Αυτός ο απίθανος ισχυρισμός περιέχεται σε πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου και αποδίδεται σε πρώην Δήμαρχο, που επέβαλε με την πλειοψηφία του αυτή την απόφαση και αποκαλύφθηκε, όταν κάτοικοι άρχισαν να ψάχνουν σε έγγραφα τους λόγους και τις αιτίες αυτής της εξωφρενικής χρέωσης. Όταν μάλιστα η περιοχή πνίγεται κάθε χρόνο στα αμάζευτα σκουπίδια και τα ποσά που πληρώνουν με κανένα τρόπο δεν αντιστοιχούν σε «ανταποδοτικές υπηρεσίες», όπως προβλέπει ο νόμος.
Η μνημειώδης αυτή απόφαση -που πάρθηκε το 2012, αλλά ισχύει μέχρι σήμερα- ψηφίστηκε από την τότε πλειοψηφία, επιβλήθηκε σε πλούσιους και φτωχούς, βίλλες ή αυθαίρετα των 50 τετραγωνικών, πάνω στο κρίσιμο έτος της αρχής της κρίσης, χωρίς να λάβει καθόλου υπ’όψιν της τις οικονομικές συνθήκες και την κατάσταση των πολιτών. Αφορά 4.000 περίπου ιδιοκτήτες εξοχικών κυρίως κατοικιών στις περιοχές εκτός σχεδίου και ανεξάρτητων οικισμών εντός σχεδίου, που ανήκουν κατά κανόνα σε ετεροδημότες. Συγκεκριμένα οι περιοχές που αφορά η απόφαση είναι: Βερβερόντα, Πανόραμα, Κορακιά, Χηνίτσα, Κόστα, Κοστούλα, Άγιος Αιμιλιανός, Κουνούπι, Τζέμι, Φλάμπουρα, Σαλάντι, Πετροθάλασσα, Πόρτο Ύδρα και άλλες δέκα περίπου λιγότερο γνωστές.
Οι κάτοικοι της Ερμιονίδας χωρίστηκαν έτσι στα δύο με μια απόφαση αντισυνταγματική, που παραβιάζει κάθε κανόνα δικαίου και ισότητας. Παρά την εναλλαγή δε παρατάξεων από το 2012 μέχρι σήμερα στη Δημαρχία, η παράλογη αυτή απόφαση παραμένει σε ισχύ, εισπράττοντας ποσά τα οποία προφανώς διοχετεύει σε άλλες δραστηριότητες, πράγμα που απαγορεύει ο νόμος.
Με ένα ακροβατικό τρόπο το Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας χρησιμοποίησε τότε μια αμφιλεγόμενη νομικά διάταξη του νόμου 25/1975 και προκειμένου να εισπράξει 2€ ανά τετραγωνικό, έναντι 0,90€ που χρεώνει στους μόνιμους κατοίκους, υπερ-διπλασιάζει με πλασματικά τετραγωνικά κάθε κατοικία, για να εισπράξει το επιθυμητό ποσό δημοτικών τελών. Δηλαδή αν μια κατοικία είναι 150τετρ.μέτρα, χρεώνεται με δημοτικά τέλη κατοικίας 375 τετρ.μέτρων!
Από τότε που ίσχυσε αυτή η απόφαση οι κάτοικοι προσπαθούν να λύσουν το γρίφο που αναφέρεται σε κάθε λογαριασμό της ΔΕΗ, ως χρέωση Δημοτικών Τελών για τις κατοικίες τους, με τετραγωνικά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενώ οι διαμαρτυρίες τους για τις υπερβολικές χρεώσεις καταλήγουν πάντα σε διαπληκτισμούς με τους δημοτικούς υπαλλήλους. Κι αυτό γιατί η απόφαση πάρθηκε εν κρυπτώ, χωρίς κανείς να τους ενημερώσει, χωρίς να έχουν την παραμικρή πληροφόρηση, παρά μόνο όταν έλαβαν τον λογαριασμό της ΔΕΗ.
Το τελευταίο καλοκαίρι συντάχθηκε και υπογράφηκε από εκατό περίπου κατοίκους της περιοχής του οικισμού του Αγίου Αιμιλιανού, στο Πόρτο Χέλι, μια καταγγελία – διαμαρτυρία – ένσταση προς το νέο Δημοτικό Συμβούλιο, εξαιρετικά σοβαρή και τεκμηριωμένη με νομικά επιχειρήματα. Το έγγραφο αυτό κοινοποιήθηκε εγκαίρως από τον Σεπτέμβριο και στο νέο Δήμαρχο και ουσιαστικά ζητούσε, μια αντιπροσωπεία μας, να εκθέσει στο Δημοτικό Συμβούλιο τα επιχειρήματά του για την άδικη αυτή απόφαση, να προτείνει τις απόψεις του και λύσεις για το θέμα αυτό. Τόσο όμως το Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και άλλες υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, αγνόησαν παντελώς την καταγγελία μας και το αίτημά μας, για μήνες δεν έστειλαν καμία απάντηση, παρ’ όλο που τον Οκτώβριο συγκαλέστηκε έκτακτο και επείγον Δημοτικό Συμβούλιο με θέμα τη… χρέωση των δημοτικών τελών, τα οποία τελικά όμως παραμένουν τα ίδια και για το 2020.
Αυτό βέβαια δεν αποτελεί έκπληξη, διότι η στάση της απαξίωσης είναι σταθερή σε κάθε αίτημα σχεδόν, που κατά καιρούς έχουν διατυπώσει οι ετεροδημότες κάτοικοι της περιοχής(οι οποίοι βέβαια δεν ψηφίζουν τους αιρετούς), ως ιδιοκτήτες εξοχικών κατοικιών.
Όμως το ενδιαφέρον του θέματος κορυφώθηκε όταν μετά από πολύμηνη έρευνα συγκεντρώσαμε ότι έγγραφο αφορούσε τα δημοτικά τέλη από το 2012 και μετά και κάναμε έλεγχο νομιμότητας. Το συμπέρασμα είναι ότι τόσο η ίδια η αρχική απόφαση, η μετέπειτα διαδικασία και άλλες επί μέρους σχετικές με το θέμα αποφάσεις βρίθουν παρατυπιών και παρανομιών. Παρακάτω συνοψίζουμε τα συνοπτικά βασικά:
1. Καμία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ή κανονιστική πράξη που αφορά τα δημοτικά τέλη δεν έχει δημοσιευτεί και αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Δήμου ή σε τοπικές εφημερίδες ή σε πίνακα ανακοινώσεων για την ενημέρωση του κοινού, όπως προβλέπει ο νόμος. (Εκτός από μία που αφορά μείωση δημοτικών τελών σε ανάπηρους και μονογονικές οικογένειες). Αναρτώνται μόνο στο σύστημα «Διαύγεια», που είναι δύσχρηστο και απαιτεί γνώση του κωδικού κάθε εγγράφου για την αναζήτησή του.
2. Δεν εκδίδονται κάθε χρόνο τον Οκτώβριο οι κανονιστικές πράξεις για τα δημοτικά τέλη, όπως προβλέπει ο νόμος 25/1975, είτε αυξάνονται είτε όχι τα δημοτικά τέλη και ούτε δημοσιεύονται. Συνεπώς, σύμφωνα με τη νομολογία, η χρέωση των δημοτικών τελών είναι παράνομη και τα ποσά των αυξήσεων μπορεί να θεωρηθούν «αχρεωστήτως καταβληθέντα».
3. Ο προϋπολογισμός βάσει του οποίου καθορίστηκαν από το 2012 οι αυξήσεις στα δημοτικά τέλη, δεν παραθέτει αιτιολογημένα στοιχεία για την λεπτομερή κοστολόγηση ανά περιοχή, έτσι ώστε να δικαιολογούνται οι κατά περιοχή αυξήσεις. Δεν έχει γίνει ποτέ ογκομέτρηση των απορριμμάτων ανά περιοχή(εύκολα, μετρώντας απορριμματοφόρα συλλογής ανά περιοχή) για να καθοριστεί το κόστος. Και η μελέτη δε έγινε διότι ο δήμαρχος είπε ότι «οι κάτοικοι των περιοχών αυτών είναι πλούσιοι» (όπως αναφέρεται στα πρακτικά της απόφασης 189/2018).
4. Ο ίδιος προϋπολογισμός εφαρμόζεται από το 2012 μέχρι και το 2019, χωρίς να παρατηρούνται μειώσεις (όπως είναι η μείωση των αποδοχών του προσωπικού καθαριότητας) ή αναπροσαρμογές κονδυλίων. ( Για παράδειγμα το 2012 τα δημοτικά τέλη επιβαρύνονται με 400.000€ για ένα μηχάνημα διαχείρισης σκουπιδιών. Εν συνεχεία το μηχάνημα αυτό παροπλίστηκε, αποσύρθηκε και εξαφανίστηκε. Όμως το ποσό που του αναλογούσε συνέχισε να είναι στον προϋπολογισμό και να πληρώνεται για όλα αυτά τα χρόνια από τους δημότες…μέχρι και σήμερα. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι που πάνε αυτά τα χρήματα των δημοτών; Βεβαίως τα εκατομμύρια που εισπράχτηκαν επί οκταετία επιπλέον με τον ίδιο προϋπολογισμό, πρέπει να επιστραφούν στους πολίτες.)
5. Αιτήματα υπερ-πλούσιων δημοτών, όπως της οικογένειας Λιβανού για τα δημοτικά τέλη έχουν εξεταστεί με προσοχή από το Δημοτικό Συμβούλιο, με τη λογική ότι είναι χορηγοί και δωρητές. Έτσι με την 189/2018 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, μειώθηκαν τα αυξημένα τέλη σε ολόκληρο το ιδιόκτητο νησί «Κορωνίς» που διατηρεί η οικογένεια της Κας Λιβανού στην Κοιλάδα, κάτω από τον τίτλο τουριστικής εταιρίας, από 2€ ανά τετραγωνικό, σε 0,90€ που πληρώνουν οι μόνιμοι κάτοικοι. Το αίτημα αυτό, που κατ’ αρχήν νομικά έπρεπε να χαρακτηριστεί εκπρόθεσμο (δεν υποβλήθηκε μέσα σε 15 μέρες από την αρχική απόφαση), όχι μόνο έφτασε στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά εντελώς περίεργα εγκρίθηκε.
6. Πουθενά και ποτέ δεν γίνεται μνεία ότι οι εξοχικές κατοικίες αυτών των περιοχών λειτουργούν μόνο μερικούς μήνες το καλοκαίρι και τις διακοπές των εορτών. Επομένως δεν παράγουν απορρίμματα και η συλλογή τους είναι σχεδόν μηδενική το χειμώνα, άρα μειώνεται για μεγάλο μέρος τους έτους ο προϋπολογισμός (κάτι που αναγνωρίζεται από το νόμο στις επιχειρήσεις που κλείνουν το χειμώνα). Πως λοιπόν προκύπτει η επιβάρυνσή τους στο υπερ-διπλάσιο;
Τόσο οι έρευνες στα αρχεία του Δήμου που πραγματοποιήσαμε και η επιμονή μας όσο και η προσφυγή μας στο Συνήγορο του Πολίτη, ανάγκασαν τόσο την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αργολίδας, όσο και το Δήμο Ερμιονίδας να στείλουν μια απάντηση μετά από πεντάμηνο, στην οποία η μία υπηρεσία έριχνε την ευθύνη στην άλλη και αυτοδιαψεύδονταν. Η απάντηση ωστόσο δεν κάνει κανένα λόγο για το αίτημά μας, παρά μόνο ότι θεωρεί νόμιμη την απόφαση καθορισμού των τελών.
Η περίπτωση του νησιού της οικογένειας Λιβανού, που απαλλάχτηκε από τα επιβαρυμένα δημοτικά τέλη με ειδική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, αποδεικνύει ότι οι πλούσιοι –περισσότερο ίσως από τους φτωχότερους- «κοιτάζουν» τον λογαριασμό της ΔΕΗ και διαβάζουν το τι πληρώνουν και τι υπηρεσίες τους προσφέρονται, απαιτώντας κατά περίπτωση εκπτώσεις τις οποίες φαίνεται να πετυχαίνουν, εξοικονομώντας χιλιάδες ευρώ συνολικά λόγω της τεράστιας ιδιοκτησίας. Από αυτή την υπόθεση ο νυν δήμαρχος Ερμιονίδας Γεωργόπουλος φέρεται διπλά εκτεθειμένος. Αφ΄ενός διότι το 2018 όντας στην αντιπολίτευση υπερψήφισε την απόφαση Λιβανού, αφ’ ετέρου διότι τώρα εμφανίζεται να πετάει στο «καλάθι των αχρήστων» το ίδιο αίτημα που έκαναν εκατό απλοί κάτοικοι του Αγίου Αιμιλιανού. Εμείς δεν θέλουμε να μην δικαιωθεί το νησί Λιβανού, αλλά να ισχύσει και για μας το ίδιο.
Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο οι πολίτες, που ανήκουν σε οικονομικά κατώτερες τάξεις κατά τη λογική του Δήμου. Αγνοούνται, απαξιώνονται και κατατάσσονται όλοι στους «πλούσιους» της «Ελληνικής Ριβιέρας». Χαρακτηρισμός που απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αν ζήσει κανείς εδώ και μυρίσει τους τόνους των σκουπιδιών που συσσωρεύονται έξω από τα σπίτια μας.
Αν ο Δήμος Ερμιονίδας είναι ευαίσθητος μόνο σε συγκεκριμένη κατηγορία προνομιούχων πολιτών της περιοχής, με τους οποίους μάλιστα φαίνεται να συναλλάσσεται (υπάρχει μνεία στα πρακτικά της απόφασης 189/2018 ότι η οικογένεια Λιβανού έχει κάνει δωρεές) αδικώντας χιλιάδες άλλους, διαπράττει αδίκημα, που μάλλον θα έπρεπε να είναι περιττό να καταγγελθεί από εμάς.
Η υπάρχουσα δαιδαλώδης νομοθεσία δεν προστατεύει στην συγκεκριμένη περίπτωση τα δικαιώματα του πολίτη, όπως αναφέρεται και σε έκθεση που έχει δημοσιεύσει για το θέμα των δημοτικών τελών και ο Συνήγορος του Πολίτη. Η νομοθεσία είναι χαοτική και αντιφατική, οι προθεσμίες για τις δικαστικές προσφυγές είναι ασφυκτικές και ασαφείς, οι διοικητικές προσφυγές είναι χρονοβόρες και δύσκολες και οι δικαστικές προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ιδίως από ομάδες πολιτών) είναι ανέφικτες οικονομικά. Η χαώδης αυτή κατάσταση που αποτελείται από πλήθος νόμων, διατάξεων και εγκυκλίων, αφήνει περιθώρια τέτοιου είδους αυθαιρεσιών στους Δήμους. Οπότε τι μένει να κάνουν οι κάτοικοι και ιδιοκτήτες αυτής της περιοχής; Ακόμα και νομικοί κατ’ επάγγελμα γείτονές μας, που περιλαμβάνονται στους κινητοποιηθέντες 100 του Αγίου Αιμιλιανού, σηκώνουν τα χέρια από απελπισία.
Επιπρόσθετα οι νόμοι που υποχρέωναν τις δημόσιες υπηρεσίες να απαντούν σε συγκεκριμένες προθεσμίες και ακόμα να αποζημιώνουν τους πολίτες, όταν δεν απαντούν εμπρόθεσμα, έχουν καταργηθεί. Έτσι σκόπιμα οι υπηρεσίες δεν απαντούν ή καθυστερούν με αποτέλεσμα οι προθεσμίες νόμιμης υποβολής ενστάσεων να παρέρχονται.
Οι Δήμοι και οι ΟΤΑ είναι βέβαια αυτοδιοίκητοι οργανισμοί, αλλά δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτοι. Και όμως φαίνεται να είναι!
Από αυτό το σημείωμα δεν μπήκαμε στην ουσία της έννοιας της ανταποδοτικότητας, που πρέπει να διέπει την χρέωση και την πληρωμή των δημοτικών τελών, σύμφωνα με το νόμο 25/1975. Απλά πληκτρολογήστε στο Google «σκουπίδια Πόρτο Χέλι» και θα εμφανιστεί η απερίγραπτη ακόμα και από υγειονομική άποψη κατάσταση, που αντιμετωπίζουμε συνεχώς και ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Προσθέστε ότι για δεκαετίες ολόκληρες, κανένα έργο δεν γίνεται σε αυτές τις συγκεκριμένες περιοχές, που καλούνται να πληρώνουν αυξημένα κατά 150% τέλη για φωτισμό, καθαριότητα, πεζοδρόμηση, οδοποιία, φύτευση, αποκλάδωση, παροχή νερού και αποχέτευσης και ότι για να πετάξεις μια σακούλα σκουπιδιών στο κάδο, μπορεί να διανύσεις και ένα χιλιόμετρο!
Σημειώστε επίσης ότι οι τοπικές επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες ζουν από τους εποχικούς παραθεριστές, αφού το χειμώνα τα πάντα στο Πόρτο Χέλι είναι κλειστά και ανοίγουν με την έλευση των παραθεριστών. Με άλλα λόγια η οικονομία του τόπου κινείται μόνο από τους παραθεριστές και σίγουρα όχι από τους μόνο πλούσιους.
Για τους εκατό κατοίκους του Αγίου Αιμιλιανού, Πόρτο Χελίου
Γιάννης Μητσόπουλος
Συντ. Δημοσιογράφος
Η μνημειώδης αυτή απόφαση -που πάρθηκε το 2012, αλλά ισχύει μέχρι σήμερα- ψηφίστηκε από την τότε πλειοψηφία, επιβλήθηκε σε πλούσιους και φτωχούς, βίλλες ή αυθαίρετα των 50 τετραγωνικών, πάνω στο κρίσιμο έτος της αρχής της κρίσης, χωρίς να λάβει καθόλου υπ’όψιν της τις οικονομικές συνθήκες και την κατάσταση των πολιτών. Αφορά 4.000 περίπου ιδιοκτήτες εξοχικών κυρίως κατοικιών στις περιοχές εκτός σχεδίου και ανεξάρτητων οικισμών εντός σχεδίου, που ανήκουν κατά κανόνα σε ετεροδημότες. Συγκεκριμένα οι περιοχές που αφορά η απόφαση είναι: Βερβερόντα, Πανόραμα, Κορακιά, Χηνίτσα, Κόστα, Κοστούλα, Άγιος Αιμιλιανός, Κουνούπι, Τζέμι, Φλάμπουρα, Σαλάντι, Πετροθάλασσα, Πόρτο Ύδρα και άλλες δέκα περίπου λιγότερο γνωστές.
Οι κάτοικοι της Ερμιονίδας χωρίστηκαν έτσι στα δύο με μια απόφαση αντισυνταγματική, που παραβιάζει κάθε κανόνα δικαίου και ισότητας. Παρά την εναλλαγή δε παρατάξεων από το 2012 μέχρι σήμερα στη Δημαρχία, η παράλογη αυτή απόφαση παραμένει σε ισχύ, εισπράττοντας ποσά τα οποία προφανώς διοχετεύει σε άλλες δραστηριότητες, πράγμα που απαγορεύει ο νόμος.
Με ένα ακροβατικό τρόπο το Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας χρησιμοποίησε τότε μια αμφιλεγόμενη νομικά διάταξη του νόμου 25/1975 και προκειμένου να εισπράξει 2€ ανά τετραγωνικό, έναντι 0,90€ που χρεώνει στους μόνιμους κατοίκους, υπερ-διπλασιάζει με πλασματικά τετραγωνικά κάθε κατοικία, για να εισπράξει το επιθυμητό ποσό δημοτικών τελών. Δηλαδή αν μια κατοικία είναι 150τετρ.μέτρα, χρεώνεται με δημοτικά τέλη κατοικίας 375 τετρ.μέτρων!
Από τότε που ίσχυσε αυτή η απόφαση οι κάτοικοι προσπαθούν να λύσουν το γρίφο που αναφέρεται σε κάθε λογαριασμό της ΔΕΗ, ως χρέωση Δημοτικών Τελών για τις κατοικίες τους, με τετραγωνικά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενώ οι διαμαρτυρίες τους για τις υπερβολικές χρεώσεις καταλήγουν πάντα σε διαπληκτισμούς με τους δημοτικούς υπαλλήλους. Κι αυτό γιατί η απόφαση πάρθηκε εν κρυπτώ, χωρίς κανείς να τους ενημερώσει, χωρίς να έχουν την παραμικρή πληροφόρηση, παρά μόνο όταν έλαβαν τον λογαριασμό της ΔΕΗ.
Το τελευταίο καλοκαίρι συντάχθηκε και υπογράφηκε από εκατό περίπου κατοίκους της περιοχής του οικισμού του Αγίου Αιμιλιανού, στο Πόρτο Χέλι, μια καταγγελία – διαμαρτυρία – ένσταση προς το νέο Δημοτικό Συμβούλιο, εξαιρετικά σοβαρή και τεκμηριωμένη με νομικά επιχειρήματα. Το έγγραφο αυτό κοινοποιήθηκε εγκαίρως από τον Σεπτέμβριο και στο νέο Δήμαρχο και ουσιαστικά ζητούσε, μια αντιπροσωπεία μας, να εκθέσει στο Δημοτικό Συμβούλιο τα επιχειρήματά του για την άδικη αυτή απόφαση, να προτείνει τις απόψεις του και λύσεις για το θέμα αυτό. Τόσο όμως το Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και άλλες υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, αγνόησαν παντελώς την καταγγελία μας και το αίτημά μας, για μήνες δεν έστειλαν καμία απάντηση, παρ’ όλο που τον Οκτώβριο συγκαλέστηκε έκτακτο και επείγον Δημοτικό Συμβούλιο με θέμα τη… χρέωση των δημοτικών τελών, τα οποία τελικά όμως παραμένουν τα ίδια και για το 2020.
