Το γεγονός οτι στο ερώτημα “Ποιος είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής σήμερα αλλά και διαχρονικά – οι γνώμες των φίλων του αθλήματος διίστανται, με αποτέλεσμα αρκετά συχνά να ξεσηκώνονται πολλές συζητήσεις , ακόμα και αντιπαραθέσεις με εκατέρωθεν πειστικά επιχειρήματα, δεν θα πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη.
Το ποδόσφαιρο αφ’ ενός συγκινεί τόσο πολύ και τόσους πολλούς και αφ’ ετέρου ως άθλημα είναι τόσο απλό μα και τόσο σύνθετο. Ταυτόχρονα και μια σπουδαία(κορυφαία) ατομική ποδοσφαιρική απόδοση προκύπτει μέσα από αρκετές σύνθετες αλλά και ξεχωριστές ΦΥΣΙΚΕΣ ,ΤΕΧΝΙΚΕΣ ,ΤΑΚΤΙΚΕΣ και ιδίως ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ικανότητες, έτσι που η αξιολόγηση του παίκτη να πραγματοποιείται από τον κάθε ποδοσφαιρόφιλο, με βάση τις προτεραιότητες που θέτει στα αξιολογικά του κριτήρια και προφανώς σύμφωνα με τις επιθυμίες του ή καλύτερα σύμφωνα με τα ποδοσφαιρικά του “γούστα”.
Για παράδειγμα στο σημερινό μας σημείωμα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα περί του κορυφαίου ποδοσφαιριστή προσεγγίζοντας το άθλημα πρωτίστως και κυρίως ως αισθητική έκφραση και ως καλλιτεχνοαθλητική δραστηριότητα. Και αυτό επειδή ακριβώς για μας ένας αγώνας ποδοσφαίρου δεν είναι απλά ένα αθλητικό γεγονός όπως πιστεύεται γενικά. Είναι δέκαθλο εν συγχρονία.
Ολυμπιονίκης των εκατό μέτρων ή και του δεκάθλου μπορεί να αναδειχθεί κάποιος ή κάποια μέσα από μια σειρά ίδιων επαναλαμβανόμενων αυτοματοποιημένων κινήσεων με την κατά το δυνατόν βεβαίως μεγαλύτερη ταχυδύναμη , αντοχή και ακρίβεια. Ουσιαστικά δηλαδή εκτός από μια “κλειστή” τεχνική, τα προφανώς αδιαμφισβήτητα φυσικά τους χαρίσματα και την αυτοσυγκέντρωση, την μαχητικότητα, το σθένος , για τους συγκεκριμένους αθλητές δεν απαιτείται η ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΚΕΨΗ και η κατά τον δυνατόν άμεση αντίδραση και εκτέλεση στις απρόβλεπτες καταστάσεις που δημιουργούνται από την ενδεχόμενη αλλαγή των δεδομένων του αθλήματος. Ένας ποδοσφαιριστής ωστόσο δεν μπορεί να φτάσει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης αν ακριβώς αυτές τις ψυχοσωματικές του δυνατότητες δεν είναι ικανός (μέσα από πνευματικές διεργασίες, αναπτυγμένη οξυδέρκεια ή κατά το προπονητικό κλισέ μέσα από το “ΔΙΑΒΑΣΜΑ” του παιχνιδιού..) να τις κινητοποιεί συγχρόνως, συνδυαστικά, συγκεκριμένα αλλά και διαφορετικά και απρoγραμμάτιστα και ιδίως στον ελάχιστο κατά το δυνατόν χρόνο....
Η παρουσία στο παιχνίδιν των αντίπαλων παικτών καθώς και η συνεχής και αρκετές φορές συμπτωματική κίνηση της μπάλας και επιπλέον η διαχείριση της, με τα πόδια και όχι με τα χέρια που ως γνωστόν είναι τα “εργαλεία” της ανθρώπινης επιδεξιότητας, τα κάνουν όλα πιο περίπλοκα και απρόβλεπτα και άρα πολύ πιο δύσκολα. Με άλλα λόγια ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής δεν μπορεί παρά να διαθέτει υψηλό δείκτη ευφυίας για γρήγορη ΣΚΕΨΗ και ΠΡΟΒΛΕΨΗ αλλά και για οξεία αντίληψη του ΧΩΡΟΥ και ΧΡΟΝΟΥ που εν πολλοίς διαμορφώνουν και καθορίζουν και εν τέλει αξιοποιούν ή όχι τις τεχνικοτακτικές και φυσικές του ικανότητες.
