Όμως, δεν μιλάμε για μια τυχαία ομάδα ποδοσφαίρου. Μιλάμε για τον Πανναυπλιακό, την ομάδα της πρωτεύουσας του νομού, μία από τις δύο κορυφαίες στην ποδοσφαιρική ιστορία του τόπου. Αν όλοι απόρησαν, πως δέχτηκα να συνεργαστώ, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που βρέθηκε ποτέ αυτός ο Σύλλογος, η απάντηση είναι μία… «Για τον Πανναυπλιακό. Για το ποδόσφαιρο..».
Είναι πολύ εύκολο να αποδίδεις ευθύνες και να φεύγεις. Είναι ακόμη πιο εύκολο να κατηγορείς και να δείχνεις με το δάχτυλο «αποδιοπομπαίους τράγους». Η κοινωνία σήμερα, διψάει για θύματα. Και στην περίπτωση του Πανναυπλιακού, αυτό είναι, στην δεδομένη χρονική στιγμή, το μόνο εύκολο.
Ανέλαβα σε μια, βαθμολογικά, αρκετά δύσκολη στιγμή. Η συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών άλλαξε προς το καλύτερο, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει η ομάδα αρκετούς βαθμούς, να ξεφύγει από τη ζώνη κινδύνου και να μπορέσει να ανασάνει, κοιτώντας το επόμενο βήμα με αρκετή αισιοδοξία. Δεν χρειαζόταν παρά η τήρηση των ελαχίστων συμφωνημένων, ανάμεσα σε Διοίκηση και ποδοσφαιριστές, ώστε η πορεία να εξακολουθήσει να είναι ανοδική και να αποκατασταθεί παντελώς, κάθε κακή εντύπωση του πρόσφατου παρελθόντος.
Δυστυχώς, οι οικονομικές δυνατότητες των ανθρώπων που την διοικούν, είναι αδύνατον να εξυπηρετήσουν ακόμη και τις πιο ελάχιστες συμφωνίες και απαιτήσεις. Κανείς άνθρωπος από την πόλη, δεν προτίθεται να βοηθήσει οικονομικά. Ούτε καν, ως φυσική παρουσία. Τέτοια απαξίωση, σίγουρα δεν είναι κάτι που σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Όποια προσπάθεια κι αν έγινε, αντίκρυσε μια πόρτα κλειστή.
Ο Πανναυπλιακός, δεν αξίζει τέτοιας συμπεριφοράς. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του γυρίζει την πλάτη. Με το «όνομά» του επωφελήθηκαν πολλοί. Με την αγωνιστική του παρουσία, πανηγύρισαν σχεδόν όλοι. Έζησαν στιγμές μοναδικές. Ο Πανναυπλιακός, είναι ένα κομμάτι της ζωντανής ιστορίας της πόλης. Θεωρώ εντελώς απαράδεκτο να μην υπάρχει έστω μια μικρή ομάδα ανθρώπων, να αναλάβουν τις τύχες του, ξεπερνώντας την σημερινή αποκαρδιωτική ποδοσφαιρική του παρουσία. Οι «υποχρεώσεις» που τον βαραίνουν σήμερα, είναι μια σταγόνα μπροστά στον πακτωλό των χρημάτων που έχουν διακινηθεί επ’ ονόματί του αλλά κυρίως, είναι εξωφρενικά μικρές, μπροστά στην πολύχρονη προσφορά του, στον Αθλητισμό της πόλης.
Η σημερινή Διοίκηση, αναζητά με αγωνία ανθρώπους να την αναλάβουν. Η παραδοχή της, πως ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να ανταπεξέλθει, στις ελάχιστες σημερινές απαιτήσεις, είναι και ένα κάλεσμα προς κάθε ενδιαφερόμενο. Αν δεν βρεθεί κανείς, η παρούσα κατάσταση θα συνεχιστεί, οδηγώντας την ομάδα σε μαρασμό και ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση.
Θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς όλους όσους προσπαθήσαμε να βγάλουμε την ομάδα από το αδιέξοδο. Αυτό που καταφέραμε, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, ίσως αποτελεί μια αχτίδα φωτός…
ΜΗΤΡΟΣΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ
