Του Τόλη Κοϊνη
Βλέπουν ότι το πανίσχυρο κράτος του Σουλτάνου είναι ανήμπορο να τους εγγυηθεί την ασφάλεια. Μέσα στην απόγνωσή τους οργανώνουν μια απίθανη επιχείρηση: Να φύγει από το Ναύπλιο ένα βαρκάκι με έναν επίσημο Τούρκο του Αναπλιού, να διασπάσει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Μπουμπουλίνας και να μεταφέρει το μήνυμα αγωνίας του Πασά και των ομοεθνών του στον Σουλτάνο.
Διάλεξαν τον Γιουσούφ Τσιαπάρη, γόνο μεγάλης και πλούσιας οικογένειας. Μια μέρα στις αρχές του Γενάρη… όπου τα μάτια των Ελλήνων ήταν στραμμένα στην (Νέα) Επίδαυρο και στην (παλιά) Κόρινθο… στην μια γινόταν η Εθνοσυνέλευση για να πάρει την εξουσία η συμμαχία Κοτζαμπάσηδων-Καραβοκύρηδων και Φαναριωτών (οι κυρίαρχες τάξεις και οι οργανικοί τους διανοούμενοι) και στην άλλη ετοιμάζονταν οι Τούρκοι να παραδώσουν την Ακροκόρινθο. Μια μέρα, με κακό καιρό, το βαρκάκι απομακρύνθηκε από το λιμάνι του Ναυπλίου κι ανοίχτηκε στη θάλασσα.
Με ένα τέτοιο πλοίο ο Γιουσούφ Τσιαπάρης έφυγε από τα Χανιά. Αλλά μάλλον ήταν πολύ γκαντέμης. Γιατί στον δρόμο αναγκάστηκε να προσαράξει στην Τήνο λόγω κακοκαιρίας και να του κάνουν ρεσάλτο Σπετσιώτες… Οι Σπετσιώτες από προεπαναστατικά ερχόντουσαν στο Ανάπλι για δουλειές… έ! και κάποιος ναύτης τον αναγνώρισε. Έτσι συνελήφθη αιχμάλωτος και τον μετάφεραν στην Κόρινθο.
Στην Κόρινθο τον ανέλαβε ο Ν. Πονηρόπουλος. Όνομα και πράγμα. Ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που οδηγήθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο. Αυτός είχε την εξής φαεινή ιδέα. Να χρησιμοποιήσει τον Γιουσούφ, να πείσει τους Τούρκους να παραδώσουν τα κάστρα του Αναπλιού. (Είχαν συνεργασία και προεπαναστατικά… ήταν και οι δυό τους σε κοινή Ελληνοτουρκική επιτροπή που έφυγε κρυφά από την Πελοπόννησο και πήγε στον Σουλτάνο ζητώντας του να διώξει από Διοικητή της Πελοποννήσου τον - και αρχαιοκάπηλο- Βελή Πασά. Μετά τον Βελή Πασά… άρχισαν μαζί Έλληνες προύχοντες και Οθωμανοί Αξιωματούχοι να καταδιώκουν τους Κολοκοτρωναίους και τον καπετάν Ζαχαριά).
Μην αρχίσετε, την γκρίνια ότι γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση και σας βάζω να διαβάσετε την ιστορία ενός του Τούρκου. Στην Επανάσταση δεν πολεμούσαμε μόνοι μας, πολεμούσαν και οι άλλοι, πολεμούσαν περισσότερο για τα ταξικά τους συμφέροντα (όλα τα χωράφια δικά τους ήταν) και λιγότερο για τον Σουλτάνο και τον Μουχαμέτη, κατέφευγαν σε βάρβαρες αγριότητες, αλλά υπήρχαν και εξαιρέσεις…
Θα πρέπει την ιστορία να την αντιμετωπίζουμε χωρίς παρωπίδες… αλλά όχι αλλήθωρα όπως στην εκδήλωση για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση στο Βουλευτικό όπου μια μαθητική μπάντα έπαιξε τα σάουντρακ του Ρωμαίου και Ιουλιέτας (!!!), του Καιρού των Τσιγγάνων (!!!!) και του 1492(!!!!!)
ΥΓ Για εικονογράφηση, το εξώφυλλο ενός Τουρκικού Βιβλίου για το Ναύπλιο!!!!
Διάλεξαν τον Γιουσούφ Τσιαπάρη, γόνο μεγάλης και πλούσιας οικογένειας. Μια μέρα στις αρχές του Γενάρη… όπου τα μάτια των Ελλήνων ήταν στραμμένα στην (Νέα) Επίδαυρο και στην (παλιά) Κόρινθο… στην μια γινόταν η Εθνοσυνέλευση για να πάρει την εξουσία η συμμαχία Κοτζαμπάσηδων-Καραβοκύρηδων και Φαναριωτών (οι κυρίαρχες τάξεις και οι οργανικοί τους διανοούμενοι) και στην άλλη ετοιμάζονταν οι Τούρκοι να παραδώσουν την Ακροκόρινθο. Μια μέρα, με κακό καιρό, το βαρκάκι απομακρύνθηκε από το λιμάνι του Ναυπλίου κι ανοίχτηκε στη θάλασσα.
Σαν καρυδότσουφλο στα κύματα το έριξαν στην Κρήτη, στα Χανιά. Οι εκεί Τούρκοι τον τίμησαν για ήρωα. Όμως έπρεπε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Πλοίο με Τουρκική σημαία δεν τολμούσε να ταξιδέψει στο Αιγαίο εκείνη την εποχή. Για αυτό μπάρκαρε σε ένα πλοίο με Αυστριακή σημαία.
Πολλές φορές στην ιστορία της πολιορκίας του Ναυπλίου, αναφέρονται πλοία με Αυστριακή σημαία.
Πολλές φορές στην ιστορία της πολιορκίας του Ναυπλίου, αναφέρονται πλοία με Αυστριακή σημαία.
Στην πραγματικότητα ήταν πλοία από την Βενετία ή την Τεργέστη ή τις Δαλματικές ακτές, περιοχές υπό Αυστριακή τότε κατοχή, με πληρώματα Ιταλικά ή Σερβοκροατικά.
Με ένα τέτοιο πλοίο ο Γιουσούφ Τσιαπάρης έφυγε από τα Χανιά. Αλλά μάλλον ήταν πολύ γκαντέμης. Γιατί στον δρόμο αναγκάστηκε να προσαράξει στην Τήνο λόγω κακοκαιρίας και να του κάνουν ρεσάλτο Σπετσιώτες… Οι Σπετσιώτες από προεπαναστατικά ερχόντουσαν στο Ανάπλι για δουλειές… έ! και κάποιος ναύτης τον αναγνώρισε. Έτσι συνελήφθη αιχμάλωτος και τον μετάφεραν στην Κόρινθο.
Στην Κόρινθο τον ανέλαβε ο Ν. Πονηρόπουλος. Όνομα και πράγμα. Ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που οδηγήθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο. Αυτός είχε την εξής φαεινή ιδέα. Να χρησιμοποιήσει τον Γιουσούφ, να πείσει τους Τούρκους να παραδώσουν τα κάστρα του Αναπλιού. (Είχαν συνεργασία και προεπαναστατικά… ήταν και οι δυό τους σε κοινή Ελληνοτουρκική επιτροπή που έφυγε κρυφά από την Πελοπόννησο και πήγε στον Σουλτάνο ζητώντας του να διώξει από Διοικητή της Πελοποννήσου τον - και αρχαιοκάπηλο- Βελή Πασά. Μετά τον Βελή Πασά… άρχισαν μαζί Έλληνες προύχοντες και Οθωμανοί Αξιωματούχοι να καταδιώκουν τους Κολοκοτρωναίους και τον καπετάν Ζαχαριά).
Οι προτάσεις ήταν δελεαστικές… ακόμα και αν ήθελαν να παραμείνουν στον τόπο τους άφηναν τα μισά κτήματα !!! Δηλαδή ένας Τούρκος αγάς του Ναυπλίου με 2.000 στρέμματα θα έμενε μόνο με 1.000 στρέμματα (στην Αργολίδα!!!). Επειδή οι σκληροπυρηνικοί Τούρκοι δε ήθελαν με τίποτε να παραδοθούν, ο Πονηρόπουλος σκαρφίστηκε το εξής πονηρό τέχνασμα. Έστειλε τρόφιμα στην γυναίκα του Γιουσούφ και μέσα σε αυτά υπήρχε επιστολή με οδηγίες προς την Τσιαπάραινα… Η πίεση αυτής της κυρίας ήταν αποτελεσματική. Οι Τούρκοι δέχτηκαν και άρχισαν οι διαπραγματεύσεις τον Μάϊο του 1822.
Μην αρχίσετε, την γκρίνια ότι γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση και σας βάζω να διαβάσετε την ιστορία ενός του Τούρκου. Στην Επανάσταση δεν πολεμούσαμε μόνοι μας, πολεμούσαν και οι άλλοι, πολεμούσαν περισσότερο για τα ταξικά τους συμφέροντα (όλα τα χωράφια δικά τους ήταν) και λιγότερο για τον Σουλτάνο και τον Μουχαμέτη, κατέφευγαν σε βάρβαρες αγριότητες, αλλά υπήρχαν και εξαιρέσεις…
Θα πρέπει την ιστορία να την αντιμετωπίζουμε χωρίς παρωπίδες… αλλά όχι αλλήθωρα όπως στην εκδήλωση για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση στο Βουλευτικό όπου μια μαθητική μπάντα έπαιξε τα σάουντρακ του Ρωμαίου και Ιουλιέτας (!!!), του Καιρού των Τσιγγάνων (!!!!) και του 1492(!!!!!)
ΥΓ Για εικονογράφηση, το εξώφυλλο ενός Τουρκικού Βιβλίου για το Ναύπλιο!!!!
