• Σύγχυση προκαλεί το νέο νομοσχέδιο περί δημιουργίας εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων.
• Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής προστασίας μετατρέπεται σε Υπερυπουργείο με υπερσυγκεντρωση αρμοδιοτήτων.
• Σε κίνδυνο η περιβαλλοντική προστασία παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα.
• Η Επιτροπή Εκτίμησης Κινδύνου παρεκκλίνει των κείμενων διατάξεων και δεν μπορεί να πείσει ότι οι προθέσεις για οποιοδήποτε έργο, είναι αγαθές.
• Παραμερίζεται η κοινοτική νομοθεσία της περιβαλλοντολογικής αδειοδότησης, που συνιστά πυλώνα για την προστασία του περιβάλλοντος.
• Το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’όψη.
• Η δημιουργία απορρήτων κονδυλίων, στον προυπολογισμό της Πολιτικής Προστασίας, μόνο υπόνοιες για αδιαφάνεια και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι προκαλεί.
• Η ενσωμάτωση της με μακρά ιστορία Πυροσβεστικής Ακαδημίας στην υπό ίδρυση Εθνική Σχολή Διαχείρισης Κρίσεων, δεν εξασφαλίζει την καλύτερη λειτουργία του Πυροσβεστικού Σώματος.
• Έμμεση απαξιώνει η Κυβέρνηση το θεσμό του εθελοντισμού μετά την εξουσιοδότηση της Πολιτικής Προστασίας να διαγράφει τις εθελοντικές ομάδες.
• Με το άρθρο 185 επιχειρείται η ανάθεση της διαχείρισης των φυλακών στον ιδιωτικό τομέα. Έχουμε, συνεπώς, την εκχώρηση δημόσιας εξουσίας, που πηγάζει από τον κεντρικό πυρήνα του κράτους σε ιδιώτες επιχειρηματίες.
Ολόκληρη η ομιλία του Γιάννη Γκιόλα,:
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Με το υπό ψήφιση Ν/Σ, η Κυβέρνηση διατείνεται ότι θα αναδιαρθρωθεί η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και θα αναδιοργανωθεί το Πυροσβεστικό Σώμα μέσω της δημιουργίας ενός Εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων που θα εξασφαλίζει την ανθρώπινη ζωή και την περιουσία των πολιτών, καθώς και θα θέτει σε προτεραιότητα το φυσικό πλούτο και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας.
Ερευνητέο, συνεπώς, εάν οι προωθούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις είναι σε θέση να το επιτύχουν, μέσω του πολλά υποσχόμενου ως «σύγχρονου, ευέλικτου και αποτελεσματικού» εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων που συγκροτούν.
Πρώτον, με το παρόν σχέδιο, εισάγεται πληθώρα ρυθμίσεων που τροποποιούν τις υφιστάμενες, σήμερα, αρμοδιότητες στις εν λόγω δομές και υπηρεσίες του κράτους και της διοίκησης προκαλώντας, όμως, μεγάλη σύγχυση επ’ αυτών. Με δυσκολία αντιλαμβάνεται κανείς τη διάρθρωση και διοικητική σχέση μεταξύ του, προς σύσταση, Εθνικού Μηχανισμού και της, υφιστάμενης σήμερα, Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας. Φαίνεται ότι δημιουργούνται, και πάλι, δομές με υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων, με τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας να ομοιάζει σε Υπερ- υπουργείο, πλην όμως να συνιστά, κατά το λεκτικό του σχεδίου που καταθέσατε “επιχειρησιακή δομή του Εθνικού Μηχανισμού”! Σε κάθε περίπτωση, οι αρμοδιότητες του μεν όσο και της δε, δεν προκύπτουν με σαφήνεια ούτε από τις κύριες ούτε από τις μεταβατικές διατάξεις του νομοσχεδίου.
Δεύτερον, εισάγονται παρεκκλίσεις από την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία, και μάλιστα στο όνομα ενός νομοθετήματος που δήθεν εναρμονίζεται με την προστασία τούτου του συνταγματικά κατοχυρωμένου εννόμου αγαθού. Αυτό το παράθυρο ανοίγει η θεσπιζόμενη Επιτροπή Εκτίμησης Κινδύνου που μπορεί κατά το δοκούν να χαρακτηρίζει υποτιθέμενα έργα προληπτικής φύσεως, ως άμεσης υλοποίησης, κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων. Η ερμηνεία που επιχειρείται στην αιτιολογική έκθεση ότι το ανωτέρω δεν έρχεται σε σύγκρουση με το Σύνταγμα δεν μπορεί να πείσει για δήθεν αγαθές προθέσεις. Το ίδιο εξοργιστική είναι και η προσποιούμενη ,από τη Νέα Δημοκρατία, άγνοια ως προς το ότι ο θεσμός της περιβαλλοντικής αδειοδότησης είναι θεσμός προστατευτικός για το περιβάλλον. Τίθεται, έτσι , εκποδών η, κοινοτικών καταβολών, νομοθεσία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης που συνιστά πυλώνα για την περιβαλλοντική προστασία και για την αποτροπή της επέλευσης δυσμενών συνεπειών από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και υποδομές, αλλά και από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, την κλιματική αλλαγή και τους κινδύνους που ελλοχεύει η τεχνολογική καινοτομία.
Αυτό, όπως και το ότι η επικινδυνότητα του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής τείνει, στις μέρες μας, να μετεξελιχθεί σε κρίση, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οφείλει να το λάβει σοβαρά υπόψιν της πριν να ’ναι πολύ αργά.
Τι δείγματα γραφής όμως έχει, μέχρι σήμερα, δώσει και τι εσείς επιλέγετε να θεσμοθετήσετε ;
Nα δημιουργείτε, για ένα τόσο ευαίσθητο και κρίσιμο εθνικά ζήτημα απόρρητα κονδύλια ή άλλως μια “μικρή ΕΥΠ”, όπως εύστοχα αναφέρθηκε στον τύπο!
Προβλέπεται η εγγραφή ειδικής πίστωσης απόρρητων εθνικών αναγκών στον προϋπολογισμό της Γ.Γ.Π.Π., ύστερα από απόφαση του Γενικού Γραμματέα και υποστηρίζετε ότι αυτή η αναιτιολόγητη και αστήρικτη απόφαση ενός μονοπρόσωπου οργάνου θα διασφαλίσει τα εθνικά συμφέροντα. Μόνο υπόνοιες περί αδιαφάνειας κα συμφωνιών κάτω από το τραπέζι δημιουργεί!
Όσο για τις νομοθετικές ρυθμίσεις που άπτονται της λειτουργίας της Πυροσβεστικής : Προτείνεται η, με μακρά ιστορία, Πυροσβεστική Ακαδημία να ανήκει εφεξής σε ένα νέο νομικό πρόσωπο, την προς σύσταση Εθνική Σχολή Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Καταστροφών. Σε τι θα βοηθήσει η διοικητική ενσωμάτωσή της στην προς ίδρυση Σχολή και γιατί η αλληλεξάρτηση των δύο να συνιστά εχέγγυο καλύτερης λειτουργίας της Πυροσβεστικής ; Eπίσης, πόσο άμεσα αυτό μπορεί να λάβει χώρα ; Ο διοικητικός μηχανισμός μόνον βαρύτερος μπορεί να γίνει με τέτοιες προτάσεις. Αντιθέτως, δεν υπάρχει, στο νομοσχέδιό σας, πρόβλεψη για την κάλυψη οργανικών θέσεων στο πυροσβεστικό σώμα, που θα εξασφάλιζε την καλή λειτουργία και ετοιμότητα του σώματος που έχει, μέχρι σήμερα, αξιόμαχα και με επάρκεια επιτελέσει το έργο του.
Ένα ακόμη σημείο που θα ήθελα να παρατηρήσω, ενδεικτικό της διαφορετικής αντίληψής σας στα πράγματα, είναι αν όχι η απαξίωση, η μεμψιμοιρία έναντι του θεσμού του εθελοντισμού, με την παροχή της εξουσιοδότησης, στην Πολιτική Προστασία, για διαγραφή των εθελοντικών οργανώσεων, που, τουναντίον, θα έπρεπε να επιβραβεύονται και να εκπαιδεύονται, για να εξακολουθήσουν να προσφέρουν, όπως άριστα έχουν πράξει μέχρι σήμερα και αξίζουν τον έπαινό μας για αυτό!
Καταληκτικά, ως κόμμα αλλά και ως προηγούμενη κυβέρνηση, ουδόλως αγνοούμε τις παθογένειες και τις δυσλειτουργίες του υφιστάμενου, σήμερα, πλαισίου και Μηχανισμού. Σας παραπέμπω, λοιπόν, στην πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ η οποία διαπνέεται από τη διάγνωση της σοβαρότητας των σύγχρονων κινδύνων και προκλήσεων και από την επιτακτικότητα της δημιουργίας ενός μηχανισμού ικανού να προλαμβάνει, να είναι σε ετοιμότητα, να συντονίζει, να αντιμετωπίζει και να αποκαθιστά. Και κάτι ακόμη, εξαιρετικά κρίσιμο, ένας κρατικός μηχανισμός πολιτικής προστασίας, για να είναι αποτελεσματικός, προαπαιτεί τη διενέργεια διαβουλεύσεων με την επιστημονική κοινότητα. Το σύνολο των ανωτέρω θα επιτευχθεί μόνον με σαφή περιγραφή των αρμοδιοτήτων, αλλά και απλοποίηση και σαφήνεια των προϋποθέσεων και των όρων που απαιτούνται.
Δυστυχώς, το ΝΣ που προωθείτε, αντί της απλοποίησης της κατάστασης και της επακριβούς περιγραφής των φορέων και αναγκαίων δράσεων, επιτείνει, την ασάφεια και τη σύγχυση ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης δυσκολιών και επικίνδυνων καταστάσεων.
Με το άρθρο 185 επιχειρείται η ανάθεση της διαχείρισης των φυλακών στον ιδιωτικό τομέα.
Έχουμε, συνεπώς, την εκχώρηση δημόσιας εξουσίας, που πηγάζει από τον κεντρικό πυρήνα του κράτους σε ιδιώτες επιχειρηματίες.