Γι’ αυτό ένας ποδοσφαιρικός αγώνας στις μεγάλες (όμορφες) του στιγμές μπορεί να φτάσει (και συχνά φτάνει) στα επίπεδα ενός καλλιτεχνικού γεγονότος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τέχνη του χορού με την οποία στο αποκορύφωμα της η τέχνη του ποδοσφαίρου είναι σχεδόν ομοούσια. Άλλωστε οι φημισμένοι πρωταγωνιστές του αθλήματος διαθέτουν ορισμένα προσόντα όμοια με τα προσόντα και με τον τρόπο που τα εκφράζουν (ασκούν) οι μεγάλοι χορευτές. Κατά συνέπεια όπως σε όλες τις καλές τέχνες έτσι και στην ποδοσφαιρική, υπάρχουν δύο βασικές αισθητικές εκφράσεις , η Κλασσική και η Ρομαντική. Το βλέπουμε αυτό σήμερα στην τεχνοτροπία των δυο κορυφαίων ποδοσφαιριστών της εποχής μας , του Μέσι και του Ρονάλντο. Σύμφωνα μάλιστα με την άποψη των περισσότερων “ειδικών” η ρίζα της διαφωνίας, οι διιστάμενες απόψεις, οι αντιπαραθέσεις ακόμα και οι αντιπαλότητες μεταξύ των θαυμαστών των δύο «top class» έχουν να κάνουν πρωτίστως και κυρίως με την αισθητική προσέγγιση του καθενός. Από την άποψη αυτή λοιπόν θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε και να αξιολογήσουμε αυτές τις δύο κορυφαίες ποδοσφαιρικές (και όχι μόνο...) προσωπικότητες.
Κατ’ αρχήν τα φυσικά προσόντα και των δύο παικτών είναι ισοδύναμα αφού τη μόνη υστέρηση του ΜΕΣΙ- την αλτική- την αναπληρώνει η υπεροχή του στην ικανότητα της αιφνίδιας μεταβολής (αυξομείωση) των κινήσεων του με την μπάλα (ιδίως) αλλά και χωρίς αυτή. Όμως το ύφος του Μέσι είναι κλασικό του , του Ρονάλντο ρομαντικό. Στο παίξιμο του πρώτου ( κατά κανόνα) το ποδοσφαιρικό συναίσθημα, παρά την περίπλοκη σύσταση και ένταση του, εκφράζεται υποβλητικά, στοχαστικά, ισορροπημένα. Στο παίξιμο του δεύτερου υπερεκχειλίζει το συναίσθημα, με συχνά τα παρεπόμενα του πλεονασμού του: πάθος αναιτιολόγητο,νευρικότητα, ποδοσφαιρικός βερμπαλισμός. Οι κατά τη διάρκεια των νηφάλιων κινήσεων του Μέσι απροσδόκητες εκρηκτικές του εξάρσεις μεταφράζονται σε γκολ υψηλών καλλιτεχνικών προδιαγραφών. Από την άλλη οι αξιοθαύμαστες στιγμές του Ρονάλντο είναι όντως υπέροχες και δεν είναι λίγα τα εντυπωσιακά του και αλησμόνητα γκολ, όμως τα λεγόμενα μαγικά του είναι μονότονα και αναμενόμενα και λίγες φορές μπορούν να ξεγελάσουν με το απροσδόκητο τους αντίπαλους αμυντικούς.
