Του Τόλη Κοϊνη
Το όνομά του ήταν Κάρλ φον Άμπελ. Είχε σπουδάσει νομικά και είχε κάνει καριέρα στο Υπουργείο Εσωτερικών της χώρας του. Επειδή στο Ελληνικό διαδίκτυο δεν βρήκα αναφορά, ούτε εικόνα έψαξα σε αγγλόφωνο και Γερμανικό και τον παρουσιάζω.
Η επίσημη ιστορία λέει ότι του ανατέθηκε η εποπτεία των Οικονομικών. Ποια οικονομικά όμως; Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων πήγαινε για τα έξοδα του Βαυαρικού στρατού κατοχής που είχαν στείλει μαζί με τον Όθωνα και της περί την Αντιβασιλεία γραφειοκρατίας (Ελληνικής και Γερμανικής). Αυτούς τους λογαριασμούς φαίνεται πως επόπτευε ο Κάρολος φον Άμπελ. Η Ελλάδα βέβαια διέθετε και δική της Κυβέρνηση (τρεις Πρωθυπουργοί μαριονέτες: Σπ. Τρικούπης, Αλ. Μαυροκορδάτος, Ι. Κωλέττης με αυτή την σειρά πέρασαν από το Ναύπλιο), αλλά τον έλεγχο τον είχε η Αντιβασιλεία.
Η Αντιβασιλεία χωρίστηκε πολύ σύντομα στα δύο. Ο Άρμανσμπεργκ ήταν φιλελεύθερος (και στην πατρίδα του και στην Ελλάδα), ο Έϋδεκ ήταν ανοιχτό μυαλό, καλλιτεχνική φυσιογνωμία, παλικάρι στους πολέμους και γυναικοκατακτητής. Αντίθετα οι άλλοι δύο ο Μάουρερ και ο Άμπελ ήταν και στην Βαυαρία εκπρόσωποι της ακραίας Συντηρητικής Δεξιάς… και συνέχισαν την δράση τους όταν επέστρεψαν από την Ελλάδα.
Ο Μάουρερ βάλθηκε με κάθε τρόπο να ανατρέψει όλες τις μεταρρυθμίσεις του Καποδίστρια και να φτιάξει ένα Γερμανικό κράτος. Ο Άμπελ ήταν ο βασικός του συμπαραστάτης. Όταν όμως ξεπέρασαν τα όρια που τους είχαν θέσει οι Μεγάλες Δυνάμεις βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.
Οι Άγγλοι κατάλαβαν πως τα λεφτά των δανείων τους σπαταλιόντουσαν για την ενίσχυση της Γερμανικής παρουσίας στην Ελλάδα και οι Άγγλοι πάντοτε ξέρουν να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους… έτσι άδοξα τέλειωσε η καριέρα του Καρόλου φον Άμπελ ως Αντιβασιλιά στο Ανάπλι.
Η επίσημη ιστορία λέει ότι του ανατέθηκε η εποπτεία των Οικονομικών. Ποια οικονομικά όμως; Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων πήγαινε για τα έξοδα του Βαυαρικού στρατού κατοχής που είχαν στείλει μαζί με τον Όθωνα και της περί την Αντιβασιλεία γραφειοκρατίας (Ελληνικής και Γερμανικής). Αυτούς τους λογαριασμούς φαίνεται πως επόπτευε ο Κάρολος φον Άμπελ. Η Ελλάδα βέβαια διέθετε και δική της Κυβέρνηση (τρεις Πρωθυπουργοί μαριονέτες: Σπ. Τρικούπης, Αλ. Μαυροκορδάτος, Ι. Κωλέττης με αυτή την σειρά πέρασαν από το Ναύπλιο), αλλά τον έλεγχο τον είχε η Αντιβασιλεία.
Η Αντιβασιλεία χωρίστηκε πολύ σύντομα στα δύο. Ο Άρμανσμπεργκ ήταν φιλελεύθερος (και στην πατρίδα του και στην Ελλάδα), ο Έϋδεκ ήταν ανοιχτό μυαλό, καλλιτεχνική φυσιογνωμία, παλικάρι στους πολέμους και γυναικοκατακτητής. Αντίθετα οι άλλοι δύο ο Μάουρερ και ο Άμπελ ήταν και στην Βαυαρία εκπρόσωποι της ακραίας Συντηρητικής Δεξιάς… και συνέχισαν την δράση τους όταν επέστρεψαν από την Ελλάδα.
Ο Μάουρερ βάλθηκε με κάθε τρόπο να ανατρέψει όλες τις μεταρρυθμίσεις του Καποδίστρια και να φτιάξει ένα Γερμανικό κράτος. Ο Άμπελ ήταν ο βασικός του συμπαραστάτης. Όταν όμως ξεπέρασαν τα όρια που τους είχαν θέσει οι Μεγάλες Δυνάμεις βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.
Ξεκίνησαν με την διάλυση του Ελληνικού στρατού, μετά έστησαν το κυνηγητό των αρχηγών του, κορύφωση ήταν η καταδίκη εις θάνατον του Kολοκοτρώνη και του Πλαπούτα, και συνέχισαν με την αποτυχημένη εκστρατεία στην Μάνη. Οι Βαυαροί στρατιώτες άρχισαν να μετρούν πολλά θύματα, είτε από την ελονοσία στο Ναύπλιο, είτε από τις αποτυχημένες εκστρατείες στις επαρχίες. Η Αγγλική διπλωματία κινήθηκε αμέσως. Έπεισε τον Βαυαρό βασιλιά να «μαζέψει» από την Ελλάδα τον Μάουρερ και τον Άμπελ… Το να «μαζέψει» ερμηνεύεται : με αυστηρή διαταγή παρέδωσαν τα καθήκοντά τους σε έναν καινούργιο Αντιβασιλιά που μόλις μας ήρθε (τον Φον Κόμπελ) και μέσα σε μια εβδομάδα έπρεπε να αποχωρήσουν από την Ελλάδα. Έτσι και έγινε.
Οι Άγγλοι κατάλαβαν πως τα λεφτά των δανείων τους σπαταλιόντουσαν για την ενίσχυση της Γερμανικής παρουσίας στην Ελλάδα και οι Άγγλοι πάντοτε ξέρουν να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους… έτσι άδοξα τέλειωσε η καριέρα του Καρόλου φον Άμπελ ως Αντιβασιλιά στο Ανάπλι.
