«Τιμούμε σήμερα την επέτειο της πρώτης Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου, του γεγονότος που έδωσε πολιτική μορφή και υπόσταση στην εξεγερμένη Ελλάδα, διακηρύσσοντας την ανεξαρτησία του Γένους και ταυτόχρονα διατυπώνοντας τις θεμελιώδες αρχές οργάνωσης και λειτουργίας της νέας ελληνικής πολιτείας.
Μια μόλις χρονιά πριν την συμπλήρωση των διακοσίων ετών από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, η συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε δίνει σ’ αυτή την επέτειο ξεχωριστό συμβολισμό και περιεχόμενο.
Πρώτα απ’ όλα, είναι μια ευκαιρία, αλλά και μια ισχυρή υπόμνηση της ευθύνης να επαναβεβαιώσουμε την προσήλωσή μας στις αξίες που αποτυπώθηκαν στα δύο σπουδαία καταστατικά κείμενα της εθνοσυνέλευσης, τη Διακήρυξη της Ελευθερίας και το Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος.
Ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας, υπογραμμίζει ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, συντάκτης της Διακήρυξης, δεν στηρίζεται σε δημαγωγικές και στασιώδεις αρχές, ούτε έχει ιδιοτελείς επιδιώξεις. Είναι πόλεμος εθνικός και ιερός, του οποίου η μόνη αιτία είναι η ανάκτηση των δικαιωμάτων της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής – ιδανικά που αποτυπώνονται ξεκάθαρα στο προσωρινό Σύνταγμα, που δικαίως έχει χαρακτηριστεί το πλέον δημοκρατικό και φιλελεύθερο της εποχής του.
Σήμερα, η δυναμική υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων και συμφερόντων, αλλά και η ακλόνητη πεποίθηση στη δύναμη των ελεύθερων πολιτών να διεκδικούν και επιτυγχάνουν όχι μόνο την προσωπική και οικογενειακή τους, αλλά και τη συλλογική και εθνική ευημερία είναι οι γνώμονες που οδηγούν την πατρίδα μας οριστικά έξω από τη δύσκολη περιπέτεια της κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, προς ένα μέλλον αισιοδοξίας και προκοπής.
Ο πατριωτισμός και ο φιλελευθερισμός, η ασυμβίβαστη αγάπη για την πατρίδα και η πίστη στην ελευθερία είναι σήμερα ξανά οι ασφαλείς άξονες που επιτρέπουν στην πατρίδα μας να αντικρύζει με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία το αύριο παρά τις σημαντικές προκλήσεις του ευρύτερου διεθνούς μας περιβάλλοντος.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση, η διαρκής ενίσχυση των θεσμών του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, αλλά και η ενεργή σφυρηλάτηση της εθνικής ενότητας είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε αυτή η προσπάθεια να πετύχει τον στόχο της.
Άλλωστε η μεγάλη αυτή αλήθεια καταδεικνύεται με τον πλέον δραματικό τρόπο και στην ιστορία του Αγώνα της Ανεξαρτησίας – τόσο με την αποφασιστικότητα των επαναστατημένων Ελλήνων να διατυπώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα δικά τους καταστατικά κείμενα, όσο και με τις τραγικές συνέπειες της διχόνοιας όποτε αυτή επετράπη να εμφιλοχωρήσει μεταξύ του Γένους.
Η συνειδητοποίηση αυτής της διπλής ικανότητας του Ελληνισμού, τόσο για θριάμβους όσο και για τραγωδίες, είναι ίσως το σημαντικότερο δίδαγμα που μπορούμε να εξάγουμε από τη μελέτη της Ιστορίας μας.
Και είναι στο χέρι μας και ευθύνη μας, η επέτειος των διακοσίων ετών από την εθνική παλιγγενεσία να λειτουργήσει ως ευκαιρία αυτό το σημαντικότατο δίδαγμα επιτέλους να το εμπεδώσουμε ως κοινωνία για να προχωρήσουμε επιτέλους μπροστά, αποδίδοντας μ’ αυτό τον τρόπο τον πιο έμπρακτο και προσήκοντα φόρο τιμής στους Έλληνες και τις Ελληνίδες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τη δική μας ελευθερία.
Ήρθε η ώρα, με αφορμή τα 200 χρόνια από το 1821, να κάνουμε το βήμα εκείνο που θα οδηγήσει το Γένος μας σε μια εποχή ομόνοιας και κοινής προκοπής, σε μια εποχή νέων θριάμβων χωρίς τις σκιές της απρόκλητης τραγωδίας.
Κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε της Βουλής, θέλω να αναφερθώ για μια ακόμη φορά με αυτή την αφορμή στην ανάγκη να επιλυθεί το πρόβλημα της υποστελέχωσης του Μουσείου, ώστε να είναι ανοιχτό και επισκέψιμο, γιατί δεν αρκεί να δημιουργούμε δομές, πρέπει να και να λειτουργούν. Κρίνοντας από τη μέχρι σήμερα συνεργασία μας, και γνωρίζοντας την αποτελεσματικότητά σας, είμαι βέβαιος ότι θα δοθεί η προσήκουσα λύση».
