τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανούς
τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ «δι’ ἡμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν». Γιὰ ἐμᾶς ἐπτώχευσε ὁ Θεός, ἐνῶ ἦταν πλούσιος. Αὐτή ἡ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐπανηχεῖ σήμερα, τὴν μεγάλη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.
Ἀνέκφραστο, ἀκατάληπτο μυστήριο ἡ θεία ἐνανθρώπηση. Ἡ κένωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ ταπείνωσή Του, εἶναι ἄπειρη, ἀβυσσαλέα, ἐντελῶς ἀκατάληπτη στὸν ἀνθρώπινο νοῦ. Ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα τῆς θεότητος, τὸ ἀπαστράπτον μεγαλεῖο μέσα στὸ ὁποῖο βρίσκεται ὁ Θεός, εἶναι ἐντελῶς ἀνέκφραστα, ἀκατάληπτα καὶ ἀπερινόητα στὸν φτωχό, ἀδύναμο ἄνθρωπο.
Ἐπτώχευσε ὁ πλούσιος Θεός! Κι αὐτή Του τὴν πτωχεία τὴν εἴδαμε οἱ ἄνθρωποι σὲ ὅλη τὴν ἐπὶ γῆς ζωή Του, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς θείας Του ἐνανθρωπήσεως. Σπάργανα φτωχικὰ καὶ σταῦλος καὶ παχνὶ τῶν ζώων, προκειμένου νὰ ἀνακλιθεῖ ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων· Αὐτὸς, ἐνώπιον τοῦ Ὁποίου ὑποκλίνονται μὲ δέος οὐράνια καὶ ἐπίγεια καὶ καταχθόνια!
Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀναφωνεῖ ἐκστασιασμένος: «Μαραγκὸ βλέπω καὶ φάτνη, βρέφος καὶ σπάργανα, Παρθένο λεχώνα χωρὶς οὔτε τὰ ἀπαραίτητα. Φτώχεια καὶ ἀνέχεια. Ἐνῶ εἶναι πλούσιος, ἐπτώχευσε γιὰ ἐμᾶς. Οὔτε κρεβάτι, οὔτε στρῶμα εἶχε. Μέσα σ’ ἕνα παχνὶ εἶχε τοποθετηθεῖ.
Θαυμαστὴ ἡ πτωχεία τοῦ πλουσίου Θεοῦ…
Καὶ παρέχει πλοῦτο πολὺ σ’ ὅποιον θὰ θελήσει νὰ τὴν ἀκολουθήσει κι ὁ ἴδιος στὴ ζωή του.
Ὑπάρχει μυστηριώδης πλοῦτος μέσα στὴ χριστομίμητη φτώχεια. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἐμακάρισε τοὺς φτωχούς λέγοντας: «Μακάριοι οἱ πτωχοί». Ὄχι ἐπειδὴ αὐτὴ καθ᾿ εαυτὴν ἡ φτώχεια ἀποτελεῖ θεία εὐλογία. Ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὴ ὁδηγεῖ τοὺς φτωχοὺς στὸ νὰ θέτουν τὸν ἑαυτό τους, τὴν ὅλη ὕπαρξή τους, τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν περιουσία τους σὲ ἄμεση ἐξάρτηση ἀπὸ τὸν Θεό. Ἡ φτώχεια βοηθεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ προδιαθέτει τὴν ψυχή στὴν ἁγία ταπείνωση, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸν κυριότερο ἀγωγὸ τῆς Χάριτος καὶ εὐλογίας τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Ὁ φτωχός, ὅταν τὴν φτώχεια του τὴν ἀντιμετωπίζει κατὰ Θεόν, εὔκολα καθίσταται καὶ ταπεινός καὶ πλούσια εὐλογημένος καὶ χαριτωμένος ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν ἐγκαταλείπει τὸν ταπεινό. Ποτὲ δὲν ἐγκαταλείπει ἐκεῖνον ποὺ δὲν στηρίζεται μὲ αὐτοπεποίθηση στὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ ὅλη τὴ ζωή του τὴν ἐξαρτᾶ μὲ ἀκλόνητη πίστη καὶ ἐλπίδα ἀπὸ τὴν Θεία Πρόνοια.
Ἀδελφοί μου, ἂς γιορτάσουμε φέτος, στὸ ἀληθινὸ νόημά τους Χριστούγεννα· ὄχι μὲ ἀντιπνευματικὸ τρόπο, βυθισμένοι σὲ μιὰ παραμυθένια γοητεία ὑλιστικῆς αὐτάρκειας καὶ φαντασμαγορίας, ἀλλὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἦρθε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ μας.
Ἐν πτωχείᾳ!
Ἂς περάσουμε τὶς γιορτὲς μὲ ἐλαχιστοποίηση τῶν ὑλικῶν μας ἀπαιτήσεων, μὲ λιτότητα στὸ φαγητό, τὸν ρουχισμὸ καὶ τοὺς στολισμούς μας. Κι ὅ,τι τυχὸν μᾶς περισσεύσει, νὰ τὸ προσφέρουμε σ’ ὅσους στεροῦνται καὶ τῶν βασικῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Ἀλλὰ κυρίως ἂς περάσουμε τὶς γιορτὲς μὲ πνευματικὴ πτωχεία: μὲ ταπείνωση, μὲ μετάνοια, μὲ ἐκζήτηση τοῦ Θείου ἐλέους γιὰ τοὺς δικούς μας, μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐγκαρτέρηση.
Μόνο ἔτσι θὰ πανηγυρίσουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα. Μόνο ἔτσι θὰ καταλάβουμε τὴν παρηγοριὰ ποὺ ἦρθε νὰ φέρει ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, τὴν ἀγάπη Του, τὴ χαρά Του, τὴν ἐλπίδα Του.
Αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων. Αὐτὸς ὁ ἀληθινὸς πλοῦτος, ποὺ προκύπτει μέσα ἀπὸ τὴν κατὰ Θεὸν πτωχεία, τὴν ὁποία μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς ἐδίδαξε. Εὔχομαι σὲ ὅλους ἔτη πολλὰ καὶ εὐλογημένα
Μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Νηπιάσαντος Κυρίου
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος
