαχειμάζουν νότια της Σαχάρας, φθάνοντας μέχρι τη Νότια Αφρική, αναμιγνυόμενοι με τους τοπικούς μόνιμους πληθυσμούς, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται στη δυτική και κεντρική Αφρική, βόρεια του ισημερινού.
Η απόσταση που μπορεί να διανύσουν, σπάνια υπερβαίνει τα 5000 χιλιόμετρα, αλλά μπορεί να είναι σε ορισμένες περιπτώσεις και πάνω από 8000 χιλιόμετρα. Η Μεσόγειος Θάλασσα διασχίζεται, γενικά, στα στενά του Γιβραλτάρ και, μόνο λίγα άτομα επιλέγουν το στενό σημείο Σικελίας-Τυνησίας, ή τη βαλκανική οδό μέσω των αιγαιοπελαγίτικων νησιών.
Συχνά γυροπετάει (soaring), ενώ η κίνησή του στον αέρα θυμίζει χαρταετό, εξ ου και η αγγλική ονομασία του γένους Kite. Έχουν παρατηρηθεί να «επιτίθενται» σε βάρκες ψαρέματος για να κλέψουν ψάρια ή στους πάγκους των λαϊκών αγορών για να αρπάξουν το εμπόρευμα.
Τέλος, δεν είναι σπάνιο να προσπαθούν να «κλέψουν» την τροφή κάποιου που τρώει, όπως σάντουιτς ή ψητό κρέας, μιμούμενοι κάποια πρωτεύοντα θηλαστικά. Γενικά, πρόκειται πιθανότατα για το πιο επιτυχημένο αρπακτικό στον κόσμο από οικολογική άποψη, αφού είναι κυριολεκτικά παμφάγο, χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να σκοτώσει μεγάλα θηράματα. Ο Τσίφτης απαντάται στον ελλαδικό χώρο και με τις ονομασίες Ικτίνος , Άρπη.
Οι Τσίφτες προσελκύονται από τον καπνό και τις πυρκαγιές, όπου αναζητούν τυχόν διαφεύγοντα θηράματα. Αυτή η συμπεριφορά, οδήγησε τους Αυστραλιανούς αβορίγινες να πιστεύουν ότι οι Τσίφτες προκαλούν εξάπλωση των πυρκαγιών μαζεύοντας πυρωμένα κλαδιά και ρίχνοντάς τα πάνω σε ξερά χόρτα.