Αυτό βέβαια δεν αποτελεί έκπληξη, διότι η στάση της απαξίωσης είναι σταθερή σε κάθε αίτημα σχεδόν, που κατά καιρούς έχουν διατυπώσει οι ετεροδημότες κάτοικοι της περιοχής(οι οποίοι βέβαια δεν ψηφίζουν τους αιρετούς), ως ιδιοκτήτες εξοχικών κατοικιών.
Όμως το ενδιαφέρον του θέματος κορυφώθηκε όταν μετά από πολύμηνη έρευνα συγκεντρώσαμε ότι έγγραφο αφορούσε τα δημοτικά τέλη από το 2012 και μετά και κάναμε έλεγχο νομιμότητας. Το συμπέρασμα είναι ότι τόσο η ίδια η αρχική απόφαση, η μετέπειτα διαδικασία και άλλες επί μέρους σχετικές με το θέμα αποφάσεις βρίθουν παρατυπιών και παρανομιών. Παρακάτω συνοψίζουμε τα συνοπτικά βασικά:
1. Καμία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ή κανονιστική πράξη που αφορά τα δημοτικά τέλη δεν έχει δημοσιευτεί και αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Δήμου ή σε τοπικές εφημερίδες ή σε πίνακα ανακοινώσεων για την ενημέρωση του κοινού, όπως προβλέπει ο νόμος. (Εκτός από μία που αφορά μείωση δημοτικών τελών σε ανάπηρους και μονογονικές οικογένειες). Αναρτώνται μόνο στο σύστημα «Διαύγεια», που είναι δύσχρηστο και απαιτεί γνώση του κωδικού κάθε εγγράφου για την αναζήτησή του.
2. Δεν εκδίδονται κάθε χρόνο τον Οκτώβριο οι κανονιστικές πράξεις για τα δημοτικά τέλη, όπως προβλέπει ο νόμος 25/1975, είτε αυξάνονται είτε όχι τα δημοτικά τέλη και ούτε δημοσιεύονται. Συνεπώς, σύμφωνα με τη νομολογία, η χρέωση των δημοτικών τελών είναι παράνομη και τα ποσά των αυξήσεων μπορεί να θεωρηθούν «αχρεωστήτως καταβληθέντα».
3. Ο προϋπολογισμός βάσει του οποίου καθορίστηκαν από το 2012 οι αυξήσεις στα δημοτικά τέλη, δεν παραθέτει αιτιολογημένα στοιχεία για την λεπτομερή κοστολόγηση ανά περιοχή, έτσι ώστε να δικαιολογούνται οι κατά περιοχή αυξήσεις. Δεν έχει γίνει ποτέ ογκομέτρηση των απορριμμάτων ανά περιοχή(εύκολα, μετρώντας απορριμματοφόρα συλλογής ανά περιοχή) για να καθοριστεί το κόστος. Και η μελέτη δε έγινε διότι ο δήμαρχος είπε ότι «οι κάτοικοι των περιοχών αυτών είναι πλούσιοι» (όπως αναφέρεται στα πρακτικά της απόφασης 189/2018).
4. Ο ίδιος προϋπολογισμός εφαρμόζεται από το 2012 μέχρι και το 2019, χωρίς να παρατηρούνται μειώσεις (όπως είναι η μείωση των αποδοχών του προσωπικού καθαριότητας) ή αναπροσαρμογές κονδυλίων. ( Για παράδειγμα το 2012 τα δημοτικά τέλη επιβαρύνονται με 400.000€ για ένα μηχάνημα διαχείρισης σκουπιδιών. Εν συνεχεία το μηχάνημα αυτό παροπλίστηκε, αποσύρθηκε και εξαφανίστηκε. Όμως το ποσό που του αναλογούσε συνέχισε να είναι στον προϋπολογισμό και να πληρώνεται για όλα αυτά τα χρόνια από τους δημότες…μέχρι και σήμερα. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι που πάνε αυτά τα χρήματα των δημοτών; Βεβαίως τα εκατομμύρια που εισπράχτηκαν επί οκταετία επιπλέον με τον ίδιο προϋπολογισμό, πρέπει να επιστραφούν στους πολίτες.)
5. Αιτήματα υπερ-πλούσιων δημοτών, όπως της οικογένειας Λιβανού για τα δημοτικά τέλη έχουν εξεταστεί με προσοχή από το Δημοτικό Συμβούλιο, με τη λογική ότι είναι χορηγοί και δωρητές. Έτσι με την 189/2018 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, μειώθηκαν τα αυξημένα τέλη σε ολόκληρο το ιδιόκτητο νησί «Κορωνίς» που διατηρεί η οικογένεια της Κας Λιβανού στην Κοιλάδα, κάτω από τον τίτλο τουριστικής εταιρίας, από 2€ ανά τετραγωνικό, σε 0,90€ που πληρώνουν οι μόνιμοι κάτοικοι. Το αίτημα αυτό, που κατ’ αρχήν νομικά έπρεπε να χαρακτηριστεί εκπρόθεσμο (δεν υποβλήθηκε μέσα σε 15 μέρες από την αρχική απόφαση), όχι μόνο έφτασε στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά εντελώς περίεργα εγκρίθηκε.
6. Πουθενά και ποτέ δεν γίνεται μνεία ότι οι εξοχικές κατοικίες αυτών των περιοχών λειτουργούν μόνο μερικούς μήνες το καλοκαίρι και τις διακοπές των εορτών. Επομένως δεν παράγουν απορρίμματα και η συλλογή τους είναι σχεδόν μηδενική το χειμώνα, άρα μειώνεται για μεγάλο μέρος τους έτους ο προϋπολογισμός (κάτι που αναγνωρίζεται από το νόμο στις επιχειρήσεις που κλείνουν το χειμώνα). Πως λοιπόν προκύπτει η επιβάρυνσή τους στο υπερ-διπλάσιο;
Τόσο οι έρευνες στα αρχεία του Δήμου που πραγματοποιήσαμε και η επιμονή μας όσο και η προσφυγή μας στο Συνήγορο του Πολίτη, ανάγκασαν τόσο την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αργολίδας, όσο και το Δήμο Ερμιονίδας να στείλουν μια απάντηση μετά από πεντάμηνο, στην οποία η μία υπηρεσία έριχνε την ευθύνη στην άλλη και αυτοδιαψεύδονταν. Η απάντηση ωστόσο δεν κάνει κανένα λόγο για το αίτημά μας, παρά μόνο ότι θεωρεί νόμιμη την απόφαση καθορισμού των τελών.
Η περίπτωση του νησιού της οικογένειας Λιβανού, που απαλλάχτηκε από τα επιβαρυμένα δημοτικά τέλη με ειδική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, αποδεικνύει ότι οι πλούσιοι –περισσότερο ίσως από τους φτωχότερους- «κοιτάζουν» τον λογαριασμό της ΔΕΗ και διαβάζουν το τι πληρώνουν και τι υπηρεσίες τους προσφέρονται, απαιτώντας κατά περίπτωση εκπτώσεις τις οποίες φαίνεται να πετυχαίνουν, εξοικονομώντας χιλιάδες ευρώ συνολικά λόγω της τεράστιας ιδιοκτησίας. Από αυτή την υπόθεση ο νυν δήμαρχος Ερμιονίδας Γεωργόπουλος φέρεται διπλά εκτεθειμένος. Αφ΄ενός διότι το 2018 όντας στην αντιπολίτευση υπερψήφισε την απόφαση Λιβανού, αφ’ ετέρου διότι τώρα εμφανίζεται να πετάει στο «καλάθι των αχρήστων» το ίδιο αίτημα που έκαναν εκατό απλοί κάτοικοι του Αγίου Αιμιλιανού. Εμείς δεν θέλουμε να μην δικαιωθεί το νησί Λιβανού, αλλά να ισχύσει και για μας το ίδιο.
Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο οι πολίτες, που ανήκουν σε οικονομικά κατώτερες τάξεις κατά τη λογική του Δήμου. Αγνοούνται, απαξιώνονται και κατατάσσονται όλοι στους «πλούσιους» της «Ελληνικής Ριβιέρας». Χαρακτηρισμός που απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αν ζήσει κανείς εδώ και μυρίσει τους τόνους των σκουπιδιών που συσσωρεύονται έξω από τα σπίτια μας.
Αν ο Δήμος Ερμιονίδας είναι ευαίσθητος μόνο σε συγκεκριμένη κατηγορία προνομιούχων πολιτών της περιοχής, με τους οποίους μάλιστα φαίνεται να συναλλάσσεται (υπάρχει μνεία στα πρακτικά της απόφασης 189/2018 ότι η οικογένεια Λιβανού έχει κάνει δωρεές) αδικώντας χιλιάδες άλλους, διαπράττει αδίκημα, που μάλλον θα έπρεπε να είναι περιττό να καταγγελθεί από εμάς.
Η υπάρχουσα δαιδαλώδης νομοθεσία δεν προστατεύει στην συγκεκριμένη περίπτωση τα δικαιώματα του πολίτη, όπως αναφέρεται και σε έκθεση που έχει δημοσιεύσει για το θέμα των δημοτικών τελών και ο Συνήγορος του Πολίτη. Η νομοθεσία είναι χαοτική και αντιφατική, οι προθεσμίες για τις δικαστικές προσφυγές είναι ασφυκτικές και ασαφείς, οι διοικητικές προσφυγές είναι χρονοβόρες και δύσκολες και οι δικαστικές προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ιδίως από ομάδες πολιτών) είναι ανέφικτες οικονομικά. Η χαώδης αυτή κατάσταση που αποτελείται από πλήθος νόμων, διατάξεων και εγκυκλίων, αφήνει περιθώρια τέτοιου είδους αυθαιρεσιών στους Δήμους. Οπότε τι μένει να κάνουν οι κάτοικοι και ιδιοκτήτες αυτής της περιοχής; Ακόμα και νομικοί κατ’ επάγγελμα γείτονές μας, που περιλαμβάνονται στους κινητοποιηθέντες 100 του Αγίου Αιμιλιανού, σηκώνουν τα χέρια από απελπισία.
Επιπρόσθετα οι νόμοι που υποχρέωναν τις δημόσιες υπηρεσίες να απαντούν σε συγκεκριμένες προθεσμίες και ακόμα να αποζημιώνουν τους πολίτες, όταν δεν απαντούν εμπρόθεσμα, έχουν καταργηθεί. Έτσι σκόπιμα οι υπηρεσίες δεν απαντούν ή καθυστερούν με αποτέλεσμα οι προθεσμίες νόμιμης υποβολής ενστάσεων να παρέρχονται.
Οι Δήμοι και οι ΟΤΑ είναι βέβαια αυτοδιοίκητοι οργανισμοί, αλλά δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτοι. Και όμως φαίνεται να είναι!
Από αυτό το σημείωμα δεν μπήκαμε στην ουσία της έννοιας της ανταποδοτικότητας, που πρέπει να διέπει την χρέωση και την πληρωμή των δημοτικών τελών, σύμφωνα με το νόμο 25/1975. Απλά πληκτρολογήστε στο Google «σκουπίδια Πόρτο Χέλι» και θα εμφανιστεί η απερίγραπτη ακόμα και από υγειονομική άποψη κατάσταση, που αντιμετωπίζουμε συνεχώς και ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Προσθέστε ότι για δεκαετίες ολόκληρες, κανένα έργο δεν γίνεται σε αυτές τις συγκεκριμένες περιοχές, που καλούνται να πληρώνουν αυξημένα κατά 150% τέλη για φωτισμό, καθαριότητα, πεζοδρόμηση, οδοποιία, φύτευση, αποκλάδωση, παροχή νερού και αποχέτευσης και ότι για να πετάξεις μια σακούλα σκουπιδιών στο κάδο, μπορεί να διανύσεις και ένα χιλιόμετρο!
Σημειώστε επίσης ότι οι τοπικές επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες ζουν από τους εποχικούς παραθεριστές, αφού το χειμώνα τα πάντα στο Πόρτο Χέλι είναι κλειστά και ανοίγουν με την έλευση των παραθεριστών. Με άλλα λόγια η οικονομία του τόπου κινείται μόνο από τους παραθεριστές και σίγουρα όχι από τους μόνο πλούσιους.
Για τους εκατό κατοίκους του Αγίου Αιμιλιανού, Πόρτο Χελίου
Γιάννης Μητσόπουλος
Συντ. Δημοσιογράφος
