Πέρασαν 11 χρόνια από την μαύρη 6η Δεκέμβρη του 2008 κατά την οποία ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρό από όπλο Μπάτσου. Ο δολοφόνος, δεν έδειξε καν στοιχειώδη μεταμέλεια , ενώ του επιβλήθηκε ποινή ελάχιστη σε σχέση με την αποτρόπαια πράξης του.
Έκτοτε η αστυνομοκρατία συνεχώς αυξάνεται αντί να μειώνεται, κάτι που το βλέπουμε εντονότερα στις μέρες μας, με τον υπουργό αστυνόμευσης Χρυσοχοΐδη να έχει δώσει εντολή για «καθαρισμό» των συλλογικοτήτων και των καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα με όποιο κόστος.
Η βίαιη εισβολή στην ΑΣΟΕΕ, το ξυλοκόπημα φοιτητών και «αντιστασιακών» -κατά την κρίση των μπάτσων- μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω στις εποχές της χούντας του 67’ και μας υπενθυμίζει ότι το κράτος με όποια προβιά δημοκρατίας και να εμφανίζεται, δεν είναι τίποτα άλλο παρά επιβολή της εξουσίας με την βία. Όταν τα επιχειρήματα του στερέψουν, χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ και την αστυνομική βία για να επιβάλλουν τη βούληση του, επιβεβαιώνοντας ότι μόνο η Αναρχία χωρίς βία μπορεί να διασφαλίσει την κοινωνική και την οικουμενική ειρήνη με την κατάργηση των κρατών. Τα γεγονότα αυτά μας δείχνουν παράλληλα και το αληθινό πρόσωπο της πολιτικής Μητσοτάκη που εκφράζεται μέσα από τρεις βασικούς πυλώνες εξουσίας: καταστολή, μηδενισμός των ελευθεριών και αθώωση της αστυνομικής βίας.
Δυστυχώς λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι ο δρόμος είναι απενοχοποιημένος πλέον για οποιοδήποτε μπάτσο, να σκοτώσει τον επόμενο Αλέξη έχοντας ως σύμμαχο του, το πάντα πρόθυμο κράτος να κουκουλώσει τέτοιες καταστάσεις.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις καταλήψεις και τις ελευθεριακές συλλογικότητες που δέχονται επιθέσεις από τα οπλισμένα από το κράτος χέρια με πιστόλια, γκλοπ και βόμβες κρότου λάμψης.
Οι επιχειρηματίες μπορεί να ξέρουν να δουλεύουν τα χωράφια τους με σύγχρονους σκλάβους και να έχουν εξοπλίσει τους σερίφηδες να τους φυλάνε, αλλά και οι ινδιάνοι ακονίζουν τα βέλη τους, στέκοντας όρθιοι απέναντι τους.
Τα πανεπιστήμια είναι για φοιτητές κι όχι για Κορκονέους και μπάτσους ρατσιστές
Η βίαιη εισβολή στην ΑΣΟΕΕ, το ξυλοκόπημα φοιτητών και «αντιστασιακών» -κατά την κρίση των μπάτσων- μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω στις εποχές της χούντας του 67’ και μας υπενθυμίζει ότι το κράτος με όποια προβιά δημοκρατίας και να εμφανίζεται, δεν είναι τίποτα άλλο παρά επιβολή της εξουσίας με την βία. Όταν τα επιχειρήματα του στερέψουν, χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ και την αστυνομική βία για να επιβάλλουν τη βούληση του, επιβεβαιώνοντας ότι μόνο η Αναρχία χωρίς βία μπορεί να διασφαλίσει την κοινωνική και την οικουμενική ειρήνη με την κατάργηση των κρατών. Τα γεγονότα αυτά μας δείχνουν παράλληλα και το αληθινό πρόσωπο της πολιτικής Μητσοτάκη που εκφράζεται μέσα από τρεις βασικούς πυλώνες εξουσίας: καταστολή, μηδενισμός των ελευθεριών και αθώωση της αστυνομικής βίας.
Δυστυχώς λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι ο δρόμος είναι απενοχοποιημένος πλέον για οποιοδήποτε μπάτσο, να σκοτώσει τον επόμενο Αλέξη έχοντας ως σύμμαχο του, το πάντα πρόθυμο κράτος να κουκουλώσει τέτοιες καταστάσεις.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις καταλήψεις και τις ελευθεριακές συλλογικότητες που δέχονται επιθέσεις από τα οπλισμένα από το κράτος χέρια με πιστόλια, γκλοπ και βόμβες κρότου λάμψης.
Οι επιχειρηματίες μπορεί να ξέρουν να δουλεύουν τα χωράφια τους με σύγχρονους σκλάβους και να έχουν εξοπλίσει τους σερίφηδες να τους φυλάνε, αλλά και οι ινδιάνοι ακονίζουν τα βέλη τους, στέκοντας όρθιοι απέναντι τους.
Τα πανεπιστήμια είναι για φοιτητές κι όχι για Κορκονέους και μπάτσους ρατσιστές