Σαφώς και μια επιδημία είναι, από κάθε συγκεκριμένη άποψη, πλησιέστερα σε οποιαδήποτε φυσική καταστροφή παρά σε πόλεμο. Κι όμως, διαχρονικά οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν το ίδιο ιδεολόγημα περί ‘’πολέμου’’ σε κάθε ανάλογη περίσταση, ας θυμηθούμε πχ το Μάτι ή την Μάνδρα. Μια ανασκόπηση, στην δυστυχώς μεγάλη πρόσφατη εμπειρία, θα δείξει ότι, παρά τις επιμέρους διαφορές, υπάρχουν δομικές ομοιότητες στον τρόπο που οι αστικές κυβερνήσεις (και όχι μόνο οι ελληνικές) χειρίζονται τέτοιες καταστάσεις.
Είναι αυτονόητο ότι για να αντιμετωπιστεί σωστά ένα οποιοδήποτε πρόβλημα πρέπει να έχουν ληφθεί μέτρα από πριν, να υπάρχουν υποδομές αλλά και όταν εμφανιστεί να διατίθενται αποφασιστικά οι υπάρχουσες δυνάμεις, αποτελεσματικά. Θα αντιτείνουν πως «αυτά είναι απρόβλεπτα», αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. ΚΑΘΕ χρόνο έχουμε πυρκαγιές για 5 μήνες. Ανυπολόγιστες καταστροφές και κάποιοι νεκροί είναι ο κανόνας. Οπότε ένα «Μάτι», μια στα τόσα είναι μάλλον αναμενόμενο. Η χώρα είναι σεισμογενής, το μαθαίνουμε στο δημοτικό. Τα ρέματα είναι μπαζωμένα και χωρίς διευθέτηση, η δόμηση άναρχη, οι νεροποντές τακτικές. Οπότε μια «Μάνδρα» ή μια πλημμύρα στο Άργος είναι στη πραγματικότητα τακτικό φαινόμενο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), προειδοποιεί χρόνια για το κίνδυνο εκδήλωσης μιας πανδημίας. Για την Ελλάδα θεωρεί ως απαραίτητα, «προβλεπόμενα» 2000 κρεβάτια ΜΕΘ, με δυνατότητα ανάπτυξης επιπλέον σε έκτακτες συνθήκες (πχ πανδημία).
Και πώς θωρακίζουν τη χώρα οι αστικές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως σοσιαλδημοκρατικής ή φιλελεύθερης απόχρωσης; Υποστελεχωμένη πυροσβεστική, ανύπαρκτη δασοπροστασία- αντιπυρικές ζώνες, ανεξέλεγκτα χόρτα, σκουπίδια κτλ. Ανεπαρκής μονάδες ΕΚΑΒ, το ίδιο και οι μονάδες εγκαυμάτων. Η συνταγή τους συνίσταται στην ατομική ευθύνη και στις προσλήψεις «εκτάκτων», κατόπιν εορτής και χωρίς επαρκή εκπαίδευση και εξοπλισμό. Για την αντισεισμική προστασία τα ίδια: ατομική ευθύνη για τη τήρηση των προδιαγραφών. Αντιπλημμυρικά έργα μηδέν και φυσικά η ίδια υποστελεχωμένη πυροσβεστική και ότι χωματουργικά μηχανήματα «επιστρατευτούν», εκ των υστέρων φυσικά. Και βεβαίως η ατομική ευθύνη με οδηγίες πώς να περνάμε πλημμυρισμένους δρόμους!!!
Και στη επιδημία, τι γίνεται; Η χώρα μπαίνει στη «μάχη» με 650 δημόσια κρεβάτια ΜΕΘ (από τα 2000 που προαναφέρθηκαν) και άλλα 350 ιδιωτικά, που όμως αντί να τα επιτάξει θα τα χρυσοπληρώσει, αφού αύξησε από 800 σε 1600 € (!) την αποζημίωση των κλινικαρχών για τη χρήση τους. Οι κενές οργανικές θέσεις είναι 30.000, όπως επίσης χιλιάδες είναι και οι γιατροί που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα διωγμένοι απ’ τη πολιτική τους. Οι 940 περίπου προσλήψεις μόνιμων γιατρών εκκρεμούν από πέρυσι, καθώς τις προκήρυξε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, τις ακύρωσε μετεκλογικά η ΝΔ, για να τις ξαναπροκηρύξει ως «δικές της» και ακόμη «είναι σε διαδικασία κρίσης» … Για «τις ανάγκες της επιδημίας» προσλαμβάνουν 30 (!) γιατρούς με 4μηνες συμβάσεις αλλά και δίμηνες με μπλοκ παροχής υπηρεσιών, έτσι καλούν στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας. Και βεβαίως δεν υπάρχουν «αποθέματα ασφαλείας» σε μάσκες και αναλώσιμα. Η κυβερνητική απάντηση είναι, όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, η «ατομική ευθύνη» και το «όλοι μαζί κάνουμε ότι μπορούμε». Δηλαδή ποιοι όλοι μαζί; Οι μέτοχοι των ιδιωτικών κλινικών μαζί με τους ανέργους; Οι εργοστασιάρχες μαζί με τους εργάτες που συνωστίζονται χωρίς μάσκες; Αυτοί που βρήκαν ευκαιρία να περάσουν «έκτακτα» (αλλά για όσο χρειαστεί...) αντεργατικά μέτρα μαζί με αυτούς που θα τα υποστούν;
Ας παραδεχτούμε για μια στιγμή ότι η επιδημία είναι είδος πόλεμου, όπως η κυβέρνηση ανέφερε ή έστω ένας αόρατος εχθρός. Γιατί λοιπόν δεν «επιστρατεύουν» - δεν εντάσσουν στο σχεδιασμό, τους χιλιάδες ανέργους ή αυτοαπασχολούμενους υγειονομικούς που στη πλειοψηφία τους είναι έμπειροι και «ετοιμοπόλεμοι» αντί να κάθονται να περιμένουν μια προκήρυξη ή κάποιον άρρωστο που δεν θα καταφέρει να εξυπηρετηθεί στις δημόσιες δομές και να μετρούν πόσες μάσκες τους μένουν πριν να «αναστείλουν τις δραστηριότητές τους», θα έπρεπε να τους εντάξει άμεσα και να τους κατανείμει σχεδιασμένα σε πρωτοβάθμιες, δευτεροβάθμιες, τριτοβάθμιες δημόσιες μονάδες, σε υπηρεσίες Βοήθειας στο Σπίτι. Κανείς δε περισσεύει. Να ριχτούν στη «μάχη», όχι μόνο με τον κορονοϊό αλλά με όλες τις χρόνιες και προυπάρχουσες ανεπάρκειες του συστήματος υγείας.
Και γιατί δεν το κάνουν; Γιατί είναι έτσι τα πράγματα; Η απάντηση είναι απλή: διότι όλες οι κυβερνήσεις ως πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, το μόνο κριτήριό τους είναι η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, του κεφαλαίου. Είτε πυρκαγιά, είτε σεισμός, είτε πλημμύρα, είτε επιδημία το κέρδος πάνω απ’ όλα!
Τα λόγια φτάνουν. Στην πράξη κρινόμαστε όλοι.
Μένουμε δυνατοί, όχι σιωπηλοί! Φωνάζουμε, διεκδικούμε τώρα... όχι μετά... Τα δικαιώματά μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα.
Βασίλης Μπαβέλλας, ιατρός
Μέλος Τ.Ε. ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ του ΚΚΕ
