Οι δυσκολίες για την επίτευξη μιας καλής συμφωνίας ήταν εκ των προτέρων γνωστές καθώς το κλήμα ήταν ήδη στραβό πριν το φάει ο γάιδαρος, με τον υπερσυντηρητικό και κατεξοχήν αρνητή της κλιματικής κρίσης πλανητάρχη Τράμπ να έχει αποσύρει τις ΗΠΑ από τη συμφωνία των Παρισίων, και τον «πυρομανή» ακροδεξιό Μπολσονάρου να εκχερσώνει τον πνεύμονα του πλανήτη Αμαζόνιο.
Την στάση ΗΠΑ και Βραζιλίας συνεπικούρησαν καθοριστικά Αυστραλία, Κίνα και Ινδία, τορπιλίζοντας οποιαδήποτε πιο φιλόδοξη αύξηση στόχων περικοπών αερίων του θερμοκηπίου, υπερασπιζόμενοι πλαγίως μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, και καταφέρνοντας τελικά να προστατεύσουν τις επιδιώξεις τους και το αδηφάγο μοντέλο ανάπτυξης τους.
Στο δια ταύτα πολύ λίγες χώρες δεσμεύτηκαν πραγματικά.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, από την πλευρά της, έκανε τη σωστή επιλογή θέτοντας στόχο μηδενικών εκπομπών έως το 2050. Αναμένουμε την πιστή εφαρμογή των δεσμεύσεών της. Οι καλές προθέσεις και η διαφαινόμενη βούληση της Ε.Ε. όμως δεν επαρκούν, δυστυχώς, καθώς το ζήτημα είναι παγκόσμιο και σε κάθε περίπτωση η Ε.Ε. πρέπει να συνεχίσει αυτό το δρόμο χωρίς περιστροφές, ακούγοντας κυρίως τα μηνύματα της νεολαίας της.
Ο Συν-εκπρόσωπος των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ Νίκος Πουτσιάκας δήλωσε σχετικά:
«Δυστυχώς δεν ήταν καλά τα νέα της COP 25 που έγινε τελικά στη Μαδρίτη αντί στη Χιλή λόγω αναταραχών.
Επικράτησε για άλλη μια φορά η κοντόφθαλμη άποψη της προστασίας πρόσκαιρων και επισφαλών οικονομικών συμφερόντων έναντι του συμφέροντος της ανθρωπότητας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη πλευρά της πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις για τον μηδενισμό των ρύπων σε τρεις δεκαετίες, έστω και με την πρακτική του κολιμπρί, και η χώρα μας, βεβαίως πρέπει να ακολουθήσει πιστά αυτό τον ίδιο δρόμο με την Ε.Ε. και να αποσυρθεί από οτιδήποτε εναντιώνεται σε αυτόν, ξεκινώντας από την εγκατάλειψη του εξορύξεων υδρογονανθράκων τώρα».