Σε ό,τι αφορά στην επίτευξη των ΓΚΟΛ (δηλαδή εκτέλεση και δημιουργία) ο Μέσι υπερτερεί στο σημείο αυτό και μάλιστα καταφανώς αφού υπερέχει όχι μόνο ως προς τα όσα σημειώνει ο ίδιος, αλλά και εκείνα που πραγματοποιούνται με τις ασίστ του. Ενώ ο Ρονάλντο ως απλός εκτελεστής αξιοποιεί τις περισσότερες φορές τον κόπο των συμπαικτών του. Για την ακρίβεια, τα γκολ που βάζει ο Μέσι μετά από προσωπικές και συνήθως εντυπωσιακές προσπάθειες και τα οποία τον ανέδειξαν πρώτο σκόρερ της εποχής μας είναι αρκετά, αλλά εξίσου πολλά είναι τα γκολ που μπορεί να επιτυγχάνονται δια αντιπροσώπων με την καθοριστική όμως δημιουργική του συμμετοχή. Και αυτό γιατί εκτός από κορυφαίος εκτελεστής, ο Μέσι είναι και κορυφαίος επιτελικός ιδιοφυής οργανωτής της επιθετικής τακτικής της ομάδας του. Και δεν είναι τόσο η θαυμαστή ακρίβεια των μεταβιβάσεων του εκείνο που επιβεβαιώνει την ποδοσφαιρική του ιδιοφυία όσο είναι κυρίως ο περίπλοκος και ακαριαίος υπολογισμός του χώρου ,του χρόνου, της ταχύτητας, των μετακινήσεων των συμπαικτών του και της μπάλας, εκείνο που αναδεικνύει τον Μέσι σε δημιουργό ποδοσφαιρικών αριστουργημάτων.
Την αισθητική ενός ποδοσφαιριστή διαμορφώνει απαραίτητα και το αγωνιστικό του ήθος. Ο Μέσι υπερτερεί και εδώ και πάλι καταφανώς. Γιατί το παίξιμο του δεν αποβλέπει ΜΟΝΟ αποκλειστικά στην ατομική του ωφέλεια, είναι και γενναιόδωρο. Πόσες τελικές μεταβιβάσεις του θα μπορούσαν να τελειώνουν σε προσωπικά του γκολ αν δεν διαπνέοταν ο Μέσι από την προθυμία της δωρεάς (διάθεση προσφοράς) στους συμπαίκτες του ; Θαυμαστή είναι ακόμα και η μεγαλοθυμία του και η καρτερικότητα που του επιτρέπουν να υπομένει (εκτός από πολύ σπάνιες εξαιρέσεις) αγόγγυστα τα σκληρά μαρκαρίσματα των αντιπάλων στην αγωνιώδη προσπάθεια τους να τον αναχαιτίσουν. Απεναντίας η συμπεριφορά του Ρονάλντο στο γήπεδο είναι εγωιστική και αυτάρεσκη, σχεδόν ναρκισσιστική και η επιθυμία του συνεχώς να αποτελεί το κέντρο της προσοχής των θεατών ακατάσχετη όπως εγωκεντρικές και υπερφίαλες είναι και οι εξάρσεις πανηγυρισμού του. Επίσης συνεχείς και τις περισσότερες φορές υπερβολικές είναι οι διαμαρτυρίες του για υπέρμετρα σκληρό προς αυτόν παιχνίδι των αντιπάλων ενώ συχνές και επίμονες είναι οι αντιδράσεις του προκειμένου να εκμαιεύσει κάποια τιμωρία τους (κάρτα).
Στο ερώτημα λοιπόν ποιος είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής σήμερα -Μέσι Ρονάλντο- αλλά και ποιος είναι καλύτερος όλων των εποχών -Πελέ ,Μαραντόνα, Μέσι- η απάντηση προφανώς δεν μπορεί να είναι αντικειμενική, γιατί την υπονομεύουν οι διαφορετικές ποδοσφαιρικές συνθήκε της κάθε εποχής καθώς και οι υποκειμενικές προσεγγίσεις αντιλήψεις και η προσωπική αισθητική του καθενός για το άθλημα του ποδοσφαίρου. Ωστόσο, αν με ρωτούσαν ( τους έζησα και τους τρεις) θα απαντούσα απερίφραστα: ΜΕΣΙ.
Η κυριαρχία του Αργεντινού είναι σαφής και ξεκάθαρη (γνώμη μου) . Άλλωστε το έχουν παραδεχτεί οι περισσότεροι από τους σύγχρονους κορυφαίους αμυντικούς του κόσμου που έχουν αντιμετωπίσει το Μέσι και τους έκανε τη ζωή δύσκολη. Για του λόγου το αληθές αξίζει να αναφέρουμε μερικές σχετικά με τις δηλώσεις τους. Ο Φαν Ντάικ αν και βρέθηκε πολύ κοντά στο να γίνει ο πρώτος αμυντικός, μετά τον Καναβάρο το 2006 να κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα , οχι μόνο δεν έδειξε ενοχλημένος αλλά αποθέωσε το Μέσι . «Ατυχώς υπάρχουν κάποιοι σαν αυτόν (Μέσι) που είναι αφύσικοι. Πρέπει να σέβεσαι το μεγαλείο. Πιστεύω πως είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και ακόμα πιστεύω οτι αξίζει την Χρυσή Μπάλα για όσο θα αγωνίζεται». Ήταν τα λόγια του Ολλανδού-κορυφαίου σήμερα -αμυντικού για τον Αργεντινό σούπερ σταρ.
- Ο αμυντικός της Ντόρτμουντ Μάτς Χούμελς που έχει παίξει αντίπαλος με τον Μέσι στον τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014 έχει πει: «Όταν βρίσκεται σε καλή κατάσταση είναι ο καλύτερος παίκτης που έχω δει ποτέ».
- Με τον Σέρχιο Ράμος ο Μέσι έχει δώσει αμέτρητες μονομαχίες. Όταν ο Αργεντινός βρέθηκε στο στόχαστρο για τις κακές του εμφανίσεις στο Μουντιάλ του 2018 ο αρχηγός της Φούριας Ρόχας είχε δηλώσει: «Στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής ξέρουν πολύ καλά πως ο Μαραντόνα είναι έτη πίσω από τον καλύτερο παίκτη της χώρας που για μένα είναι ο Μέσι»
- Ο σκληροτράχηλος κεντρικός αμυντικός της Γιουβέντους Τζόρτζιο Κιελίνι, νυν συμπαίκτης του Κριστιάνο Ρονάλντο σύγκρινε τους δυο παίκτες και μάλλον τα λόγια του δε ήχησαν καλά στον CR7: «Με τον Κριστιάνο Ρονάλντο μαρκάρεις έτσι ώστε να μη συγκλίνει προς τα δεξιά. Με τον Μέσι... κάνεις τον σταυρό σου και προσεύχεσαι»
- Το 2015 ο αμυντικός της Μπάγερν Τζερόμ Μπόατενγκ είχε πέσει θύμα μιας εκ των διασημότερων ντρίπλων του Μέσι στο Κάμπ Νου, όταν του πέρασε την μπάλα κάτω από τα πόδια, αφήνοντας τον άγαλμα τη στιγμή που ξεχυνόταν προς την περιοχή ο Νόιερ. Δυο μήνες μετά και ενώ το Β.Τ. σχολίασε στο Twitter πως «ο Μέσι έσπασε τους αστραγάλους του Μπόατενγκ» ,ο Γερμανός διεθνής δήλωσε πως δεν έχασε τον ύπνο του, γιατί απέναντι του είχε τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο.
- Τέλος ένας καταξιωμένος Ισπανός δημοσιογράφος έχει γράψει προς χάριν του Λ. Μέσι: «Κάθε φορά που βάζει ένα γκολ ή κάνει μια περίτεχνη ενέργεια ένα κοσμιτικό επίθετο αυτοκτονεί..»
ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ. Ο ποδοσφαιριστής για τον οποίο θα μιλούν οι επόμενες γενιές όπως μιλούσαν για τον ΠΕΛΕ πριν από την εμφάνιση του κορυφαίου Αργεντινού.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΙΑΤΣΙΓΚΟΣ
